Μα εχει δαγκώσει και τη μητέρα μου πολλες φορες χωρις λόγο,απλα επειδη περασε απο μπροστα του.Και δε θέλω να τη κάνει "σουρωτήρι". επίσης η μητέρα μου τον κακομαθαίνει.κοιμουνται μαζι και γεμίζει ολο το σπιτι τρίχες..απο καναπε σε καναπε κυλιέται...ενω εδω δεν ανεβαίνει,μόνο οταν λείπω βρίσκει αφορμες να ανέβει.εκεί ειναι που τρελένεται το αγόρι μου..δ θελει να βλέπει τρίχες. Επίσης η μητερα μου του δίνει οτιδήποτε τρωει(οχι πως ο σκύλος μου τα τρώει ολα) επειδη τον λυπαται..την κοιτάει στα μάτια και την ξύνει με το πόδι του κ αυτη ενδίδει οσο κ αν τις λέω να μη του δίνει σημασία. Στην μητέρα μου τον πηγαίνω για να κάνει παρεα ο ένας στον άλλο.Ο ζτουπ το ξέρει εκεινο το σπίτι δεν του είναι άγνωστο. Και σε καμια περίπτωση δε μπορω και δε θέλω να αποφασίσω το σκύλο ή το αγόρι μου.
Απ'όλα σου τα ποστ εγώ καταλαβαίνω, ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ο φίλος σου "δεν θέλει" τον σκύλο σου.. εσύ προσπαθείς να εξισορροπήσεις τις καταστάσεις..αλλά ο σκύλος σου που δεν είχε ποτέ όρια κ σταθερή αντιμετώπιση, δεν σε βοηθάει(κ είναι ο μόνος που δεν φταίει..!!), γιατί ανεβαίνει σε καναπέδες, μαδάει κ δαγκώνει.. , οπότε ναι..έχεις το θέμα της επιθετικότητας, αλλά έχεις κ το ανθρώπινο - συναισθηματικό κομμάτι..
Κ παρεπιπτόντως, όταν παίρνουμε σκύλο.. ξέρουμε εξ'αρχής ότι το σπίτι μας θα γεμίσει τρίχες.. Υπάρχουν διάφορα που μπορούμε να κάνουμε γι'αυτό(π.χ. βούρτσισμα)..αλλά δεν θα το εξαλείψουμε ποτέ σε απόλυτο βαθμό..
Αν θέλεις τον σκύλο σου, για μένα πρέπει να κάνεις τα εξής:
1. Ξεκαθαρίζεις στον φίλο σου την κατάσταση. Αν δεν μπορεί να συμβιώσει με τον σκύλο, είναι δικό του πρόβλημα, όχι δικό σου..κ σίγουρα όχι του σκυλάκου..!!
2. Βρίσκεις εκπαιδευτή, με τον οποίο μιλάς ειλικρινά για όλα τα λάθη που έχετε κάνει.. ακολουθείτε όλοι τις συμβουλές του κ έχετε κοινή κ σταθερή αντιμετώπιση απέναντι στον Ζτουπ..
3. Κατανοείς (όχι απλά καταλαβαίνεις..) τις ανάγκες του Ζτουπ (κ ειδικότερα τις ανάγκες του λόγω φυλής) κ
δεν τον ξαναφήνεις στο μπαλκόνι..!!!
Όταν τιμωρούμε τον σκύλο μας,
πρέπει να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι καταλαβαίνει τον λόγο κ να το κάνουμε για όσο πρέπει..
Μια βδομάδα δεν είναι τιμωρία, είναι ξεφόρτωμα.. τον ξεφορτωθήκατε..εμένα αυτό μου βγάζεις.. συγγνώμη, αν κάνω λάθος..αλλά αυτό φαίνεται..
Εγώ τιμωρώ την δικιά μου για 10' το πολύ..κ πάλι νιώθω τύψεις..
Κ τέλος, δεν έχει νόημα να τιμωρώ κάποιον όταν δεν έχω προσπαθήσει να αποτρέψω το λάθος του.. Θα σου πιάσω το απλό παράδειγμα..
Στο ένα σπίτι ανεβαίνει σε καναπέδες , κρεβάτια κ.λ.π. κ στο άλλο όχι.. όταν όμως βρει την ευκαιρία το κάνει, γιατί απλά μπορεί..αφού στο άλλο σπίτι επιτρέπεται..
Ποιός φταεί για αυτό όμως..;;;;
Εγώ δεν θα τον τιμωρούσα/μάλωνα γι'αυτό, πάντως..