Παίρνοντας έναν σκύλο, ή καλύτερα αποκτόντας έναν σύντροφο ζωής πρέπει να είσαι σίγουρος ότι θα μπορείς να τον συντηρίσεις τουλάχιστον για τα βασικά. Δηλαδή τακτικοί έλεγχοι για δυσπλασία, αιματολογικές εξαιτάσεις μια φορά τον χρόνο, μια καλή τροφή και ένα σωστό μέρος να ζει.αν πάθει δυσπλασία δεν θα ταλαιπωρείται?δεν θα υποφέρει?δεν θα είναι κρίμα για το σκυλί?δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τον δώσω πίσω γιατί τον αγαπάω.αλλα δεν ξέρω αν θα μπορώ να τον κάνω και καλά!
Εγώ ειμαι 16 χρονών και ήδη μαζεύω λεφτά και μελετάω για την απόκτηση ενός Bullmastiff*agapoylas*. Αυτή η απόκτηση όμως δεν πρόκειται να γίνει τώρα αλλά όταν θα είμαι πραγματικά έτοιμος για να προχωρήσω. Δεν πιστεύω λοιπόν ότι κάποιος σοβαρός ενήλικας δέν μπορεί να βάλει στην άκρη κάποια χρήματα (έστω και 50 ευρώ το μήνα - όσο κόστισε το κουτάβι σου-όσο κοστίζει η τροφή του κάθε μήνα) και έπειτα να προχωρήσει στην απόκτηση ενός εκτροφικού σκύλου. Τέλος, ακόμα και ο εκτροφικός αυτός σκύλος να πάθει κάποιο πρόβλημα, παντα θα έχεις στο πλάι σου τον εκτροφέα και μαζί θα αντιπετοπίσεται το οτιδήποτε. Η κυρία από την τσεχία εκτος από ευθανασία τι άλλο μπορει να κάνει ;