1. ...ΠΟΤΕ, δεν μου έχουν πει την παραμικρή κουβέντα, δεν έχω πιάσει την παραμικρή συζήτηση που δεν θέλω να πιάσω, δεν έχω έρθει σε αντιπαράθεση με κανέναν, δεν έχουμε αρπαχτεί και βέβαια δεν έχουμε αρπάξει άλλο σκύλο και φυσικά, ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ, δεν έχει ακουμπήσει τα σκυλιά μου ΚΑΝΕΙΣ, που να μην το θέλω κι εγώ. Αν είναι δυνατόν, να συμβεί κάτι τέτοιο δηλαδή...
Σε άλλο πλανήτη ζω;
Οχι, δεν ζεις σε άλλο πλανήτη...
Απλά, από τη μιά πλευρά, εσύ συμπεριφέρεσαι όπως πρέπει να συμπεριφέρεται ο κάθε ιδιοκτήτης... και, έτσι, μειώνεις (δραματικά) τις πιθανότητες "ατυχούς στιγμής"...
Από την άλλη πλευρά (επειδή οι "ατυχείς στιγμές" προκαλούνται και από τους άλλους) δεν έχεις συναντήσει ακόμα (και εύχομαι να συνεχίσει να είναι έτσι) την περίσταση που η άλλη πλευρά δεν θα έχει κάνει 7 μ@λ%κίες στη σειρά...
γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί, δεν αρκεί η μία (ή και δύο) για να γίνει κάποια (πολύ) στραβή...
1. ...βεβαίως και παίζει ρόλο το που βγαίνεις, τι ώρα βγαίνεις κλπ κλπ κλπ
Δεν λέω όχι. Αλλά, αυτό ακριβώς...φροντίζω να βγαίνω σε ώρες και μέρη που δεν ενοχλώ και κυρίως...δεν με ενοχλούν. Μέχρι σήμερα, 12 χρόνια τώρα, δεν έχω δυσκολευτεί. Και δεν μένω σε καμμιά ερημιά. Αντιθέτως...
2. ...Και το να ακουμπήσει κάποιος έστω και τρίχα από τα σκυλιά μου, παρά την θέλησή μου και ακόμη σημαντικότερα, παρά την θέλησή τους, είναι απλώς...επιστημονική φαντασία.
1. Αυτές οι προβλέψεις - προλήψεις αποδεικνύουν ακριβώς αυτό που έγραψα παραπάνω, ότι συμπεριφέρεσαι όπως πρέπει... και αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε όλοι: να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας...
ας πούμε, δεν είναι ιδιαίτερη ανάγκη να περάσω με την σκύλα μου σε οίστρο, από ένα δρόμο που υπάρχουν 5-10 μαντρόσκυλα, έστω και μέσα από τις μάντρες...
2. Τώρα, αυτό... προσωπικά το θέτω "λιγάκι" διαφορετικά:
Για να πάω στη δουλειά μου το πρωί, δεν περιμένω να είναι πράσινα όλα τα φανάρια για να ξεκινήσω... ξεκινάω και αντιμετωπίζω σταδιακά την κυκλοφορία... και
προσεύχομαι (και προσέχω, βέβαια), στο πράσινο φανάρι που θα συναντήσω να μην συναντήσω εκείνον που θα περάσει αντίστοιχα με κόκκινο, τρέχοντας με χίλια... και αυτή η προσέγγιση γυρνάει τις
πιθανότητες με το μέρος μου...
Ομως,
δεν αποτελεί επιστημονική φαντασία...
Γιατί ο ηλίθιος (ή οποιοσδήποτε άλλος επιθετικός προσδιορισμός) είναι αήττητος...
Ετσι κι εσύ, έχεις γυρίσει, με επιτυχία, τις πιθανότητες με το μέρος σου...
Υ.Γ. Πήρα, σκόπιμα, σαν παράδειγμα το θέμα του τροχαίου ατυχήματος, μιάς και δεν μου αρέσει να περιγράφω άσχημες καταστάσεις με εμπλοκή ακραίων σκυλιών - ακραίων ανθρώπων, ή και των δύο... υπάρχουν, όμως...