Αν απολαμβάνω κάτι στην βραδυνή βόλτα, είναι ο άψογος συγχρονισμός των 8-10 ιδιοκτητών που βγαίνουμε ταυτόχρονα βόλτα με τα μαντρόσκυλα μας. Για πότε αλλάζει γωνία ο καθένας μας, είναι υποδειγματικό! Μέχρι σήμερα....
Εκεί που περπατάω... ακούω αχό βαρύ και γυρνάω πίσω να δω.... 50 μέτρα πιο πισω μια μεσήλικας να τρέχει κυνηγώντας με να μυριστούν τα καμάρια μας. Προχωράω αγνοώντας την επιδεικτικά μπας και πάρει το μήνυμα... αμ δε.... Στα 20 μέτρα μου λέει ότι ο δικός της δεν ειναι επιθετικός (20κιλο που τράβαγε). Της ανταπαντώ ότι για τη δική μου με νοιάζει και με αφήνει σπιτσλες "ε δεν το ξέρεις ότι τα μικρά ειναι κομπλεξικά?". Με νόημα της κάνω "περάστε να φύγετε" και ξεκουμπίζεται.
Προχωράω και από αντιθέτως διερχόμενη πεζή με ακουστικά στα αυτιά μόλις μας προσπερνάει της έρχεται η επιφοίτηση και βγάζει αξαφνα τα ακουστικά "αααα τι γλυκό που είσαι, έχω και εγώ ενα ίδιο... μαλτεζάκι" "Μα άσπρο δεν ειναι το μαλτεζάκι?" της λέω δήθεν αθώα για να μου πει ότι "όχι έχουν διάφορα χρώματα"... σπιτσλες vol.2
Διασχίζοντας τον προαύλιο χώρο εκκλησίας πριν πάρω το δρόμο της επιστροφής, διακρίνω ξανθιά να τρέχει πίσω από το ασπρο μαλλιαρό σκυλάκι της, αφηνιασμένη αφού δεν την ακουγε. Το φτάνει και το πιανει αγκαλιά.... και πάει ο σύντροφος της από πίσω της να προσπαθεί να φτάσει το σκυλάκι να το χτυπήσει. Κόβω διαδρομή και επιτηδες περνάω κοντα τους μπας και φιλοτιμηθεί και ντραπεί ο νταής.... με κοιτάνε και με ύφος "δεν υπάρχει ελπίδα, είστε απολιτιστοι" κουνάω το κεφάλι και φεύγω....
ΟΛΑ ΣΗΜΕΡΑ?
Εκεί που περπατάω... ακούω αχό βαρύ και γυρνάω πίσω να δω.... 50 μέτρα πιο πισω μια μεσήλικας να τρέχει κυνηγώντας με να μυριστούν τα καμάρια μας. Προχωράω αγνοώντας την επιδεικτικά μπας και πάρει το μήνυμα... αμ δε.... Στα 20 μέτρα μου λέει ότι ο δικός της δεν ειναι επιθετικός (20κιλο που τράβαγε). Της ανταπαντώ ότι για τη δική μου με νοιάζει και με αφήνει σπιτσλες "ε δεν το ξέρεις ότι τα μικρά ειναι κομπλεξικά?". Με νόημα της κάνω "περάστε να φύγετε" και ξεκουμπίζεται.
Προχωράω και από αντιθέτως διερχόμενη πεζή με ακουστικά στα αυτιά μόλις μας προσπερνάει της έρχεται η επιφοίτηση και βγάζει αξαφνα τα ακουστικά "αααα τι γλυκό που είσαι, έχω και εγώ ενα ίδιο... μαλτεζάκι" "Μα άσπρο δεν ειναι το μαλτεζάκι?" της λέω δήθεν αθώα για να μου πει ότι "όχι έχουν διάφορα χρώματα"... σπιτσλες vol.2
Διασχίζοντας τον προαύλιο χώρο εκκλησίας πριν πάρω το δρόμο της επιστροφής, διακρίνω ξανθιά να τρέχει πίσω από το ασπρο μαλλιαρό σκυλάκι της, αφηνιασμένη αφού δεν την ακουγε. Το φτάνει και το πιανει αγκαλιά.... και πάει ο σύντροφος της από πίσω της να προσπαθεί να φτάσει το σκυλάκι να το χτυπήσει. Κόβω διαδρομή και επιτηδες περνάω κοντα τους μπας και φιλοτιμηθεί και ντραπεί ο νταής.... με κοιτάνε και με ύφος "δεν υπάρχει ελπίδα, είστε απολιτιστοι" κουνάω το κεφάλι και φεύγω....
ΟΛΑ ΣΗΜΕΡΑ?