Στην αρχή είχα ένα θέμα έλειψης σεβασμού, που λέει η Έφη, κυρίως γιατί έχανα την ψυχραιμία μου κ η λώρα φυσικά αγνοούσε, γιατί ηγέτης χωρίς ψυχραιμία είναι μια στριπτιζέζ με χάλια σώμα (τί λέω πρωινιάτικα...
)
Άλλαξαν πάρα πολλά πράγματα, όπως έχω ξαναγράψει, ξεκινώντας πρώτα εντός σπιτιού, οπότε, πια, δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα.
Ό,τι κ να συμβεί πχ κ είναι ελεύθερη (παράδειγμα) δει σκίουρο ή άλλο σκύλο κ είναι χωρίς λουρί κ πάει να φύγει με ένα αυστηρό "εδώ", η λώρα είναι δίπλα μου.
Κ αυτό γιατί 2,3 φορές πήγε στον άλλο σκύλο να παίξει, εγώ γύρισα πλάτη κ την έκανα κ έτρεχε σαν τρελή να με προλάβει όταν συνειδητοποίησε ότι δεν ήμουν εκεί τριγύρω, οπότε τώρα, κάθε φορά που πάει να φύγει (λυτή ξαναλέω ε...) κ της λέω "εδώωω", έρχεται αμέσως πίσω. Αλλά κ να κάνει ότι την κάνει, πάλι γυρίζω πλάτη κ απομακρύνομαι, προς την αντίθετη κατεύθυνση που πάει αυτή, οπότε τρέχει σαν μουρλή πίσω μου, από άγχος μη με χάσει. Τη βάζω στο 'κάτσε' ή 'ξάπλα', της λέω μπράβο κ συνεχίζουμε.
ΜΕ το λουρί περπατάει μια χαρά, αλλά έχουμε θέμα με τους σκύλους, όπως 1000λιοέγραψα.
Σαν να το κάνει για παιχνίδι δηλ... Κάθε φορά που είμαστε έξω την παρατηρώ ότι κοιτάει μέσα στις αυλές για σκυλιά (συνέχεια αυτό).
Αλλάξω κατεύθυνση ή πάω στο απέναντι πεζοδρόμιο πχ για να στρέψει την προσοχή της σε εμένα, της δίνω διάφορες εντολές, αλλά πάντα το βλέμμα της είναι γύρω-γύρω σαν να σκέφτεται: "τώρα μου δίνει εντολές για να με αποσπάσει από το να μη δω...τι; έρχεται κανά σκυλάκι;;"
Όταν δούμε σκύλο, λοιπόν, μπαίνω μπροστά της, πριν τον δει κ τσιτώσει, τη βάζω σε εντολή "ξάπλα" (από την αντίθετη κατεύθυνση που έρχεται ο σκύλος), μέχρι να προσπεράσουν. Όταν τον δει, προσπαθεί να σηκωθεί κ να πάει εκεί, ψιλοκλαίει, οπότε βάζω δύναμη στο πόδι μου κ κρατάω το λουρί στο πεζοδρόμιο, οπότε παραμένει κάτω κ την αγνοώ.
Αφού απομακρυνθεί το 'ερέθισμα' την αφήνω ακόμη λίγο σε αυτή τη θέση (χωρίς να επιμένει να σηκωθεί πια) της λέω 'μπράβο', τη χαϊδεύω κ συνεχίζουμε...
Αλλά αυτό ξαναλέω, δεν είναι μόνιμη λύση.
Ίσως να θέλει μεγαλύτερο τράνταγμα, δεν ξέρω, κάτι που να ''καλύπτει'' το κόλλημά της στα άλλα σκυλιά, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνεται σε εμένα.
Όσο για το αν είμαι κοπέλα κ ό,τι είπε ο Άρης, να πω ότι υπερλατρεύω το σκυλί μου, αλλά σε ό,τι αφορά τη σωστή εκπαίδευσή του είμαι 'σκύλα'
. Δεν χαρίζω κάστανα.
Ξέρω ότι είναι για την αρμονική συμβίωση κ των δυο μας κ επειδή είμαι άνθρωπος που θέλει να παίρνει τα σκυλιά του παντού (πόσο μάλλον εδώ στη Γερμανία, που είναι πολύ εφικτό αυτό) κάνω ό,τι μου πουν οι επαγγελματίες, ώστε να εκπαιδευτούν όσο το δυνατόν καλύτερα κ δεν χωρούν συναισθηματισμοί του στυλ: ''έλα μωρέ το καημένο, γιατί το κουράζουμε, γιατί δεν το αφήνουμε να κάνει ό,τι θέλει ή γιατί το τιμωρούμε με το να το βάζουμε να κάθεται στον 'τόπο' ή γιατί το αγνοούμε ...ή...ή....''
Όσο για τα κιλά μου, μπορεί να είναι λίγα, αλλά μια χαρά την κουμαντάρω έξω, αν συμβεί κάτι... θέλει τρόπο, όχι κόπο.
