Ενοχλήσεις στη βόλτα;
- Thread starter kkranis
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Το ηξερα οτι καποια μερα θα με νοιωσεις και θα καταλαβεις......Αρτι αφιχθέντες οικογενειακώς από την σημερινή μας οδύσσεια, οφείλω να πω ότι η σκέψη που επικρατούσε σήμερα στο μυαλό μου, είναι ότι τελικά τουλάχιστον όταν έχεις τέτοιου τύπου σκύλο, υποχρεωτικά έξω από το σπίτι πρέπει να είσαι κάργα alert και όλες οι αισθήσεις και οι δυνάμεις σου, να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, από τις δικές του. Είσαι συνεχώς σε εγρήγορση. Δεν "αποκοιμιέσαι", γιατί οι "εχθροί" βρίσκονται παντού και καραδοκούν. Πρωτόγνωρη κατάσταση για μένα
Επίσης, αν θέλεις να κάνεις κάποιον να αλλάξει πεζοδρόμιο στην θέα σου, πρέπει απαραιτήτως, να έχεις μαύρο σκύλο. Μεσαίου μεγέθους και πάνω, ......
aletas:
Αυτό είναι αλήθεια!!! Είναι εκπληκτικό πώς ελληνικές και ξένες παραδόσεις μιλάνε για διάφορες μορφές κακού που παρουσιάζονται με την μορφή ενός μαύρου σκύλου. Η φοβία αυτή που υπάρχει από τα αρχαία χρόνια φαίνεται πως έχει αποτυπωθεί στο dna μας!
Υπάρχει το λεγόμενο black dog syndrome, που αναλύει γιατί τα μαύρα σκυλιά είναι τα λιγότερα τυχερά στα καταφύγια αδέσποτων ζώων και ο φόβος προς αυτά είναι ένας από τους λόγους για αυτό. Κάποια στιγμή που θα έχω χρόνο θα κάνω ένα θέμα για αυτό!
Last edited:
Σας διαβεβαιω οτι δεν προκειται για παραδοσεις αλλά για την πραγματικοτητα. Μεσα σε καθε μαυρο σκυλο κρυβεται ενα κακο δαιμονιο *demonio*
Δηλωνω και εγω συμμετοχη για το σαμπφορουμ...
Μολις γυρισαμε απο την καθημερινη μας βολτα στον χωραφοτοπο που εχουμε κοντα μας...
Η βολτα ξεκινησε καλα...μια χαρα... ο αλπεν δεν τραμπουκιζει τους παντες πλεον...Ειναι ενας κυριος αλλα εννοείτε οτι ολα αυτα γινονται με εντολη.εκει που πηγαίναμε μια χαρα...
Μας πλησιαζει γαυγιζοντας ενας μαυρος ''ανεδης'' σκυλος....
τον βαζευω τον βαζω στο λουρι και παμε....
Ο σκυλος ερχεται....και απο πισω του ενας ανθρωπος τρεχοντας....
και τι μου φωναζει???? τι???
''φιλε προσεχε γιατι δεν εχω το λουρι μαζι μου!''
Δεν εχεις το λουρι μαζι?μαζι?
σκεφτηκα ''ε ρε mareco που σου χρειαζεται''
ευτυχώς για καλη τυχη ολων ο σκυλος μαζευτηκε απο μονος του και δεν χρειαστηκαν παραπανω πραματα.
Μολις γυρισαμε απο την καθημερινη μας βολτα στον χωραφοτοπο που εχουμε κοντα μας...
Η βολτα ξεκινησε καλα...μια χαρα... ο αλπεν δεν τραμπουκιζει τους παντες πλεον...Ειναι ενας κυριος αλλα εννοείτε οτι ολα αυτα γινονται με εντολη.εκει που πηγαίναμε μια χαρα...
Μας πλησιαζει γαυγιζοντας ενας μαυρος ''ανεδης'' σκυλος....
τον βαζευω τον βαζω στο λουρι και παμε....
Ο σκυλος ερχεται....και απο πισω του ενας ανθρωπος τρεχοντας....
και τι μου φωναζει???? τι???
''φιλε προσεχε γιατι δεν εχω το λουρι μαζι μου!''
Δεν εχεις το λουρι μαζι?μαζι?
σκεφτηκα ''ε ρε mareco που σου χρειαζεται''
ευτυχώς για καλη τυχη ολων ο σκυλος μαζευτηκε απο μονος του και δεν χρειαστηκαν παραπανω πραματα.
Αφού με προκαλείτε λοιπόν, ας περιγράψω κι εγώ, μία από τις πρόσφατες βολτίτσες μας.
Συνήθιζα και προ Μάρκου, να περνάω πάντα, αργά και βασανιστικά, από έναν κοντινό δρόμο, γεμάτο αυλόσκυλα και βεραντόσκυλα. Σώτος και Δάφνη πέρα βρέχει, ατάραχοι, μουγγοί και απροβλημάτιστοι. Στις αυλές και τις βεράντες, ο κακός χαμός. Συνήθως, εκείνη την ώρα θυμόμουν ότι είχα κουραστεί απο την βόλτα [που μόλις είχε ξεκινήσει] και κοντοστεκόμουν και κάμποσο να ξαποστάσω *demonio* Ολο αυτό, πάντα επίτηδες, αλλά πάντα με την έννοια, του μπας και συνειδητοποιήσουν πόσο φάουλ είναι, να έχουν τα σκυλιά τους έξω και σ'αυτή την κατάσταση. Οπου βέβαια επηρρεάζει το ένα, το άλλο σε τεράστιο βαθμό. Σε μια συγκεκριμένη αυλή, είναι ένα πιτοειδές που χτυπιέται με λύσσα κάθε φορά, πάνω στα κάγκελα. Ελα όμως που τώρα, χτυπιέται και ο Μαρκούλης και συγχρόνως κορνάρει στην διαπασών Ο συγκεκριμένος δρόμος, είναι πραγματικός εφιάλτης. Βεβαίως, μπορώ να πάω και από αλλού, Αλλά...γιατί να το κάνω; Ο Μάρκος τσιτώνεται πάντα, από την ώρα που θα πάρουμε την στροφή και θα τον πιάσουμε από την αρχή του. Και τον έχω σε απίστευτη πίεση, σε όλο το μήκος του. Υποφέρει το σκυλί, προκειμένου να μην βγάλει άχνα. Φτάνουμε λοιπόν και έξω από το πιτοειδές που λυσσάει. Ο Μάρκος ο φουκαράς, είναι κάτσε/κάτω/σήκω/ανάσκελα/διατάσεις/επικύψεις/κάμψεις/μέτρα μέχρι το δέκα και φτου απ'την αρχή. Βράζει μέσα του και είναι στο τσακ να εκραγεί. Εγώ ιδρώνω/ξειδρώνω από την προσπάθεια να τον κρατήσω. Λίγα μέτρα παραπάνω, έχω πάρει μάτι έναν κυριούλη που κάτι μαστορεύει σ'ενα αμάξι, μέσα στα σκοτάδια και μας κοιτάει έντονα. Κάποια στιγμή, κάτι νομίζω ότι είπε, αλλά από την πολύ φασαρία του αυλόσκυλου, ούτε και μπορούσα να ακούσω. Στο καπάκι μου έρχεται τρεχαλίτσα. Και τι μου λέει;
- Αντε ρε κοπέλλα μου, τι κάθεσαι τόση ώρα εδώ;
- Τι λέτε κύριε, του λέω; Τι κάθομαι τόση ώρα, που; Στον δρόμο;;;;;;
- Ναι, μου λέει. Τι κάθεσαι τόση ώρα, με τον σκύλο σου κάτσε/κάτω και κάτσε/κάτω, δεν βλέπεις τι γίνεται;
- Το βλέπω κύριε του λέω, αλλά δεν με νοιάζει. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα
- Ναι αλλά είναι δικό μου, μου λέει...[προφανώς ήτο δικός του ο μαντρόσκυλος, αλλά αυτός έμενε στην απέναντι πολυκατοικία, στην οποία είχαν αρχίσει ήδη και έβγαιναν στα μπαλκόνια, γιατί εννοείται ότι γκαρίζαμε -και περισσότερο εγώ- γιατί που να ακουστούμε από την φασαρία, και ο κυριούλης τον είχαν ζώσει τα μαύρα φίδια και στραβοκοίταζε και τα μπαλκόνια, μην τον κοιτάει και κανείς].
- Αν είναι δικό σου πρόβλημα του λέω, να βρεις τρόπο να το λύσεις, γιατί εμένα δεν μου καίγεται καρφί.
Φεύγει λοιπόν τρέχοντας, κλειδώνει άρον-άρον το αμάξι του και ξαναγυρνάει τρεχαλίτσα, να μπει να κρυφτεί στην πολυκατοικία, γιατί ο χαμός πλέον ήταν ανυπόφορος και τα μπαλκόνια γεμάτα. Ο Μαρκούλης στο κάτσε τόση ώρα, να λυσσάει κυρίως αθόρυβα ο καημένος. Την ώρα που περνάει μπροστά μου, μου λέει:
- Είσαι εντελώς αναίσθητη...
- Εγώ του λέω είμαι αναίσθητη, ή εσύ θρασσύς; [μου έφυγε ο πληθυντικός ευγενείας εκεί]...μην φεύγεις του λέω...στάσου μύγδαλα...μην φεύγεις...τώρα θα ξαναπεράσω μπροστά απ'το μαντρόσκυλο [γιατί είχα κάνει και 5 βήματα στο μεταξύ] και θα περνάω και κάθε μέρα ε; Μην χανόμαστε...να τα λέμε...
Και πρέπει να πέρασα από κει, καμμιά 10αριά φορές, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω λες και έκανα παρέλαση.
Και συνήθως περνάω πάντα και με τους τρεις μαζί. Δεν κοντοστέκομαι, αλλά περνάω. Και όπως προείπα, όταν τους έχω και τους τρεις, ή που σκιάζονται και δεν το σκέφτονται καν να μου μιλήσουν, ή που τους πιάνουν τα γέλια...
Συνήθιζα και προ Μάρκου, να περνάω πάντα, αργά και βασανιστικά, από έναν κοντινό δρόμο, γεμάτο αυλόσκυλα και βεραντόσκυλα. Σώτος και Δάφνη πέρα βρέχει, ατάραχοι, μουγγοί και απροβλημάτιστοι. Στις αυλές και τις βεράντες, ο κακός χαμός. Συνήθως, εκείνη την ώρα θυμόμουν ότι είχα κουραστεί απο την βόλτα [που μόλις είχε ξεκινήσει] και κοντοστεκόμουν και κάμποσο να ξαποστάσω *demonio* Ολο αυτό, πάντα επίτηδες, αλλά πάντα με την έννοια, του μπας και συνειδητοποιήσουν πόσο φάουλ είναι, να έχουν τα σκυλιά τους έξω και σ'αυτή την κατάσταση. Οπου βέβαια επηρρεάζει το ένα, το άλλο σε τεράστιο βαθμό. Σε μια συγκεκριμένη αυλή, είναι ένα πιτοειδές που χτυπιέται με λύσσα κάθε φορά, πάνω στα κάγκελα. Ελα όμως που τώρα, χτυπιέται και ο Μαρκούλης και συγχρόνως κορνάρει στην διαπασών
Ο συγκεκριμένος δρόμος, είναι πραγματικός εφιάλτης. Βεβαίως, μπορώ να πάω και από αλλού, Αλλά...γιατί να το κάνω; Ο Μάρκος τσιτώνεται πάντα, από την ώρα που θα πάρουμε την στροφή και θα τον πιάσουμε από την αρχή του. Και τον έχω σε απίστευτη πίεση, σε όλο το μήκος του. Υποφέρει το σκυλί, προκειμένου να μην βγάλει άχνα. Φτάνουμε λοιπόν και έξω από το πιτοειδές που λυσσάει. Ο Μάρκος ο φουκαράς, είναι κάτσε/κάτω/σήκω/ανάσκελα/διατάσεις/επικύψεις/κάμψεις/μέτρα μέχρι το δέκα και φτου απ'την αρχή. Βράζει μέσα του και είναι στο τσακ να εκραγεί. Εγώ ιδρώνω/ξειδρώνω από την προσπάθεια να τον κρατήσω. Λίγα μέτρα παραπάνω, έχω πάρει μάτι έναν κυριούλη που κάτι μαστορεύει σ'ενα αμάξι, μέσα στα σκοτάδια και μας κοιτάει έντονα. Κάποια στιγμή, κάτι νομίζω ότι είπε, αλλά από την πολύ φασαρία του αυλόσκυλου, ούτε και μπορούσα να ακούσω. Στο καπάκι μου έρχεται τρεχαλίτσα. Και τι μου λέει; - Αντε ρε κοπέλλα μου, τι κάθεσαι τόση ώρα εδώ;
- Τι λέτε κύριε, του λέω; Τι κάθομαι τόση ώρα, που; Στον δρόμο;;;;;;
- Ναι, μου λέει. Τι κάθεσαι τόση ώρα, με τον σκύλο σου κάτσε/κάτω και κάτσε/κάτω, δεν βλέπεις τι γίνεται;
- Το βλέπω κύριε του λέω, αλλά δεν με νοιάζει. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα
- Ναι αλλά είναι δικό μου, μου λέει...[προφανώς ήτο δικός του ο μαντρόσκυλος, αλλά αυτός έμενε στην απέναντι πολυκατοικία, στην οποία είχαν αρχίσει ήδη και έβγαιναν στα μπαλκόνια, γιατί εννοείται ότι γκαρίζαμε -και περισσότερο εγώ- γιατί που να ακουστούμε από την φασαρία, και ο κυριούλης τον είχαν ζώσει τα μαύρα φίδια και στραβοκοίταζε και τα μπαλκόνια, μην τον κοιτάει και κανείς].
- Αν είναι δικό σου πρόβλημα του λέω, να βρεις τρόπο να το λύσεις, γιατί εμένα δεν μου καίγεται καρφί.
Φεύγει λοιπόν τρέχοντας, κλειδώνει άρον-άρον το αμάξι του και ξαναγυρνάει τρεχαλίτσα, να μπει να κρυφτεί στην πολυκατοικία, γιατί ο χαμός πλέον ήταν ανυπόφορος και τα μπαλκόνια γεμάτα. Ο Μαρκούλης στο κάτσε τόση ώρα, να λυσσάει κυρίως αθόρυβα ο καημένος. Την ώρα που περνάει μπροστά μου, μου λέει:
- Είσαι εντελώς αναίσθητη...
- Εγώ του λέω είμαι αναίσθητη, ή εσύ θρασσύς; [μου έφυγε ο πληθυντικός ευγενείας εκεί]...μην φεύγεις του λέω...στάσου μύγδαλα...μην φεύγεις...τώρα θα ξαναπεράσω μπροστά απ'το μαντρόσκυλο [γιατί είχα κάνει και 5 βήματα στο μεταξύ] και θα περνάω και κάθε μέρα ε; Μην χανόμαστε...να τα λέμε...
Και πρέπει να πέρασα από κει, καμμιά 10αριά φορές, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω λες και έκανα παρέλαση.
Και συνήθως περνάω πάντα και με τους τρεις μαζί. Δεν κοντοστέκομαι, αλλά περνάω. Και όπως προείπα, όταν τους έχω και τους τρεις, ή που σκιάζονται και δεν το σκέφτονται καν να μου μιλήσουν, ή που τους πιάνουν τα γέλια...
καλά του είπες!
Α να χαθούνε πια αυτοί! Πήγα μια μέρα στην Κυψέλη μια βόλτα και σε μία πολυκατοικία ήταν 10 σκυλιά στις βεράντες! Ήθελα να 'ξερα, με ποιο σκεπτικό τα έχουν στη βεράντα. Πες στην αυλή πάει στο διάτανο, σκέφτονται ότι δεν θα μπει κλέφτης! στη βεράντα όμως;;; για να διώχνει τα κουνούπια;;; :/
Α να χαθούνε πια αυτοί! Πήγα μια μέρα στην Κυψέλη μια βόλτα και σε μία πολυκατοικία ήταν 10 σκυλιά στις βεράντες! Ήθελα να 'ξερα, με ποιο σκεπτικό τα έχουν στη βεράντα. Πες στην αυλή πάει στο διάτανο, σκέφτονται ότι δεν θα μπει κλέφτης! στη βεράντα όμως;;; για να διώχνει τα κουνούπια;;; :/
Για εμάς οι "ενοχλήσεις" σήμερα ξεκίνησαν πριν βγούμε απο την πολυκατοικία..περιμένουμε το ασανσέρ και μόλις ανοίγω την πόρτα βλέπω την Αρχικατίνα της πολυκατοικίας που αρχίζει να φωνάζει "παρ΄το απο δω' κ της λέω εντάξει αλλά μην φωνάζετε.Την πιάνει παραλήρημα για τα βρωμοσκυλα που έχουμε μαζέψει στην πολυκατοικία και οτι καταπατούμε το καταστικο της πολυτοικιας.Την διαολόστειλα και της είπα οτι θα πάρω και δεύτερο!
δεν τελείωσαμε όμως εκει αφού βγήκαμε με το καλό συναντούμε έναν ηλικιωμένο ο οποίος μας συμπάθησε και αρχισε να σφυρίζει στον Diego σαν να σαλαγάει τα πρόβατα και να έρχεται προς τον μέρος μας χοροπηδώντας.Απο τη μια ήθελα να γελάσω αλλά του ζητησα να απομακρυνθεί γιατί μπορεί να αγριέψει ο σκύλος(αν και το πολύ πολύ να φοβόταν ο μικρός να αλλαζε δρόμο).Μου λέει κ ο παππούς "καλά κάνεις και τον αγριεύεις γιατι εισαι κ ομορφη και μπορεί να σε κλέψουν"....
αυτά συνέβησαν μεσα σε 5 λεπτά και σκεφτόμουν σε όλη τη βόλτα τι αλλο μπορεί να συμβεί....Ευτυχώς τη γλιτώσαμε για σήμερα...[-o<
δεν τελείωσαμε όμως εκει αφού βγήκαμε με το καλό συναντούμε έναν ηλικιωμένο ο οποίος μας συμπάθησε και αρχισε να σφυρίζει στον Diego σαν να σαλαγάει τα πρόβατα και να έρχεται προς τον μέρος μας χοροπηδώντας.Απο τη μια ήθελα να γελάσω αλλά του ζητησα να απομακρυνθεί γιατί μπορεί να αγριέψει ο σκύλος(αν και το πολύ πολύ να φοβόταν ο μικρός να αλλαζε δρόμο).Μου λέει κ ο παππούς "καλά κάνεις και τον αγριεύεις γιατι εισαι κ ομορφη και μπορεί να σε κλέψουν"....
αυτά συνέβησαν μεσα σε 5 λεπτά και σκεφτόμουν σε όλη τη βόλτα τι αλλο μπορεί να συμβεί....Ευτυχώς τη γλιτώσαμε για σήμερα...[-o<
Και εμεις ειχαμε στη βολτα σημερα μια επιθεση λατρείας από μια γρια, εγγονο και κόρη... Ααααχ τι τελεια γιορκι, ειχα και εγώ αλλά πέθανε και τώρα θέλω να πάρω αλλά τα εχουν ακριβα... 110 εφτασαν!!!! Εσεις ξέρετε πόσο κοστιζουν? Τι???? Από 700?ούτε η σύνταξη μου δεν ειναι τόσα!"
Σντόινγκ! Εγώ να κοιτάω λοξά την αλλη κοπέλα με το γιορκι της απέναντι και να μου κάνει νόημα να κάνω υπομονη! Μετά η γαγιά, μας ξεματιαζε και μας σταυρώνε με τα δύο τα χέρια!!!
Σντόινγκ! Εγώ να κοιτάω λοξά την αλλη κοπέλα με το γιορκι της απέναντι και να μου κάνει νόημα να κάνω υπομονη! Μετά η γαγιά, μας ξεματιαζε και μας σταυρώνε με τα δύο τα χέρια!!!
110 στο ιντερνετ και ειναι και ακριβο! Το θεμα ειναι αυτό που είχε και πεθανε, πόσο το ειχε παρει λοιπον?
Αρη,
Για να μη χαλάμε το θέμα, θα σου απαντήσω στο θέμα του Casper...
Μαρία,
Είσαι σίγουρη (λέω, τώρα) ότι το σκυλί αυτό το λένε Μάρκο???
Οπως διαβάζω το κείμενό σου, μου φαίνεται σαν deja vu...
Γυρνάμε σπίτι από μια εξαντλητική μέρα,χωρίς ιδιαίτερη όρεξη για πολλά πολλά,ούτε εγώ αλλά ούτε κ η Mollie.
Στο δρόμο της επιστροφής από την απογευματινή βόλτα και ενώ περπατάμε στον ασφαλτόδρομο,έρχεται ένα μηχανάκι δικάβαλο κάτα πάνω μας κ μας προσπερνάει με ένα διαολεμένο θόρυβο εξάτμισης.
Πριν ακόμα τους χάσω από την άκρη του ματιού μου,πατάει φρένο ο οδηγός μετά από παρότρυνση του συνοδηγού,κάνοντας τα λάστιχα να σκούξουν.
Σαν παιδί του internet που είμαι,το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή,με ένα μεγάλο συννεφάκι να βγαίνει από το κεφάλι μου,ήταν "WTF"(με έντονη γραμματοσειρά και bold).
Σ'αυτό το σημείο,να κάνω μια υποσημείωση ...επειδή μένω κέντρο,δεν είναι δα κ σπάνιο να βλέπεις εθισμένους ανθρώπους στο δρόμο,που είναι....σε άαααλλο κόσμο.
Γυρνάω λοιπόν να δω τι ακριβώς συμβαίνει και βλέπω τον συνοδηγό να πλησιάζει κ να έχει αρχίσει ήδη να μονολογεί ...
-Πω,πω ρε φίλε βάστα λίγο να δω το shar pei,πω,πω τι καταπληκτικός σκύλος να ουμ!!!
(από ευγένεια και αφού είχε κατέβει ήδη από το μηχανάκι,σταμάτησα το βάδην)
Όταν με πλησίασε,πρόσεξα ότι ήταν ένα νέο παιδί,στη δική μου ηλικία σχεδόν,με τις κόρες των ματιών του διεσταλμένες,προφανώς σε υπερδιέγερση και με άκρατη ομιλιτικότητα.Ακολουθεί λοιπόν ο εξής διάλογος:
-Καλά ε,μιλάμε είναι πολύ ωραία η δικιά σου.Έχω κ εγώ ένα shar pei αρσενικό.Υγιέστατο ε.Πω,πω να ούμε σαν να τα βλέπω δίπλα δίπλα ε,τέλειο ζευγάρι.Είναι λίγο πιο μεγαλόσωμος ο δικός μου αλλά ΠΟΛΥ ωραίος όμως ε.Δεν έχει τόσες πολλές ζάρες αλλά σφύζει από υγεία όμως έτσι.
(ε την ψιλιάστηκα την υπόθεση κ απλά ήθελα να πω 2-3 τυπικές σαχλαμάρες σ'αυτό το σημείο κ να αποδεσμευθώ ευγενικά)
-Α!Ωραία,πόσο χρονών είναι ο δικός σου?
-Είναι 3 χρονών ρε φίλε,αλλά είναι τέλειο σκυλί έτσι,όχι μαλακίες.Χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.
Τον είχα πάρει από ένα pet shop.Η δικιά μου βασικά τον πήρε,είχαμε χάσει ένα μωράκι τότε ε και καταλαβαίνεις...
-Ναι?Κρίμα ρε γαμώτο,πως το έχασε,αν επιτρέπεις?
-Ε,τι να σου λέω τώρα ρε φιλαράκι,ήταν έγκυος και πάνω στο sex,ε μας έπιασε το πάθος να ούμε ...άστα!
-Οκ.(δεύτερο WTF)
-Που λες κάτσε δεν πρέπει να φύγουμε έτσι,είναι μοναδική ευκαιρεία αυτή.Γράψε το κινητό μου ...
(ε λέω θέλει να πάμε καμιά κοινή βόλτα)
-Δεν έχω πάρει το δικό μου κινητό μαζί,βγήκαμε για γρήγορη βόλτα για πιπί,αλλά πέρνα από το πάρκο τα απογεύματα,θα τα πούμε από εκεί.
-Δεν είμαστε απ'αυτή την περιοχή,πω,πω με σκοτώνεις τώρα!!!Κάπως πρέπει να τα πούμε...
(ε εδώ δεν μου άφησε αμφιβολίες)
-Γιατί,εννοείς για ζευγάρωμα?
-Ε,ναι ρε φίλε,τι άλλο,μιλάμε θα είναι το τέλειο ζευγάρι ε,σαν να τα βλέπω κ τα δύο δίπλα δίπλα ε.Και ξέρεις ο δικός μου είναι ΥΓΙΕΣΤΑΤΟΣ!Πω πω να ούμε ...
-Α!Η δικιά μου είναι στειρωμένη.
(τον πιάνει μια κατήφια σε αυτή τη φάση,ξενερώνει εντελώς και σαν να με βλέπει με άλλο μάτι απ'αυτό το σημείο,έγινα ξαφνικά παράξενος )
-ΓΙΑΤΙ ρε φιλαράκι,το έκανες αυτό?Πω,πω να ούμε - ΓΙΑΤΙ?
-Ε να,ξέρεις είμαι κατά των ζευγαρωμάτων και έχει κ κάνα 2 κουσούρια η δική μου,δε θα ήταν θεμιτό να τα μεταδώσω και σε άλλα κουταβάκια.
-Δηλαδή ρε φίλε,εσύ άμα πας με μια γκόμενα,δε θα κάνεις έρωτα με το φόβο μη βγεί άρρωστο?
Το ίδιο πράγμα είναι.
-Ε ναι είμαι υπέρ της επιλεκτικής εκτροφής και του ανθρώπινου γένους επίσης.Αν έχεις την δυνατότητα να κάνεις υγιή μωράκια,γιατί να κάνεις άρρωστα?
-Α!Δηλαδή εσύ δε γα*είς?Ε πέστο έτσι.Άμα δε γα*είς,ΟΚ.
(διαπιστώνω ότι η κουβέντα φτάνει σε ένα τέλμα,οπότε χαιρετάω βιαστικά)
Επέστρεψα σπίτι και καθώς το περιεργαζόμουν όλο αυτό,σκέφτομαι(με άλλο ένα συννεφάκι) ότι πρέπει να το γράψω στο dogforum που όλο και μία-δύο ψυχές θα με καταλάβουν...
Αυτά.
Στο δρόμο της επιστροφής από την απογευματινή βόλτα και ενώ περπατάμε στον ασφαλτόδρομο,έρχεται ένα μηχανάκι δικάβαλο κάτα πάνω μας κ μας προσπερνάει με ένα διαολεμένο θόρυβο εξάτμισης.
Πριν ακόμα τους χάσω από την άκρη του ματιού μου,πατάει φρένο ο οδηγός μετά από παρότρυνση του συνοδηγού,κάνοντας τα λάστιχα να σκούξουν.
Σαν παιδί του internet που είμαι,το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή,με ένα μεγάλο συννεφάκι να βγαίνει από το κεφάλι μου,ήταν "WTF"(με έντονη γραμματοσειρά και bold).
Σ'αυτό το σημείο,να κάνω μια υποσημείωση ...επειδή μένω κέντρο,δεν είναι δα κ σπάνιο να βλέπεις εθισμένους ανθρώπους στο δρόμο,που είναι....σε άαααλλο κόσμο.
Γυρνάω λοιπόν να δω τι ακριβώς συμβαίνει και βλέπω τον συνοδηγό να πλησιάζει κ να έχει αρχίσει ήδη να μονολογεί ...
-Πω,πω ρε φίλε βάστα λίγο να δω το shar pei,πω,πω τι καταπληκτικός σκύλος να ουμ!!!
(από ευγένεια και αφού είχε κατέβει ήδη από το μηχανάκι,σταμάτησα το βάδην)
Όταν με πλησίασε,πρόσεξα ότι ήταν ένα νέο παιδί,στη δική μου ηλικία σχεδόν,με τις κόρες των ματιών του διεσταλμένες,προφανώς σε υπερδιέγερση και με άκρατη ομιλιτικότητα.Ακολουθεί λοιπόν ο εξής διάλογος:
-Καλά ε,μιλάμε είναι πολύ ωραία η δικιά σου.Έχω κ εγώ ένα shar pei αρσενικό.Υγιέστατο ε.Πω,πω να ούμε σαν να τα βλέπω δίπλα δίπλα ε,τέλειο ζευγάρι.Είναι λίγο πιο μεγαλόσωμος ο δικός μου αλλά ΠΟΛΥ ωραίος όμως ε.Δεν έχει τόσες πολλές ζάρες αλλά σφύζει από υγεία όμως έτσι.
(ε την ψιλιάστηκα την υπόθεση κ απλά ήθελα να πω 2-3 τυπικές σαχλαμάρες σ'αυτό το σημείο κ να αποδεσμευθώ ευγενικά)
-Α!Ωραία,πόσο χρονών είναι ο δικός σου?
-Είναι 3 χρονών ρε φίλε,αλλά είναι τέλειο σκυλί έτσι,όχι μαλακίες.Χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.
Τον είχα πάρει από ένα pet shop.Η δικιά μου βασικά τον πήρε,είχαμε χάσει ένα μωράκι τότε ε και καταλαβαίνεις...
-Ναι?Κρίμα ρε γαμώτο,πως το έχασε,αν επιτρέπεις?
-Ε,τι να σου λέω τώρα ρε φιλαράκι,ήταν έγκυος και πάνω στο sex,ε μας έπιασε το πάθος να ούμε ...άστα!
-Οκ.(δεύτερο WTF)
-Που λες κάτσε δεν πρέπει να φύγουμε έτσι,είναι μοναδική ευκαιρεία αυτή.Γράψε το κινητό μου ...
(ε λέω θέλει να πάμε καμιά κοινή βόλτα)
-Δεν έχω πάρει το δικό μου κινητό μαζί,βγήκαμε για γρήγορη βόλτα για πιπί,αλλά πέρνα από το πάρκο τα απογεύματα,θα τα πούμε από εκεί.
-Δεν είμαστε απ'αυτή την περιοχή,πω,πω με σκοτώνεις τώρα!!!Κάπως πρέπει να τα πούμε...
(ε εδώ δεν μου άφησε αμφιβολίες)
-Γιατί,εννοείς για ζευγάρωμα?
-Ε,ναι ρε φίλε,τι άλλο,μιλάμε θα είναι το τέλειο ζευγάρι ε,σαν να τα βλέπω κ τα δύο δίπλα δίπλα ε.Και ξέρεις ο δικός μου είναι ΥΓΙΕΣΤΑΤΟΣ!Πω πω να ούμε ...
-Α!Η δικιά μου είναι στειρωμένη.
(τον πιάνει μια κατήφια σε αυτή τη φάση,ξενερώνει εντελώς και σαν να με βλέπει με άλλο μάτι απ'αυτό το σημείο,έγινα ξαφνικά παράξενος )
-ΓΙΑΤΙ ρε φιλαράκι,το έκανες αυτό?Πω,πω να ούμε - ΓΙΑΤΙ?
-Ε να,ξέρεις είμαι κατά των ζευγαρωμάτων και έχει κ κάνα 2 κουσούρια η δική μου,δε θα ήταν θεμιτό να τα μεταδώσω και σε άλλα κουταβάκια.
-Δηλαδή ρε φίλε,εσύ άμα πας με μια γκόμενα,δε θα κάνεις έρωτα με το φόβο μη βγεί άρρωστο?
Το ίδιο πράγμα είναι.
-Ε ναι είμαι υπέρ της επιλεκτικής εκτροφής και του ανθρώπινου γένους επίσης.Αν έχεις την δυνατότητα να κάνεις υγιή μωράκια,γιατί να κάνεις άρρωστα?
-Α!Δηλαδή εσύ δε γα*είς?Ε πέστο έτσι.Άμα δε γα*είς,ΟΚ.
(διαπιστώνω ότι η κουβέντα φτάνει σε ένα τέλμα,οπότε χαιρετάω βιαστικά)
Επέστρεψα σπίτι και καθώς το περιεργαζόμουν όλο αυτό,σκέφτομαι(με άλλο ένα συννεφάκι) ότι πρέπει να το γράψω στο dogforum που όλο και μία-δύο ψυχές θα με καταλάβουν...
Αυτά.
Last edited:
Τί πέρασες απογευματιάτικα!!!
Καλά λένε ότι η βλακεία είναι ανίκητη... αν κάνεις το λάθος να κατέβεις στο επίπεδο του βλάκα και να συζητήσεις... σε νικάει λόγω εμπειρίας!!!
Καλά λένε ότι η βλακεία είναι ανίκητη... αν κάνεις το λάθος να κατέβεις στο επίπεδο του βλάκα και να συζητήσεις... σε νικάει λόγω εμπειρίας!!!
να ουμ άλλη φορά κάνε την ( που λένε ) με ελαφρά άμα τη αφίξει ομοίου νεαρού γιατί η ψυχραιμία σου υπήρξε τεραστία , φαντάζομαι τη σύντροφο πώς θα είναι η οποία να ουμ δε λογάριασε την κατάσταση της και έκανε ό,τι λάχει ... αλλού βαρούν τα όργανα δλδ και κάτι άλλο που δεν το θυμάμαι ..ήρωας ...
- Status
