Σήμερα, στην βραδυνή μας βόλτα, συνοδευόμενος πάντα από τα 2 αδεσποτάκια μας, στριβοντας σε ένα δρομο, βλέπω στα 30 μέτρα μπροστά μας έναν νεαρό (25-30 ετών) να προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε έναν σκουπιδοντενεκέ.
Στην αρχή θεωρώ ότι είναι ρακοσυλλέκτης και δεν δίνω σημασία.
Όσο τον πλησιάζουμε, αυτός μας κοιτά έντρομος και κάνει ένα σάλτο και μπαίνει μέσα στεκόμενος όρθιος.
Μου μιλάει και με ρωτά αν τα σκυλιά είναι δικά μου.
Αρχίζω και καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά, του λέω ναι, μην τα φοβάστε, και αυτός σκύβει και κλείνει το καπάκι.
Είδα και έπαθα για να τον καταφέρω να το ανοίξει, μου ζήτησε να κρατήσω τα σκυλιά μακριά για να μπορέσει να φύγει.
Τα κράτησα από λουριά και σβέρκους, και κάνει ένα σάλτο και το βάζει στα πόδια.
Προφανώς ο καημένος ο άνθρωπος έχει γενικότερο πρόβλημα ψυχικής υγείας αλλά το περιστατικό ήταν αλλόκοτο και πρωτοφανές για μένα.
Στην αρχή θεωρώ ότι είναι ρακοσυλλέκτης και δεν δίνω σημασία.
Όσο τον πλησιάζουμε, αυτός μας κοιτά έντρομος και κάνει ένα σάλτο και μπαίνει μέσα στεκόμενος όρθιος.
Μου μιλάει και με ρωτά αν τα σκυλιά είναι δικά μου.
Αρχίζω και καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά, του λέω ναι, μην τα φοβάστε, και αυτός σκύβει και κλείνει το καπάκι.
Είδα και έπαθα για να τον καταφέρω να το ανοίξει, μου ζήτησε να κρατήσω τα σκυλιά μακριά για να μπορέσει να φύγει.
Τα κράτησα από λουριά και σβέρκους, και κάνει ένα σάλτο και το βάζει στα πόδια.
Προφανώς ο καημένος ο άνθρωπος έχει γενικότερο πρόβλημα ψυχικής υγείας αλλά το περιστατικό ήταν αλλόκοτο και πρωτοφανές για μένα.