Σε αυτό θα συμφωνήσω με την Ρούμπυ(Ωραίο όνομα παρεμπιπτόντως) .
Αν θέλετε ο σκύλος να απολαύσει τη βόλτα λυτός, καλύτερα να πάτε σε έναν περιφραγμένο χώρο.
Ακόμα κι εγώ που έχω σκύλο και δεν τα φοβάμαι, όταν βλέπω λυτό σκύλο με πιάνει η καρδιά μου γιατί 1 εκατομμύριο φορές του έχουν ορμήξει λυτά σκυλιά και από πίσω ο ιδιοκτήτης λέει "μη φοβάσαι! δεν δαγκώνει!" και την ίδια ώρα αρπάζει το Ρούμπυ από τη μουσούδα.
Συγνώμη κι όλας, αλλά δεν είμαι εγώ υποχρεωμένη να χαλάω τη βόλτα μου με το σκύλο μου ή να τον πηγαίνω μέχρι ένα σημείο στο πάρκο επειδή μετά υπάρχουν λυτά σκυλιά.
Δεν είναι υποχρεωμένο το παιδάκι που θέλει να τρέξει και να παίξει, να του δημιουργούμε ένα αίσθημα φόβου ότι εκεί που θέλει να πάει είναι ένα λυτό σκυλί που μπορεί να του ορμήσει.
Υποτίθεται ότι θέλουμε να κάνουμε τους ανθρώπους να μας σεβαστούν επειδή έχουμε σκύλο.
Εμείς όμως τι κάνουμε ρε παιδιά για να το πετύχουμε αυτό;
Πόσες φορές έχω ακούσει στη βόλτα μας "Το δικό σου δεν το φοβάμαι γιατί το κρατάς ενώ τα άλλα φοβόμαστε να πλησιάσουμε στο ίδιο μέρος που είναι κι αυτά".
Όταν δημιουργούμε στον κόσμο αυτό το φόβο, τότε μην περιμένουμε να θεωρεί τα σκυλιά αθώα και ήρεμα και και και!
Τέρατα θα τα θεωρεί (γιατί αυτό έμαθαν από το σπίτι τους) και θα το βλέπουν και στην πράξη...
Και σε αυτό είμαι απόλυτη... λυπάμαι...
Αν θέλετε ο σκύλος να απολαύσει τη βόλτα λυτός, καλύτερα να πάτε σε έναν περιφραγμένο χώρο.
Ακόμα κι εγώ που έχω σκύλο και δεν τα φοβάμαι, όταν βλέπω λυτό σκύλο με πιάνει η καρδιά μου γιατί 1 εκατομμύριο φορές του έχουν ορμήξει λυτά σκυλιά και από πίσω ο ιδιοκτήτης λέει "μη φοβάσαι! δεν δαγκώνει!" και την ίδια ώρα αρπάζει το Ρούμπυ από τη μουσούδα.
Συγνώμη κι όλας, αλλά δεν είμαι εγώ υποχρεωμένη να χαλάω τη βόλτα μου με το σκύλο μου ή να τον πηγαίνω μέχρι ένα σημείο στο πάρκο επειδή μετά υπάρχουν λυτά σκυλιά.
Δεν είναι υποχρεωμένο το παιδάκι που θέλει να τρέξει και να παίξει, να του δημιουργούμε ένα αίσθημα φόβου ότι εκεί που θέλει να πάει είναι ένα λυτό σκυλί που μπορεί να του ορμήσει.
Υποτίθεται ότι θέλουμε να κάνουμε τους ανθρώπους να μας σεβαστούν επειδή έχουμε σκύλο.
Εμείς όμως τι κάνουμε ρε παιδιά για να το πετύχουμε αυτό;
Πόσες φορές έχω ακούσει στη βόλτα μας "Το δικό σου δεν το φοβάμαι γιατί το κρατάς ενώ τα άλλα φοβόμαστε να πλησιάσουμε στο ίδιο μέρος που είναι κι αυτά".
Όταν δημιουργούμε στον κόσμο αυτό το φόβο, τότε μην περιμένουμε να θεωρεί τα σκυλιά αθώα και ήρεμα και και και!
Τέρατα θα τα θεωρεί (γιατί αυτό έμαθαν από το σπίτι τους) και θα το βλέπουν και στην πράξη...
Και σε αυτό είμαι απόλυτη... λυπάμαι...