Να ξεκαθαρίσω πως δεν αναφέρω πουθενά πως το τράβηγμα λουριού σημαίνει "κυριαρχία". Θα συμφωνήσω πως μπορεί να είναι ενθουσιασμός. Μπορεί να είναι και ότι ψάχνει να βρει γάτες γιατί έχει θέμα με τις γάτες ή ακόμα και μπορεί να τραβά από φόβο και να θέλει να φτάσει γρήγορα σε "ασφαλές" μέρος...πολλά μπορεί να είναι.
Χρησιμοποίησα το τράβηγμα σαν παράδειγμα ενός σκύλου που θέλει να περάσει το δικό του.
1. Σε αυτή την διεκδίκηση ή στις διεκδικήσεις υπάρχει κάποιος "μόνιμος" κάποιος που πάντα εμπλέκεται σε αυτές (ή τις περισσότερες φορές);
2.Ποιος "κερδίζει" τις διεκδικήσεις και με ποιο τρόπο;
3.Ο "αρχηγός" πως "βάζει στην θέση του" αυτόν που "υπερέβαλε";
4.Ο "αρχηγός" διεκδικεί;...και όταν διεκδικεί τι γίνεται;
1. Βεβαίως είναι ένας! Για αυτό και τον ξεχώρισα. Αλλά είναι φορές που ο τρόπος του και ανάλογα το ερέθισμα δεν δείχνει "ηγετικές" θέσεις και οι άλλοι περνάνε μπροστά χωρίς να τον νοιάζει. Για αυτό και το μπερδεγούει.
2. Αυτός δεν διεκδικεί στον βαθμό που θα περιμέναμε. Είναι ελάχιστες οι φορές που θα διεκδικήσει, εξαρτάται από τον πόρο και την βλακεία των άλλων. Τον βρίσκω υπερβολικά δίκαιο στις αντιδράσεις του - αν μπορώ να τον χαρακτηρίσω έτσι - και τρομερά υπομονετικό. Τέρας υπομονής για την ακρίβεια.
Το 90% των "μαχών" έχουν να κάνουν με παρέμβαση. Σαν να τους λέει "έλα τώρα το παρατράβηξες" Κάπως έτσι.
3. Γρύλισμα, άρπαγμα και γαλλικά. Χωρίς όμως απώλειες. Δεν είναι αυτός ο σκοπός. Δεν το τραβάνε τόσο πολύ.
4. Νομίζω απάντησα στο 2.
γιατί μια μορφή "βίας" (δεν εννοώ κλωτσιά, αλλά ένα τράβηγμα λουριού) από μέρους μας να θεωρείτε βασανισμός, κακοποίηση και άγνοια (φυσικά όταν χρειάζεται και όπως πρέπει);...Θα το "παρεξηγήσει" ο σκύλος από την στιγμή που η βία είναι μέσα στην "γλώσσα" που "μιλά";
Εξαρτάται από πολλους παράγοντες. Τον λόγο, τον ίδιο τον σκύλο, τον τρόπο και τη συχνότητα που θα το κάνεις όπως υποθέτω και άλλα που δεν μου έρχονται αυτή τη στιγμή. Θα έλεγα ψέμματα αν ισχυριζόμουν πως δεν έχω χρησιμοποιήσει βία (φωνή, τράβηγμα, μία στον πισινό). ΟΜΩΣ το έχω μετανοιώσει. Τις περισσότερες φορές - όχι πάντα - αυτό που έκανα ήταν να φοβίσω και ίσως να πλήξω την εμπιστοσύνη του σε μένα. Αυτό ήταν το χειρότερο. Για αυτό θέλει σύνεση και κυρίως κατά τη γνώμη μου διερεύνηση της αιτίας μιας συμπεριφοράς. Αν προέρχεται από δικά μας λάθη και όταν δεν έχουμε κάνει τον σκύλο να καταλάβει αυτά που θέλουμε, νομίζω πως είναι άδικο για τον ίδιο.
1.Παραπάνω απάντησες πως έχεις δει βία στην αγέλη, πως είναι αγχωτικό για εμάς και πως μπορεί να μην πάθει κανένας τίποτα αλλά μπορεί να χάσει και δόντι. Τι σκοπό έχουν οι καυγάδες αυτοί που είδες νομίζεις;...
2.Μόνο το συγκεκριμένο αντικείμενο του πόθου εκείνη την στιγμή;...
3.Νομίζεις πως είναι τυχαίο το πότε, που και πως αποφασίζουν οι σκύλοι να εμπλακούν σε καυγά για κάτι;
Θα έχεις παρατηρήσει πως δεν μπαίνουν ΠΑΝΤΑ σε διαδικασία μάχης και διεκδίκησης και δεν είναι ΠΑΝΤΑ ίδια η αφορμή. Αυτό δεν είναι τυχαίο.
1. Το αντικείμενο του πόθου, τον πόρο. Κάθε σκύλος έχει και διαφορετικά χούγια. Αλλος μπορεί να τρελαίνεται για τα μπαλάκια, άλλος για ένα κόκαλο, ΟΛΟΙ όμως έχουν θέμα με τον οίστρο και τα κοριτσάκια γενικότερα.
2. Είναι ένας κοινός πόρος για αυτούς, και μαλώνουν για το ποιος θα τον αποκτήσει. Δεν νομίζω πως μπαίνουν στη διαδικασία να σκεφτούν πως τώρα είναι η σειρά μου ή θα περιμένω να τελειώσει ο προηγούμενος. Ολοι μαζί μπούγιο. Στην προκειμένη περίπτωση της φίλης μου, δεν έχω διακρίνει επιμονή του αρχηγού της δικής της αγέλης. Αυτός που ξεκινάει τον καβγά είναι άλλος σκύλος και όχι ο αρχηγός.
Ο αρχηγός αναπόφευκτα θα επέμβει για να επέλθει ηρεμία, βλέποντας τους άλλους να τσακώνονται.
Βέβαια δεν ξέρω αν ήταν διαθέσιμη η σκύλα, ποιός θα πήγαινε πρώτος.
3. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο και προπαθούν όσο γίνεται να το αποφεύγουν. Καβγά βαρβάτο και όχι επέμβασης - παρέμβασης. Εξαρτάται από τον πόρο και το πόσο σημαντικός θεωρεί ο κάθε σκύλος πως είναι.
1. Πολύ "δικτατορία" βλέπω για κάποιον που "δεν βάζει την ιεραρχία στο μυαλό του"!...
2. Αναγκάζεις τον σκύλο να ακολουθεί ΠΑΝΤΑ τα δικά σου "θέλω" και μου λες ότι δεν είσαι "αρχηγός";
Πως λέγεσαι τότε;...
3...και αν ο σκύλος θέλει να βγει βόλτα όταν εσύ δεν θες και ανέβει στο κρεββάτι σου και "κάνει κακά του" επίτηδες (true story) τι θα κάνεις;...Αν δεν κατεβαίνει από το κρεββάτι σου παρά μόνο αν σε δει με το λουρί στο χέρι (true story) τι κάνεις;...Αν δε σταματά να γαβγίζει μέχρι να σηκωθείς να τον βγάλεις βόλτα (true story) τι κάνεις;
4....και κυρίως, πως λέγεται αυτός ο σκύλος;...Αυτός που θα αμφισβητήσει την "αρχηγεία" σου, δεν θα λάβει υπόψη του πως εσύ του βάζεις φαΐ και νερό, πως του έχεις πάρει κρεβατάκι και πως τον πας στον γιατρό...και θα διεκδικήσει με πάθος τα δικά του "θέλω";
5. Αν η λέξη "κυριαρχία" ή "κυριαρχική συμπεριφορά" ξενίζουν ή πλέον δεν είναι πολιτικά ορθές, μπορούμε να την αντικαταστήσουμε με το "ισχυρή προσωπικότητα" ή "ηγετική μορφή" ή τέλος πάντων, κάτι άλλο που θα περιγράφει τα ίδια πράγματα...Πόσο θα αλλάξει η ουσία όμως;
1. Δεν θα το έλεγα δικτατορία, αλλά ξεκάθαρο διαχωρισμό μου από αυτούς. Αλλο εγώ, άλλο αυτοί. Πως να το κάνουμε δηλαδή; Αλλιώς θα έπρεπε να σηκώνω και εγώ το πόδι μου να σημαδεύω τις κολώνες τους ή όταν καβαλάνε τα παιχνίδια τους να τους καβαλάω και εγώ για να τους γίνει βίωμα. Χιούμορ φυσικά...
Οταν αναφέρομαι σε ιεραρχία αναφέρομαι πάντα στην μεταξύ τους. Αυτή δεν μπορώ να προσδιορίσω.
2. Δεν ξέρω... Ο μπαμπάς τους ίσως; Ο άνθρωπός τους; Η οικογένειά τους;
3. Δεν μου έχει τύχει. Υποθέτω θα έψαχνα να βρω τρόπους να συνεννοηθούμε. Θα έψαχνα να δω που οφείλεται αυτή η συμπεριφορά και ανάλογα θα ενεργούσα. Ομολογώ είναι δυσκολάκι.
4. Αυθόρμητα και με δόση χιούμορ... θα το έλεγα κ@λόσκυλο
5. Συμφωνώ. Ομως εξαρτάται και από τον αποδέκτη της έννοιας. Υπάρχουν πολλοί 2ποδοι με πολλά ψυχολογικά και μόνο στο άκουσμα πως θα γίνουν "αρχηγοί" τη βλέπουν αλλιώς και βγάζουν απωθημένα.
