Είναι δυνατόν, από τώρα (κυριαρχία ή ορμές;);
- Thread starter jimmynet
- Ημερομηνία δημιουργίας
οκ, αν είχες μωρό και είχες αφήσει την μπρίζα χωρίς καπάκι και έβαζε το μωρό το δάχτυλο στην πρίζα τί θα έκανες????
Δεν θα το έσωζες(διορθωνες)???
Γιατί ενώ ειχες μωρό που δεν καταλαβαίνει αφησες την μπριζα χωρίς προστατευτικό? Δηλαδή αφήνεις την μπριζα χωρίς προφύλαξη και διορθώνεις το μωρό καθε φορά που παει να βάλει το δάχτυλο στην μπρίζα?? έτσι εκπαιδευεις το μωρό???
ή βάζεις προφύλαξη στην μπριζα και του μαθαινεις σιγα σιγά οτι δεν κανει να βαζει το δαχτυλο στην μπρίζα???
Θα μας τρελάνεις!!!
Δεν θα το έσωζες(διορθωνες)???
Γιατί ενώ ειχες μωρό που δεν καταλαβαίνει αφησες την μπριζα χωρίς προστατευτικό? Δηλαδή αφήνεις την μπριζα χωρίς προφύλαξη και διορθώνεις το μωρό καθε φορά που παει να βάλει το δάχτυλο στην μπρίζα?? έτσι εκπαιδευεις το μωρό???
ή βάζεις προφύλαξη στην μπριζα και του μαθαινεις σιγα σιγά οτι δεν κανει να βαζει το δαχτυλο στην μπρίζα???
Θα μας τρελάνεις!!!
Α) δεν έχω πραγματικά κουτάβι αυτή τη στιγμή στο σπίτι. Β) ανέφερα ότι πρόκειται για ανθρώπινη βλακεία και παράλειψη το προσβάσιμο καλώδιο αλλά κι οι άνθρωποι δεν είναι θεοί, κάνουν λάθη. Σημαντικό είναι να μαθαίνουν από αυτά.
γ) στο ζητούμενο: να το διορθώσω λοιπόν. (Συμφωνώ απολύτως, όσο άδικο κι αν το θεωρώ κι εγώ να φάει το κουτάβι ακόμα και ηπιότατη, λεκτική διόρθωση για δικιά μου βλακεία). Απλά, στη θετική εκπαίδευση, νόμιζα, δεν υπάρχουν διορθώσεις, μόνο αντιπερασπισμός ή αδιαφορία...
γ) στο ζητούμενο: να το διορθώσω λοιπόν. (Συμφωνώ απολύτως, όσο άδικο κι αν το θεωρώ κι εγώ να φάει το κουτάβι ακόμα και ηπιότατη, λεκτική διόρθωση για δικιά μου βλακεία). Απλά, στη θετική εκπαίδευση, νόμιζα, δεν υπάρχουν διορθώσεις, μόνο αντιπερασπισμός ή αδιαφορία...
οφ οφ οφ
βαζεις πριζες VIMAR και δεν γινετε τιποτα και υσηχαζεις μια για παντα απο αυτο το θεμα.
@ freedom
Επίσης, ο σκύλος που ήρθε μαζί με τους ναυτικούς και από τον οποίο προήλθαν τα Dingoes τι ήταν;...Άγριος (πως μεταφερόταν και χρησιμοποιούνταν ήδη από ανθρώπους;...και δεν ήταν 1-2 ζώα μόνο);...Ή εξημερωμένος και κατοικίδιος (άρα, το Dingo προέρχεται από ένα κατοικίδιο σκύλο);
Παρακάτω, με ποια κριτήρια διαλέγουμε κουτάβι από μια γέννα Labrador για οδηγό τυφλών;...Ποια κουτάβια κάνουν για την δουλειά και ποια όχι;...Τι δεν πρέπει να είναι ένα κουτάβι για να κάνει για τη δουλειά;
Από μια γέννα Malinois ποια κουτάβια θα πάνε για Patrol Dogs και Crowd Control;...Ποια τα κριτήρια;...Ποια σκυλιά θα αποκλειστούν;
Τι κοιτάει ένας τσομπάνης σε μια τοκετομάδα για να δει ποιο κουτάβι θα κρατήσει και ποιο όχι;
Πως μια σκυλίτσα μαλώνει τα κουταβάκια της όταν γίνονται ενοχλητικά;
Σε μια γέννα (litter) όλα τα κουτάβια είναι ίδιου χαρακτήρα;...Ποιες οι διαφορές;
Επίσης, θα είχε ενδιαφέρον να σχολίαζες και αυτό:
Για ποια εξέλιξη μιλάς;...και τι είναι αυτό το "κλικ";...Θα ήθελα μια μελέτη που να το εξηγεί (το "κλικ").
ΝΑΙ, ακριβώς αυτό είναι! Για αυτό και σου γράφω με bold canis familiaris!...Αυτά είναι τα άγρια σκυλιά, κατοικίδια αν θες ή πρώην κατοικίδια που πλέον ζουν άγρια και ζευγαρώνουν με τα καθαρόαιμα Dingoes.
Επίσης, ο σκύλος που ήρθε μαζί με τους ναυτικούς και από τον οποίο προήλθαν τα Dingoes τι ήταν;...Άγριος (πως μεταφερόταν και χρησιμοποιούνταν ήδη από ανθρώπους;...και δεν ήταν 1-2 ζώα μόνο);...Ή εξημερωμένος και κατοικίδιος (άρα, το Dingo προέρχεται από ένα κατοικίδιο σκύλο);
Παρακάτω, με ποια κριτήρια διαλέγουμε κουτάβι από μια γέννα Labrador για οδηγό τυφλών;...Ποια κουτάβια κάνουν για την δουλειά και ποια όχι;...Τι δεν πρέπει να είναι ένα κουτάβι για να κάνει για τη δουλειά;
Από μια γέννα Malinois ποια κουτάβια θα πάνε για Patrol Dogs και Crowd Control;...Ποια τα κριτήρια;...Ποια σκυλιά θα αποκλειστούν;
Τι κοιτάει ένας τσομπάνης σε μια τοκετομάδα για να δει ποιο κουτάβι θα κρατήσει και ποιο όχι;
Πως μια σκυλίτσα μαλώνει τα κουταβάκια της όταν γίνονται ενοχλητικά;
Σε μια γέννα (litter) όλα τα κουτάβια είναι ίδιου χαρακτήρα;...Ποιες οι διαφορές;
Επίσης, θα είχε ενδιαφέρον να σχολίαζες και αυτό:
* Ευτυχώς (και δεν είναι καθόλου τυχαίο) εμείς (μια που συνέχεια χρησιμοποιείς ένα "εσείς" που μου θυμίζει το "you people" και θα ήθελα να ξέρω σε ποιους αναφέρεσαι. Νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με καμιά ομάδα ανθρώπων που αποφοίτησαν την "Μεγάλη των Εκπαιδευτών Σχολή";...Αλλού γίνονται αυτά) δεν έχουμε πρόβλημα στην συμβίωση μας με τα σκυλάκια μας.Αρσενικό Ποιμενικό Καυκάσου που ζούσε σε μονοκατοικία με αυλή (ζούσε και εντός και εκτός του σπιτιού). Στον 1ο όροφο έμεναν οι γονείς και στον 2ο ο γιος και ιδιοκτήτης του σκύλου. Ο σκύλος δεν είχε θέμα με τους γονείς και κάλλιστα κάθονταν μαζί, παίζανε, τον χάιδευαν, του έβαζαν φαΐ και νερό, κλπ. Όλα αυτά είτε ο γιος ήταν παρόν, είτε όχι.
Αν ο γιος έφευγε, οι γονείς έλειπαν σε επίσκεψη ή για ψώνια π.χ. και είχε ξεχάσει να δέσει το σκύλο ή να τον κλείσει στον 2ο όροφο...οι γονείς δεν μπορούσαν να μπουν στο σπίτι αν δε γύριζε ο Στάθης (γιος)...
Δε ξέρω αν σας μοιάζει άσχετη με το θέμα η ιστορία, αλλά πως θα χαρακτηρίζατε αυτό τον σκύλο;...Τι συνέβαινε στην περίπτωση αυτή;
Last edited:
όταν διαβασα την ερωτηση σου δεν υπήρχε το β. το εβαλες μετά, εγώ απαντησα στην αρχικη ερώτηση και απλά ρώτησα αν θα το θεωρούσες κυριαρχικο και μου απαντάς οχι. οκ
Τώρα, μαλλον ειρωνευεσαι γιατί κανενας δεν θα αφηνε να παθει κακό το σκυλί του. Εκτός αν μπερδευεις το σωζω το σκυλί μου, με το διορθωνω το σκυλί μου.
Πιστευω οτι αλλού το πήγαινες, αλλά στην πορεία κατάλαβες καποια πράγματα και το αλλαξες. Μπορεί και να κανω λάθος.
Άτιμο καλώδιο... Μου μασάει τον καναπέ. Δεν κινδυνεύει η ζωή του. Του έχω άλλα δελεαστικότερα πράγματα να μασήσει αλλά τώρα ξαναείναι στον καναπέ το άτιμο. Τι κάνει κάποιος ενώ η μασέλα του κουταβιού ειναι πανω στον καναπέ; Που δε γίνεται και να τοποθετήσω τον καναπέ κάπου ψηλά να μην εχει πρόσβαση το κουτάβι.
εντιτ: ειλικρινά καμία μα καμία διάθεση για ειρωνία. Λίγη αγανάκτηση ναι, αλλά όχι ειρωνία.
εντιτ: ειλικρινά καμία μα καμία διάθεση για ειρωνία. Λίγη αγανάκτηση ναι, αλλά όχι ειρωνία.
Στην θετική εκπαιδευση, που είναι off topic, κατα την αποψή μου, υπάρχει διορθωση αλλά είναι αρνητική, όχι θετική. Δηλαδή δεν προσθέτουμε κατι(πχ:φωνες), αλλά αφαιρούμε κάτι (πχ: την προσοχή μας, το βραβείο του, αυτό που θέλει:για παραδειγμα να ανοιξει η πορτα να παει βόλτα).
Επίσης, δεν περιμένουμε το λαθος για να διορθωσουμε, φροντίζουμε να έχει μαθει αλλες συμπεριφορες(τροπους), ενισχύουμε εναλλακτικες συμπεριφορές, κάνουμε ΠΡΟΛΗΨΗ κτλ.
ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ: όταν κανει λάθος(μη επιθυμητη συμπεριφορα) το σκυλι, ψάχνουμε πρώτα να βρούμε το γιατί, δεν πατάμε μια διορθωση και τελειωσε! Αν κανει λαθος(πχ: δαγκώσει στο φαγητό) επειδή φοβάται δεν πατάμε μια διορθωση και τελειωσε. Ψαχνουμε το τι φοβήθηκε και εξαφανιζουμε σταδιακά το φοβο του.
Φυσικά, αυτό θέλει πολύ μεγαλύτερη δουλεια απο την απλή διόρθωση αλλά αξίζει τον κοπο γιατί η σχεση μας γινεται πολύ καλύτερη και ο σκύλος έχει μεγάλύτερη αυτοπεποιθηση κτλ.
On topic τώρα, dj, θέλω κι αλλο χρόνο, γιατί είμαι 1 και είστε πολλοί περισσότεροι.
Επίσης, δεν περιμένουμε το λαθος για να διορθωσουμε, φροντίζουμε να έχει μαθει αλλες συμπεριφορες(τροπους), ενισχύουμε εναλλακτικες συμπεριφορές, κάνουμε ΠΡΟΛΗΨΗ κτλ.
ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ: όταν κανει λάθος(μη επιθυμητη συμπεριφορα) το σκυλι, ψάχνουμε πρώτα να βρούμε το γιατί, δεν πατάμε μια διορθωση και τελειωσε! Αν κανει λαθος(πχ: δαγκώσει στο φαγητό) επειδή φοβάται δεν πατάμε μια διορθωση και τελειωσε. Ψαχνουμε το τι φοβήθηκε και εξαφανιζουμε σταδιακά το φοβο του.
Φυσικά, αυτό θέλει πολύ μεγαλύτερη δουλεια απο την απλή διόρθωση αλλά αξίζει τον κοπο γιατί η σχεση μας γινεται πολύ καλύτερη και ο σκύλος έχει μεγάλύτερη αυτοπεποιθηση κτλ.
On topic τώρα, dj, θέλω κι αλλο χρόνο, γιατί είμαι 1 και είστε πολλοί περισσότεροι.
1. Οχι, αγέλη την λέω, γιατί αυτό είναι. Μεταξύ τους. Οχι εγώ ή εμείς με εκείνα.
Τα θεωρώ """"""μέλη της οικογενείας μου""""""" με πολλά εισαγωγικά, γιατί μένουμε όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι και βλέπω τα μουστάκια τους καθημερινά. Εντελώς μεταφορικά είναι οικογένειά μου.
2. Σαφέστατα και δεν εξανθρωπίζουμε τον σκύλο. Ούτε και το αντίθετο όμως.
Είμαστε ξεκάθαρα διαφορετικοί. Δεν τα βλέπω ούτε σαν παιδιά μου - γιατί απλούστατα ΔΕΝ είναι, ούτε προσπαθώ εγώ να γίνω μέλος της αγέλης τους, πάλι γιατί ΔΕΝ είμαι και στο κάτω κάτω δεν θέλω να είμαι.
To "Ο μπαμπάς τους ίσως; Ο άνθρωπός τους; Η οικογένεια τους;" το είπα για να εξηγήσω κάτι ανεξήγητο με ανθρώπινο τρόπο. Εξού και το "δεν ξέρω" μπροστά. Δεν είναι τοις μετρητοίς.
Χαίρομαι που έγινα κατανοητός και έστω σε μερικά συμφωνούμεΜιχάλη, βρίσκω τις παρατηρήσεις σου σωστές (όσο μπορώ να κρίνω) και τις θέσεις και τις σκέψεις σου, επίσης.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο ή να σχολιάσω στην δημοσίευση σου...Μου φαίνεται πως θα ήταν σαν να το "παρακάνω" ή να προσπαθώ πολύ να διαφωνήσω...
Ισως αυτό το θέμα βοηθήσει στο να τις ξεδιαλύνουμε και να τις απενοχοποιήσουμε.
Γιατί δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι και έχω αρκετά παραδείγματα, όπως όλοι μας φαντάζομαι.
Kritikopoula, χωρίς να σκαμπάζω από θετική εκπαίδευση, παρα μόνο κάτι βιντεάκια της Κικοπαπ που έχω δει, έκανα το εξής : Το πρώτο πράγμα που έμαθε ο μικρός μας - μετά το "έλα" - ήταν το "ΜΗ".
Δεν είναι δύσκολο, απλά θέλει υπομονή, επιμονή και σταθερότητα, όπως όλα άλλωστε.
Αυτό που καταλαβαίνεις:
Είτε θα νιώσει πως "έπεσε ΚΑΙ η σημαία" και θα το βάλει στα πόδια...
Είτε θα νιώσει πως πρέπει να "πάρει το τιμόνι"...
Υ.Γ. Και κάτι ακόμα, που σκέφτομαι... ο αρχηγός... το βασικότερο πράγμα που ξέρει να κάνει... είναι να αποφεύγει τις καταστάσεις που κινδυνεύει να "κατατροπωθεί"...
αυτό ακριβώς εννοούσα δεν είχα κάτι στο μυαλό μου συγκεκριμένο αλλα το παράδειγμα που έφερες με το rot με κάλυψε όπως και η απάντηση του jhonk...
και όπως έγραψα ήταν ρητορική η ερώτηση
και η κουβέντα έχει προχωρήσει...και θα ήθελα κι εγώ μια απάντηση στο θέμα καναπές...
πονεμένη κούταβο-ιστορία κυρίως στην περίοδο αλλαγής δοντιών!!!
σε ένα κουτάβι ούτως η άλλως απαγορεύονται οι έντονες διορθώσεις...
εγώ προσπαθούσα να του αποσπάσω την προσοχή με κάτι άλλο
αλλα ο καναπές (λέμε τώρα) ήταν πάντα πιο γλυκός!!!
Last edited:
´Κι εγώ το ΜΗ θα του μάθαινα, θα το απομάκρυνα από τον καναπέ, προφανώς χωρίς τη θέλησή του και θα το τάραζα στα μπράβο και τα χάδια όταν ξεκόλλαγε το μυαλό του από εκεί. Και την επόμενη φορά το ίδιο και την μεθεπόμενη πάλι το ίδιο. Δηλαδή θα ασκούσα πάνω του την ήπια επιβολή της κυριαρχίας μου. Πράγμα που θεωρώ δεν είναι καθόλου ενάντια στην καλη ψυχολογία του κουταβιού αλλά αντιτίθεται στη θετική προσέγγιση.
πως το φροντίζουμε ΝΑ ΜΑΘΕΙ όμως; Το να έχει μάθει είναι το αποτέλεσμα. Πως φτάνουμε εκει; Ποια πρόληψη όταν ο καναπές δε γίνεται να απομακρυνθεί;
Γιατι τρώει τον καναπέ; Γιατί το φαγουρίζουν τα ούλα του, δυόμισι μηνών κουτάβι και προφανώς δεν βρίσκει τόσο δελεαστικές τις εναλλακτικές που του έχω προσφέρει ή γιατί στο κάτω κάτω δεν βλέπει που είναι το κακό να ροκανίζει τον καναπέ αφού εγώ η ίδια του έχω δώσει κι άλλα πράγματα να ροκανίζει.
Το ΜΗ εγώ δεν του το έμαθα την ώρα που έκανε κάτι που δεν έπρεπε.
Γιατί οκ... ακούει ένα ΜΗ.
Τί σημαίνει; Δεν του το έχουμε δείξει. Οπότε πως περιμένουμε να το ξέρει;
Συνεπώς πρέπει με κάποιο τρόπο να του το μάθουμε.
Σε άλλα σκυλιά που είχα παλιότερα φώναζα. Μπορεί να έλεγα ΜΗ, αλλά δεν το ξέρανε και σταμάταγαν αυτό που κάνανε από την ένταση της φωνής μου. Τρομάζανε. Δεν μου άρεσε και ανακάλυψα πως υπάρχει τρόπος να τον μάθεις τί σημαίνει ΜΗ και να μη τρομάζει, αλλά να το καταλαβαίνει.
Από τις πιο χρήσιμες εντολές που έχω μάθει ποτέ σκύλο μου.
Συμφωνώ. Αφού λοιπόν ξέρεις το γιατί το κάνει, γιατί πατάς με την μια, την διόρθωση(το απομακρύνεις χωρίς την θέληση του από τον καναπέ)?Αφού αυτό που κάνει δεν είναι λάθος, δεν είναι κακό(για το σκυλί) και οι εναλλακτικές που του έχεις προσφέρει μέχρι στιγμής δεν ικανοποιούν την ανάγκη του, γιατί δεν ψάχνεις άλλο τρόπο επικοινωνίας και άλλο τρόπο ικανοποίησης της ανάγκης του?
Ο τρόπος που διαλέγεις είναι ο πιο σύντομος, συμφωνώ, το σκυλί όμως με αυτό τον τρόπο, εκτός από το να μην τρώει καναπέ, μαθαίνει επίσης ότι ενώ δεν έχει κάνει κάτι λάθος (στο δικό του το μυαλό) εσύ μπορεί ανά πάσα στιγμή, χωρίς δηλαδή να έχει κάνει κάτι που θεωρεί λάθος, να το αρπάξεις –απομακρύνεις από κάπου με το ζόρι. Άρα διαβρώνεται η εμπιστοσύνη του στις αντιδράσεις σου. Δεν ξέρει πότε θα του πεις μπράβο και θα το χαϊδέψεις και πότε θα το ζορίσεις και θα το μαλώσεις. (εδώ κολλάει το περπατάει σε σπασμένα γυαλιά). Γιατί αν πεις μπράβο και χάδια όταν ξεκολλήσει ο καναπές από το μυαλό του, θα είναι αργά για το σκύλο για να συνδέσει δυο γεγονότα με τόση χρονική απόσταση μεταξύ τους.
Δηλαδή ο σκύλος δεν έχει καταλάβει ούτε γιατί διορθώνεται, ούτε γιατί επιβραβεύεται, το μόνο που έχει μάθει, ύστερα από αρκετές «διορθώσεις»,είναι ότι όταν πλησιάζει τον καναπέ, αν τον δεις, θα τον απομακρύνεις με το ζόρι.
Αν όμως χειριστείς διαφορετικά την κατάσταση, μπορείς να καλύψεις την ανάγκη του και ο καναπές να μην είναι πλέον η προτίμηση του ακόμη κι όταν λείπεις, και η εμπιστοσύνη του στις αντιδράσεις σου, να μην διαβρωθεί.
Αυτό για να γίνει θέλει ψάξιμο όμως. Μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Καταρχήν θεωρώ ότι μπορείς κάλλιστα να αποσπάσεις το κουτάβι από τον καναπέ χωρίς ζόρι. Κάνε μια κίνηση που προσομοιάζει στο πάμε βόλτα, τρέξε στο δωμάτιο να σε κυνηγήσει, πες του έλα αν έχει μάθει το έλα, αν όλα αποτύχουν πάρε λίγο κοτόπουλο και βάλτο στη μύτη του. Αφού το αποσπάσεις χωρίς ζόρι, του δίνεις να δοκιμάσει παιχνίδια που προσομοιάζουν την σκληρότητα του καναπέ που προφανώς τον βολεύει για τα δόντια του ή τα αλείφεις με μια γεύση που του αρέσει και μετά του τα δίνεις. Εναλλάσσεις τα παιχνίδια του κάθε μια με δυο μέρες και παρατηρείς τα αποτελέσματα. Ή ξεκινάς να παίζεις μαζί του και το πάς σε κάποιο άλλο χώρο με λιγότερες ευκαιρίες να κάνει ζημιές. Μπορείς επίσης να ψεκάσεις το σημείο του καναπέ που δαγκώνει με κάτι που δεν θα του είναι ευχάριστο στην μυρωδιά,μπορείς να βάλεις μπροστά από το σημείο ένα άλλο εμπόδιο κτλ κτλ Μάθε του την εντολή άστο!
Μπορείς να κάνεις τόσα πολλά πράγματα, γιατί να διαλέξεις τον σύντομο δρόμο, που δεν τον καταλαβαίνει και επιπρόσθετα ίσως να μην καλύπτει την ανάγκη του?
Και για να το συνδέσουμε όλο αυτό με την κυριαρχία, κάνω τον παρακάτω συλλογισμό:
Εσύ, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση ξέρεις το γιατί το κάνει, διαλέγεις να ασκήσεις πάνω του ήπια επιβολή της κυριαρχίας σου, χωρίς να ασχοληθείς στην ουσία με το γιατί(γιατί προτιμάει τον καναπέ και όχι τα παιχνίδια του, φταίει η σκληρότητα, φταίει η μυρωδιά, φταίει το ότι δεν εναλλάσσεις τα παιχνίδια του κάθε δύο μέρες, έγινε κάτι άλλο που το άγχωσε παραπάνω, τι συμβαίνει?)
Ενώ υπάρχουν ένα σωρό άλλοι τρόποι να αντίδρασεις, εσύ διαλέγεις να επιβληθείς, ενώ το κουτάβι απλώς το τρώνε τα ούλα του. Στο παιδί μας όταν βγάζει δόντια έτσι φερόμαστε?
Αν το μυαλό μας λοιπόν δεν ήταν κολλημένο σε αυτή την ιδέα, ότι δηλαδή για οτιδήποτε στραβό θα πατήσουμε μια διόρθωση για να επιβληθούμε, για να του δείξουμε ποιος είναι το αφεντικό, τότε θα αντιδρούσαμε πολύ διαφορετικά,άσχετα από την μέθοδο εκπαίδευσης που διαλέγουμε.
Η διόρθωση είναι πολύ χρήσιμη όποια μέθοδο κι αν διαλέξουμε,αλλά όχι να την χρησιμοποιούμε ακόμη κι όταν το κουτάβι απλώς το τρώνε τα ούλα του, ή τρώει τα καλώδια!
Last edited:
Δεν διαφωνώ με την απόσπαση της προσοχής και της επιβράβευσης..βέβαια σημαντική λεξούλα να μάθει και το "όχι"..όπως και τα όρια του στο σπίτι..που θα πάει και που όχι..τι θα μασήσει και τι όχι..κλπ..
Όμως αν δεις την μητέρα με τα κουτάβια της..θα δεις πως δεν είναι πάντα συζητήσιμο ή γλυκό το "όχι"..η διόρθωση δεν είναι πάντα μαλακή και απαλή..το πως βέβαια χειριζόμαστε το κουτάβι θέλει πολύ προσοχή..και με συγκεκριμένο χειρισμό η διόρθωση πάντα..ανάλογα τον χαρακτήρα του και το ταμπεραμέντο του..
Πάντως γενικά δεν είναι πάντα συζητήσιμα τα πάντα..και στην ίδια αγέλη των σκύλων λέμε..
Όμως αν δεις την μητέρα με τα κουτάβια της..θα δεις πως δεν είναι πάντα συζητήσιμο ή γλυκό το "όχι"..η διόρθωση δεν είναι πάντα μαλακή και απαλή..το πως βέβαια χειριζόμαστε το κουτάβι θέλει πολύ προσοχή..και με συγκεκριμένο χειρισμό η διόρθωση πάντα..ανάλογα τον χαρακτήρα του και το ταμπεραμέντο του..
Πάντως γενικά δεν είναι πάντα συζητήσιμα τα πάντα..και στην ίδια αγέλη των σκύλων λέμε..
Η διόρθωση διδάσκει..δεν καταπιέζει πάντα..
Τιποτα δεν είναι διορθωση, αν το σκυλί δεν το αντιλαμβάνεται ως διορθωση. Τι λάθος εκανε το σκυλί και πιστευεις οτι θα καταλαβει την διορθωση? το εξηγησα και παραπάνω αυτό. Τα όρια του στο σπιτι και παντού υπάρχουν παρα πολλοι τρόποι να τα μαθει. Με ποιο κρητήριο διαλέγουμε τον τρόπο. Με το τι θα έκανε η μανα του που μιλάνε την ιδια γλώσσα? ή με την δική μας γλώσσα?
Last edited:
Εγω δεν θεωρω τον σκυλο χαζό, ωστε μετά από λιγες φορές να μην καταλάβει ( και όχι να μπερδευτει), ότι αυτό, που αυτος δεν θεωρουσε κακό, εσυ το θεωρεις κακό και δεν το επιτρεπεις!
Ενώ είναι ωραία όλα αυτα τα απαλά!
Όμως έτσι δεν θα μαθει ποτέ ότι ο καναπές δεν ειναι προς βρώση, αν του έρθει κάποια στιγμή η όρεξη της καναπεδένιας γευσης...
Last edited:
Η μητέρα μπορεί να το ψευτοδαγκώσει.., μπορεί να το σπρώξει, μπορεί να το σκουντήξει..μπορεί πολλά..
Ο τρόπος που μπορούμε να διδάξουμε το κουτάβι που πάντα θέλει υπομονή ηρεμία και κατανόηση..μπορεί ανάλογα ξαναλέω το τεμπεραμέντο του σκυλιού αλλά και την ηλικία του..η διόρθωση να είναι ήπια ή και πιο έντονη ανάλογα την περίπτωση..
Φυσικά δεν μιλάω για σβερκιά..για ξύλο για τσιρίδες..κλπ
Αλλά για επιβράβευση του επιθυμητού σε συνδυασμό με την διόρθωση (προσαρμοσμένο στον σκύλο)
Αυτά μιλώντας για μικρές ηλικίες πάντα..
Ο τρόπος που μπορούμε να διδάξουμε το κουτάβι που πάντα θέλει υπομονή ηρεμία και κατανόηση..μπορεί ανάλογα ξαναλέω το τεμπεραμέντο του σκυλιού αλλά και την ηλικία του..η διόρθωση να είναι ήπια ή και πιο έντονη ανάλογα την περίπτωση..
Φυσικά δεν μιλάω για σβερκιά..για ξύλο για τσιρίδες..κλπ
Αλλά για επιβράβευση του επιθυμητού σε συνδυασμό με την διόρθωση (προσαρμοσμένο στον σκύλο)
Αυτά μιλώντας για μικρές ηλικίες πάντα..
