Είμαι από αυτούς που διαβάζουν ολόκληρο το θέμα, συνεχώς... και όλα τα posts, είτε αυτά είναι "στιβαρά", είτε πιο "light"... και, μάλιστα, τα ξαναδιαβάζω, ώστε να μπορώ να "δω" τη βαθύτερη σκέψη πίσω από κάθε κείμενο... γιατί είμαι (αν όχι συγκλονισμένος) παρακινούμενος από δύο παραμέτρους:
α) Το ότι ο αγαπημένος σκύλος (και "ακοίμητος φρουρός") της οικογένειας "χτύπησε" το παιδί του...
β) Το ότι διακρίνω ομοιότητες - παραλληλισμούς - συμπεριφορές του Φιντέλ με τον Casper... "almost carbon copy" (που θα έλεγε και ο harryf3 - που είμαι σίγουρος ότι είναι από τους ελάχιστους που δεν θα παρεξηγούσε αυτή την τραβηγμένη έκφραση)...
Και γι' αυτό το λόγο, στο θέμα το δικό μου, εδώ και ένα χρόνο περιγράφω διάφορα "ανατριχιαστικά"... και φτάνω στο σημείο να γίνομαι κουραστικός (και το ξέρω)... ώστε τα μέλη και οι επισκέπτες να πονηρεύονται με τα δικά τους σκυλιά, είτε με τα υποψήφια σκυλιά - φυλές προς επιλογή...
Ομως, έχω ένα πρόβλημα: Αυτές τις μέρες δυσκολεύομαι τρομερά να γράψω, λόγω έλλειψης χρόνου!
Θα προσπαθήσω να γράψω το απόγευμα, αν μου "κάτσει"... προσπαθώ να προγραμματίσω να έχω χρόνο...
Κάτι, όμως, με κάνει να γράψω ελάχιστα πράγματα τώρα:
...Το πανέμορφο αρσενικό Golden Retriever που έβλεπα στο 1ο βίντεο, όπως και όλη η συμπεριφορά του, ήταν ένα σκυλί που οι περισσότεροι από εσάς, θα "σκότωναν" για να έχουν μέσα στην οικογένειά τους. Παιχνιδιάρικο - τρυφερό - δοτικό. Ομως, δυστυχώς, δεν θα προλάβετε: Το υπέροχο αυτό Golden Retriever, ηλικίας 20 μηνών, λίγες ώρες πριν δω το βίντεο αυτό, είχε υποβληθεί σε ευθανασία.
Το 2ο βίντεο που είδα, μου θύμισε "εφιάλτη": Το Golden Retriever, με τα χείλη σουφρωμένα προς τα εμπρός, με τα δόντια έξω, με τα μάτια τεράστια και ολοστρόγγυλα, να κοιτάζει προς μιά κατεύθυνση θυμίζοντας τον ...Cujo. Ήταν ένα σκυλί, ένα Golden Retriever, που θα σκοτώσει.
...
Μετά από σειρά συναντήσεων με την οικογένεια (γονείς και παιδιά) που ήταν απελπισμένοι - θλιμένοι, αλλά και προβληματισμένοι για το τι πήγε στραβά, άρχισα να βγάζω μερικά πολύ βασικά συμπεράσματα.
Ο σκύλος είχε ζήσει στη χλιδή και στα χάδια. Δεν του αρνιόντουσαν, σε γενικές γραμμές, πολλά πράγματα. Γιατί, εξάλλου, ήταν ένα τόσο τρυφερό σκυλί. Είχε, όμως, αρχίσει να αποκτά εμμονές με διάφορα, όπως το μπαλάκι (τα χέρια των ανθρώπων της οικογένειας είχαν γίνει σαν των πρωταθλητών του base ball), όπως το επίμονο (πάνω από 10λεπτο) γαύγισμα μπροστά στο παράθυρο όταν περνούσε σκύλος (και, όμως, στο πάρκο ήταν φανταστικός στη σχέση του με τα υπόλοιπα σκυλιά και με όλους τους ανθρώπους).
Και, στη συνέχεια, το υπέροχο αυτό Golden Retriever, άρχισε να δαγκώνει τους ανθρώπους του, όταν δεν του ικανοποιούσαν άμεσα την εμμονή του - ψύχωσή του, είτε όταν καθυστερούσαν να εκτελέσουν την επιθυμία του, είτε όταν (για κακή τους τύχη) προσπαθούσαν να τον αποτρέψουν από κάτι.
Το βίντεο αυτό, έδειχνε και τους καταστραμένους καναπέδες και τραπεζάκια και άλλα πολλά...
Υ.Γ. Το κείμενο είναι γραμμένο από την Patricia Mc Connell, μία από τους κορυφαίους συμπεριφοριστές στις Η.Π.Α.
α) Το ότι ο αγαπημένος σκύλος (και "ακοίμητος φρουρός") της οικογένειας "χτύπησε" το παιδί του...
β) Το ότι διακρίνω ομοιότητες - παραλληλισμούς - συμπεριφορές του Φιντέλ με τον Casper... "almost carbon copy" (που θα έλεγε και ο harryf3 - που είμαι σίγουρος ότι είναι από τους ελάχιστους που δεν θα παρεξηγούσε αυτή την τραβηγμένη έκφραση)...
Και γι' αυτό το λόγο, στο θέμα το δικό μου, εδώ και ένα χρόνο περιγράφω διάφορα "ανατριχιαστικά"... και φτάνω στο σημείο να γίνομαι κουραστικός (και το ξέρω)... ώστε τα μέλη και οι επισκέπτες να πονηρεύονται με τα δικά τους σκυλιά, είτε με τα υποψήφια σκυλιά - φυλές προς επιλογή...
Ομως, έχω ένα πρόβλημα: Αυτές τις μέρες δυσκολεύομαι τρομερά να γράψω, λόγω έλλειψης χρόνου!
Θα προσπαθήσω να γράψω το απόγευμα, αν μου "κάτσει"... προσπαθώ να προγραμματίσω να έχω χρόνο...
Κάτι, όμως, με κάνει να γράψω ελάχιστα πράγματα τώρα:
Βασίλη,
...Το πανέμορφο αρσενικό Golden Retriever που έβλεπα στο 1ο βίντεο, όπως και όλη η συμπεριφορά του, ήταν ένα σκυλί που οι περισσότεροι από εσάς, θα "σκότωναν" για να έχουν μέσα στην οικογένειά τους. Παιχνιδιάρικο - τρυφερό - δοτικό. Ομως, δυστυχώς, δεν θα προλάβετε: Το υπέροχο αυτό Golden Retriever, ηλικίας 20 μηνών, λίγες ώρες πριν δω το βίντεο αυτό, είχε υποβληθεί σε ευθανασία.
Το 2ο βίντεο που είδα, μου θύμισε "εφιάλτη": Το Golden Retriever, με τα χείλη σουφρωμένα προς τα εμπρός, με τα δόντια έξω, με τα μάτια τεράστια και ολοστρόγγυλα, να κοιτάζει προς μιά κατεύθυνση θυμίζοντας τον ...Cujo. Ήταν ένα σκυλί, ένα Golden Retriever, που θα σκοτώσει.
...
Μετά από σειρά συναντήσεων με την οικογένεια (γονείς και παιδιά) που ήταν απελπισμένοι - θλιμένοι, αλλά και προβληματισμένοι για το τι πήγε στραβά, άρχισα να βγάζω μερικά πολύ βασικά συμπεράσματα.
Ο σκύλος είχε ζήσει στη χλιδή και στα χάδια. Δεν του αρνιόντουσαν, σε γενικές γραμμές, πολλά πράγματα. Γιατί, εξάλλου, ήταν ένα τόσο τρυφερό σκυλί. Είχε, όμως, αρχίσει να αποκτά εμμονές με διάφορα, όπως το μπαλάκι (τα χέρια των ανθρώπων της οικογένειας είχαν γίνει σαν των πρωταθλητών του base ball), όπως το επίμονο (πάνω από 10λεπτο) γαύγισμα μπροστά στο παράθυρο όταν περνούσε σκύλος (και, όμως, στο πάρκο ήταν φανταστικός στη σχέση του με τα υπόλοιπα σκυλιά και με όλους τους ανθρώπους).
Και, στη συνέχεια, το υπέροχο αυτό Golden Retriever, άρχισε να δαγκώνει τους ανθρώπους του, όταν δεν του ικανοποιούσαν άμεσα την εμμονή του - ψύχωσή του, είτε όταν καθυστερούσαν να εκτελέσουν την επιθυμία του, είτε όταν (για κακή τους τύχη) προσπαθούσαν να τον αποτρέψουν από κάτι.
Το βίντεο αυτό, έδειχνε και τους καταστραμένους καναπέδες και τραπεζάκια και άλλα πολλά...
Υ.Γ. Το κείμενο είναι γραμμένο από την Patricia Mc Connell, μία από τους κορυφαίους συμπεριφοριστές στις Η.Π.Α.
Αλλά θα ειναι τελειως οφ τοπικ. Θα ειναι?......
