ΜΟΚΑ - Ο μικρός της "σύντροφος"...

[l.Kyveli]

αυτή είναι η φιλοσοφία του λαμπ, οτι δεν μπορείς να φας ή να παίξεις μαζί του κατούρησε το.... χαχαχαχα

(δεν είναι και άσχημη φιλοσοφία εδώ που τα λέμε).

Χαχαχαχααααααα τέλειο!!!
Εγώ στο να φας και να παίξεις θα πρόσθετα και κάτι άλλο , ο νοών νοήτω!

 

[johnk]

Αγαπητοί μου φίλοι,

Απλά, να υπενθυμίσω ότι:

Ούτε η Μόκα... ούτε ο "μικρός της σύντροφος"... είναι Labrador...

 

[l.Kyveli]

Να μας συγχωρείς για την κατάχρηση της φιλοξενία σου απλά όταν αναφέρεις την για μένα "μαγική" λέξη λάμπραντορ, παρασύρομαι! *lingua*

 

[johnk]

Λοιπόν, ακούστε τι συνέβη χτες...

Στη διάρκεια της μεγάλης μας (βραδυνής) βόλτας, με τα δύο σκυλιά μας, βρεθήκαμε σε πιο ανοιχτό χώρο και τα αφήσαμε (πάντα στα λουριά τους) να τριγυρνάνε και να μυρίζουν το έδαφος και τα διάφορα φυτά... και να παρακολουθούν τις παρέες και τους περαστικούς...

Κάποια στιγμή, μας πλησιάζει ένα νεαρό ζευγάρι και, με μεγάλη σιγουριά, ο νεαρός ρωτάει: "Μπούρμπουλ είναι αυτό?"...
"Ναι" του απαντάμε... εν τω μεταξύ, έπαθα πλάκα, μιάς και (με μοναδική, μέχρι σήμερα, εξαίρεση τον ...χασάπη μας) δεν είναι ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο να αναγνωρίζουν "με τη μία" τη συγκεκριμένη φυλή... εδώ δεν αναγνωρίζουν σε ποιά φυλή ανήκει η Μόκα...

Εν πάσει περιπτώσει, πιάνουμε λίγη κουβεντούλα και η κοπέλλα ρωτάει: "τι είναι το άλλο σκυλί?"...
Πριν προλάβουμε να απαντήσουμε, πετάγεται ο νεαρός, με ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά και λέει: "Μα αυτό είναι Bullmastiff, έτσι?"...
"Ναι", ψελίζουμε εμείς...

"Τι ηλικία έχει ο μικρός?" ρωτάει η κοπέλα... εμείς προλαβαίνουμε να απαντήσουμε "6 μηνών"...
Οπότε, ο νεαρός επανέρχεται, με ιδιαίτερη σιγουριά: "Ενώ η άλλη φαίνεται πιο μεγάλη, θα είναι δύο ετών και κάτι"... (!!!)
Και προχωράει ακάθεκτος: "Για Μπούρμπουλ, δεν νομίζω ότι υπάρχουν εκτροφεία εδώ... φαίνεται ότι τον φέρατε απ' έξω"...

Εν τω μεταξύ, η γυναίκα μου κι εγώ, να κοιταζόμαστε άναυδοι (μη σας πω και τα σκυλιά!!!)...

Τολμάμε να ψελίσουμε την ερώτηση: "Πως ξέρετε τόσο καλά από τις φυλές?"...
Και παίρνουμε την αφοπλιστική απάντηση: "Τον τελευταίο καιρό έχουμε αρχίσει και ψάχνουμε λιγάκι, μήπως πάρουμε ένα σκυλάκι"...

Ρε παιδιά, μιά σκέψη πέρασε από το μυαλό μου: Τιμημένο ...dogforum? και απλά ο νεαρός δεν ήθελε να "καρφωθεί" στην κοπέλα?

Γιατί, που λέει ο λόγος, ούτε ο Eammon και η Natassa, που τα έχουν δει 500 φορές, δεν τα αναγνωρίζουν τόσο εύκολα τα σκυλιά και τις ηλικές τους!!! Ολο και κάποια λεπτομέρεια θα ξεχάσουν...

 

[samsok]

κυκλοφορουν αναμεσα μας

 

[johnk]

κυκλοφορουν αναμεσα μας

Ναι... μη το κοροϊδεύεις καθόλου... για καλύτερα, ή για χειρότερα...

 

[Veronica]

Πώς δεν είπε ''Ο johnk είσαι. Γύρω στα 50 σε κόβω. Χάρηκα, Chuck Norris.''
Πολύ καλό δείγμα ότι ξέρει τις φυλές και έχει γνώση περί εκτροφείων. Υπάρχει ελπίδα!

 

[johnk]

1) Πώς δεν είπε ''Ο johnk είσαι. Γύρω στα 50 σε κόβω. Χάρηκα, Chuck Norris.''

2) Πολύ καλό δείγμα ότι ξέρει τις φυλές και έχει γνώση περί εκτροφείων. Υπάρχει ελπίδα!

1) Αυτό έχει γίνει ήδη... ως εξής: "Ο johnk είστε? Γύρω στα 50 σας κόβω. Χάρηκα, l.kyveli"

2) Το ίδιο σκέφτηκα κι εγώ, χτες βράδυ... Με όποιο τρόπο και να έγινε η "αναγνώριση" και η πληροφόρηση, υπάρχει ελπίδα!

 

[l.Kyveli]

1) Αυτό έχει γίνει ήδη... ως εξής: "Ο johnk είστε? Γύρω στα 50 σας κόβω. Χάρηκα, l.kyveli"

2) Το ίδιο σκέφτηκα κι εγώ, χτες βράδυ... Με όποιο τρόπο και να έγινε η "αναγνώριση" και η πληροφόρηση, υπάρχει ελπίδα!

Λοιπόν εμπεριέχει μια αλήθεια το παραπάνω ποστ...Τους είδα όλους μαζί οικογενειακώς και δεν θα μπορούσε να είναι κανείς άλλος θεωρώ με αυτό τον συνδιασμό σκύλων...Οπότε είπα τι στο καλό το πολύ πολυ να με περάσουν για τρελή και ρώτησα, συγνώμη ο johnk είστε.. ;; Ε και ήταν
Αλλά γύρω στα 50 σας κόβω δεν είπα ποτε!!!

 

[underdog]

ας γραφτει το παληκαρι να τα λεμε και απο εδω!!!
παντως κι εγω, αν και πολυ σπανια ανεβαινω αγια, εχω το νου μου για τη μοκα και τον κασπερ

 

[Natassa]

Γιατί, που λέει ο λόγος, ούτε ο Eammon και η Natassa, που τα έχουν δει 500 φορές, δεν τα αναγνωρίζουν τόσο εύκολα τα σκυλιά και τις ηλικές τους!!! Ολο και κάποια λεπτομέρεια θα ξεχάσουν...

Δεν ξέρω για τον Eammon, εμένα πάντως σίγουρα δε μου ξεφεύγουν ούτε οι λεπτομέρειες...

 

[johnk]

Ξαναδιάβαζα λίγα από τα (πολύ καλά και σωστά διατυπωμένα) posts του θέματος...
Τόσο για τον εαυτό μου, όσο και για τους υπόλοιπους, που θα ενδιέφερε το μεγάλωμα του Casper και η εξέλιξη της συμβίωσης με τη Μόκα...

Γιάννη πάντως να ξέρεις οτι όλα τα αρσενικά είναι βλάκες, καμμιά σχέση με την ευγένεια και διακριτικότητα της ΜΟΚΑ, αλλά αυτό αν δεν το ήξερες θα το ανακαλύψεις ετσι και αλλιώς

Γιώργο,

Και να μην το είχα ακούσει, και να μην το ήξερα από τις αφηγήσεις σας και τις "γραφές"... τώρα το ξέρω!!!
Και αυτό εντείνεται (εκτός από τη διαφορά συμπεριφοράς του φύλου) από το γεγονός ότι η Μόκα είναι τόσο ευγενική και διακριτική!

Ο Casper, εκτός από "βλάκας", είναι και μεγάλος "αληταράς"!

τα μπουλμαστιφ τα χειριζεσαι πολυ πιο ευκολα από αλλα "μαστιφ" σκυλια. ειναι συγκριτικα ευκολα...

Λαυρέντη,

Στα πλαίσια της ενημέρωσής σας, όπως είχες πει: Για τα συγκεκριμένα δύο σκυλιά, πιθανόν να σε εκπλήξουν τα ευρήματά μου... Εγώ, απλά, τα παραθέτω...

Η Μόκα είναι λιγότερο "εκπαιδεύσιμη" και πιο ξεροκέφαλη...
Σε 1-2 περιπτώσεις, που πίστεψε ότι πρέπει να κάνει "μαρς" (μάλλον, γιατί τρόμαξε - φοβήθηκε και "την είδε" επιθετικά - ειδικά σε 1 από αυτές), δυσκολεύτηκα τρομακτικά να τη συγκρατήσω...
Επιπλέον, όταν θέλει πολύ να κάνει το δικό της, θα υπακούσει αρχικά στην εντολή (κυρίως, όταν ζητάω να σταματήσει να κάνει κάτι - π.χ., όταν την έχει τσαντίσει πολύ ο μικρός) και όλα καλά και, όταν χαλαρώσω στιγμιαία, θα γυρίσει να το αποτελειώσει...
Σε γενικές γραμμές, όμως, είναι η (πολύ) πιο εύκολη από τους δύο...

Ο Casper είναι πιο "εκπαιδεύσιμος" και πιο υπάκουος... και, δόξα τω Θεώ, είναι προβλέψιμος, εφόσον τον έχεις μελετήσει πολύ...
Τουλάχιστον στη "πράσινη ζώνη", λειτουργεί και εκτελεί (ή σταματάει αυτό που κάνει) θαυμάσια...
Οταν, όμως, περάσει στη "κόκινη ζώνη" (στη ζώνη του ...λυκοφωτός), εκεί πρέπει να είσαι έτοιμος, δυνατός και ...έμπειρος...
Εχει κι αυτός ένα κοινό στοιχείο με τη Μόκα: Περιμένει τη στιγμή που θα "αποκοιμηθείς"...

...Και μην τραβάς τον οδηγό στην βόλτα, τους στεναχωρείς τους ανθρώπους.

Φίλε grekos,

Η παράκλησή σου εισακούστηκε!!!
Ο Casper είναι φανταστικός στη βόλτα και συμπεριφέρεται άψογα (χάρη, κυρίως, στις προσπάθειες της "μαμάς" του) με τον οδηγό... όταν είναι στην "πράσινη ζώνη"...

χαχαχαχα.....καλο!
Πες μου ομως κατι...οταν αργοτερα ο μικρος μεγαλωσει και κατι συμβει και ο αρχηγος δεν ειναι παρον και απο μια "μ....κια" κανει κανα μαρς στην Μοκα και η Μοκα η δολια εξαϋλωθει....τοτε τι γινεται που απλα ειχε μαθει να μην του γυριζει "κουβεντα" του "μικρου" Casper?

Βασίλη,

Μπορώ να σου πω ότι η Μόκα ...προσπαθεί...
Οταν δεν βαριέται και όταν την έχει ενοχλήσει αρκετά...
Ομως, δεν μπορεί, πλέον, να τον πετάξει κάτω για πλάκα και να του αρπάξει το "λαιμουδάκι"... γι' αυτό, στη διάρκεια του παιχνιδιού σε ανοιχτό χώρο, τον "εκδικείται" με το βάρος της: Τον τσακίζει κυριολεκτικά... έτσι, πρώτα βάζω τη Μόκα να κουραστεί και μετά τους αφήνω να τρέξουν μαζί...

Οι μόνες φορές που η Μόκα "υπερασπίζεται αποτελεσματικά τον εαυτό της" είναι όταν είναι πραγματικά "θυμωμένη" ή αποφασισμένη: Εκεί, ο Casper κολώνει και μόνο με τη γλώσσα σώματός της... Αλλά, είναι σπάνιες πιά αυτές οι φορές...

η μονη λυση να μην συμβει αυτο ειναι... η σωστη ιεραρχια...
ιεραρχια που επειτα απο παρατηρηση θα αποφασισει και θα καθορισει ο γιαννης... οχι η μοκα η ο κασπερ απο μονοι τους...

...το μονο σιγουρο ειναι οτι στην αγελη πρεπει να εισαι εσυ ο αρχηγος... για να υπαρχει ισορροπια απο εκει και περα διαλεγεις τον επομενο κι ελεγχεις την δομηση της ιεραρχιας απο κοντα και με στενη παρακολουθηση... γνωριζοντας μετα την αγελη σου ... πρεπει να κινεισαι ετσι ωστε να μην επιτρεπεις ιντριγκες και διαμαχες μεταξυ τους... βασικα και ειδικα οταν εισαι παρων...

Πέτρο,

Αυτό το δουλεύουμε πολύ και στις δύο φράσεις σου, που τονίζω...

Στη φράση σου που υπογραμμίζω, δεν ξέρω ακόμα... είμαστε μπερδεμένοι...
Για την "ακεραιότητα" του σπιτιού και για την ηρεμία της αγέλης (σύμφωνα με τη δική μου ιδιοσυγκρασία), θα ήθελα τη Μόκα... αυτή "ξέρει"...
Είναι όπως στα ελκηθρόσκυλα, που το επικεφαλής (όχι απαραίτητα το πιο δυνατό) καθοδηγεί και τα υπόλοιπα ακολουθούν με κλειστά μάτια...

Ομως, δυστυχώς, η Μόκα είναι από τη φύση της "submissive", απ' ότι έχεις καταλάβει, Πέτρο... και, όσο και να κάθεται ένα βάρος στο στήθος μου...

Ο Casper "έρχεται"...

Nαι καταλαβα.. οι διορθωσεις τυπου "δεν περνας απο εδω επειδή ειμαι εγω" ή "μην κουνιεσαι" οντως θα πρεπει να αποφεύγονται... αλλα δε νομίζω οτι η ΜΟΚΑ είναι τοσο κυριαρχική ώστε να "καταπιέζει" τον μικρό.

Αμαλία,

Και, όμως, αυτές ακριβώς είναι οι περιπτώσεις που η Μόκα "τραμπουκίζει" τον Casper, όταν διεκδικεί κάτι...

Mr.Johnk σ αυτο ακριβως ηθελα να καταληξω κ εγω!Χωρις να ειμαι ειδικος και με την μικρη μου εμπειρια αυτο που διεκρινα στον μικρο ειναι ακριβως αυτο που ειπες!

Βασίλη,

Ναι, είχα πει ότι διαβλέπω πως, σε λίγο καιρό, ο Casper θα "πάρει κεφάλι"...
Δεν έχει ξεκαθαρίσει, μέσα μου, ακόμη... αλλά ο "μικρός" έχει βάλει ήδη την υποψηφιότητα...

 

[George A]

Ναι, είχα πει ότι διαβλέπω πως, σε λίγο καιρό, ο Casper θα "πάρει κεφάλι"...
Δεν έχει ξεκαθαρίσει, μέσα μου, ακόμη... αλλά ο "μικρός" έχει βάλει ήδη την υποψηφιότητα...

απο την δικιά μου εμπειρία δεν πρόκειται να δεις ποτέ ξεκάθαρα τον "μικρό" να ξεπερνάει την Μόκα, συνήθως η Μόκα θα διορθώνει και ο "μικρός" θα αποδέχεται το αναπόφευκτο (τα θηλυκά δεν παραδίδουν τα ηνία ευκολα) - αυτό μέχρι να θεωρήσει οτι το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό και αξίζει να δώσει μάχη, αλλά αυτό ευτυχώς γίνεται σπάνια, εμείς γνωρίζουμε τα σημεία (threshold) του αρσενικού που συνήθως είναι ή μια υψηλής στα μάτια του λιχουδιά π.χ. ζουμερό κόκαλο, ή σε περίπτωση που εμφανιστεί "κακός" και πρεπει αυτός και μόνο αυτός να κάνει το καθήκον της εκδίωξης, και γι αυτό προσπαθούμε να προλαβαίνουμε.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις οι θηλυκές διορθώνουν και ο αρσενικός δέχεται να κάνει την κότα. Απλώς αποφευγουμε να φτάσουμε σε σημείο έκρηξης στις περιπτώσεις που είπα παραπάνω γιατί εκεί οι διορθώσεις του "βλάκα" γίνονται επικίνδυνες, βοηθάει πολύ εαν είναι υπάκουος και εαν προλάβεις να διορθώσεις πριν εξελιχθεί άσχημα η κατάσταση, η πρόληψη είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης.

αυτά ισχύουν για τα δικά μας ροτάκια, τώρα για μπουρμπούλ εσύ ξέρεις περισσότερα, μπορεί να ισχύουν τα ίδια, μπορεί και όχι.

 

[johnk]

1) απο την δικιά μου εμπειρία δεν πρόκειται να δεις ποτέ ξεκάθαρα τον "μικρό" να ξεπερνάει την Μόκα, συνήθως η Μόκα θα διορθώνει και ο "μικρός" θα αποδέχεται το αναπόφευκτο (τα θηλυκά δεν παραδίδουν τα ηνία ευκολα)...

2) αυτό μέχρι να θεωρήσει οτι το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό και αξίζει να δώσει μάχη, αλλά αυτό ευτυχώς γίνεται σπάνια, εμείς γνωρίζουμε τα σημεία (threshold) του αρσενικού που συνήθως είναι ή μια υψηλής στα μάτια του λιχουδιά π.χ. ζουμερό κόκαλο, ή σε περίπτωση που εμφανιστεί "κακός" και πρεπει αυτός και μόνο αυτός να κάνει το καθήκον της εκδίωξης, και γι αυτό προσπαθούμε να προλαβαίνουμε.

3) ...Απλώς αποφευγουμε να φτάσουμε σε σημείο έκρηξης στις περιπτώσεις που είπα παραπάνω γιατί εκεί οι διορθώσεις του "βλάκα" γίνονται επικίνδυνες, βοηθάει πολύ εαν είναι υπάκουος και εαν προλάβεις να διορθώσεις πριν εξελιχθεί άσχημα η κατάσταση, η πρόληψη είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης.

4) αυτά ισχύουν για τα δικά μας ροτάκια, τώρα για μπουρμπούλ εσύ ξέρεις περισσότερα, μπορεί να ισχύουν τα ίδια, μπορεί και όχι.

Γιώργο,

1) Σ' αυτό συμφωνώ... Και, μάλιστα, αν πάρουμε υπόψη μας ότι ο Casper την λατρεύει τη Μόκα... ίσως η Μόκα είναι το μόνο σκυλί με το οποίο ο Casper θέλει πραγματικά να παίξει (και, μάλιστα, έντονα έως σκληρά)... με όλα τα υπόλοιπα σκυλιά, θα παίξει επειδή βρέθηκε στον ίδιο χώρο... θα παίξει κατά διαστήματα και ενδιάμεσα θα παρακολουθεί, με λίγο πιο απόμακρο στυλ...
Επίσης, σε κάποιες στιγμές, νιώθουμε ότι τη θεωρεί σαν "μητρική" φιγούρα... ιδίως τις ώρες που είναι κουρασμένος, κολάει επάνω της και χώνει το κεφάλι του στο λαιμό της και αποκοιμιέται εκεί... ή, όταν ακούσει κάτι (πραγματικό ή φανταστικό) η Μόκα και πεταχτεί έξω για να "στηθεί" και να γαυγίσει, ο Casper παρατάει ότι κάνει, την ακολουθεί σαν ουρά της και "στήνεται" κι αυτός... για ενημέρωσή σου, τις τελευταίες 5-10 μέρες έχουμε μπει στην δεύτερη περίοδο φόβου, οπότε δεν την προσπερνάει πλέον (όπως έκανε παλιότερα, όπου έτρεχε με φανατισμό), αλλά παραμένει από πίσω της...

Ναι, όταν η Μόκα θέλει (κυριολεκτικά) κάτι, θα το διεκδικήσει και, κατά πάσα πιθανότητα, θα το πάρει... ή, όταν θέλει πραγματικά να τον σταματήσει από κάτι, θα το κάνει... έστω και με ένα βλέμμα ή ένα γρύλισμα... και, αν χρειαστεί, μιά γρήγορη "ψιλή"...

Αυτά όλα ισχύουν μέχρι στιγμής, μιάς και ο Casper τελευταία έχει δυναμώσει πολύ...

2) Ξέρεις, έχουμε προβληματιστεί αρκετά για το ποιό μπορεί να είναι το υψηλό διακύβευμα του Casper... είναι δύσκολο να σου πω... ίσως, δεν έχει διαφανεί ακόμα... σε σχέση με τα κόκαλα και λοιπά ενδιαφέροντα αντικείμενα, συνήθως έχουν και τα δύο (ταυτόχρονα) από ένα και, κατόπιν, αποσύρονται ταυτόχρονα... στο φαγητό ο Casper περιμένει πάντα καθιστός, να βάλω πρώτα το σκεύος της Μόκας και να τη φωνάξω... μετά, περιμένει 2-3 δευτερόλεπτα και έρχεται όταν τον φωνάζω κι αυτόν...

Πιο πολύ, λόγω ηλικίας (σκανταλιάρης?) θεωρεί "καθήκον" του να πάρει το κόκαλο της Μόκας... οπότε, εκείνη πηγαίνει (αδιαμαρτύρητα) να πάρει το άλλο... όμως, τότε, ο Casper ξανατρέχει πάλι στο πρώην δικό του κλπ... κοινώς, τα θέλει όλα!

Πάντως, σαν ύψιστο διακύβευμα, νομίζω ότι θεωρεί την ίδια τη Μόκα... για να την ενοχλεί, για να προσπαθεί να την καβαλάει (το κόβω πάντα, όταν γίνεται παρουσία μου), για να ξαπλώνει αγκαλιά μαζί της και για να την προστατέψει/διεκδικεί, με τον τρόπο που μπορεί... όταν βρίσκονται μαζί με άλλα σκυλιά ελεύθερα, προσπαθεί να την "ξεμοναχιάζει"... μεγαλώνοντας, αυτό θα είναι, νομίζω, το threshold της μανίας του Casper (τα "κόκκινα" που λέγαμε), απέναντι σε έστω και φιλικό αρσενικό σκυλίι...
Για το λόγο αυτό, προσπαθούμε ήδη να κάνουν και ξεχωριστές δραστηριότητες... να μην είναι συνέχεια μαζί...

3) Πάντα η πρόληψη είναι ότι καλύτερο και πιστεύω ότι αποτελεί και ένα ακόμη τρόπο εκπαίδευσης - διαπαιδαγώγησης... δηλαδή, να μαθαίνουν (και οι δύο) ότι, από κάποιο όριο και πέρα, ο αρχηγός (τρομάρα μου!) δεν ανέχεται άλλη δραστηριότητα... και, έτσι (ελπίζουμε ότι) σταδιακά θα "αυτορυθμίζονται" να κρατάνε τα όρια... ας πούμε, τους κόβω κάθε φορά που ακούω έστω και υπόκωφο γρύλισμα... ή, κάθε φορά που τα "ντεσιμπέλ" της ανάσας - λαχανιάσματος ανεβαίνουν...

Αυτά όλα, μένει να αποδειχθούν...

4) Φαντάζομαι ότι ισχύουν παρόμοια με τα δικά σου rottweiler, σαν μέσος όρος... το rott είναι σαφώς πιο ενεργητικό και "φλογερό" από ένα Bullmastiff και λίγο λιγότερο από ένα Boerboel...

Μιά βασική διαφορά, που ίσως να μας συνοδέψει εφ' όρου ζωής είναι, επιπλέον: Η Μόκα είναι πολύ μαλακό σκυλί (έως submissive - αν και, κάποιες φορές, με διαψεύδει σ' αυτό), ενώ ο Casper είναι σχετικά "σκληρό" σκυλί και, σε κάθε περίπτωση, κυριαρχικός... αυτό δίνει ένα "χάντικαπ" από τα ...αποδυτήρια...

 

[lawrence-gr]

john,ειπα απλα οτι ειναι απο τα πιο ευκολα στον χειρισμο,οχι οτι ειναι μαλτεζ.
οταν μεγαλωσει ο κασπερ με το καλο,θα καταλαβεις καλυτερα τι εννοω,η αν θες,κανεις μια δοκιμη με τον ντρουλη του βασιλη!

 

[johnk]

...η αν θες,κανεις μια δοκιμη με τον ντρουλη του βασιλη!

Εχω κάνει ήδη...

Υ.Γ. Αυτόν είχα υπόψη μου όταν έγραψα (νωρίτερα σήμερα) για το flexi ή όχι flexi!!!

 

[vasgial]

Με αφορμή αυτό που είπε παραπάνω ο George A τη σχετικά με το ποιος κρατάει τα ηνία θα ήθελα να εκμεταλλευτώ το τόπικ και να παραθέσω μια ιστορία που θεωρώ πως έχει σχέση. Πριν χρόνια έμεινα για ένα διάστημα σε ένα φίλο στη Βοστόνη. Αυτός για να συμπληρώνει το εισόδημα του έκανε τον dog walker. Είχε αναλάβει λοιπόν για χρόνια δυο σκυλίτσες πούντλ ροδακινί την precious και την princess.

Μια μέρα λοιπόν ο φίλος αυτός απέκτησε το δικό του σκύλο από το pound. Ήταν ένα υπέροχο κουτάβι σε άσπρο και μαύρο χρώμα. Μεγαλώνοντας ανέδειξε τα χαρακτηριστικά του. Ήταν κάτι μεταξύ American bulldog και amstaf αλλά σε μεγάλο μέγεθος. Ένα σκυλί πολύ δυνατό και μυώδες που αν και πρόσχαρο με τους οικείους του δεν ήταν για πολλά πολλά. Ο σκύλος αυτός επειδή από μικρός είχε φάει πολλές διορθώσεις από τις δυο σκυλίτσες βαρούσε προσοχή μπροστά τους. Το θέαμα ήταν πολύ αστείο.

Όταν πλέον είχε μεγαλώσει δεν τον διόρθωναν με ελαφριά δαγκωματιά, μάλλον γιατί είχαν το γνωθι σαυτον αλλά τον κοιτούσαν επίμονα και αυτός πάντα υποχωρούσε. Το να κάνει βέβαια κάτι που θα τις νευρίαζε η θα τις ενοχλούσε ούτε συζήτηση. Αν ο μικρός ήταν θηλυκό τα πράγματα σίγουρα θα ήταν διαφορετικά όταν θα μεγάλωνε και θα μαζεύαμε τις κανισούλες σε φέτες.

Πιστεύω ότι σε μια τέτοια συμβίωση η Μόκα θα έχει πάντα το πάνω χέρι και πάντα με τον τρόπο της θα τον βάζει στη θέση του και ότι ο μικρός σε καμία περίπτωση δεν θα δοκιμάσει να πάρει το πάνω χέρι. Αυτό σε ότι έχει να κάνει με την καθημερινότητα τους. Αν όμως χρειαστεί σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης να επέμβουν τα σκυλιά τότε σίγουρα πρωταγωνιστής θα είναι ο Casper. Γενικά αυτό συμβαίνει στα περισσότερα είδη στο ζωικό βασίλειο, ακόμα και στους ανθρώπους. Ο αρσενικός είναι πάντα πιο μαμούχαλος και κουμάντο φαίνεται πως κάνει το θηλυκό αλλά στην ανάγκη ο αρσενικός θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

 

[thanos tara]

Ομως σε αλλο θεμα του george k με αρσενικο κουταβι και κυριαρχικη θηλυκια μετα ανελαβε τα ηνια ο αρσενικος.

 

[johnk]

Λοιπόν, να σας ομολογήσω μιά (ακόμη) αμαρτία μου...
έστω και αν οι "συνειδήσεις" μου, mareco και yasemin, θυμώσουν μαζί μου, για τα ψέματα που λέω... και δεν ενημερώνω σωστά τους ανθρώπους...

Στην πρωινή βόλτα του Casper (όπου συναντάμε καθημερινούς και περαστικούς "θαυμαστές"), συναντήσαμε ένα νεαρό, που εργάζεται κοντά στο σπίτι... από την σύντομη κουβέντα, αποδείχτηκε αρκετά "ψαγμένος" σκυλάς...

Προσπερνώντας το γεγονός ότι έσκυψε απότομα από πάνω από τον μικρό, για να τον χαϊδέψει (πάνω στο κεφάλι του)... και τον κοίταξε έντονα στα μάτια... και ο μικρός έβγαλε άμυνα...

Πιάσαμε κουβέντα και με ρώτησε (τι άλλο?) τι ράτσα είναι το σκυλάκι...
Σκέφτομαι μέσα μου ότι αυτός εδώ δουλεύει κοντά μου και μπορεί εύκολα να επισημάνει που μένω...
Απαντάω: "είναι ημίαιμο μπουλμάστιφ"...

Αρχίζει, λοιπόν και μου λέει ότι το ψάχνει κι αυτός για τη φυλή κλπ...
Ανταλλάσσω απόψεις μαζί του, μιάς και ξέρει τα εκτροφεία, μιάς και μου λέει ότι τέτοιες φυλές (για λόγους υγείας, δυσπλασιών και άλλων ευαισθησιών) δεν γίνεται παρά να τις αποκτήσεις από εκτροφείο κλπ... Και σαφώς συμφωνώ μαζί του, με μεγάλο χαμόγελο, ότι "ναι, ΜΟΝΟ από εκτροφείο"...

Εκεί, μου κάνει μιά ωραία "ντρίπλα": "Κι εσύ από που το έχεις πάρει αυτό?" (!!!)
Οπότε, τι αναγκάζομαι να πω: "εγώ το έχω πάρει από ένα φίλο που γέννησε η σκύλα του" (!!!)
Με ρωτάει: "και με τι ζευγάρωσε, με πρέσα? γιατί βλέπω τη μουσούδα του"...

είδες, ο δικός μας? το πήγαινε πολύ σωστά... θα γινόταν καλός ανακριτής...
Πως μου έκοψε και λέω: "όχι μωρέ, με ένα μεγαλόσωμο καφετί κόπρο, απ' ότι μου είπε ο φίλος"...

Κάπως έτσι έληξε η κουβέντα...
Και προχώρησα, σκεφτόμενος ότι ο άνθρωπος το αντιμετωπίζει πολύ σωστά το θέμα και ότι θα μπορούσα να τον έχω ενημερώσει για περισσότερα πράγματα... από την άλλη, τον τελευταίο καιρό, ανησυχώ για το "κακό μάτι"... για την ενδεχόμενη κλεψιά...

Υ.Γ. Το Σάββατο βράδυ, γύρω στις 22:30, ένα μαύρο Labrador που είδαμε, από μακριά, με τον Casper, στο γνωστό πεζόδρομο... μήπως ήταν ο Elvis που έκανε τη βραδυνή βόλτα του?

 

[sea-mol]

από την άλλη, τον τελευταίο καιρό, ανησυχώ για το "κακό μάτι"... για την ενδεχόμενη κλεψιά...

Ναι...αλλά ξεχνάς ότι μπορεί να ζει ανάμεσά μας???:alien::alien::alien: