Τα νεύρα μου είναι στο απόγειό τους! Σήμερα κόντεψα να τον χάσω εξαιτίας ενός κ@λόμωρου (συγνώμη για τον προσδιορισμό αλλά τα είδα όλα)!!! 5 μέτρα πριν το σπίτι και ενώ περπατάμε στο πεζοδρόμιο, βλέπω μία γυναίκα με δύο παιδιά γύρω στα 10 που γυρνούσαν από το σχολείο. Όπως πάντα, πήρα τον Κάρλος στην άκρη και σταμάτησα ώστε να περάσουν. Δεν είναι κάτι που του αρέσει γιατί στην ουσία τον βάζω δίπλα στον τοίχο και του κλείνω τον δρόμο με το σώμα μου. Το ένα από τα μωρά, έφαγε τέτοια φρίκη που είχε παγώσει και δεν περπατούσε, άντε έλα να του λέει η μάνα του, τίποτα αυτό. Σε κάποια φάση ο Κάρλος άρχισε να τινάζεται αριστερά δεξιά και πάνω που λέω στο μωρό άντε πέρνα, βγαίνει το κολλάρο! Τα είδα όλα εκείνη την στιγμή! Προς την αντίθετη κατεύθυνση δεν μπορούσα να πάω γιατί θα του έδινα πρόσβαση σε έναν δρόμο με πάρα πολύ κίνηση! Τον ακολούθησα για λίγα μέτρα και ευτυχώς πήγε στο στενό από πίσω οπότε άρχισα να τον φωνάζω και έβγαλα και κάτι λιχουδιές. Έκανε ένα βήμα προς τα εμένα, δυο βήματα πίσω...ήταν και αυτός σε σύγχηση γιατί κατάλαβε ότι κάτι έχει γίνει, δεν ήθελε ούτε να μυρίσει πουθενά, ούτε να τρέξει από εδώ και από εκεί. Καθόταν δύο μέτρα μακριά μου και κοιτούσε!
Δόξα τω Θεώ, μια κυρία κατέβηκε από μια πολυκατοικία με άφησε να μπω στην είσοδο όπου ακολούθησε και ο Κάρλος, και κατάφερα να τον πιάσω! Πραγματικά θα μπορούσαν να έχουν συμβεί τα χειρότερα, από το να πεταχτεί στον δρόμο και να τον χτυπήσει κάνα αυτοκίνητο μέχρι να αρχίσει να τρέχει από εδώ και από εκεί και να τον χάσω εντελώς!
:maria:
