Σκυλάνθρωποι και ανθρωπόσκυλα

[sevah]

...και οι παλιοί αν ο σκύλος δεν έκανε(κατ οποιονδήποτε τρόπο) τον πέταγαν επιτόπου-οπότε ο θαυμασμός μας για την πολύ καλή σχέση που είχε ο παππούς με τα σκυλιά του κρύβει και πολλά σκυλιά που δεν είχαν τόσο καλή σχέση με τον παππού αλλά κανείς δεν τα θυμάται πια,ήταν τόσο πολλά άλλωστε..........τα σκυλιά γένναγαν όποτε νά ταν και οι οικογένεια κράταγε το καλύτερο όπως το όριζε αυτή....συνήθως πολύ έξυπνο-πολύ της οικογένειας-πολύ συνεργάσιμο κλπ

Ίσως όμως με αυτό τον τρόπο αυτοί οι παππούδες να έκαναν εν αγνοία τους "επιλεκτική εκτροφή" και να βοήθησαν την εξέλιξη στα ένστικτα των σκύλων όπως πχ στα ποιμενικά. Δεν υποστηρίζω τον τρόπο λέω όμως ότι ίσως κρατώντας τα καλύτερα με βάση τις ανάγκες τους αύξησαν τα ένστικτα και τις ικανότητες με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα πολύ καλά εργασιακά σκυλιά. Όσο για αυτού του είδους την σχέση με τα σκυλιά δεν είναι παρελθόν, υπάρχει ακόμα δυστυχώς.

 

[johnk]

1) Πολύ καλό το αρχικό post, συγχαρητήρια στον υπογράφων. Παρόμοιο προβληματισμό έχω και εγώ, έχοντας εστίαση περισσότερο στο " ο σκύλος πρέπει να ζεί μέσα ή έξω από το σπίτι?".

2) Διαβάζουμε θέματα που αναφέρονται στους ορείνους ποιμενικούς όπως το αρχικό post,

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ κ.α. τα οποία διαβάζοντάς τα προβληματίζεσαι "έχουν δίκιο, ο σκύλος έχει αποκοπή από το αρχικό-φυσικό του περιβάλλον και αυτό του κάνει κακκό".

3) Κυκλοφορούν ιστοριές με παπούδες της υπαίθρου που τα σκυλιά τους ζούσαν μόνο για την εργασία και ήταν πραγματικά ευτυχισμένα. Τα σκυλία αυτά δεν μπαίναν σπίτι να κοιμηθούν, δεν έτρωγαν τροφή "πλούσια σε ω3", δε πήγαν πότε σε εκπιδευτή και πολλά απ αυτά ίσως δε πήγαν ποτέ σε κτηνίατρο. Ήταν ευτιχισμένα σκυλία και 100% αφωσιομένα στο αφεντικό τους

4) Τι είναι αυτό που έκανε τη συμβίωση του παππού μας με το σκύλο τόσο εύκολη? Ο παππούς μας δε συμβουλέυτηκε κτηνίατρο, ούτε εκπαιδευτή, ούτε το διαδίκτυο ούτε διάβασε 4.356.789.432 βιβλία για να αποκτήσει και να μεγαλώσει σκύλο.

5) Η απάντηση ίσως είναι απλή. Ο σκύλος ζούσε στο φυσικό του περιβάλλον. Εκπαίδευτηκέ στο βούνο μέσα από την εργασία, ταίστηκε με τα αποφάγια (που πολλοί παρεξηγήσατε) και κοιμήθηκε έξω από το σπίτι με όλες τις κλιματολογικές συνθήκες στη πλάτη του. Ήταν ευτηχισμένος και δεν ένιωσε ποτέ του ότι κάνει "σκυλίσια ζωή".

6) Κοιτώντας παραπάνω τα υπογραμισμένα, ή είμαι διχασμένη προσωπικότητα ή αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση...

7) Ο σκύλος κάποτε ήταν άγριο ζώο, με ότι συνεπάγεται αυτό. Ο άνθρωπος καλώς η κακκώς αποφάσισε να τον εξημερώσει για να κάνει τη δουλειά του. Ο σκύλος εξημερώθηκε μόνο για εργασία οχι για συντροφιά. Οι πρώτοι σκύλοι χρησιμοποιήθηκαν για το κυνήγι, φύλαξη κοπαδιών, φύλαξη της κατασκήνωσης, μεταφορά έλκυθρων, ακόμα και όργωμα. Αυτά τα χαρακτηριστικά διατηρήθηκαν μέσα στους αιώνες (μιλάμε για χιλιάδες χρόνια) και μόνο τους τελευταίους άρχισε να χρησιμοποιήται ο σκύλος σαν ζώο συντροφιάς.

8) ...Αν ζητάς κάτι τέτοιο από ένα κάνγκαλ τότε είσαι για τα σίδερα. Οσο τα χρόνια περνούν τόσο περισσότερο χρησιμοποιήται ο σκύλος για συντροφιά ή για να γίνει ανθρωποσκύλο, δε πρέπει να το κατακρίνουμε αλλά να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε...

Αγαπητέ babster,

Παρότι, τώρα που είδα το post σου, υπάρχει λιγοστός χρόνος, θα προσπαθήσω να πω 2-3 πραγματάκια και θα συνεχίσουμε στο ενδιαφέρον αυτό θέμα..

1) Συγχαρητήρια και για το δικό σου κείμενο, γιατί πηγαίνει το θέμα λίγο πιο πέρα...
Παρόλα αυτά, να πω μόνο ότι το θέμα του apostat είναι ευρύτερο, αν και υποψιαζόμουν από την αρχή ότι θα αποτελέσει το ερέθισμα για το άνοιγμα 2-3 (τουλάχιστον) διαφορετικών θεμάτων... Εσύ θίγεις, κυρίως, δύο από αυτά: "Σκύλος μέσα ή έξω" και "Σκύλος, ευτυχία και εργασία"...

2) Διάβασα προσεκτικά το αρχικό post του θέματος που παραθέτεις... Λυπάμαι που δεν είχα ...γεννηθεί (από πλευράς συμμετοχής στο dogforum) τότε, γιατί θα μου δινόταν η ευκαιρία να σχολιάσω και να συμφωνήσω, κατά 20% με τα γραφόμενα, καθώς και να διαφωνήσω κατά 80%...
Θα είχαμε πολλά να πούμε σε σχέση με την συγκεκριμένη δημοσίευση, αλλά δεν είναι του παρόντος... Απλά, θα σου πω ότι μας υπέδειξες ένα κείμενο καταφανώς μηδενιστικό...
By the way, το δεύτερο post του θέματος εκείνου το διάβασες? Φαίνεται ότι και το "μέλος" εκείνο είχε παρόμοιους προβληματισμούς με μένα...
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο σκύλος άρχισε να αποκόβεται από το φυσικό του περιβάλλον περίπου 140.000 χρόνια πριν... Με όλα τα θετικά και αρνητικά... Για το σκύλο και για τον άνθρωπο...
Επειδή δεν υπάρχει πολύς χρόνος, υπόσχομαι, κάποια στιγμή, να αναφερθώ αναλυτικά στη διαδικασία αυτής της αποκοπής, στην επιλεκτική εκτροφή που ξεκίνησε από τότε, στο "που" στόχευε ο "άνθρωπος" κλπ...

3) Κυκλοφορούν, επίσης, χιλιάδες ιστορίες με το αντίστροφο "ηθικό δίδαγμα"... δεν βγάζεις άκρη... Τότε δεν υπήρχαν στατιστικές, δεν υπήρχε ενημέρωση και, πάνω απ' όλα, δεν υπήρχε το διαδίκτυο, όπου μαθαίνεις on-line και real-time, για τους βασανισμούς και τις κακοποιήσεις που ο "παππούς" της σημερινής εποχής υποβάλλει τον αγαπημένο του σκύλο, όταν εκείνος τον απογοητεύει... Τότε υπήρχαν ιστορίες - θρύλοι, που διηγούντο οι "παππούδες" στην ταβέρνα, πίνοντας το τσιπουράκι τους... Ηταν πολύ σκληρή η εποχή "τότε" (και για τον άνθρωπο)...
Μόνο ένα πράγμα δεν έχει αλλάξει από τότε: Η αφοσίωση στο "αφεντικό"!!!

4) Θα σου πω μόνο ένα πράγμα. Οταν κάνεις παιδιά, θα διαπιστώσεις πως ούτε και στον τομέα αυτό έχει ιδιαίτερη γνώση και εμπειρία ο μέσος άνθρωπος και πρέπει να διαβάσει πολλά βιβλία... Τότε, η μάνα δεν διάβαζε και, κυρίως ο πατέρας... Οσο για τον "παππού"...
Να μιλήσουμε και εδώ για παρόμοια θέματα? Θα καταλήξουμε σε παρόμοια, αντικρουόμενα αποτελέσματα...

5) Δεν ξέρουμε αν ήταν ευτυχισμένος... Κανείς από τους σκύλους (ούτε χτες, ούτε σήμερα) δεν μας το είπε... Γι' αυτό ο άνθρωπος έχει το 95% της ευθύνης... Εδώ σου παραθέτω αυτό που είχα γράψει στο δικό μου post, εδώ, στο θέμα:
"Τώρα, αν υπονοείς ότι η θέση του σκύλου είναι "έξω", θα σου απαντήσω, με νηφαλιότητα, ότι "ο καθείς εφ ω ετάχθη":
Το τσοπανόσκυλο (που εργάζεται) πρέπει να είναι κολημένο στα κοπάδια και δίπλα στον άνθρωπό του... το κυνηγετικό σκυλί (που εργάζεται) πρέπει να βρίσκεται στην εξοχή με τον κυνηγό και τα θηράματα... το σκυλί (κάθε φυλής) που είναι απλά οικόσιτο, δίπλα στους ανθρώπους του, "μέσα" στη φωλιά του, που είναι το σπίτι μας"...

6) Θα συμφωνήσω μαζί σου μόνο στο ένα σκέλος: Η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση, κατά περίπτωση...

7) Επαναλαμβάνω, θα πρέπει να ανοίξουμε ένα θέμα με το πως λειτούργησε ο άνθρωπος από τον πρώτο καιρό εξημέρωσης του σκύλου, για τα ζώα συντροφιάς, για τα θέματα ομορφιάς, για τα θέματα βραχυκέφαλων φυλών, για διάφορα τέτοια και... για το αν ο σημερινός σκύλος εργάζεται...

8. Αγαπητέ babster, υπάρχει έμπειρο μέλος του dogforum (ίσως τρελλό, για δέσιμο, σύμφωνα με τα λόγια σου) που, όταν διαβάσει την συγκεκριμένη παράγραφό σου, θα χαμογελάσει πλατιά!!!
Και, ίσως, αν θέλει, θα μπορέσει να σου εξηγήσει για τη συμβίωση με τα Kangal... Θα σου πει αν εργάζονται ή όχι...
Και τι σημαίνει, τελικά, εργασία για το σκύλο?

 

[babster]

Δεν είχα σκοπό να σχολιάσω το προηγούμενο ποστ μου, αλλά θα κάνω μία προσπάθεια να εξηγήσω τα γραφόμενά μου γιατί μπορεί να ξεκινήσει μία πραγματικά επικοδομητική συζήτηση.
Χώρισα το ποστ σε 3 μέρη. Στα 2 πρώτα προσπαθώ να παραθέσω 2 διαφορετικές οπτικές γωνίες της σχέσης ανθρώπου-σκύλου. Σε καμία από τις δύο δεν πήρα θέση αν είναι σωστή ή λάθος, απλά τις παραθέτω. Αναφέρομαι στη σχέση ανθρώπου-σκύλου από τη μερία που τη βλέπει ο άνθρωπος, μιας και από τη μεριά του σκύλου είναι δύσκολο να το δούμε. Δύσκολο ,όχι ακατόρθωτο. Προφανώς όταν μιλάμε για τέτοιες σχέσεις δεν μιλάμε για περιστατικά κακοποίησης που προφανώς υπάρχουν και στις δύο περίπτωσεις, είτε ο σκύλος ζει στο βουνό είτε στο διαμέρισμα.
@ johnk
Ακούμε φράσεις "mastiff napolitano σε γκαρσονιέρα", "kangal σε διαμέρισμα" και αναρωτιέμαι για ποιο λόγο να βάλω το σκύλο στη διαδικασία να σκευτεί πως θα περάσει ανάμεσα από το καναπέ και το τραπεζάκι του σαλονιού, για να στρείψει δεξία στην τραπεζαρία και καπάκι αριστερά από τις πολυθρόνες και ξανά αριστερά στο έπιπλο του υπολογιστή , για να φτάσει στην κουζίνα που μύρισε τα σουτζουκάκια!! Οι παραπάνω στροφές είναι κλειστές και τα περάσματα να ξύνουν τη γούνα του σκύλου. Δεν διαφωνώ με το σκύλο σε διαμέρισμα, απλά απορώ γιατί να βάλεις ένα ζώο 70+ κιλά σε ένα σπίτι απο τη στιγμή που υπάρχουν άλλα μικρότερα? Όσο για το

υπάρχει έμπειρο μέλος του dogforum (ίσως τρελλό, για δέσιμο, σύμφωνα με τα λόγια σου) που, όταν διαβάσει την συγκεκριμένη παράγραφό σου, θα χαμογελάσει πλατιά!!!
Και, ίσως, αν θέλει, θα μπορέσει να σου εξηγήσει για τη συμβίωση με τα Kangal...

Θα σου πω ένα ρηττό που λέω συχνά
Για μία πράξη, δεν αρκεί να μην έχεις λόγο για να μην τη κάνεις, αλλά πρέπει να έχεις λόγο για να την κάνεις

 

[johnk]

...Ακούμε φράσεις "mastiff napolitano σε γκαρσονιέρα", "kangal σε διαμέρισμα" και αναρωτιέμαι για ποιο λόγο να βάλω το σκύλο στη διαδικασία να σκευτεί πως θα περάσει ανάμεσα από το καναπέ και το τραπεζάκι του σαλονιού, για να στρείψει δεξία στην τραπεζαρία και καπάκι αριστερά από τις πολυθρόνες και ξανά αριστερά στο έπιπλο του υπολογιστή , για να φτάσει στην κουζίνα που μύρισε τα σουτζουκάκια!! Οι παραπάνω στροφές είναι κλειστές και τα περάσματα να ξύνουν τη γούνα του σκύλου. Δεν διαφωνώ με το σκύλο σε διαμέρισμα, απλά απορώ γιατί να βάλεις ένα ζώο 70+ κιλά σε ένα σπίτι απο τη στιγμή που υπάρχουν άλλα μικρότερα?

Για να μη με παρεξηγήσεις, συμφωνώ με το τμήμα του κειμένου σου που παραθέτω!
Ακόμα κι εγώ, που κυριολεκτικά τρελαίνομαι για τα περισσότερα ορεινά ποιμενικά, δεν έχω διανοηθεί να βάλω ένα στο διαμέρισμά μου...
Αναμένω (και προσπαθώ) να "γυρίσει ο τροχός..."
Αλλά, όταν γυρίσει ο τροχός, πιστεύω ότι δεν θα ήταν "άδικο" για τον ορεινό ποιμενικό σκύλο (ή, ακόμα και για ένα ζευγάρι σκύλων) να ζει στο σπίτι και στον κήπο - κτήμα μου και να βλέπει σαν κοπάδι του (σαν εργασία του, δηλαδή) την οικογένεια και όποια άλλη ψυχή θα ζει εκεί, στην περιοχή του...

Από εκεί και πέρα, το mastino napolitano (και, εν γένει, τα περισσότερα σκυλιά "τύπου" mastiff - μολοσσοειδείς φυλές - όπως το cane corso, που αρέσει σε σένα) θα μπορούσε άνετα να ζήσει σε διαμέρισμα, τηρουμένων όλων των προϋποθέσεων εκτόνωσης (αρκεί να ήταν πολύ ευρύχωρο και να μην χρειαζόταν τόσο "κλειστές" στροφές)...

Τώρα, "γιατί να βάλεις ένα μεγάλο σκύλο σε διαμέρισμα, τη στιγμή που υπάρχουν άλλα, μικρότερα?"
Για πάρα πολλούς λόγους (και αντίστροφα, βέβαια, δεν αντιλέγω), που όμως, αν τους αναλύαμε, θα ξεφεύγαμε από το συγκεκριμένο θέμα και για έναν ακόμα: Οπως λένε και οι αμερικάνοι "because there is a lot to love!!!"

 

[kokoni]

κανένας σκύλος πάντως δεν θα διάλεγε για "γιατάκι" του ένα ψηλοτάβανο ευρύχωρο ευάερο και ευήλιο διαμέρισμα ρετιρέ ή και μονοκατοικία στην κορυφή κάποιου βουνού
κάτι σε στύλ τρύπας σε βράχο ή κάτι τέτοιο θα ήταν η επιλογή του για σπίτι....δεν νομίζω να τον χαλάει δηλαδή ένα διαμέρισμα 50τμ τον Ιρλανδικό Λυκοθήρα ΑΝ καλύπτεται σε όλα τα υπόλοιπα που έχει ανάγκη....

 

[kasi]

Είμαι γενικά άνθρωπος της φύσης, από καταγωγή και από άποψη. Μ'αρέσει να πηγαίνω με την μηχανή μου πάνω στα βουνά, να κοιμάμαι στις ερημιές μέσα σε μία σκηνή, να πίνω νερό από το ρυάκι, να τρώω άγριες φράουλες και μανιτάρια. Συναντώ όμως την απορία (και τον οίκτο) στα μάτια αυτών που το ακούνε, ενώ αυτόματα έρχεται η ερώτηση: Μα.. γιατί δεν πήγες σε ένα ξενοδοχείο;

Κατανοητό αν το ακούς από κάποιον που θεωρεί off road το να περπατάει σε δρόμο που δεν ενδείκνυται για δεκάποντη γόβα, πως όμως να το καταλάβεις όταν σου το λέει κάποιος με έναν ποιμενικό στο λουρί;
Πολλοί από τους κατόχους σκύλων που γνωρίζω, ξέρουν τα πάντα για τα τεχνικά του σκύλου τους, δεν έχουν ιδέα όμως τι είναι αυτό το πλάσμα. Τι σημαίνει να περάσεις εσύ μια φορά απέναντι, στον δικό του κόσμο. Πως μεταμορφώνεται ο σκύλος που κοιμάται στο σαλόνι σου, όταν βρεθεί μια νύχτα πάνω σε ένα βουνό, εκεί που από κατασκευή και ένστικτο υπερτερεί θρασύτατα στα πάντα σε σχέση με το χοληστερινούχο, λαχανιασμένο αφεντικό του.

Αυτοί που το κάνουν, καταλαβαίνουν ότι η προσπάθεια ανθρωποποίησης του σκύλου τους, είναι υποβιβασμός για αυτόν, όπως είναι αναβάθμιση για τον άνθρωπο αν καταφέρει να μάθει κάτι από την φύση του ζώου.

αχ ναι!!! και εμεις τετοιοι ειμαστε!! μη κοιτας που εγκλωβιστηκαμε στην κυψελη.. εδω μας πεταξαν..
Σε καθε ευκαιρεια , σκηνη αμαξοφορτο σκυλια, σχοινια και δρομο.. μακρυα απο οτιδηποτε πολιτισμενο και τεχνολογημενο.. και για αυτο δεν υπαρχει καλυτερη συντροφια απο τον σκυλο!!
Μαρεσει να βλεπω οταν τους βγαινουν τα ενστικτα που κρυβουν μεσα τους, και θαυμαζω το μεγαλειο τους...
οταν γυρναμε το βραδυ στην σκηνη, δεν βγαζω φακο μας πανε τα σκυλια, κοιμαμαι ησυχη γιατι ξερω δεν αφηνουν να πλησιασει ουτε κουνουπι την καλυβα μας... μαρεσει να τα βλεπω να τρεχουν να , μυριζουν.. να γραμωνουν τα σωματα τους, να απλωνει η ραχη..

Στο διαμερισμα δεν απολαμαβανω τιποτα απο ολα αυτα.. δεν μαρεσει να ακουω τα νυχακια τους σαν τακουνακια πανω στα παρκε, ουτε να σπινιαρουν στα γυαλιστερα πατωματα οταν τρεχουν και παιζουν.. ο μεγαλος παλι καπου εφαγε την ουρα του και την κοπαναει δεξια και αριστερα και δεν κλεινει ευκολα...
Οταν τα κοιταω θυαμμαι ποιος να ειναι να ο τοπος που ονειρευομαι να παω να ζησω.. και δεν ειναι εδω.. τα σκυλια μου ειναι ο συνδεσμος μου με την φυση..
Οι βολτες μου δεν ειναι λουρι παρκο τεταρτο και πισω.. κακοπερναω - κακα τα ψεματα.. βρεξει χιονισει τα σκυλια πρεπει να βγουν, να τρεξουν να μυρισουν να ξυσουν τα νυχια τους.. να γυρισουν και να ειναι τεζα να κοιμηθουν.

και παλι απο τα 2ωρα που βγαινουν, δεν ειμαι ικανοποιημενη.. τους ζηταω να κανουν υπομονη και μια θα την κανουμε απο εδω!!

 

[kango1]

Νομίζω πως η "λύση" στα περισσότερα θέματα που τέθηκαν θα είναι να αναρωτηθούμε κατά βάση :

Ίσως.. "ποιός" ήταν ο άνθρωπος που εξημέρωσε τον πρώτο σκύλο και "ποιός" τώρα.;

Κατά ποσο χωράει (βάση της αρχικής τοποθέτησης του θέματος) ο σκύλος στην εξελιχτική πορεία του ανθρώπου που και ποιά θα έπρεπε να είναι η θέση του;

Αν τελικά καταλήξουμε πως ο σκύλος δεν μπορεί να "συνοδεύσει" τον άνθρωπο στην εξέλιξη του, που και ποιά θα έπρεπε να είναι η θέση του επίσης;

Αν η θέση του είναι να είναι "απομονωμένη" απο τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος θέλησε κάποια στιγμή να τον δημιουργήσει?

Στην λέξη σκύλος βλέπαμε πάντα να χαρακτηρίζεται και να περιγράφεται ως ο πιστός σύντροφος του ανθρώπου..αυτή η αναφορά ζωγραφίζει την εικόνα μιας συνεργασίας ίσως, που δεν τελειωνε στην εργασία αλλά είχε προεκτάσεις..

Ίσως αυτό το ενδιαφέρον άρθρο μας δώσει μια εικόνα για τον σκύλο ως παράδειγμα στην ελληνική αρχαιότητα..

Η ξεχωριστή σχέση των αρχαίων Ελλήνων με τον σκύλο

Tο να "δαιμονοποιούμε" την εξελικτική πορεία της διαβίωσης, είναι ένα σκεπτικό που δεν ωφελεί..
Αυτά βέβαια όταν υπάρχει μέτρο και με την προϋπόθεση πως έχουμε κατανοήσει τι είναι ο σκύλος και ποίες οι ανάγκες του.

Ίσως λοιπόν η λέξη κλειδί είναι η ισορροπία, τα άκρα δεν ωφέλησαν ποτέ..και αν κάποτε πέτυχαν από τύχη ή από γνώση...δεν σημαίνει πως ωφέλησαν παραδείγματα που δεν γνωρίσαμε..ή θα ξανά ήταν τυχαιρό το σκυλί του "παππού" για δεύτερη φορά.

Η έλλειψη γνώσης ποτέ δεν αποτέλεσε καταλυτικό στοιχειο όσο και αν η τύχη ηταν κάποτε με το μέρος μας.

Σκυλάνθρωποι είμαστε εμείς για πολλούς που ασχολούμαστε με τα σκυλιά μας.., ανθρωπόσκυλα πολλά αυτά που ζούνε κοντά στον άνθρωπο για άλλους..



"Κακοποίηση" vs "εκφυλισμός".. θα παίζουμε πάντα με τις εκφράσεις.., ας είμαστε παρατηρητές και τόσο υποχόνδριοι όσο εμείς εδώ υπέρ των σκύλων μας και ας χαρακτηρίζουμε ο ένας τι κάνει ο άλλος.. όπως θέλουμε..

 

[johnk]

...Αν τελικά καταλήξουμε πως ο σκύλος δεν μπορεί να "συνοδεύσει" τον άνθρωπο στην εξέλιξη του, που και ποιά θα έπρεπε να είναι η θέση του επίσης;

Αν η θέση του είναι να είναι "απομονωμένη" απο τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος θέλησε κάποια στιγμή να τον δημιουργήσει?

Στην λέξη σκύλος βλέπαμε πάντα να χαρακτηρίζεται και να περιγράφεται ως ο πιστός σύντροφος του ανθρώπου..αυτή η αναφορά ζωγραφίζει την εικόνα μιας συνεργασίας ίσως, που δεν τελειωνε στην εργασία αλλά είχε προεκτάσεις...

Από το κείμενο της kango1, στέκομαι (και υποκλίνομαι) στις τρεις αυτές φράσεις - κλειδιά...

Ας τις νιώσουμε για λίγο, ας τις αφήσουμε να μας ταξιδέψουν...

Και, ίσως, σκεφτούμε να ανοίξουμε (ακόμα) ένα νέο θέμα, όπως είχα υπονοήσει μερικά posts πιο πριν...
Δηλαδή, "γιατί" και "με ποιά επιλεκτική διαδικασία" δημιουργήσαμε "εμείς" το σκύλο...

...μιάς και ο σκύλος (και σου απαντάω, Κάτια, στην πρώτη φράση - ερώτηση) μας συνόδεψε (χωρίς εισαγωγικά) "άνετα" στην πορεία μας και μπόρεσε να εξελιχθεί, μαζί μας, περισσότερο από κάθε άλλο ζώο, δείχνοντας μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα ακόμα και από τα πρωτεύοντα...

 

[babster]

κανένας σκύλος πάντως δεν θα διάλεγε για "γιατάκι" του ένα ψηλοτάβανο ευρύχωρο ευάερο και ευήλιο διαμέρισμα ρετιρέ ή και μονοκατοικία στην κορυφή κάποιου βουνού
κάτι σε στύλ τρύπας σε βράχο ή κάτι τέτοιο θα ήταν η επιλογή του για σπίτι....δεν νομίζω να τον χαλάει δηλαδή ένα διαμέρισμα 50τμ τον Ιρλανδικό Λυκοθήρα ΑΝ καλύπτεται σε όλα τα υπόλοιπα που έχει ανάγκη....

Ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας όταν διαλέγει τρύπα στο βράχο, πιστέυω έχει στο νου του, που θα κοιμηθεί και που θα προστατευτεί από το κρύο. Ξέρει ότι ώρα θέλει θα βγει, θα λιαστεί, θα κυνηγήσει μικρά ζωάκια να φάει, θα τρέξει κ.τ.λ.

Δε νομίζω να διάλεγε την τρύπα αν ήξερε ότι θα βγει από αυτήν όταν θα έρθει ο "χοντρός τύπος" (για να μην παρεξηγηθώ και εγώ τα έχω τα κιλά μου) από την δουλειά για να κάνει μισό οικοδομικό τετράγωνο βόλτα. Την τρύπα στο βράχο θα την παρομοίαζα με το σκυλόσπιτο στην αυλή ή με το crate στο σπίτι μέσα..

 

[johnk]

Ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας όταν διαλέγει τρύπα στο βράχο...
Δε νομίζω να διάλεγε την τρύπα αν ήξερε ότι θα βγει από αυτήν όταν θα έρθει ο "χοντρός τύπος" (για να μην παρεξηγηθώ και εγώ τα έχω τα κιλά μου) από την δουλειά για να κάνει μισό οικοδομικό τετράγωνο βόλτα. Την τρύπα στο βράχο θα την παρομοίαζα με το σκυλόσπιτο στην αυλή ή με το crate στο σπίτι μέσα..

Ομως, με δύο βόλτες, από 3,5-4 χιλιόμετρα (η κάθε μία 45 λεπτά) την ημέρα...
καθώς και με 1 φορά την εβδομάδα τρέξιμο σε κάποιο "κατάλληλο" μέρος (ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας να τρέχει και ο "χοντρός τύπος" να κοιτάζει)...
και, επιπλέον, λίγα λεπτά παιχνίδι και λίγα λεπτά εκπαίδευσης την ημέρα...
και, κυρίως, πολλές ώρες συντροφιά με την ανθρώπινη αγέλη του...
ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας (που πάτε, ρε παιδιά και τις βρίσκετε όλες τις φυλές που έχουν τόσο πολλή ενέργεια να ξοδέψουν?) θα ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιημένος...

Υ.Γ. Αυτά για το εξειδικευμένο θέμα, όσον αφορά, συγκεκριμένα στους Ιρλανδικούς Λυκοθήρες...

 

[babster]

Ομως, με δύο βόλτες, από 3,5-4 χιλιόμετρα (η κάθε μία 45 λεπτά) την ημέρα...
καθώς και με 1 φορά την εβδομάδα τρέξιμο σε κάποιο "κατάλληλο" μέρος (ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας να τρέχει και ο "χοντρός τύπος" να κοιτάζει

)...
και, επιπλέον, λίγα λεπτά παιχνίδι και λίγα λεπτά εκπαίδευσης την ημέρα...
και, κυρίως, πολλές ώρες συντροφιά με την ανθρώπινη αγέλη του...
ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας (που πάτε, ρε παιδιά και τις βρίσκετε όλες τις φυλές που έχουν τόσο πολλή ενέργεια να ξοδέψουν?) θα ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιημένος...

Θα συμφωνήσω μαζί σου, αλλά να κάνω μία υποθετική ερώτηση? Αν είχε επιλογή ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας μεταξύ τσοπάνη στο βούνο και οικογένειας σε διαμέρισμα , τι θα διάλεγε? Υποθετική ερώτηση και δεν ξέρω αν έχει νοήμα να απαντηθεί.

Εξ αρχής πάντος ήθελα να τονίσω , αν ξέρουμε ποιο σκύλο θέλουμε και γιατί τον θέλουμε. Η επιλογή φυλής ίσως είναι ποιο σημαντική απ όσο νομίζουμε. Να μην επιλέγουμε φυλή με το σκεπτικό " έλα μωρέ θα το βγάλω και 3 ώρες βόλτα και θα το εκπαιδέυσω και 2 ώρες την ήμερα και θα παίξω και άλλες 3."

Οσο για τον Ιρλανδικό Λυκοθήρα, θα στενάξει το google σημερα

 

[bull]

Εδώ, υπερβάλλεις λίγο και, (το παράπονό μου είναι ότι) παρόλα αυτά, ο φίλος μου ο Αντώνης (bull) συμφωνεί απόλυτα μαζί σου...

Γιάννη, εξακολουθώ να συμφωνώ απόλυτα μαζί του γιατί (πιστεύω ότι) καταλαβαίνω το συλλογισμό του και δεν στέκομαι στις λέξεις και στις λεπτομέρειες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για να τονίσουν το νόημα που θέλει να περάσει και πιθανώς δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικά περιστατικά (πχ για το χάσκυ).
Όπως ξέρεις, προσπαθώ να μην είμαι απόλυτος ποτέ σε τίποτα, αλλά γνωρίζεις καλά ότι προσπαθώ επίσης να βλέπω τη "μεγάλη εικόνα" και να μην παίζω με τις λέξεις όπως οι περισσότεροι. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που δε συμμετέχω στη συντριπτική πλειονότητα των θεμάτων, θεωρώ ότι έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το ασχολούμαι με το αν φτερνίστηκε ή αν ξύστηκε σήμερα ο σκύλος μου για παράδειγμα...
Προσπαθώ να "παίρνω" αυτά που με ενδιαφέρουν (και έχω μάθει πολλά και σημαντικά πράγματα) και να αγνοώ τα υπόλοιπα (τα οποία δυστυχώς είναι και τα περισσότερα)...

 

[johnk]

1) ...Αν είχε επιλογή ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας μεταξύ τσοπάνη στο βούνο και οικογένειας σε διαμέρισμα , τι θα διάλεγε? Υποθετική ερώτηση και δεν ξέρω αν έχει νοήμα να απαντηθεί.

2) Εξ αρχής πάντος ήθελα να τονίσω , αν ξέρουμε ποιο σκύλο θέλουμε και γιατί τον θέλουμε. Η επιλογή φυλής ίσως είναι ποιο σημαντική απ όσο νομίζουμε...

3) Οσο για τον Ιρλανδικό Λυκοθήρα, θα στενάξει το google σημερα

1) Μιάς και, όπως ήδη έχει λεχθεί, ο σκύλος δεν μπορεί απαντήσει εύκολα, να απαντήσω κι εγώ υποθετικά, συμβάλλοντας περισσότερο στο σημείο (2.) παρακάτω...
Ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας είναι από τα πιο "διάσημα" sighthounds... Ετσι, παρότι είμαι σίγουρος πως θα του άρεσε δίπλα στον τσοπάνη (γιατί θα είχε πολλές ευκαιρίες να ...κυνηγήσει και να φάει τα αρνάκια!!!), νομίζω ότι δεν θα ήταν σοφή ιδέα για τον τσοπάνη να έχει ένα Ιρλανδικό Λυκοθήρα μαζί του και κονά στο κοπάδι του...
Σε σχέση με το διαμέρισμα, τι να πω... Θα έπρεπε να μιλάμε για (κυριολεκτικά) μεγάλο διαμέρισμα, και, σε κάθε περίπτωση, πολύ μεγάλο ...αυτοκίνητο!
Σε σπίτι με μεγάλη αυλή, ζώντας μέσα-έξω, ναι, ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας θα ευημερούσε...

2) Εδώ, λες μιά μεγάλη αλήθεια!!!
Η επιλογή φυλής (ή "τύπου" - προκειμένου για ημίαιμα και αδέσποτα) είναι κρίσιμη απόφαση, τόσο για την ευημερία του σκύλου, όσο και για τη δική μας...

3) Εδώ, λες τη μεγαλύτερη αλήθεια!!!
Θα αναστενάξει τόσο πολύ το google, που φοβαμαι μήπως αυξηθούν (σε μερικούς μήνες) οι εισαγωγές Ιρλανδικού Λυκοθήρα από τα pet shops...

 

[johnk]

...Προσπαθώ να "παίρνω" αυτά που με ενδιαφέρουν (και έχω μάθει πολλά και σημαντικά πράγματα) και να αγνοώ τα υπόλοιπα (τα οποία δυστυχώς είναι και τα περισσότερα)...

Respect!

Εγώ, όντως θέλησα να κάνω λογοπαίγνιο και, γι' αυτό, χρησιμοποίησα το όνομα του φίλου μου (και όχι κάποιου άλλου...) και το "απόλυτα"...
πήγαινε στο: "να δω τον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη χάσκυ και τίποτα άλλο"!!!

 

[babster]

Ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας είναι από τα πιο "διάσημα" sighthounds... Ετσι, παρότι είμαι σίγουρος πως θα του άρεσε δίπλα στον τσοπάνη (γιατί θα είχε πολλές ευκαιρίες να ...κυνηγήσει και να φάει τα αρνάκια!!!

), νομίζω ότι δεν θα ήταν σοφή ιδέα για τον τσοπάνη να έχει ένα Ιρλανδικό Λυκοθήρα μαζί του και κονά στο κοπάδι του...

Είδες μέχρι και ο τσοπάνης λάθος σκύλο διάλεξε

Έπρεπε να κάνει πιο προσεκτική επιλογή φυλής

 

[bull]

Respect!

Εγώ, όντως θέλησα να κάνω λογοπαίγνιο και, γι' αυτό, χρησιμοποίησα το όνομα του φίλου μου (και όχι κάποιου άλλου...) και το "απόλυτα"...
πήγαινε στο: "να δω τον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη χάσκυ και τίποτα άλλο"!!!

Χαχαχα...κι εγώ θα ήθελα να δω το συγκεκριμένο ιδιοκτήτη...aja1:aja1:

 

[kokoni]

ο ιρλανδικός λυκοθήρας θα διάλεγε την οικογένεια που θα ήταν περισσότερο χρόνο μαζί της-κι ας μην έτρεχε ποτέ σε τελευταία ανάλυση
γιατί πρώτα απο όλα τα σκυλιά είναι αγελαία ζώα.....
και αυτό που ποθούν (και οι λυκοθήρες ένα "τί" παραπάνω κι απο πολλά άλλα σκυλιά) είναι η συνύπαρξη με την οικογένειά τους

βέβαια
αν η αστική οικογένεια που τον φιλοξενούσε τον πήγαινε στο βουνό κάθε εβδομάδα και είχε και έναν κήπο 500 μέτρα να τρέχει κανα μισάωρο την ημέρα
θα ήταν ακόμα πιο τέλεια

μην κολλάμε και μην τσουβαλιάζουμε ανθρώπους και καταστάσεις.........

σιγά μην έχουν τα πάπι μιλ ιρλανδικούς λυκοθήρες παιδιά.....

 

[johnk]

1) ο ιρλανδικός λυκοθήρας θα διάλεγε την οικογένεια που θα ήταν περισσότερο χρόνο μαζί της-κι ας μην έτρεχε ποτέ σε τελευταία ανάλυση
γιατί πρώτα απο όλα τα σκυλιά είναι αγελαία ζώα.....
και αυτό που ποθούν (και οι λυκοθήρες ένα "τί" παραπάνω κι απο πολλά άλλα σκυλιά) είναι η συνύπαρξη με την οικογένειά τους...

2) σιγά μην έχουν τα πάπι μιλ ιρλανδικούς λυκοθήρες παιδιά.....

1) Συμφωνώ και επαυξάνω!!!
Εξάλλου, αυτή είναι η ουσία για τον σκύλο... η "οικογένεια"!

2) Κρύβε λόγια, Βαγγέλη... ποτέ δεν ξέρεις... ο "παπυμιλλάς" στο σπίτι σας...
εδώ έχουν niewfies...

 

[DORIS]

δεν βρισκω κακο οτι ο ανθρωπος αλλαζωντας συνηθειες και τροπο ζωης προσπαθησει να μυησει και το σκυλο απλα το να μενει σε διαμερισμα απεχει πολυ απο τον παλιο τροπο ζωης και λιγες ρατσες μπορουν να προσαρμοστουν.Δεν πιστευω πως μερικες βολτες θα ειναι αρκετες για ενα κανγκαλ για παραδειγμα.Επισης μερικοι θεωρουν τοσο δεδομενο οτι ο σκυλος πρεπει να μενει μεσα που κατακρινουν καποιον οταν το εχει στην αυλη.εγω εχω ροτ και το εχω εξω και πιστευω ειναι πολυ οκ.Τα κανγκαλ απο τοτε που εγιναν γνωστα και ηρθαν στην ευρωπη αρχισαν τις δυσπλασιες και φυσικα αλλαξε το ταμπεραμεντο τους αυτο δειχνει οτι δεν φτανει να τα αγαπας και να τα πας στο παρκο 13 φορες την μερα.Για αυτο το λογο ολα τα σκυλια αλλαξαν κατα πολυ σε ταμπεραμεντο και μορφολογια γιατι ισως κερδοσκοπικα μερικοι θελωντας να πουλησουν καποιες ρατσες να προσπαθησαν να τις πλασαρουν σαν ρατσες για ολους τους ανθρωπους.Μερικες φορες εδω μεσα αν και ξερω οτι ολοι αγαπανε τα σκυλια τους δεν συμφωνω με αποψεις του στυλ αν θες ροτ η π.χ αλλη μεγαλη ρατσα οπωσδηποτε μεσα μαζι σου.δεν νομιζω ο καναπες να ειναι καλυτερος απο την σκια ενος δεντρου.δυστηχως δεν μπορουμεμε με την τεχνολογια να αντικαταστησουμε την φυση.
Τωρα για το θεμα με τα σκυλια την παλια εποχη επειδη ειμαι απο επαρχια τα πραγματα ηταν και ισως ειναι τραγικα και χειροτερα απο τωρα υπηρχε μεγαλη κακοποιηση απλα δεν εβγαινε κανενας να διαμαρτηρηθει.
για το θεμα τροφης ο σκυλος δεν νοιωθει λιγοτερο κοντα στην φυση αν του δωσεις μια ακριβη τροφη και αφου καποιος το αντεχει οικ. γιατι να μην το κανει.πιστευω πως ο σκυλος απομακρυνεται απο την φυση με τον τροπο ζωης του και οχι με το ποσο τον προσεχουμε

 

[trickius]

Πολύ το ψάχνουμε.. καταρχήν δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την ζωή και την χρήση των ζώων τότε με τώρα.

Αν και ούτε εμένα μου αρέσει το σκυλί να το έχουμε για παιδί δυστυχώς η αποξένωση του ανθρώπου από τα κοινά καθώς και οι συνθήκες των πόλεων -ανταγωνισμός για διαβίωση και προσαρμογή σε όλα τα επίπεδα- μετατρέπουν τους ανθρώπους σε μοναχικά πλάσματα.
Ο σκύλος αποτελεί διέξοδο για αρκετό κόσμο (ευτυχώς).

Από την άλλη καλό είναι να ξεφέυγουμε από το τριπάκι να βλέπουμε τι γίνεται στο κόσμο γύρω μας. Το σκυλάκι μας δεν είναι ο αυτοσκοπός μας.

Πολύ ενδιαφέρον θέμα και προσωπικά πιστεύω οτι αποτελεί ταμπου για το φορουμ.