Επίσης υπάρχουν άλλα τόσα ίσως και περισσότερα αδέσποτα που κατέληξαν αδέσποτα εξαιτίας της ανευθυνότητας μας που αν έχουμε επιδείδει μια τέτοια ανωριμότητα σε μια έκφραση της ζωής μας την εκφράζουμε και αλλού, απλά οι άλλοι είναι περισσότερο εξευγενισμένοι από 'μας για να τη δουν. Άρα εγώ εδώ θα συμπληρώσω κι αδιαφορώ τη γνώμη θα σχηματίσετε για 'μενα πάρτε μια τροφή που έχει 50 ευρώ κι αυτά τα 30 ευρώ κρατήστε τα στην τράπεζα. Και επιλεκτικά δώστε τα για έναν άνθρωπο ή και περισσότερους, ή για ένα ζώο ή και περισσότερα όταν εσείς το νιώσετε. Γιατί δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Δεν με εμπνέουν όλοι οι άνθρωποι να δώσω κάτι απ' τα λεφτά μου, γιατί έτσι κρίνω εκείνη τη στιγμή, γιατί κάποιοι έχουν δυνατότητες που δε βλέπουν γιατί βασίζονται στην εύκολη λύση, τη ζητιανιά και η αδικαιολόγητη επαιτεία είναι κάτι που εγώ δεν αποδέχομαι. Όποιος θέλει ας με πει απάνθρωπο, το δέχομαι. Αλλά αν νιώσω όπως ένιωσα όταν στον ίδιο θάλαμο με τον ετοιμοθάνατο καρκινοπαθή θείο μου υπήρχε στην ίδια κατάσταση και ένα 19χρονο παιδί να δώσω κάτι που έχω δουλέψει για τα καρακινοπαθή παιδιά θα το κάνω γιατί αυτά έχουν όλη μας την αγάπη και την ανάγκη. Με την ίδια αγάπη που θα το κάνω και για ένα αδέσποτο που επίσης είναι αβοήθητο.
Στο θέμα το ίδιο:
Εγώ και το παραδέχομαι για τον εαυτό μου είμαι ο ιδιοκτήτης Χάσκυ που θ' ανησυχήσει όταν το Χάσκυ βρίσκεται με -1 στη βεράντα. Με μια διαφορά ότι και εγώ κρυώνω μαζί του γιατί προτιμώ να έχω τα παράθυρα ορθάνοιχτα ώστε να έχει την επιλογή και τη δυνατότητα να επιλέξει που θα βρίσκεται. Κι αν έχει επιλέξει να είναι έξω, είναι έξω τότε κι αυτό ξέρει καλύτερα από 'μενα.
Σε πάμπολλα ποστ έχω γράψει πως όταν εκπαιδεύεται ο σκύλος πρέπει να εκπαιδευόμαστε κι εμείς μαζί του αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα. Δε θα γίνει ο σκύλος άνθρωπος και ούτε ο άνθρωπος σκύλος. Μας διαχωρίζει η πολυπλοκότητα του εγκεφάλου μας μιας κι απ' όσο γνωρίζουμε δεν υπάρχει η ίδια χαρτογράφηση ανάμεσα μας. Αλλιώς οι σκύλοι θα ήταν τα αφεντικά κι εμείς οι υποτελείς. Είμαστε στη θέση να κατευθύνουμε και να κυριαρχούμε στον κόσμο που έχει φτιαχτεί και καταστραφεί με τα δικά μας μέτρα και σταθμά και όχι με των ζώων. Άρα για τα ζώα που ζουν στο εξευγενισμένο περιβάλλον που εμείς τους έχουμε επιβάλλει παίρνοντας τα κοντά μας είτε είναι το σπίτι μας, είτε ένας ζωολογικός κήπος, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την υγεία τους, για τη διατροφή τους, για την ψυχαγωγία τους, για όλα μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους. Κάποιοι επιλέγουμε και το βλέπουμε αυτό, κάποιοι άλλοι όχι. Για κάποιους τα σκυλιά είναι pet ψυχαγωγίας τους, για άλλους είναι συντροφάκια. Κι αν επιλέγει να με λέει κάποιος ματαιόδοξο επειδή επέλεξα ένα σκύλο για φίλο μου το δέχομαι. Και δε θα κάτσω να αναλύσω σε ένα φόρουμ που δε με ξέρει κανένας και δεν ξέρω κανέναν ποιά είναι η κοινωνική μου ζωή, πόσο δραστήριος είμαι και ποιοί παρέμειναν δίπλα μου σε δύσκολες ώρες που πέρασαν και πόσοι έφυγαν γιατί το κλίμα ήταν βαρύ. Θα μου πείτε τα σκυλιά αναγκαστικά έμειναν μαζί μου αφού είναι εξαρτημένα από εμένα, σίγουρα ναι. Αλλά αυτό δεν επιβάλλει την αφοσίωση που μου έδειξαν όταν έκλαιγα ή όταν καθόμουν ώρες κοιτώντας το κενό και χάνοντας πολύτιμο χρόνο απ' τη ζωή μου ώστε να προσπαθούν να με τραβήξουν απ' αυτό γιατί ούτως ή άλλως φρόντιζα η βόλτα και το φαϊ τους να είναι καλυμμένα.
Δεν έχω δικά μου παιδιά κι αν κάποιοι διαφωνήσουν με το σκεπτικό μου το δέχομαι. Αλλά θεωρώ πως δύο μήνες προτού κλείσω τα τριάντα το σκεπτικό μου με αυτά που έχω ζήσει είναι δικαιολογημένο και συνυφασμένο με τις εμπειρίες μου. Θέλω ν' αποκτήσω παιδιά κάποια στιγμή, όχι για να με διαιωνίσουν, ούτε για να με θυμάται κάποιος, αλλά γιατί αγαπώ πολύ τα παιδιά και αγαπώ το ίδιο και τη ζωή την οποία θεωρώ θείο δώρο που αν μπορώ κι εγώ να το χαρίσω θέλω να το κάνω. Και βέβαια υπάρχει κι ο αντίλογος κάποιων ότι πως να φέρουν παιδιά σ' αυτό τον κόσμο και γιατί. Δεν υπάρχει απάντηση σ' αυτούς τους ανθρώπους. Εγώ ξέρω τι κάνω για 'μενα. Εκτιμώ τη ζωή, σέβομαι τη ζωή, θα ζω καλά για όσο είμαι υγιής και θα εκτιμώ πάντα αυτά που μου δόθηκαν κι αν κρίνω τη στιγμή που το νιώθω εγώ πόσο και που θέλω να προσφέρω θα το κάνω.
