Σκυλάνθρωποι και ανθρωπόσκυλα
- Thread starter apostat
- Ημερομηνία δημιουργίας
οχι μιλαω ΠΟΛΥ σοβαρα..ειναι καιρος να γινουμε ανθρωποι επιτελους..εχουμε παρει οπως εχετε καταλαβει την κατω βολτα και δεν εχουμε βρει πατο ακομα..σε λιγο που θα σου ανοιγουν καθε μερα το σπιτι για να φανε θα ψαχνεις τι σκυλο να παρεις για να σε φυλαει απο τους κακους ολου του κοσμου...και μη φοβασαι θα παρουν και τον σκυλο να τον φανε..μια χαρα καλοθρεμενος και με ολα τα εμβολια δεν θα εχουν και προβλημα υγειας!!!και αν νομιζεισ οτι γινομαι υπερβολικος μαθε τι γινετα στο κεντρο της αθηνας αυτη τη στιγμη που καθομαστε εμεις και παιζουμε στο ιντερνετ!!
Δεν νομίζω ότι αυτά έχουν σχέση με το αρχικό θέμα που είναι ο εξανθρωπισμός του σκύλου, αλλά εφ'όσον σε απασχολούν τόσο πολύ, για αρχή πάψε να ταϊζεις το σκύλο 50 ευρώ τροφή και κατά δεύτερον δώσε και το σκύλο να τον φάνε οι πεινασμένοι.
Τα άλλα που μπορείς να κάνεις δεν νομίζω ότι ενδιαφέρουν τη θεματολογία του φόρουμ...
Νομίζω ότι ο καθένας έχει πιάσει το θέμα από διαφορετική βάση και το αναλύει.
rigo, νομίζω ότι τα ισοπεδώνεις όλα. Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας δεν έχει τίποτα να κάνει με την κυνοφιλία - κυνολογία. Είναι πολύ πιο σοβαρό θέμα, πολύ πιο δύσκολο να αναλύθεί και πόσο μάλλον να λυθεί, αλλά είναι ΑΛΛΟ θέμα που δεν αφορά αυτό το φόρουμ.
Σίγουρα όποιος είναι φιλόζωος δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλός άνθρωπος. Εγώ είχα τις αμφιβολίες μου για αυτό μέχρι πρόσφατα που είδα στο fb τα γκρουπ που φτιαχτηκαν και καλουσαν τον κόσμο στην πορεία διαμαρτυρίας για τις φόλες στο κεντρο. Το ένα ξέρειις τι περιγραφή είχε? Δεν το θυμαμαι αυτολεξεί:
Ελάτε όλοι στο Σύνταγμα να διαμαρτυθούμε για τον άδικο θάνατο των κακόμοιρων ζώων. Να τους δείξουμε ότι δεν λερώνουν αυτά το κέντρο αλλά τα δίποδα αλλοδαπά αποβράσματα.
Σοκαρίστηκα πολύ όταν το είδα!
Κατα τ`άλλα είναι πολύ πιο εύκολο έτσι κι αλλιώς να βοηθήσεις ένα σκυλί παρά έναν άνθρωπο. Ένα σκυλί έξω από την πόρτα σου πεινασμένο και άρρωστο το βάζεις σχετικά εύκολα σπίτι σου και το ταϊζεις και το φροντίζεις. Έναν άνθρωπο άγνωστο? Εγώ προσωπικά φοβάμαι.
Όλα αυτά όμως είναι άσχετα με το θέμα που 'ανοιξε ο apostat. Όλοι συμφωνούμε ότι υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι που χρησιμοποιούν τα σκυλιά σαν αξεσουαρ. Όλοι συμφωνούμε ότι αυτό είναι τραγικό λάθος.
Να το ταϊζεις με το καλύτερο φαγητό που μπορείς, να το αφήνεις να κοιμάται στο σπίτι σου, να το χτενίζεις για να είναι όμορφο και περιποιημένο και να το πηγαίνεις στο γιατρό τακτικά, δε θεωρώ ότι συμβάλλει στο να χάσει το ζώο τη φύση του. Δεν είναι υπερβολή - είναι υποχρέωση απέναντι στο ζωάκι που διάλεξες να σε συντροφευει
rigo, νομίζω ότι τα ισοπεδώνεις όλα. Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας δεν έχει τίποτα να κάνει με την κυνοφιλία - κυνολογία. Είναι πολύ πιο σοβαρό θέμα, πολύ πιο δύσκολο να αναλύθεί και πόσο μάλλον να λυθεί, αλλά είναι ΑΛΛΟ θέμα που δεν αφορά αυτό το φόρουμ.
Σίγουρα όποιος είναι φιλόζωος δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλός άνθρωπος. Εγώ είχα τις αμφιβολίες μου για αυτό μέχρι πρόσφατα που είδα στο fb τα γκρουπ που φτιαχτηκαν και καλουσαν τον κόσμο στην πορεία διαμαρτυρίας για τις φόλες στο κεντρο. Το ένα ξέρειις τι περιγραφή είχε? Δεν το θυμαμαι αυτολεξεί:
Ελάτε όλοι στο Σύνταγμα να διαμαρτυθούμε για τον άδικο θάνατο των κακόμοιρων ζώων. Να τους δείξουμε ότι δεν λερώνουν αυτά το κέντρο αλλά τα δίποδα αλλοδαπά αποβράσματα.
Σοκαρίστηκα πολύ όταν το είδα!
Κατα τ`άλλα είναι πολύ πιο εύκολο έτσι κι αλλιώς να βοηθήσεις ένα σκυλί παρά έναν άνθρωπο. Ένα σκυλί έξω από την πόρτα σου πεινασμένο και άρρωστο το βάζεις σχετικά εύκολα σπίτι σου και το ταϊζεις και το φροντίζεις. Έναν άνθρωπο άγνωστο? Εγώ προσωπικά φοβάμαι.
Όλα αυτά όμως είναι άσχετα με το θέμα που 'ανοιξε ο apostat. Όλοι συμφωνούμε ότι υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι που χρησιμοποιούν τα σκυλιά σαν αξεσουαρ. Όλοι συμφωνούμε ότι αυτό είναι τραγικό λάθος.
Να το ταϊζεις με το καλύτερο φαγητό που μπορείς, να το αφήνεις να κοιμάται στο σπίτι σου, να το χτενίζεις για να είναι όμορφο και περιποιημένο και να το πηγαίνεις στο γιατρό τακτικά, δε θεωρώ ότι συμβάλλει στο να χάσει το ζώο τη φύση του. Δεν είναι υπερβολή - είναι υποχρέωση απέναντι στο ζωάκι που διάλεξες να σε συντροφευει
Φίλε apostat,
Μπράβο, που έχεις ανοίξει ένα θέμα, το οποίο άνετα μπορεί να τροφοδοτήσει 2-3 καινούργια!!!
Σε πρώτη φάση και για να μην προβληματίζεσθε (μέχρι τέλους του ...σεντονιού μου) για το που προσπαθώ να καταλήξω, ας πω πως, αν μπορέσω να βάλω ένα "γκολ" (ένα λιθαράκι στην - πάντα - σημαντική αυτή συζήτηση), αυτό θα είναι υπέρ της ομάδας που διαμορφώνεται (κυρίως) από την Chloe και την Lara_kouklara...
Σε δεύτερη φάση, τα πράγματα που αναφέρεις, στο πολύ όμορφο κείμενό σου, με προβληματίζουν κι εμένα επί πολλά χρόνια και πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω, έτσι, απόλυτα, όπως ορισμένοι προλαλλήσαντες...
1) Ο σκύλος τρώει εκλεκτή τροφή, λοιπόν... Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις τώρα, όπως καταλαβαίνεις... Δηλαδή, όταν η τροφή του περιέχει 50% καλαμπόκι και λοιπές ίνες, την αποκαλείς εκλεκτή? Στα χωριά (παλιότερα ή/και σήμερα) το καλαμπόκι το έδιναν μόνο στις κότες...
Για να σοβαρευτώ λίγο, το σημαντικότερο πράγμα, από το οποίο εξαρτάται η υγεία και η ζωή του σκύλου, είναι η διατροφή του, μιάς και δεν μπορεί να μας μιλήσει, να μας πει πως αισθάνεται... Αυτός είναι και ο λόγος που οι "έτοιμες" τροφές περιέχουν ένα σύνολο από συστατικά, τα οποία παλιά ο σκύλος έβρισκε στη φύση, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο... Ετρωγε το γνωστό σκυλόψωμο, "τσίμπαγε" το ίδιο λιγοστό φαγητό με το βοσκό, "βοσκούσε" και λίγα χορταράκια για την πέψη, "έκλεβε" κανένα εκτεθειμένο φρουτάκι, και, στο τσακίρ κέφι, έπιανε κανένα λαγό ή άλλο θήραμα (μη πω για τις κοτούλες του γειτονικού κτήματος) και έπαιρνε κάποια απαραίτητα συστατικά ακόμα...
Και, σαν αντιστάθμισμα με την "φτωχική" σύνθεση της τροφής του, ο "παλιός" σκύλος δεν ανέπνεε τον καπνό του τσιγάρου και τα καυσαέρια, δεν ανεβοκατέβαινε σκάλες, δεν μπαινόβγαινε σε αυτοκίνητα, δεν γλύστραγε σε πλακάκια κλπ...
Σήμερα, σχεδόν μόνο με την τροφή μπορείς να πεις ότι (όσο είναι δυνατόν) κάνεις monitor την υγεία του σκύλου σου...
Ας θίξω και ένα άλλο σημείο: η δική μας τροφή (και όχι μόνο των παιδιών μας), τις περισσότερες φορές, είναι λιγότερο θρεπτική κατ' επιλογή, ή από άγνοια...
Για να μη μακρυγορώ (πολύ), υπάρχει και μία άλλη (μεγάλη) "απάτη" που κυκλοφορεί ευρέως και τη συνάντησα πριν αρκετά χρόνια, όταν άρχισα να βοηθάω, με τις ελάχιστες δυνάμεις μου, εθελοντές που φρόντιζαν τα αδέσποτα: "Εσύ βοηθάς τα σκυλιά, όταν βλέπεις πως γύρω σου, σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν τόσα πεινασμένα παιδάκια?"... Η απάντηση, μετά από αρκετά χρόνια μελέτης - παρατήρησης, είναι διπλή:
Πρώτον, είναι σύνηθες, όποιοι βοηθούν τα ζώα να μην περιορίζονται μόνο εκεί, αλλά να βοηθούν και τα παιδιάκια και να φυτεύουν και δέντρα και να μην πετάνε τα σκουπίδια τους στο δάσος και να μην προκαλούν πυρκαγιές...
Δεύτερον, έχω παρατηρήσει πως, όσοι κάνουν αυτή τη συγκεκριμένη ερώτηση και διαλογίζονται και ...τυρβάζουν περί πολλά, δεν βοηθούν ούτε τα πεινασμένα παιδιάκια...
Πάμε στο κρεβάτι, τώρα... Τη σκύλα μου, η λέξη "την αγαπάω" είναι μικρή για να χωρέσει ότι αισθάνομαι... Αλλά δεν κοιμάται στο κρεβάτι μου (προτιμά, εξάλλου το πάτωμα, δίπλα στο κρεβάτι μου, από το στρωματάκι που έχει λίγο πιο μακριά), ούτε επιτρέπεται να ανεβαίνει στους καναπέδες... γιατί ακριβώς είναι σκύλος και όχι άνθρωπος...
Τώρα που το σκέφτομαι, στα παιδιά μας δεν το απαγορεύσαμε το κρεβάτι μας, όταν ήταν μικρά... σταδιακά, περιορίστηκε και όταν ήταν πλέον 4-5 χρονών, κόπηκε τελείως... By the way, έχεις παρατηρήσει ότι, κατά 95%, όσοι έχουν ανεκπαίδευτο σκύλο έχουν και "ανεκπαίδευτα" παιδιά, για να το θέσω ιδιαίτερα διπλωματικά?
Τώρα, αν υπονοείς ότι η θέση του σκύλου είναι "έξω", θα σου απαντήσω, με νηφαλιότητα, ότι "ο καθείς εφ ω ετάχθη":
Το τσοπανόσκυλο (που εργάζεται) κολημένο στα κοπάδια και δίπλα στον άνθρωπό του... το κυνηγετικό σκυλί (που εργάζεται) στην εξοχή με τον κυνηγό και τα θηράματα... το σκυλί (κάθε φυλής) που είναι απλά οικόσιτο, δίπλα στους ανθρώπους του, "μέσα" στη φωλιά του, που είναι το σπίτι μας...
2) Πολύ ενδιαφέρον...
Και, εν μέρει (εν πολύ μικρώ μέρει), δεκτό από εμένα, για τη σχέση ανθρώπου της (Ελληνικής, κυρίως) υπαίθρου με το "σκύλο"...
Τα λόγια σου ταυτίζονται επακριβώς με αυτά του Cesar Millan, που αφηγείται για τη σχέση των σκυλιών με τον δικό του παππού, σε μία αγροτική περιοχή του Μεξικού...
Μεγάλη συζήτηση από μόνη της, που μπορούμε να την κάνουμε σε κάποιο άλλο θέμα...
...Προσωπικά, τρελαίνομαι για τα Ορεινά Ποιμενικά και ψοφάω να κάνω συζητήσεις και να μαθαίνω γι' αυτά...
Ενας αντίλογος, λοιπόν, από "άλλη", πιο κτηνοτροφική περιοχή και, κατά τα φαινόμενα, λιγότερο "ρομαντική" από την αγροτική περιοχή του δικού σου παππού (και του παππού του Cesar Millan), με την παράθεση της αφήγησης - τα ακριβή λόγια ντόπιου, με γονείς και παππούδες τσοπάνηδες:
"Και εδώ τα σκοτώνουν, αλλά μονό αν επιτεθούν σε ζώο τους (πρόβατο, κατσίκι), γιατί φοβούνται ότι θα ξαναγίνει και θα χάσουν λεφτά... ξέρεις πόσους ανθρώπους έχουν δαγκώσει (είτε επειδή έτυχε να κάνουν πεζοπορία στο βουνό και βρέθηκαν κοντά στα κοπάδια, είτε ακόμη και κάποιους αλβανούς που επιχείρησαν να επαγγελθούν τσοπάνηδες και πήγαν στα κοπάδια) και δεν έχουν σκοτώσει κανένα σκυλί που επιτέθηκε σε άνθρωπο... Όμως εδώ και νηστικά τα αφήνουν και ξύλο τους ρίχνουν και τα αυτιά και την ουρά τους κόβουν, με σκουριασμένο ψαλίδι, την τρίτη μέρα της ζωής τους και στειρώνουν τα πιο επιθετικά (βαρβάτα όπως τα αποκαλούν) για να μην τσακώνονται με τα υπόλοιπα αρσενικά, καταστρέφοντας τα γεννητικά τους όργανα, σφίγγοντας τα με σύρμα και τα κρεμάνε από δέντρα με σύρμα αν τους φάνε καμία κότα ή κάνα αρνάκι και πολλά άλλα δυσάρεστα… άστα κλάφτα…"
Αφήνω την αφήγηση του "αντιλόγου" να μιλήσει και αυτή, για τον φυσικό τρόπο ζωής των σκυλιών - εργατών. των σκυλιών από τα οποία εξαρτιόταν η ζωή και η περιουσία των ανθρώπων...
3) Ωστε έχεις κλιματιζόμενο τζιπ ...πουλάκι μου!!!
4) Θα ήθελα πολύ να μου γνωρίσεις αυτό τον ιδιοκτήτη του χάσκυ και τίποτα άλλο στον κόσμο...
Θα σου πω (και πάλι) ότι η λέξη "λατρεύω" είναι λίγη για αυτό που νιώθω για τη σκύλα μου. Παρόλα αυτά, και με 0 βαθμούς την βγάζω έξω, χωρίς παπουτσάκια και χωρίς παλτουδάκι και χωρίς αδιάβροχο στη βροχή... και μιλάμε για σκύλο μονού μανδύα...
Εδώ, υπερβάλλεις λίγο και, (το παράπονό μου είναι ότι) παρόλα αυτά, ο φίλος μου ο Αντώνης (bull) συμφωνεί απόλυτα μαζί σου...
5) ...και καλά κάνουμε!!! Να επισημάνω ότι ο πανικός (πάσης φύσεως) είναι κακός σύμβουλος, αλλά εννοώ ότι το να γινόμαστε πολύ προσεκτικοί επιβάλλεται, ανάλογα με τις συνθήκες...
Τι να πω? Για τον τρόπο "δημιουργίας" του σκύλου? Για το ότι "εμείς" τον φέραμε μαζί μας, μέσα στους αιώνες? Το ότι (με επιτυχία) ο σκύλος προσπάθησε να προσαρμοστεί σε ότι του ζητήσαμε? Για το ότι ο ορισμός αυτού που ζει ο σκύλος μαζί μας είναι "οικογένεια" και όχι "αγέλη"?
Αυτά τα ερωτήματα και μόνο μπορούν να στηρίξουν ένα μεγάλο θέμα το καθένα... Τροφή για σκέψη, λοιπόν...
6) Οταν αρχίσει να γλύφει τα αχαμνά του μπροστά στους καλεσμένους μας, είναι μία (σπαρταριστή) σκηνή που με συναρπάζει... Είναι μία σκηνή που σοκάρει ιδίως τις κυρίες (για κάποιο λόγο που δεν έχω εξηγήσει ακόμα) και, μάλιστα, τις κυρίες που έχουν πρόσφατη την καταγωγή από "αγροτικές περιοχές"... Οχι τις χωριάτισες (αυτές είναι αρκετά φιλοσοφημένες), αλλά αυτές που ήρθαν πρόσφατα στα αστικά κέντρα...
Και, ακόμα περισσότερο σπαρταριστή γίνεται η σκηνή, όσο ο σκύλος αρχίζει και πλησιάζει στην βουβωνική χώρα και αρχίζει να τις μυρίζει έντονα... εκεί, τι λες? "τι θα πει ο κόσμος"? "θα νομίζουν ότι είμαστε ...άπλυτες"...:shock:
Στο σημείο αυτό, για να σοβαρευτώ και πάλι, πιστεύω ότι ο κάθε σύγχρονος "σκυλάς" που σέβεται τον εαυτό του, θα γελάσει και θα το προσπεράσει... γιατί έχει μελετήσει τη γλώσσα του σώματος των σκύλων... και μιλάς σε τέτοιου είδους ανθρώπους "εδώ μέσα"!
7) Νομίζω πως η απάντηση είναι: εξαρτάται... Δυστυχώς, όμως, ή ευτυχώς, όπως σε όλα τα πράγματα του μάταιου αυτού κόσμου μας, ισχύει και εδώ ο κανόνας του 80-20...
Το 20% των ιδιοκτητών σκύλου (ή γάτας, ή αυτοκινήτου, ή μοτοσυκλέττας, ή LCD 100" κλπ.) συγκεντρώνει το 80% της συνολικά διαθέσιμης διάθεσης για μάθηση, γνώσης, σοβαρότητας και ικανότητας... και αντίστροφα...
και δεν πρόκειται να αλλάξει εύκολα αυτό...
Last edited:
Apostat, johnk έχετε γράψει και οι δύο από τα πιο ωραία posts που έχω διαβάσει ποτέ σε forums, ειδικά με του johnk που συμφωνώ και απόλυτα θα πω ότι κάποια σημεία του έχουν μεγάλη αξία όπως η περιγραφή του για την ζωή των σκύλων στην επαρχία, η άλλη όψη από αυτή που περιέγραψε ο apostat που δυστηχώς είναι και η επικρατέστερη όπως επίσης και η τελευταία παράγραφος που έχει μεγάλη δόση αλήθειας και δυστηχώς είναι και ο λόγος για την ελλειπή ενημέρωση που οι περισσότεροι σε αυτή την χώρα έχουν για τα ζώα.
όπως επίσης και η τελευταία παράγραφος που έχει μεγάλη δόση αλήθειας και δυστηχώς είναι και ο λόγος για την ελλειπή ενημέρωση που οι περισσότεροι σε αυτή την χώρα έχουν για τα ζώα.
Έχουν απόλυτο δίκιο οι προλαλήσαντες, ότι αυτά που έγραψα αναφερόμενος σε συγκεκριμένες πρακτικές είναι υπερβολικά. Δεν ήταν ο λόγος που το έγραψα όμως να παρουσιάσω τις απόψεις μου περί τροφής, ύπνου κλπ. παρά μόνο να πω (με πολλά λόγια) αυτό που είπε ο tomsitas σε μία φράση:
Προσπαθουν να κανουν το σκυλο να χωρεσει στο κλουβι των αφεντικων αντι το αφεντικο να βγει από το «καβουκι» του
Είμαι γενικά άνθρωπος της φύσης, από καταγωγή και από άποψη. Μ'αρέσει να πηγαίνω με την μηχανή μου πάνω στα βουνά, να κοιμάμαι στις ερημιές μέσα σε μία σκηνή, να πίνω νερό από το ρυάκι, να τρώω άγριες φράουλες και μανιτάρια. Συναντώ όμως την απορία (και τον οίκτο) στα μάτια αυτών που το ακούνε, ενώ αυτόματα έρχεται η ερώτηση: Μα.. γιατί δεν πήγες σε ένα ξενοδοχείο;
Κατανοητό αν το ακούς από κάποιον που θεωρεί off road το να περπατάει σε δρόμο που δεν ενδείκνυται για δεκάποντη γόβα, πως όμως να το καταλάβεις όταν σου το λέει κάποιος με έναν ποιμενικό στο λουρί;
Πολλοί από τους κατόχους σκύλων που γνωρίζω, ξέρουν τα πάντα για τα τεχνικά του σκύλου τους, δεν έχουν ιδέα όμως τι είναι αυτό το πλάσμα. Τι σημαίνει να περάσεις εσύ μια φορά απέναντι, στον δικό του κόσμο. Πως μεταμορφώνεται ο σκύλος που κοιμάται στο σαλόνι σου, όταν βρεθεί μια νύχτα πάνω σε ένα βουνό, εκεί που από κατασκευή και ένστικτο υπερτερεί θρασύτατα στα πάντα σε σχέση με το χοληστερινούχο, λαχανιασμένο αφεντικό του.
Αυτοί που το κάνουν, καταλαβαίνουν ότι η προσπάθεια ανθρωποποίησης του σκύλου τους, είναι υποβιβασμός για αυτόν, όπως είναι αναβάθμιση για τον άνθρωπο αν καταφέρει να μάθει κάτι από την φύση του ζώου.
Προσπαθουν να κανουν το σκυλο να χωρεσει στο κλουβι των αφεντικων αντι το αφεντικο να βγει από το «καβουκι» του
Είμαι γενικά άνθρωπος της φύσης, από καταγωγή και από άποψη. Μ'αρέσει να πηγαίνω με την μηχανή μου πάνω στα βουνά, να κοιμάμαι στις ερημιές μέσα σε μία σκηνή, να πίνω νερό από το ρυάκι, να τρώω άγριες φράουλες και μανιτάρια. Συναντώ όμως την απορία (και τον οίκτο) στα μάτια αυτών που το ακούνε, ενώ αυτόματα έρχεται η ερώτηση: Μα.. γιατί δεν πήγες σε ένα ξενοδοχείο;
Κατανοητό αν το ακούς από κάποιον που θεωρεί off road το να περπατάει σε δρόμο που δεν ενδείκνυται για δεκάποντη γόβα, πως όμως να το καταλάβεις όταν σου το λέει κάποιος με έναν ποιμενικό στο λουρί;
Πολλοί από τους κατόχους σκύλων που γνωρίζω, ξέρουν τα πάντα για τα τεχνικά του σκύλου τους, δεν έχουν ιδέα όμως τι είναι αυτό το πλάσμα. Τι σημαίνει να περάσεις εσύ μια φορά απέναντι, στον δικό του κόσμο. Πως μεταμορφώνεται ο σκύλος που κοιμάται στο σαλόνι σου, όταν βρεθεί μια νύχτα πάνω σε ένα βουνό, εκεί που από κατασκευή και ένστικτο υπερτερεί θρασύτατα στα πάντα σε σχέση με το χοληστερινούχο, λαχανιασμένο αφεντικό του.
Αυτοί που το κάνουν, καταλαβαίνουν ότι η προσπάθεια ανθρωποποίησης του σκύλου τους, είναι υποβιβασμός για αυτόν, όπως είναι αναβάθμιση για τον άνθρωπο αν καταφέρει να μάθει κάτι από την φύση του ζώου.
Σε αυτο το πόστ σου, συμφωνώ στα περισσότερα.Έχουν απόλυτο δίκιο οι προλαλήσαντες, ότι αυτά που έγραψα αναφερόμενος σε συγκεκριμένες πρακτικές είναι υπερβολικά. Δεν ήταν ο λόγος που το έγραψα όμως να παρουσιάσω τις απόψεις μου περί τροφής, ύπνου κλπ. παρά μόνο να πω (με πολλά λόγια) αυτό που είπε ο tomsitas σε μία φράση:
Προσπαθουν να κανουν το σκυλο να χωρεσει στο κλουβι των αφεντικων αντι το αφεντικο να βγει από το «καβουκι» του
Είμαι γενικά άνθρωπος της φύσης, από καταγωγή και από άποψη. Μ'αρέσει να πηγαίνω με την μηχανή μου πάνω στα βουνά, να κοιμάμαι στις ερημιές μέσα σε μία σκηνή, να πίνω νερό από το ρυάκι, να τρώω άγριες φράουλες και μανιτάρια. Συναντώ όμως την απορία (και τον οίκτο) στα μάτια αυτών που το ακούνε, ενώ αυτόματα έρχεται η ερώτηση: Μα.. γιατί δεν πήγες σε ένα ξενοδοχείο;
Κατανοητό αν το ακούς από κάποιον που θεωρεί off road το να περπατάει σε δρόμο που δεν ενδείκνυται για δεκάποντη γόβα, πως όμως να το καταλάβεις όταν σου το λέει κάποιος με έναν ποιμενικό στο λουρί;
Πολλοί από τους κατόχους σκύλων που γνωρίζω, ξέρουν τα πάντα για τα τεχνικά του σκύλου τους, δεν έχουν ιδέα όμως τι είναι αυτό το πλάσμα. Τι σημαίνει να περάσεις εσύ μια φορά απέναντι, στον δικό του κόσμο. Πως μεταμορφώνεται ο σκύλος που κοιμάται στο σαλόνι σου, όταν βρεθεί μια νύχτα πάνω σε ένα βουνό, εκεί που από κατασκευή και ένστικτο υπερτερεί θρασύτατα στα πάντα σε σχέση με το χοληστερινούχο, λαχανιασμένο αφεντικό του.
Αυτοί που το κάνουν, καταλαβαίνουν ότι η προσπάθεια ανθρωποποίησης του σκύλου τους, είναι υποβιβασμός για αυτόν, όπως είναι αναβάθμιση για τον άνθρωπο αν καταφέρει να μάθει κάτι από την φύση του ζώου.
Α ναι, οι σκύλοι είναι πολύ ζώα ώρες-ώρες, και πολύ κοντά στη φύση χαχα. Εγώ έχω poodle Apostat και ξέρεις τι είναι να τον έχεις μόλις γυρίσει από grooming να του έχεις κάνει φουντίτσες (ω ναι…!) να μοσχοβολάει, να λάμπει κ.λπ κ.λπ και να πηγαίνει ο αλήτης να κυλιέται ΜΕΣΑ στα σκατά?
Να το καταδιασκεδάζει εννοείται. Ή να γουστάρει να τοποθετεί τον πολύτιμο κώλο του πάνω στα πιο άνετα και μαλακά σημεία του σπιτιού, αλλά έξω να κοιμάται άνετα πάνω στα βράχια.
Όταν είδε πρώτη φορά θάλασσα, ήταν και χειμώνας, έτρεξε κι έπεσε μέσα κι έφτασε στα βαθιά μέσα σε διάστημα δευτερολέπτων – ενθουσιασμός! Να τσιρίζω εγώ απ’ έξω γιατί νόμιζα ότι θα τον χάσω στη Μεσόγειο. Αλλά τόσα ήξερα…
Και τώρα με αυτό το κρύο, βράδυ, ο γέρος τώρα, το κανισάκι, να πιάνει κάτι χιλιόμετρα έξω, ούτε γκρέιχαουντ, ενόσω εγώ τουρτουρίζω μέσα σε μπουφάν, κασκόλ, γάντια και όλα τα σχετικά…Τα θαυμάζω αυτά… Μ’ αρέσει πολύ που είναι σκύλος κι όχι παιδί πώς το λένε. Και μ’ αρέσει πολύ ο ήχος του γαυγίσματος (αν σου πω ότι τον προκαλώ ώρες ώρες?) και η μυρωδιά της «σκυλίλας».
Όσοι ζούμε σε αστικά κέντρα, φεύγουμε διακοπές τα καλοκαίρια μόνο και μόνο για να θλιβόμαστε, να κοιτάζουμε γύρω μας στις εξοχές και στα θέρετρα και να αναρωτιόμαστε «πού ζούμε» και «πώς ζούμε»; Έτσι όπως μπορούμε… μακριά από τη «φύση», αν «φύση» είναι τα βουνά και τα λαγκάδια και ό,τι ανέγγιχτο. Ακόμα κι εκεί οι παρεμβάσεις μας δεν έχουν αφήσει παρά ένα περίγραμμα, κι αν προχωρήσουμε στο βάθος είμαστε ανεπιθύμητοι επισκέπτες, φορτωμένοι μ’ ένα σωρό ανθρώπινα εργαλεία προκειμένου να κάνουμε τη σύντομη παραμονή μας, όσο το δυνατόν λιγότερο επικίνδυνη.
Όσο κι αν την πλησιάζουμε, τη βλέπουμε με το κυάλι. Είμαστε ανίκανοι να επιβιώσουμε «φυσικά».
Θα πλησιάσουμε τη φύση μέσω του σκύλου? Μα ο σκύλος είναι ένα ανθρώπινο προϊόν, κατασκευασμένο να ζει δίπλα μας και να υπηρετεί τις ανάγκες μας, ανίκανο να επιβιώσει χωρίς εμάς, με πολλά απ’ τα χαρακτηριστικά μας – όπως είναι η βλακεία μας και ο εγωισμός μας. Διαθέτει, βέβαια, και τα χαρακτηριστικά του λύκου. Είναι ωραίο να παρατηρείς το σκύλο μέσα απ’ την οπτική του κόσμου του και του αγελαίου τρόπου ζωής του. Η κατανόησή του δε, απαραίτητη για τη σωστή κατανόηση του σκύλου σου και την επικοινωνία σου μαζί του.
Να σου πω κάτι άλλο? Πιο κοντά στη «φύση» σε φέρνει, κατά τη γνώμη μου η γάτα!
Να το καταδιασκεδάζει εννοείται. Ή να γουστάρει να τοποθετεί τον πολύτιμο κώλο του πάνω στα πιο άνετα και μαλακά σημεία του σπιτιού, αλλά έξω να κοιμάται άνετα πάνω στα βράχια.
Όταν είδε πρώτη φορά θάλασσα, ήταν και χειμώνας, έτρεξε κι έπεσε μέσα κι έφτασε στα βαθιά μέσα σε διάστημα δευτερολέπτων – ενθουσιασμός! Να τσιρίζω εγώ απ’ έξω γιατί νόμιζα ότι θα τον χάσω στη Μεσόγειο. Αλλά τόσα ήξερα…
Και τώρα με αυτό το κρύο, βράδυ, ο γέρος τώρα, το κανισάκι, να πιάνει κάτι χιλιόμετρα έξω, ούτε γκρέιχαουντ, ενόσω εγώ τουρτουρίζω μέσα σε μπουφάν, κασκόλ, γάντια και όλα τα σχετικά…Τα θαυμάζω αυτά… Μ’ αρέσει πολύ που είναι σκύλος κι όχι παιδί πώς το λένε. Και μ’ αρέσει πολύ ο ήχος του γαυγίσματος (αν σου πω ότι τον προκαλώ ώρες ώρες?) και η μυρωδιά της «σκυλίλας».
Όσοι ζούμε σε αστικά κέντρα, φεύγουμε διακοπές τα καλοκαίρια μόνο και μόνο για να θλιβόμαστε, να κοιτάζουμε γύρω μας στις εξοχές και στα θέρετρα και να αναρωτιόμαστε «πού ζούμε» και «πώς ζούμε»; Έτσι όπως μπορούμε… μακριά από τη «φύση», αν «φύση» είναι τα βουνά και τα λαγκάδια και ό,τι ανέγγιχτο. Ακόμα κι εκεί οι παρεμβάσεις μας δεν έχουν αφήσει παρά ένα περίγραμμα, κι αν προχωρήσουμε στο βάθος είμαστε ανεπιθύμητοι επισκέπτες, φορτωμένοι μ’ ένα σωρό ανθρώπινα εργαλεία προκειμένου να κάνουμε τη σύντομη παραμονή μας, όσο το δυνατόν λιγότερο επικίνδυνη.
Όσο κι αν την πλησιάζουμε, τη βλέπουμε με το κυάλι. Είμαστε ανίκανοι να επιβιώσουμε «φυσικά».
Θα πλησιάσουμε τη φύση μέσω του σκύλου? Μα ο σκύλος είναι ένα ανθρώπινο προϊόν, κατασκευασμένο να ζει δίπλα μας και να υπηρετεί τις ανάγκες μας, ανίκανο να επιβιώσει χωρίς εμάς, με πολλά απ’ τα χαρακτηριστικά μας – όπως είναι η βλακεία μας και ο εγωισμός μας. Διαθέτει, βέβαια, και τα χαρακτηριστικά του λύκου. Είναι ωραίο να παρατηρείς το σκύλο μέσα απ’ την οπτική του κόσμου του και του αγελαίου τρόπου ζωής του. Η κατανόησή του δε, απαραίτητη για τη σωστή κατανόηση του σκύλου σου και την επικοινωνία σου μαζί του.
Να σου πω κάτι άλλο? Πιο κοντά στη «φύση» σε φέρνει, κατά τη γνώμη μου η γάτα!
Ναι, έχω και δύο γάτους, που με θεωρούν κατοικίδιό τους και με ανέχονται στο σπίτι τους.
1) Προσωπικα εχω πολυ λιγοτερο ρομαντικες αναμνησεις (και αφηγησεις) για την ζωη των σκυλων στην Ελληνικη υπαιθρο στο παρελθον (αλλα και τωρα),τις περιεγραψε ο Johnk πολυ γλαφυρα.
2) ποιος ειπε οτι μονο τωρα οι σκυλοι κοιμουνται διπλα απο τα αφεντικα τους?απλα τωρα γινεται μεσα στο σπιτι ενω παλαιοτερα εξω γιατι εκει εξω κοιμοταν και οι τσομπανιδες.Επισης σε πολλα χωρια κοιμοταν μεσα στις καλυβες ,συχνα διπλα απο τα παιδια τς οικογενειας κυριως τον χεμωνα για να τα ζεσταινουν απο το κρυο.Φυσικα το κρεβατι ηταν το πατωμα η μαλλον το χωμα που αποτελουσε το πατωμα
3) δεν συμφωνουσα ποτε στο να ανεβαινει σκυλος σε κρεβατια και καναπεδες και ποτε δεν γνεται στο σπιτι μου.Ομως θεωρω απαραιτητο να ζει και να κοιμαται διπλα μου για να μπορει να δουλευει οπως πρεπει.Οι δουλειες του ειναι βασικα 2: η προστασια της οικογενειας του και το δευτερο ,ισως πιο σημαντικο εινα η ψυχικη υγεια της οικογενειας του.Γιατι σημερα ,το να γεμιζει τα ψυχολογικα κενα του αφεντικου του και να βοηθα στην ψυχικη μας ισσοροπια ειναι μια ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! για οσους δεν το ξερουν η καταθλιψη ειναι απο τις μαστιγες του αιωνα και προβλεπεται να γινει και μια απο τις κυριοτερες αιτιες θανατου...αν το να ανεβαινει στον καναπε ο σκυλος και να απολαμβανει τα χαδια του αφεντικου του μπορει να σωσει την ζωη του τελευταιου ,τοτε ας ανεβει στον καναπε.
4) ο καθενας μπορει να ταιζει τον σκυλο του οπως πιστευει καλυτερα,αν εχει να δωσει 50 ευρω ας τα δωσει,αν εχει 10 θα προσαρμοστει σε αυτο.
Αν καποιοι θεωρουν πολλα τα λεφτα αυτα ας σκεφτουν ποσα χρηματα ξοδευουν σε αλλα πραγματα ,πχ τσιγαρο και ας αφησουν ησυχο τον σκυλο.Εξαλλου αν εγω τρωω χαβιαρι αυτος θα φαει το ιδιο,αν δεν εχω και τρωω κοκκαλα και λαχανα αυτος θα φαε το ιδιο,ειμαι σιγουρος οτι θα ειναι το ιδιο ευτυχισμενος μαζι μου....
2) ποιος ειπε οτι μονο τωρα οι σκυλοι κοιμουνται διπλα απο τα αφεντικα τους?απλα τωρα γινεται μεσα στο σπιτι ενω παλαιοτερα εξω γιατι εκει εξω κοιμοταν και οι τσομπανιδες.Επισης σε πολλα χωρια κοιμοταν μεσα στις καλυβες ,συχνα διπλα απο τα παιδια τς οικογενειας κυριως τον χεμωνα για να τα ζεσταινουν απο το κρυο.Φυσικα το κρεβατι ηταν το πατωμα η μαλλον το χωμα που αποτελουσε το πατωμα
3) δεν συμφωνουσα ποτε στο να ανεβαινει σκυλος σε κρεβατια και καναπεδες και ποτε δεν γνεται στο σπιτι μου.Ομως θεωρω απαραιτητο να ζει και να κοιμαται διπλα μου για να μπορει να δουλευει οπως πρεπει.Οι δουλειες του ειναι βασικα 2: η προστασια της οικογενειας του και το δευτερο ,ισως πιο σημαντικο εινα η ψυχικη υγεια της οικογενειας του.Γιατι σημερα ,το να γεμιζει τα ψυχολογικα κενα του αφεντικου του και να βοηθα στην ψυχικη μας ισσοροπια ειναι μια ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! για οσους δεν το ξερουν η καταθλιψη ειναι απο τις μαστιγες του αιωνα και προβλεπεται να γινει και μια απο τις κυριοτερες αιτιες θανατου...αν το να ανεβαινει στον καναπε ο σκυλος και να απολαμβανει τα χαδια του αφεντικου του μπορει να σωσει την ζωη του τελευταιου ,τοτε ας ανεβει στον καναπε.
4) ο καθενας μπορει να ταιζει τον σκυλο του οπως πιστευει καλυτερα,αν εχει να δωσει 50 ευρω ας τα δωσει,αν εχει 10 θα προσαρμοστει σε αυτο.
Αν καποιοι θεωρουν πολλα τα λεφτα αυτα ας σκεφτουν ποσα χρηματα ξοδευουν σε αλλα πραγματα ,πχ τσιγαρο και ας αφησουν ησυχο τον σκυλο.Εξαλλου αν εγω τρωω χαβιαρι αυτος θα φαει το ιδιο,αν δεν εχω και τρωω κοκκαλα και λαχανα αυτος θα φαε το ιδιο,ειμαι σιγουρος οτι θα ειναι το ιδιο ευτυχισμενος μαζι μου....
Προσωπικα , καθολου δεν με νοιαζει αν ο σκυλος ζει σαν ανθρωπος ... σε συγκριση με τη συντριπτικη πλειοψηφια των ζωων αυτου του πλανητη ,ο σκυλος ζει πολυ καλυτερα και αυτο ειναι γεγονος . Καλυτερα σκυλος στον καναπε , παρα λυκος κρεμασμενος σε τσιγκελι στο χωριο του ''παππου'' επειδη εφαγε την κοτα !
Αυτο που περιγραφεις δεν ειναι ο κανονας αλλα η εξαιρεση γιατι οι πραγματικοι φιλοζωοι σπανε πλακα με αυτους που προσπαθουν να εξανθρωπισουν το σκυλο. Παντα ομως απο την αλλη υπηρχαν και οι σκυλοι συντροφιας. Τωρα αυτος που εχει το χασκυ στο διαμερισμα στην Κυψελη δεν ειναι φιλοζωος αλλα ματαιοδοξος
με αυτή την λογική δε θα έπρεπε να έχουμε κανένα σκύλο........
ημίαιμο η καθαρόαιμο...........
Μάλλον θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες φυλές με κριτήριο,
τη περιοχή,
το διαμέρισμα και τα τετραγωνικά του:maria::maria:
aja1:αυτό που κρατάω εγώ απο το αρχικό πόστ είναι το βαθύτερο νόημα-εκεί συμφωνώ πολύ και επαυξάνω(αν γίνεται κιόλας)
και μιλάω για την σχέση με την φύση-για την επαφή μας με τον αρχικό άνθρωπο αυτον που ζούσε "ένα με την φύση"
εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι που αμφισβητήσαμε πρόσκαιρα την Φύση και τώρα είμαστε στην φάση που φοβόμαστε πως θα μας ανακυκλώσει......
γιατί την ξεζουμίσαμε.......δυστυχώς
τώρα....τα επι του ειδικότερου,αναλύοντας τα παραδείγματα που έφερε όπως το χάσκι με το πουλοβεράκι
ή αν είναι λάθος να ταίζουμε τον σκύλο εκλεκτή ξηρά τροφή ή αποφάγια
πιστεύω πως μας απομακρύνουν και ορίστε...καταλήξαμε να εξειδικευσουμε τόσο πολύ που όποιος έχει χάσκι.....πρέπει να μένει στα χιόνια και να έχει έλκηθρο...........
που να ξέρουμε εμείς αν ο έχων χάσκι στην κυψέλη βγάζει τον σκύλο του 3 φορές την ημέρα βόλτα και τρέχουν μαζί τζόγκινγκ 7 χιλιόμετρα καθημερινώς και αν μετά στο σαλόνι επι μία ώρα παίζουν κλπ κλπ κλπ????
ενώ ο άλλος με το ποιμενικό στην επαρχία απλά το έχει ελευθερο έξω και ασχολείται που και που μαζί του.........
και οτιδήποτε άλλο..........
τελικά αυτό που μετράει είναι αν έχεις σχέση αληθινή με τον σκύλο σου-τον αγαπάς και σε αγαπάει-έχετε επικοινωνία-
και μέσω αυτού του συστήματος έχεις και επικοινωνία με την φύση και
και παίζει μικρό ρόλο τι ταίζεις που κοιμίζεις που μένεις και που δουλευεις.........
και μιλάω για την σχέση με την φύση-για την επαφή μας με τον αρχικό άνθρωπο αυτον που ζούσε "ένα με την φύση"
εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι που αμφισβητήσαμε πρόσκαιρα την Φύση και τώρα είμαστε στην φάση που φοβόμαστε πως θα μας ανακυκλώσει......
γιατί την ξεζουμίσαμε.......δυστυχώς
τώρα....τα επι του ειδικότερου,αναλύοντας τα παραδείγματα που έφερε όπως το χάσκι με το πουλοβεράκι
ή αν είναι λάθος να ταίζουμε τον σκύλο εκλεκτή ξηρά τροφή ή αποφάγια
πιστεύω πως μας απομακρύνουν και ορίστε...καταλήξαμε να εξειδικευσουμε τόσο πολύ που όποιος έχει χάσκι.....πρέπει να μένει στα χιόνια και να έχει έλκηθρο...........
που να ξέρουμε εμείς αν ο έχων χάσκι στην κυψέλη βγάζει τον σκύλο του 3 φορές την ημέρα βόλτα και τρέχουν μαζί τζόγκινγκ 7 χιλιόμετρα καθημερινώς και αν μετά στο σαλόνι επι μία ώρα παίζουν κλπ κλπ κλπ????
ενώ ο άλλος με το ποιμενικό στην επαρχία απλά το έχει ελευθερο έξω και ασχολείται που και που μαζί του.........
και οτιδήποτε άλλο..........
τελικά αυτό που μετράει είναι αν έχεις σχέση αληθινή με τον σκύλο σου-τον αγαπάς και σε αγαπάει-έχετε επικοινωνία-
και μέσω αυτού του συστήματος έχεις και επικοινωνία με την φύση και
και παίζει μικρό ρόλο τι ταίζεις που κοιμίζεις που μένεις και που δουλευεις.........
Το θεωρεις αγαπη για το ζωο που ειναι για τους -40 να του επιβαλεις να ζει σε ενα περιβαλλον 70 με 80 βαθμους πανω απο τη θερμοκρασια που ειναι χαραγμενη στο DNA του?
