Πολύ καλό το αρχικό post, συγχαρητήρια στον υπογράφων. Παρόμοιο προβληματισμό έχω και εγώ, έχοντας εστίαση περισσότερο στο " ο σκύλος πρέπει να ζεί μέσα ή έξω από το σπίτι?".
Διαβάζουμε θέματα που αναφέρονται στους ορείνους ποιμενικούς όπως το αρχικό post,
ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ κ.α. τα οποία διαβάζοντάς τα προβληματίζεσαι "έχουν δίκιο, ο σκύλος έχει αποκοπή από το αρχικό-φυσικό του περιβάλλον και αυτό του κάνει κακκό". Κυκλοφορούν ιστοριές με παπούδες της υπαίθρου που τα σκυλιά τους ζούσαν μόνο για την εργασία και ήταν πραγματικά ευτυχισμένα. Τα σκυλία αυτά δεν μπαίναν σπίτι να κοιμηθούν, δεν έτρωγαν τροφή "πλούσια σε ω3", δε πήγαν πότε σε εκπιδευτή και πολλά απ αυτά ίσως δε πήγαν ποτέ σε κτηνίατρο. Ήταν ευτιχισμένα σκυλία και 100% αφωσιομένα στο αφεντικό τους.
Τι είναι αυτό που έκανε τη συμβίωση του παππού μας με το σκύλο τόσο εύκολη? Ο παππούς μας δε συμβουλέυτηκε κτηνίατρο, ούτε εκπαιδευτή, ούτε το διαδίκτυο ούτε διάβασε 4.356.789.432 βιβλία για να αποκτήσει και να μεγαλώσει σκύλο.
Η απάντηση
ίσως είναι απλή.
Ο σκύλος ζούσε στο φυσικό του περιβάλλον. Εκπαίδευτηκέ στο βούνο μέσα από την εργασία, ταίστηκε με τα αποφάγια (που πολλοί παρεξηγήσατε) και κοιμήθηκε έξω από το σπίτι με όλες τις κλιματολογικές συνθήκες στη πλάτη του. Ήταν ευτηχισμένος και δεν ένιωσε ποτέ του ότι κάνει "σκυλίσια ζωή". Το συμπέρασμα
Ο σκύλος δεν κάνει για διαμέρισμα, πρέπει να ζει στη φύση, στην εξοχή, μακρία από τον αστό άνθρωπο για να έχει την σωματική και ψυχολογική του υγεία.
Στον αντίποδα τώρα, βλέπουμε σκύλους φίλων και γνωστών που ζουν στη καμαρούλα μια σταλιά δύο επι δύο και απολαμβάνουν πραγματικά την συντροφιά του αφεντικού τους. Βλέπουμε ιδιοκτήτες και σκύλους να απολαμβάνουν τη βόλτα τους στο πάρκο, στη γειτονιά, στο βούνο και ευτυχία είναι εμφανής και στους δύο (εκτός αν είναι 7 το πρωί, εκεί βλέπεις μια ουρα όρθια και ανθρώπινα βλέφαρα να πέφτουν στο πάτωμα
). Ζούμε στην πόλη, σε διαμερίσματα και βλέπουμε σκύλους υγιεις με πλούσιο και λαμπερό τρίχωμα, υποδείγμα συμπεριφοράς και γενικότερα άξια θαυμασμού.
Ο σκύλος έχει μπει στη ζωή μας, στην οικογένεία μας και αφού ζούμε σε διαμέρισμα στο σπίτι μας. Οι απόψεις εδώ όπως και η δική μου είναι διαφορετικές. Αφού μπορώ να ασχοληθώ δημιουργικά με το σκύλο μου γιατι να μην το κάνω? Γιατί να μην πάμε σε εκπαιδευτή να μάθουμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας? Γιατί να μην φροντίσω τη διατροφή του, ώστε να έχει υγειά? Γιατί να μην κομηθεί στο σπίτι μέσα, δίπλα στο κρεβάτι αφού είναι αγέλειο ζώο και μόνο καλό θα του κάνει? Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω και δεδομένου ότι είμαστε όντα με νοημοσύνη και δε θεωρούμε υγείη κατάσταση να εγκαταλείπουμε ένα σκύλο στην ταράτσα μέσα στα κοπρανά του ή σε μία αυλή δεμένο για όλη του τη ζωή ή να γεμίζουμε το δρόμο με αδεσποτάκια, συμπεραίνουμε ότι
Ο σκύλος πρέπει να ζει μέσα στο σπίτι. Είναι ισότιμο μέλος της οικογενείας και πρέπει να απολαμβάνει όλα τα αγαθά που απολαμβάνουν τα υπόλοιπα μέλη.
Κοιτώντας παραπάνω τα υπογραμισμένα, ή είμαι διχασμένη προσωπικότητα ή αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση. Δε θέλω να δεχτώ το πρώτο (αν και όσοι με ξέρουν θα το υποστηρίξουν
) , οπότε καταλήγω στο δέυτερο.
Ο σκύλος κάποτε ήταν άγριο ζώο, με ότι συνεπάγεται αυτό. Ο άνθρωπος καλώς η κακκώς αποφάσισε να τον εξημερώσει για να κάνει τη δουλειά του. Ο σκύλος εξημερώθηκε μόνο για εργασία
οχι για συντροφιά. Οι πρώτοι σκύλοι χρησιμοποιήθηκαν για το κυνήγι, φύλαξη κοπαδιών, φύλαξη της κατασκήνωσης, μεταφορά έλκυθρων, ακόμα και όργωμα. Αυτά τα χαρακτηριστικά διατηρήθηκαν μέσα στους αιώνες (μιλάμε για χιλιάδες χρόνια) και μόνο τους τελευταίους άρχισε να χρησιμοποιήται ο σκύλος σαν ζώο συντροφιάς. Στις μέρες μας ένα εξ ολοκλήρου εργασιακό ζώο καλείται να παίξει το ρόλο του συντρόφου.
Θα ανταπεξέλθει στα νέα του καθήκοντα αρκεί να του δώσουμε τον χρόνο και τα εφόδια για να το κάνει. Καλώς ή κακκώς εξημερώθηκε και εξαρτάται απο τον άνθρωπο, αν αφήσουμε ένα σκύλο στο βαθύ δάσσος αμφιβάλω αν θα τα καταφέρει να επιβιώσει(εξαιρούνται μία-δύο ράτσες, π.χ. χάσκυ
). Ο σκύλος έχει την εργασία μέσα του και θα εκτελέσει οποιαδήποτε του ζητήσουμε, ακόμα και αν αυτή είναι η συντροφιά. Στις μέρες μας ο όρος εργασία έχει παρεξηγηθεί. Για παράδειγμα, λέμε το χάσκυ είναι εργασιακό σκυλί, ποιο χάσκυ εργάζεται σήμερα? Μόνο αυτά που τραβούν τα έλκηθρα στη Σιβηρία. Τα άλλα απλά εκτονώνονται,
δεν εργάζονται. Αν τρέχει δίπλα στο ποδήλατο, απλά υπάρχει η εκτόνωση, το κίνητρο που είναι? Σημαντικό είναι να ξέρουμε πως θα δουλέψουμε με το σκύλο μας όταν κάνουμε επιλογή φυλής. Δε διαφωνώ με τα
ανθρωποσκυλάκια, ο σκύλος θα το κάνει και αυτό για εσένα, αρκεί να ξέρεις από ποια φυλή το ζητάς, τα bulldogs αγγλικά -γαλλίκα είναι "μανούλες" σ αυτό. Αν ζητάς κάτι τέτοιο από ένα κάνγκαλ τότε είσαι για τα σίδερα
. Οσο τα χρόνια περνούν τόσο περισσότερο χρησιμοποιήται ο σκύλος για συντροφιά ή για να γίνει ανθρωποσκύλο, δε πρέπει να το κατακρίνουμε αλλά να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο σκύλος έχει ταχθεί στην υπηρεσία του ανθρώπου και οφείλει να κάνει ότι του ζητηθεί. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τον εαυτό του, την φύση και όλα τα πλάσματα με τα συγκατοικει στον πλανήτη. Αν σεβαστούμε τον εαυτό μας και το σκύλο μας μόνο τότε θα μιλάμε υγειή σχέση μεταξύ ανθρώπου και σκύλου
