A Dieu l' ami... Αντίο, ΦΙΛΕ...
- Thread starter johnk
- Ημερομηνία δημιουργίας
Update...
Χτες, στο γιατρό από τις 19:00 ως τις 23:00...
Πλήρεις εξετάσεις (καρδιογράφημα, υπέρηχο κλπ.) και, όπως καταλαβαίνετε, πολλή συζήτηση με διάφορα πισωγυρίσματα...
Και το είδα το αγοράκι μου το βράδυ... πάντα γλυκός, αλλά αυτή τη φορά ακίνητος...
Σήμερα το πρωί πήγα εγώ τα αίματα, για να βγουν σήμερα, μέχρι το απόγευμα, όσες εξετάσεις πρέπει...
Αν ο γιατρός κρίνει ότι οι εξετάσεις είναι "τζάμι", ο Doggy θα μπει στο χειρουργείο μεθαύριο το πρωί...
Και, αν βοηθήσει ο Θεός, θα βγει από το χειρουργείο 7 ώρες μετά...
Είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο χειρουργείο, με 20% θνησιμότητα (στη διάρκεια και αμέσως μετά την εγχείριση). Η θνησιμότητα οφείλεται σε τρεις πιθανές εκδοχές, που λειτουργούν είτε εναλλακτικά είτε και σωρρευτικά:
- Λάθος του χειρουργού (από την κουραση των πολλών ωρών και επειδή η διαδικασία γίνεται ανάμεσα σε πολλά νεύρα και αγγεία)...
- Αδυναμία για ανάνηψη από την νάρκωση (μιλώντας για ηλικιωμένο σκυλάκι)...
- Μόλυνση του νωτιαίου μυελού...
Ομως... αν δεν συμβεί τίποτα από τα παραπάνω, η μετεγχειριτική βελτίωση είναι ραγδαία και το σκυλί θα ξαναβρεί την υγεία του (τουλάχιστον σε σχέση με αυτό το θέμα)...
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
Υ.Γ. Οταν λέω ότι η επέμβαση γίνεται ανάμεσα σε πολλά νεύρα και αγγεία... φανταστείτε ότι το σημείο - στόχος είναι πίσω (στο σβέρκο) και η διάνοιξη και η είσοδος (και όλη η δουλειά) γίνεται από μπροστά στο λαιμό...
Χτες, στο γιατρό από τις 19:00 ως τις 23:00...
Πλήρεις εξετάσεις (καρδιογράφημα, υπέρηχο κλπ.) και, όπως καταλαβαίνετε, πολλή συζήτηση με διάφορα πισωγυρίσματα...
Και το είδα το αγοράκι μου το βράδυ... πάντα γλυκός, αλλά αυτή τη φορά ακίνητος...
Σήμερα το πρωί πήγα εγώ τα αίματα, για να βγουν σήμερα, μέχρι το απόγευμα, όσες εξετάσεις πρέπει...
Αν ο γιατρός κρίνει ότι οι εξετάσεις είναι "τζάμι", ο Doggy θα μπει στο χειρουργείο μεθαύριο το πρωί...
Και, αν βοηθήσει ο Θεός, θα βγει από το χειρουργείο 7 ώρες μετά...
Είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο χειρουργείο, με 20% θνησιμότητα (στη διάρκεια και αμέσως μετά την εγχείριση). Η θνησιμότητα οφείλεται σε τρεις πιθανές εκδοχές, που λειτουργούν είτε εναλλακτικά είτε και σωρρευτικά:
- Λάθος του χειρουργού (από την κουραση των πολλών ωρών και επειδή η διαδικασία γίνεται ανάμεσα σε πολλά νεύρα και αγγεία)...
- Αδυναμία για ανάνηψη από την νάρκωση (μιλώντας για ηλικιωμένο σκυλάκι)...
- Μόλυνση του νωτιαίου μυελού...
Ομως... αν δεν συμβεί τίποτα από τα παραπάνω, η μετεγχειριτική βελτίωση είναι ραγδαία και το σκυλί θα ξαναβρεί την υγεία του (τουλάχιστον σε σχέση με αυτό το θέμα)...
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
Υ.Γ. Οταν λέω ότι η επέμβαση γίνεται ανάμεσα σε πολλά νεύρα και αγγεία... φανταστείτε ότι το σημείο - στόχος είναι πίσω (στο σβέρκο) και η διάνοιξη και η είσοδος (και όλη η δουλειά) γίνεται από μπροστά στο λαιμό...
Last edited:
MAKAΡΙ να πάνε όλα καλά!
Γιάννη, δεν πιστεύω σε 'θαύματα' με τη στενή έννοια του όρου, αλλά με συγκινεί τόσο η ιστορία και η αγάπη με την οποία στέκεστε δίπλα στους συντρόφους σας που, ειλικρινά, εστιάζω στο 'ναι, θα γίνει!'. Είμαι σίγουρη ότι στέλνουμε όλοι τις καλύτερες σκέψεις μας για τον μικρό και εύχομαι να διαβάσω χαρούμενο post για την επιτυχή έκβαση της επέμβασης: είναι στα καλύτερα χειρουργικά χέρια στην Ελλάδα και έχει ένα σωρό κόσμο να στέλνει αγάπη! Να είναι τυχερός εύχομαι...
Γιάννη, δεν πιστεύω σε 'θαύματα' με τη στενή έννοια του όρου, αλλά με συγκινεί τόσο η ιστορία και η αγάπη με την οποία στέκεστε δίπλα στους συντρόφους σας που, ειλικρινά, εστιάζω στο 'ναι, θα γίνει!'. Είμαι σίγουρη ότι στέλνουμε όλοι τις καλύτερες σκέψεις μας για τον μικρό και εύχομαι να διαβάσω χαρούμενο post για την επιτυχή έκβαση της επέμβασης: είναι στα καλύτερα χειρουργικά χέρια στην Ελλάδα και έχει ένα σωρό κόσμο να στέλνει αγάπη! Να είναι τυχερός εύχομαι...
Γύρω στα 11... αλλά, αν μου έλεγε κάποιος ότι είναι 12 θα τον πίστευα...
Δεν έχει "χαρτιά" ο φουκαράς...
Γιάννη θα δεις που όλα θα πάνε καλά!
Κι ενώ μπορεί να ακουστεί χαζό αυτό που θα πω εγώ θα το πω. Με συγκινεί ιδιαίτερα που παλεύετε για την ευζώια ενός ηλικιωμένου σκυλάκου. Λίγοι θα προχωρούσαν σε πολύωρα και κυρίως πολυέξοδο χειρουργείο σε αυτή την ηλικία. Είμαι σίγουρη ότι θα σας ανταμείψει το αποτέλεσμα!
Κι ενώ μπορεί να ακουστεί χαζό αυτό που θα πω εγώ θα το πω. Με συγκινεί ιδιαίτερα που παλεύετε για την ευζώια ενός ηλικιωμένου σκυλάκου. Λίγοι θα προχωρούσαν σε πολύωρα και κυρίως πολυέξοδο χειρουργείο σε αυτή την ηλικία. Είμαι σίγουρη ότι θα σας ανταμείψει το αποτέλεσμα!
Να γράψω λίγο "Χριστουγεννιάτικα"???
Το ξέρω... λίγοι θα προχωρούσαν...
"Εμείς", όμως, αγαπάμε το "σκύλο" (και τη σκύλα, βέβαια!)...
Πως να σου το πω αλλιώς? Δεν είμαστε φιλόζωοι... Είμαστε φίλοι (και εραστές και τρελλαμένοι και όπως αλλιώς θέλεις να το πεις!) του "σκύλου"... τόσο πολύ, που ο μονάκριβος γιός μου, παλλές φορές, μου λέει ότι "αγαπάς περισσότερο τα σκυλιά σου από εμένα" (μοναχοπαίδι, βλέπετε - και ξέρετε όσοι έχετε ένα)...
Και ο Doggy είναι, κατά συνέπεια, αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας αυτής της "οικογένειας"... όταν τον είδα, αργά το βράδυ χτες, με κοίταζε σαν να είμαι ο "περιούσιος"... και αυτό δεν μπορώ, με τίποτα, να το αγνοήσω... σας παρακαλώ, συγχωρέστε μου τη συγκίνηση...
Παρόλα αυτά, για να αποδίδω "ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΤΩ ΚΑΙΣΑΡΙ":
Ο Doggy...
Εχει ένα "πρώην" πατέρα (συγχώρεσέ με, Μυρτώ και Γκέλλυ, που ξέρω ότι είστε πολύ ηθικά στοιχεία) με ΠΟΛΥ μεγάλα αρ@#$*ια...
Ο οποίος τηλεφώνησε χτες (από πολύ μακριά) και είπε: "ότι κοστίσει το καλύτερο για το γεράκο μας... ΕΓΩ"...
Και, έτσι, "εμείς" μπορούμε να ξεδιπλώσουμε την αγάπη μας, τη φιλοζωία μας, τα συναισθήματά μας...
Και... ο νοών, νοείτω...
ghelly, φίλοι μου, και Μυρτώ,
Το ξέρω... λίγοι θα προχωρούσαν...
"Εμείς", όμως, αγαπάμε το "σκύλο" (και τη σκύλα, βέβαια!)...
Πως να σου το πω αλλιώς? Δεν είμαστε φιλόζωοι... Είμαστε φίλοι (και εραστές και τρελλαμένοι και όπως αλλιώς θέλεις να το πεις!) του "σκύλου"... τόσο πολύ, που ο μονάκριβος γιός μου, παλλές φορές, μου λέει ότι "αγαπάς περισσότερο τα σκυλιά σου από εμένα" (μοναχοπαίδι, βλέπετε - και ξέρετε όσοι έχετε ένα)...
Και ο Doggy είναι, κατά συνέπεια, αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας αυτής της "οικογένειας"... όταν τον είδα, αργά το βράδυ χτες, με κοίταζε σαν να είμαι ο "περιούσιος"... και αυτό δεν μπορώ, με τίποτα, να το αγνοήσω... σας παρακαλώ, συγχωρέστε μου τη συγκίνηση...
Παρόλα αυτά, για να αποδίδω "ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΤΩ ΚΑΙΣΑΡΙ":
Ο Doggy...
Εχει ένα "πρώην" πατέρα (συγχώρεσέ με, Μυρτώ και Γκέλλυ, που ξέρω ότι είστε πολύ ηθικά στοιχεία) με ΠΟΛΥ μεγάλα αρ@#$*ια...
Ο οποίος τηλεφώνησε χτες (από πολύ μακριά) και είπε: "ότι κοστίσει το καλύτερο για το γεράκο μας... ΕΓΩ"...
Και, έτσι, "εμείς" μπορούμε να ξεδιπλώσουμε την αγάπη μας, τη φιλοζωία μας, τα συναισθήματά μας...
Και... ο νοών, νοείτω...
ο Doggy προφανώς και ειναι τυχερός ακόμα και στα γεράματα του....
ΑΛΛΑ.... η φιλοζωία σας θα ξεδιπλωνόταν ανεξάρτητα από το χθεσινοβραδινό τηλεφώνημα, επειδη ακριβώς η αγάπη σας και τα συναισθηματα σας προς τον γεράκο είχαν ξεδιπλωθεί ηδη τόσα χρόνια!
ΑΛΛΑ.... η φιλοζωία σας θα ξεδιπλωνόταν ανεξάρτητα από το χθεσινοβραδινό τηλεφώνημα, επειδη ακριβώς η αγάπη σας και τα συναισθηματα σας προς τον γεράκο είχαν ξεδιπλωθεί ηδη τόσα χρόνια!
Μπράβο σε όλους σας με συγκινείτε πάρα πολύ. Αν είχα ένα μαγικό ραβδάκι και μπορούσα να αλλάξω πράγματα αυτό που θα έκανα όσον αφορά τους σκύλους είναι να έχουν τέτοιους ανθρώπους γύρω τους.
Όσο για το ηθικό στοιχείο γέλασα πολύ!
Περιμένουμε αύριο με αγωνία το αποτέλεσμα!
Όσο για το ηθικό στοιχείο γέλασα πολύ!
Περιμένουμε αύριο με αγωνία το αποτέλεσμα!
Έχω ένα συνάδελφο που με ακούει να μιλάω για τα σκυλιά μου και μου λέει :«ρε πού..... αν ήμουν σκύλος θα ήθελα να είμαι ο σκύλος σου».
Όταν σε ακούω Γιάννη να μιλάς με τόση αγάπη αυτά τα λόγια έρχονται στο μυαλό μου.
Εύχομαι τα καλύτερα.
Όταν σε ακούω Γιάννη να μιλάς με τόση αγάπη αυτά τα λόγια έρχονται στο μυαλό μου.
Εύχομαι τα καλύτερα.
Χρόνια Πολλά σε όλους!!! Νάστε όλοι καλά, με υγεία...
Και εύχομαι ολόψυχα, τη Νέα Χρονιά, σε όλους σας "εδώ μέσα", σ' αυτή την πραγματικά "ζεστή" γωνιά του σκύλου... να αισθανθείτε χαρά... ασφάλεια... εξέλιξη... και αγάπη!
Ξέρω ότι, μέσα στα χρόνια που πέρασαν "εδώ μέσα", αρκετοί από εσάς με έχετε συμπαθήσει (ίσως και "αγαπήσει"), γιατί υπήρξαν διαστήματα που έδωσα την ψυχή μου εδώ και γιατί προσπάθησα (ακόμα και αν διαφωνούσα κάθετα) να είμαι υπέρ της ομάδας και όχι υπέρ του ατόμου...
Ισως κιόλας, να με συμπαθήσατε, διακρίνοντας ότι (ανεξάρτητα από το γεγονός ότι - τώρα στα "γεράματα" - είμαι "νεόκοπος" κυνόφιλος... άσχετος περί της συμπεριφοράς του είδους "σκύλος" - αλλά, σαφέστατα και "σκύλας"... κατηγορούμενος ότι δεν "έχω" κάν το δικό μου σκυλί) βρίσκομαι συνεχώς στο "ροζ συννεφάκι" μου, για τα ζώα αυτά...
Ετσι, καταλαβαίνω πως θέλοντας να μου δώσετε κουράγιο και χαμόγελο... καθ' υπερβολή, μου κάνετε όλα αυτά τα κομπλιμέντα, που ομολογώ ότι με φέρνουν σε αμηχανία...
Θα που πείτε: "Χρονιάρες μέρες", που μας κάνουν να φιλοσοφούμε λιγάκι παραπάνω...
Ετσι, οφείλω να σας εμυστηρευτώ ότι, μέσα σ' αυτά τα χρόνια της οικονομικής ύφεσης (δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς - δεν θα ήμουν η εξαίρεση!), έχω ήδη "παίξει" στο μυαλό μου όλα τα "what if's" (που λέμε και σε άψογα Ελληνικά!), σε σχέση με τα σκυλιά μου...
Και πάντα έχω καταλήξει στο ότι "if worse comes to worse" (που λέμε, Κώστα, όταν βρισκόμαστε ανάμεσα στα περήφανα Ελληνικά κοπάδια!)... ή, για να με καταλάβεις καλύτερα "when push comes to shove" (που λένε και οι τσοπάνηδες!)...
Η αγαπημένη μου Μόκα θα έβρισκε αρκετούς συμπαραστάτες να την στηρίξουν (να την ταΐσουν, βρε αδελφέ!) και να την έχουν συνοδηγό στην κοινωνικοποίηση των σκυλιών τους...
Ομως... ο κούταβός μου, δυστυχώς, δεν θα μπορούσε... και, έτσι, η σκέψη μου κατέληγε πάντα: "Ακόμα και άστεγος... εγώ με τον Casper"... αλλά, ναι, αν εννοείτε αυτό.... ΔΕΝ θα τον άφηνα ποτέ στη "φύση", για να κάνει κακό και για να πάθει κακό!!!
Ετσι, ναι, με την έννοια αυτή, καταλαβαίνετε ότι, με τα σκυλιά της οικογένειας, νιώθω ακριβώς όπως με τα παιδιά της οικογένειας... και κάτι παραπάνω...
Και, ας σοβαρευτώ:
Σε μισή ώρα ο Doggy μας μπαίνει στο χειρουργείο και, αν όλα πάνε καλά, θα βγει μετά από πολλές ώρες... το βράδυ...
Ολοι μας, αισθανόμαστε ανάλαφρα... θετικά...
Ολοι μας, ξεχνάμε το γεγονός ότι, ακόμα και για να κάνει τις ανάγκες του αυτές τις μέρες, τον σηκώνουμε και τον κρατάμε αγκαλιά, επιβαρύνοντας τη δική μας σπονδυλική στήλη... και, ναι, αυτά τα, μόλις, 13,3Kg φαίνονται αυτές τις μέρες σαν να έχεις μεγαλόσωμο σκυλί!!!
Ολοι μας κρατάμε την χθεσινή εικόνα του, στο στρωματάκι του... σκεπασμένος με την κουβερτούλα του... να είναι δίπλα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι... και να απολαμβάνει τη συντροφιά των αγαπημένων του!!!
Πάμε, ρε Doggy!!!
Οπως είπε και μιά φίλη... εδώ άντεξες και ξέφυγες από μιά λυσσασμένη αγέλη... θα νικήσεις και τώρα, αγοράκι μου!!!!!
Και εύχομαι ολόψυχα, τη Νέα Χρονιά, σε όλους σας "εδώ μέσα", σ' αυτή την πραγματικά "ζεστή" γωνιά του σκύλου... να αισθανθείτε χαρά... ασφάλεια... εξέλιξη... και αγάπη!
Ξέρω ότι, μέσα στα χρόνια που πέρασαν "εδώ μέσα", αρκετοί από εσάς με έχετε συμπαθήσει (ίσως και "αγαπήσει"), γιατί υπήρξαν διαστήματα που έδωσα την ψυχή μου εδώ και γιατί προσπάθησα (ακόμα και αν διαφωνούσα κάθετα) να είμαι υπέρ της ομάδας και όχι υπέρ του ατόμου...
Ισως κιόλας, να με συμπαθήσατε, διακρίνοντας ότι (ανεξάρτητα από το γεγονός ότι - τώρα στα "γεράματα" - είμαι "νεόκοπος" κυνόφιλος... άσχετος περί της συμπεριφοράς του είδους "σκύλος" - αλλά, σαφέστατα και "σκύλας"... κατηγορούμενος ότι δεν "έχω" κάν το δικό μου σκυλί) βρίσκομαι συνεχώς στο "ροζ συννεφάκι" μου, για τα ζώα αυτά...
Ετσι, καταλαβαίνω πως θέλοντας να μου δώσετε κουράγιο και χαμόγελο... καθ' υπερβολή, μου κάνετε όλα αυτά τα κομπλιμέντα, που ομολογώ ότι με φέρνουν σε αμηχανία...
Θα που πείτε: "Χρονιάρες μέρες", που μας κάνουν να φιλοσοφούμε λιγάκι παραπάνω...
Ετσι, οφείλω να σας εμυστηρευτώ ότι, μέσα σ' αυτά τα χρόνια της οικονομικής ύφεσης (δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς - δεν θα ήμουν η εξαίρεση!), έχω ήδη "παίξει" στο μυαλό μου όλα τα "what if's" (που λέμε και σε άψογα Ελληνικά!), σε σχέση με τα σκυλιά μου...
Και πάντα έχω καταλήξει στο ότι "if worse comes to worse" (που λέμε, Κώστα, όταν βρισκόμαστε ανάμεσα στα περήφανα Ελληνικά κοπάδια!)... ή, για να με καταλάβεις καλύτερα "when push comes to shove" (που λένε και οι τσοπάνηδες!)...
Η αγαπημένη μου Μόκα θα έβρισκε αρκετούς συμπαραστάτες να την στηρίξουν (να την ταΐσουν, βρε αδελφέ!) και να την έχουν συνοδηγό στην κοινωνικοποίηση των σκυλιών τους...
Ομως... ο κούταβός μου, δυστυχώς, δεν θα μπορούσε... και, έτσι, η σκέψη μου κατέληγε πάντα: "Ακόμα και άστεγος... εγώ με τον Casper"... αλλά, ναι, αν εννοείτε αυτό.... ΔΕΝ θα τον άφηνα ποτέ στη "φύση", για να κάνει κακό και για να πάθει κακό!!!
Ετσι, ναι, με την έννοια αυτή, καταλαβαίνετε ότι, με τα σκυλιά της οικογένειας, νιώθω ακριβώς όπως με τα παιδιά της οικογένειας... και κάτι παραπάνω...
Και, ας σοβαρευτώ:
Σε μισή ώρα ο Doggy μας μπαίνει στο χειρουργείο και, αν όλα πάνε καλά, θα βγει μετά από πολλές ώρες... το βράδυ...
Ολοι μας, αισθανόμαστε ανάλαφρα... θετικά...
Ολοι μας, ξεχνάμε το γεγονός ότι, ακόμα και για να κάνει τις ανάγκες του αυτές τις μέρες, τον σηκώνουμε και τον κρατάμε αγκαλιά, επιβαρύνοντας τη δική μας σπονδυλική στήλη... και, ναι, αυτά τα, μόλις, 13,3Kg φαίνονται αυτές τις μέρες σαν να έχεις μεγαλόσωμο σκυλί!!!
Ολοι μας κρατάμε την χθεσινή εικόνα του, στο στρωματάκι του... σκεπασμένος με την κουβερτούλα του... να είναι δίπλα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι... και να απολαμβάνει τη συντροφιά των αγαπημένων του!!!
Πάμε, ρε Doggy!!!
Οπως είπε και μιά φίλη... εδώ άντεξες και ξέφυγες από μιά λυσσασμένη αγέλη... θα νικήσεις και τώρα, αγοράκι μου!!!!!
Last edited:
