A Dieu l' ami... Αντίο, ΦΙΛΕ...


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.793
20.106
Ξέρεις, καμμιά φορά σκέφτομαι ότι "φεύγεις", όταν δεν έχεις να περιμένεις κάτι άλλο (θετικό) πλέον...
Μη λες παιδί μου τέτοια. Θα σ'ακούσει ο Thodoras και θα 'χουμε άλλα :???:
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
Μη λες παιδί μου τέτοια. Θα σ'ακούσει ο Thodoras και θα 'χουμε άλλα :???:
Οχι, ο Thodoras έδωσε, μέχρι τέλους, ένα αγώνα άνισο... ένα "καλό" αγώνα (παράδειγμα για όλους εμάς!) και η ψυχή του θάναι ήρεμη γι' αυτό!

Απλά, το δικό τους πρόβλημα ήταν σαν του Εκτορά μας... δεν γιατρευόταν, έτσι κι αλλιώς...

Υ.Γ. Και, μην ξεχνάς... στην περίπτωση του γεράκου μας, δεν τέθηκε θέμα "κόστος vs προσδοκίες"... μεγάλη υπόθεση να μπορείς να πεις για ένα γέρικο σκυλάκι: "at any cost"... εγώ (και όχι μόνο) είμαστε ευγνώμονες που μας δόθηκε η ευκαιρία να παλέψουμε μαζί του!:cool:
 
Last edited:


Thodoras

Well-Known Member
15 Αυγούστου 2012
662
303
Πάτρα
Ξέρεις, καμμιά φορά σκέφτομαι ότι "φεύγεις", όταν δεν έχεις να περιμένεις κάτι άλλο (θετικό) πλέον...

Καμιά φορά όμως! όχι ολες..
Και την σκυλίτσα at all cost το παλεψαμε(βοήθησαν οικονομικά όλοι οι συνάδελφοί μου) αλλά δυστυχώς μας δεν άντεξε.
Τέλος πάντων δεν υπάρχει στάνταρ. Μπορεί ο μουργος του δρόμου να φτάσει 17 χρόνια τρώγοντας σκουπίδια, ενώ το καλομαθημενο εκτροφικο κουταβάκι μας να μην δει δεύτερο χρόνο ζωής.
Μπορεί αν την άφηνα στο αεροδρόμιο να ζούσε αλλά δύο χρόνια.. Πολλά μπορεί..
Επίσης όπως μου είπε η γιατρός ευτυχώς που δεν την ανοίξαμε στην κοιλιά γιατί ο καρκίνος είχε χτυπήσει στο πνεύμονα πιο πολύ και τελικά θα πέθαινε...
Θα τα γράψω αναλυτικά στο θέμα της αλεπουδιτσας.
 










Thodoras

Well-Known Member
15 Αυγούστου 2012
662
303
Πάτρα
Ξαναδιαβαζοντας την ιστορία του Έκτορα και αφού έζησα αυτή την μικρή περιπέτεια καταλαβαίνω τι πόνος είναι να έχεις ένα σκυλάκι άρρωστο...

Αρχηγός της αγελης σου με Α κεφάλαιο φίλε Johnk...
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
Θα ήθελα να συνεχίσω σ' αυτό το μικρό θεματάκι μου... με αφορμή του άλλου, "τα περί Βλαχόπουλου"...

Επειδή, τα ΔΥΟ ΣΤΑ ΔΥΟ ονόματα των γιατρών που αναφέρθηκαν, είναι γνωστό σε σας ότι τα εκτιμώ, τα υπολήπτομαι και είμαι ευχαριστημένος...

Κάνοντας μιά αναδρομή στο θέμα εδώ, διαπίστωσα (μιάς και δεν θυμόμουν, "παιδάκι μου") ότι δεν ανέφερα το όνομα του γιατρού, για αρκετά posts και το ανέφερα μόνο όταν απάντησα στο ερώτημα "ποιός ήταν ο γιατρός", λέγοντας "ο Στέργιος Βλαχόπουλος"...
Και είχα πει, απλά "γειά στα χέρια του"...

Δεν ανέφερα κάν το γεγονός ότι ο "δικός μου" γιατρός (που, συμπτωματικά, είναι ο Νίκος Καραμήτσος) ήταν ο πρώτος που εξέτασε το γεράκο μας τον Doggy... δεν χρειάστηκε να αναφερθεί κάν το γεγονός ότι μας είπε άμεσα "γι' αυτή την περίπτωση, μόνο στο Στέργιο"...

Αναλογίζομαι ότι (μέσα σε ένα σκυλοφόρουμ) κανείς από τους δύο αυτούς εξαιρετικούς γιατρούς δεν θα χρειαζόταν μεγαλύτερη (και πιο explicit) "διαφήμιση" και προβολή, απ' ότι έκανα εδώ με σεβασμό...

Το φόρουμ, αν το καλοσκεφτεί κανείς, ανήκει στον "σκύλο"... και οι κτηνίατροι το ίδιο, (θα έπρεπε να) ανήκουν στο "σκύλο"...
 


ghelly

Well-Known Member
17 Απριλίου 2012
11.220
5.730
Πάτρα
Αν ειναι δυνατόν.... βλέπω αναρτηση στο θρεντ και όπως ειμαι μισοκοιμισμένη τρόμαξα.......... φιουυυυ θεε μου!
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
"Ξεθάβω", τέτοιες μέρες το θέμα, μιάς και για μένα δεν πέθανε ποτέ...

Κυρίως, όμως, για να το δει η νέα (?) φίλη μας @Lifter , σε σχέση με το θέμα της "Χειρουργείο δισκοπάθεια"...:)

Αν διαβάσει κανείς από τη 2η σελίδα και πέρα (εντάξει, καλό είναι να αποφύγει την 1η σελίδα - χρονιάρες μέρες!), θα δει όλο το χρονικό της περιπέτειας της υγείας του Doggy... καθώς και το πως εισέπραξε η οικογένειά μου την εμπειρία (την αριστεία, θα έλεγα) του Στέργιου Βλαχόπουλου...

Ο Doggy είχε διαγνωσθεί με: "Μετατόπιση του 4ου μεσοσπονδύλιου, αυχενικού δίσκου, και επαφή με τον νωτιαίο μυελό"...

Σήμερα, έχουν περάσει 2 (δύο) ολόκληρα χρόνια από τότε που ο γεράκος χειρουργήθηκε και ξαναπερπάτησε...

Και περπατάει ακόμα... ok, δεν μου θυμίζει τον Usain Bolt, όταν τρέχει σταραβοπατώντας και χαμογελαστός να με προϋπαντήσει... και, σαφώς, δεν μου θυμίζει ένα 2χρονο Border Collie που πάει για βραβείο agility, όταν σκαρφαλώνει με άγχος πάνω στον καναπέ!:p:D

Αλλά, είναι "εδώ"... και κνιείται, τρέχει, (δεν) παίζει, μας "χαμογελάει", πάει τις βόλτες του... με ΧΑΡΑ... απολαμβάνει όσο μπορεί τη ζωή του!