Κάποτε σκεφτόμουν κι εγώ κάπως έτσι. "Τι πάνε και παίρνουν τα ρατσάτα ενώ υπάρχουν τόσα αδέσποτα?".
Μετά γνώρισα πολλούς ανθρώπους που έχουν κάνει όλα αυτά που λέμε ότι πρέπει όταν θέλεις καθαρόαιμο σκύλο.
Ψάχνουν, μελετάνε, περιμένουν, περνάνε από συνέντευξη και καταλήγουν με έναν καθαρόαιμο σκύλο.
Οι πιθανότητες να καταλήξει ένας από αυτούς τους σκύλους στο δρόμο ή να γεννοβολάει είναι πραγματικά ελάχιστες έως σχεδ'ον μηδενικές.
Άρα δεν αυξάνονται τα αδέσποτα έτσι. Μπορεί και να μπορούσαν τελικά να βρούνε έναν αντίστοιχο σκύλο ανάμεσα στα αδέσποτα.
Θα ήταν λύση του προβλήματος? Όχι.
Έστω ότι έχουν μπει στο forum 200 άνθρωποι τα τελευταία 2 χρόνια που αγοράσανε σκύλο από εκτροφέα.
Και έστω ότι αντί για καθαρόαιμο σκύλο από εκτροφέα έπαιρναν τελικά αδέσποτο.
Θα άδειαζαν δηλαδή 2-2,5 καταφύγια... Σε λιγότερο από 2 μήνες θα ήταν πάλι γεμάτα!
Για μένα το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που επιλέγουν να πάρουν καθαρόαιμο σκύλο με τον σωστό τρόπο.
Είναι όλοι οι άλλοι που περιγράφεις. Εκείνοι που θέλουν το καθαρόαιμο για τον λάθος λόγο και το αποκτούν και με τον λάθος τρόπο.
Είτε από εκτροφέα, είτε από καταφύγιο ο άνθρωπος που θα πάρει σκύλο θα τσεκαριστεί.
Το πρόβλημα είναι με όλους τους υπόλοιπους... Με όλους εκείνους που δεν θα έπρεπε καν να έχουν σκύλο ή θα έπρεπε να αλλάξουν μυαλά πρώτα. Εκεί επικεντρώνεται για εμένα το πρόβλημα και η λύση του.
Έχω σκεφτεί αρκετές φορές ότι στην ουσία αν ήθελα πραγματικά να βοηθήσω τα αδέσποτα δεν θα έπρεπε να έχω υιοθετήσει κανένα από τα δύο που έχω. Ξέρεις πόσα θα μπορούσα να φιλοξενήσω αντί για αυτά τα δύο στα τελευταία 4 χρόνια? Πόσα δεν θα είχαν πεθάνει στο δρόμο επειδή θα είχαν βρει φιλοξενία και αργότερα μόνιμο σπίτι?
Ότι και αν επιλέξεις, πάντα θα υπάρχει και το κάτι παραπάνω... Η επιλογή όμως της συμβίωσης με ένα σκύλο-κακά τα ψέμματα-δεν γίνεται κυρίως για τον σκύλο. Γίνεται για εμάς. Εμείς κερδίζουμε τελικά από αυτό. Και δεν είναι κακό, είναι απλά η πραγματικότητα. Τον σκύλο τον διαλέγουμε κυρίως για εμάς, θα ζει μαζί μας για τα επόμενα 10-15 χρόνια και είναι λογικό να θέλουμε να μας ταιριάζει. Μια επιτυχημένη επιλογή άλλωστε εξασφαλίζει έναν ευτυχισμένο σκύλο και έναν ευτυχισμένο άνθρωπο.
Η λύση για τα αδέσποτα (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει) για μένα δεν βρίσκεται μόνο στις υιοθεσίες. Όχι ότι δεν βοηθάει, αλλά δεν είναι το μόνο ή το πιο σημαντικό. Είναι τόσα πολλά τα σκυλιά στους δρόμους που βρίσκονται σε ανάγκη, που οι άνθρωποι που τα φροντίζουν και τα περιθάλπτουν είναι σχεδόν αδύνατον να ασχοληθούν επαρκώς και με την ενημέρωση, την πίεση προς τους δημόσιους φορείς και τόσα άλλα. Πολλές φορές αυτό το ρόλο τον έχουν αναλάβει άνθρωποι που δεν έχουν υιοθετήσει κανέναν αδέσποτο σκύλο, ή που δεν δίνουν όλα τα λεφτά τους σε επεμβάσεις, στειρώσεις κλπ για τα αδέσποτα. Ακόμα και οι άνθρωποι που έχουν αγοράσει σκύλο!
Δεν μπαίνω στη διαδικασία της σύγκρισης. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος. Αν το κάνω, θα βρω πρώτα από όλα "στραβά" στον ίδιο μου τον εαυτό σαν το παραπάνω. Γιατί παίρνω ένα κάρο μπικικίνια για τα σκυλιά μου που μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτά και δε δίνω τα χρήματα αυτά για τα αδέσποτα? Γιατί κάθομαι και γράφω στο φόρουμ ενώ στον ίδιο χρόνο που μου τρώει αυτό θα είχα ανεβάσει 5-10 αγγελίες παραπάνω? Πραγματικά, κάπως έτσι είναι πολύ εύκολο να οδηγηθείς τελικά στην τρέλα!
Ας προσπαθήσει ο καθένας να κάνει ότι μπορεί, όσο μπορεί, αν μπορεί... Νομίζω πάντως ότι αλλού είναι ο μεγάλος εχθρός των αδέσποτων, όχι σε αυτούς που επιλέγουν υπεύθυνα καθαρόαιμο σκύλο.