Η ώρα της εξομολόγησης...

[ntoulis]

get a room....

να κοιταξει να ειναι με ημι-διατροφη

 

[Ghostdoc]

χαχαχα BARF ή μαγειρευτό να ζητήσω;

 

[ghelly]

να κοιταξει να ειναι με ημι-διατροφη

ερχεται λευκη βδομάδαααα

 

[ntoulis]

ερχεται λευκη βδομάδαααα

η ωρα τη ςεξομολογησης

 

[Ira73]

ενταξει , φτηνα τη γλυτωσα με μια συσταση ...ουφ!
Α, κι αλλη μια μ@λ@κι@ που χω κανει , μια μερα δεν μπορουσα να αποφασισω τι μανο να βαλω , και μια και δεν ειχα αλλο ''μοντελο '' για να αποφασισω τι χρωμα , εβαψα τα νυχια του πριγκιπα ... και για να σε προλαβω πριν αποφασισεις την ποινη γκοστ , σε ενημερωνω οτι εχω ηδη εξασφαλισει τη θεση μου στο πυρ το εξωτερον , ειμαι εβδομο καζανι δεξια....

 

[vasgial]

Η υπογραφή μου τα λέει όλα. Λάθη πάρα πολλά. Μέσα από τα λάθη όμως μαθαίνεις.

Κάτι που δεν θεωρώ λάθος, απεναντίας, όμως δεν πρόκειται να ξανακάνω μελλοντικά είναι να ζω με παραπάνω από ένα ζώα.

Στην ηλικία που είμαι κατάλαβα πως δεν μπορώ να μοιράζομαι το ίδιο την αγάπη μου και να μην είναι εμφανής η αδυναμία μου. Αφού πολλές φορές νιώθω τύψεις για τους "αδικημένους", λέμε τώρα.

 

[ntoulis]

Η υπογραφή μου τα λέει όλα. Λάθη πάρα πολλά. Μέσα από τα λάθη όμως μαθαίνεις.

Κάτι που δεν θεωρώ λάθος, απεναντίας, όμως δεν πρόκειται να ξανακάνω μελλοντικά είναι να ζω με παραπάνω από ένα ζώα.

Στην ηλικία που είμαι κατάλαβα πως δεν μπορώ να μοιράζομαι το ίδιο την αγάπη μου και να μην είναι εμφανής η αδυναμία μου. Αφού πολλές φορές νιώθω τύψεις για τους "αδικημένους", λέμε τώρα.

και μονο που θελεις να μοιραζεις την αγαπη σου,ειναι ρισπεκτ απο μονο του..

 

[mareco]

Κάτι που δεν θεωρώ λάθος, απεναντίας, όμως δεν πρόκειται να ξανακάνω μελλοντικά είναι να ζω με παραπάνω από ένα ζώα.

Στην ηλικία που είμαι κατάλαβα πως δεν μπορώ να μοιράζομαι το ίδιο την αγάπη μου και να μην είναι εμφανής η αδυναμία μου. Αφού πολλές φορές νιώθω τύψεις για τους "αδικημένους", λέμε τώρα.

χμμμμμμμ :-k

Δεν νοιώθεις όμως καλύτερα, ξέροντας ότι όταν φεύγεις από το σπίτι, δεν μένει πίσω ένας μόνος του;
Εγώ αντιθέτως, λέω...οπωσδήποτε δύο. Και μάλλον, μέχρι τρία. Αναλόγως διαφόρων άλλων -πλην του πλήθους- παραμέτρων. Αυτή την στιγμή, έχω εδώ μέσα, τρεις τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες, που είναι να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, της συνύπαρξης μαζί τους. Δεν τους αλλάζω με τίποτα.

Τύψεις για τους "αδικημένους"....το 'νιωσα λίγο -έως και αρκετά- αλλά στην πορεία, το ξανασκέφτηκα. Και αναθεώρησα όταν είδα, ότι ο μόνος αδικημένος στην υπόθεση, είμαι εγώ

Τουτέστιν...λάθη να εξομολογηθώ...sorry αλλά...όχι. Δεν έχω να μου προσάψω τίποτα. Τα έχω κάνει όλα τέλεια

 

[FrenchieFan]

Εγω ειμαι μια ζωη με σκυλους. Σιγουρα εγιναν και λαθοι πολλα απο μερος μου, αλλα επειδη ηταν και οι γονεις μου "σωστοι σκυλαδες", με διορθοναν αμεσα και ετσι δεν θυμαμαι οτι τα λαθοι ειχαν μεγαλες επιπτοσεις.
( επαιζα με τα σκυλια σαν να ειναι ζωντανες κουκλες, τα πηγαινα βολτα με το καροτσακι για κουκλες, τα εδινα με ρουχαλακια- τους ταιζαμε απο το τραπεζι και αλλα τετοια τρελα).

Πολυ εγωιστικα και λαθος φερθηκα στην πρωτη μου γαλλιδα, αλλα δεν εβλεπα φως εκει.
Δεν ετρωγε ΤΙΠΟΤΑ που ειχε σχεση με σκυλοτροφη- και ετσι την ταιζα για 2.5 χρονια καθε μερα με το ζορι!! Αυτο ειχε σαν αποτελεσμα ο σκυλος μου να με φοβαται, μολις ακουγε οτι ετοιμαζω το γευμα της, να κρυβεται τρεμοντας σε μια γονια και να με κοιταει πανικοβλητος καθε μερα!!
Οταν ανακαλυψα την ωμη διατροφη αυτο το λαθος εξαλειφθηκε απο την μια μερα στην αλλη! Απο σκυλο που μισουσε το φαι- εγινε ενας φαγας σκυλος που απολαμβανε καθε μερα τα γευματα του και ερχοταν τρεχοντας για να φαει!

Αλλο ενα λαθος που εγινε με αυτην την σκυλα ηταν, οτι την ειχα μονη της!
Της στερεισα την σκυλισια παρεα και συντροφια.
Τοτε δεν το καταλαβα και τοσο πολυ ( η σκυλα ειχε καθε μερα αρκετες ωρες επαφη με αλλα σκυλια στην βολτα και την επαιρνα συνηθος και μαζι στην δουλεια μου) αλλα βλεποντας τα τωρινα μου σκυλια, ποσο αναγκη εχουν η μια την αλλη και πως συμπεριφερονται μεταξι τους, εχω μετανιωσει πολυ για τοτε.

 

[Ghostdoc]

Στην ηλικία που είμαι κατάλαβα πως δεν μπορώ να μοιράζομαι το ίδιο την αγάπη μου και να μην είναι εμφανής η αδυναμία μου

- η αγαπη όταν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται

ενταξει , φτηνα τη γλυτωσα με μια συσταση ...ουφ!
Α, κι αλλη μια μ@λ@κι@ που χω κανει , μια μερα δεν μπορουσα να αποφασισω τι μανο να βαλω , και μια και δεν ειχα αλλο ''μοντελο '' για να αποφασισω τι χρωμα , εβαψα τα νυχια του πριγκιπα ... και για να σε προλαβω πριν αποφασισεις την ποινη γκοστ , σε ενημερωνω οτι εχω ηδη εξασφαλισει τη θεση μου στο πυρ το εξωτερον , ειμαι εβδομο καζανι δεξια....

- χαχαχα, μη σκας, εψαξα χθες και τους 9 κυκλους της κολάσεως, το αμάρτημα σου δεν περιλαμβάνεται πουθενά

σήμερα θα ψαξω στο καθαρτήριο, ίσως σε βρω εκεί

 

[Orilis]

Αυτή την στιγμή, έχω εδώ μέσα, τρεις τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες, που είναι να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, της συνύπαρξης μαζί τους. Δεν τους αλλάζω με τίποτα.

ούτε όταν μπερδεύουν τα δέντρα με ανθρώπους; Όταν παίζουν το παιχνίδι "με λένε Ροχάμη, εναλλακτικά Χουντίνι";

 

[vasgial]

Τουτέστιν...λάθη να εξομολογηθώ...sorry αλλά...όχι. Δεν έχω να μου προσάψω τίποτα. Τα έχω κάνει όλα τέλεια

:lol::lol::lol:

 

[ghelly]

ούτε όταν μπερδεύουν τα δέντρα με ανθρώπους; Όταν παίζουν το παιχνίδι "με λένε Ροχάμη, εναλλακτικά Χουντίνι";

χαχαχα γιατι να μετανιώνει το mareco για το μπερδεμα του μικρου? Αυτος να μετανιώνει!

 

[l.Kyveli]

χαχαχα γιατι να μετανιώνει το mareco για το μπερδεμα του μικρου? Αυτος να μετανιώνει!

Όχι ghelly μου οι κατουρημένοι το μετανοιώνουν!!!!

 

[ghelly]

Όχι ghelly μου οι κατουρημένοι το μετανοιώνουν!!!!

αα όχι λυπάμαι, δεν εξομολογουνται οι κατουρημένοι! Ας παρουν αδιαβροχα μηχανης για να βλέπουν το διαολι!

 

[Orilis]

Δεν είπα ότι μετανιώνει καλέ! Κράτησα στην παράθεση το κομμάτι που λέει οτι ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ την κάθε στιγμή μαζί τους

 

[mareco]

ούτε όταν μπερδεύουν τα δέντρα με ανθρώπους; Όταν παίζουν το παιχνίδι "με λένε Ροχάμη, εναλλακτικά Χουντίνι";

Να σου πω κάτι;;; Ούτε τότε...πια. Οσο τρελλά κουραστικό είναι, να έχεις να κάνεις με ένα τετραπέρατο σκυλάκι, τόσο γοητευτικό είναι. Δυό χρόνια μετά, λέω...ότι δεν θα ήθελα τελικά, να είναι αλλιώς. Μεγάλο σχολείο ο μικρός. Και δύσκολα τα μαθήματα. Αλλά...τα περνάμε σιγά-σιγά. Οχι με άριστα, αλλά δεν μας νοιάζει. Αρκεί, να μην μένουμε μεταξεταστέοι

 

[Robin]

Πολύ ωραίο το θέμα.. Να εξομολογηθώ και εγώ μερικά απο τα πολλά λάθοι.

Αρχικά να πώ τον εγωισμό μου.. Ενώ γνώριζα ότι στο χωριό μου αυτοι που μισούσαν τα σκυλιά ήταν περισσοτεροι, εγώ δεν άκουγα τους δικούς μου φέρνοντας σπίτι κουτάβια από γέννες αδέσποτων σκύλων του χωριού.. Η κατάληξη η ίδια. Κάποιος αποφάσιζε ότι τον ενοχλούσε και ο σκύλος μου και έριχνε φόλες..

Κάπως έτσι βρέθηκα με έναν ημίαιμο βέλγικο ποιμενικό... πανέξυπνο... Ο μόνος που έζησε 8 - 9 χρόνια στην αυλή μας.. Τον έσωσα μια φορά από φόλα. Με την βοήθεια της νοσοκόμας, κόρης του @@δα που μου τον φόλιασε. Μετά από χρόνια, και προς το τέλος του, ήμουν ήδη φοιτητής σε άλλη πόλη οπότε δεν τον έβλεπα συχνά.. Και ενω δεν πείραζε κανέναν πάλι τον δηλητηρίασαν RIP MAX.

Τέλος ενώ ζούσε ο ΜΑΧ είπαμε να του πάρουμε παρέα. Του φέραμε εναν πανέμορφο φίλο τον ΤΟΜΜΥ. Ο Τommy ήταν τόσο όμορφος που μου τον ζήτησαν και φυσικά δεν τον έδωσα. Μαντέψτε την κατάληξή του από τον ζηλιάρη που δεν του τον έδωσα....

 

[kanarini]

Ας ανοίξω κι εγώ την καρδιά μου...Την 1η μέρα με την μικρή της έβαλα λουρί για να πάμε απ το μαγαζί μιας φίλης μέχρι το σπίτι.Η μικρή δεν κουνιόταν κι έκανα την μλκια ν'ακούσω τους υπόλοιπους που μου έλεγαν τραβηξέ την θα περπατήσει ..Σχεδόν την έσερνα με το λουρί.Αυτό έγινε μια φορά αλλά δεν έχει σημασία(και μια αρκεί).Μπορείτε να βρίσετε άνετα ,όποτε το σκέφτομαι θέλω να κλάψω..Επίσης τον πρώτο καιρό την μάλωσα αρκετά λεκτικά(μην σου πάρει τον αέρα μου έλεγαν).Δεν γινόταν συνέχεια αλλά γινόταν...Άσχετη εγώ ...Γι'αυτό άρχισα να διαβάζω πολύ και δεν ακούω κανέναν πλέον..Βρήκα το φόρουμ στον πρώτο μήνα που την είχα και βοηθήθηκα πολύ,όπως και από πολλές σελίδες στο ίντερνετ...Αυτά

 

[ΑΡΓΥΡΩ ΣΤ.]

Λάθη, λάθη, λάθη... Από τα λάθη μας όμως μαθαίνουμε.
Για να φάει την ξηρά τροφή μόνο αν την ταϊσω με το χέρι (!). Όλοι μου λένε, αφήνεις το φαγητό 20' κι αν φάει, αν δεν φάει στο επόμενο γεύμα μπλα μπλα μπλα.... Δεν μπορώ να τη νιώθω νηστική. Δεν μπορώ. Κάθετε η μπουκιά μου στο στομάχι.
Ζήτουλας μεγάλη στο τραπέζι. Ότι τρώμε, ότι ώρα τρώμε, όποιος τρώει. Πρέπει να πάρει το μεζεδάκι της. Θα μου πεις πως να φάει την ξηρά τροφή μετά; Όσο και να φωνάζω, σύζυγος + μητέρα είναι αμετανόητοι.
Γαυγίζει: τρελά όταν δουλεύει το πλυντήριο ρούχων. Μήπως έχω κάνει λάθος και πρέπει να την βάλω μέσα για καμιά πλύση;;;, όταν η μεγάλη ανεβαίνει τα σκαλάκια της κουκέτας, μήπως έχω κάνει λάθος και πρέπει ν' ανέβει και στην κουκέτα (γιατί σ' όλα τ' άλλα κρεβάτια έχει ανέβει), όταν της παίρνω την παντόφλα από το στόμα (ασχολίαστο... της είχα δικό της ζευγάρι για μασούλισμα... όχι αυτή θέλει τα δικά μας !!!)
Το μεγαλύτερο άγχος για τυχόν λάθος απόφαση... Μήπως δεν πρέπει να της κάνουμε στείρωση πριν τον πρώτο οίστρο, όπως έχουμε αποφασίσει μετά από συζήτηση με τον κτηνίατρο;
Αποκτώντας την Ίριδα συνειδητοποίησα, ότι έχω το ίδιο άγχος, τον ίδιο προβληματισμό και την ίδια υπευθυνότητα που έχω για οποιαδήποτε απόφαση που θα παρθεί και αφορά τα παιδιά μου. Ίσως και κάτι παραπάνω. Γιατί με τα παιδιά μπορείς να συζητήσεις και να κρίνεις από τα λεγόμενα τους.
Περάστε με για τρελή, αλλά της Ίρις της μιλώ πολύ. Σίγουρα δεν καταλαβαίνει αυτά που της λέω ( ; ) αλλά όταν με κοιτάει στα μάτια, όταν μου γλύφει τα χέρια, όταν αναστενάζει έχω την αίσθηση είναι εκεί, δίπλα μου, σε κάθε πρόβλημα, σε κάθε μ@##$%^ία μου.
Το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει είναι ότι μέχρι τώρα δεν είχα άλλο σκύλο. Για μένα η Ίρις είναι μια τράπεζα καταθέσεων ψυχικών διεργασιών.
Μετά από όλο αυτό, αναρωτιέστε ακόμα πως αυτό το σκυλί στους έξι μήνες που το έχουμε έχει πάρει μαστερ και ντοκτορά στην ψυχολογία (κι όχι μόνο) μ' εμένα την τρελή που έχει μπλέξει;;; Ούφ !!!! τα 'πα και ξελάφρωσα και αμαρτία ουκ έχω...