Η ώρα της εξομολόγησης...
- Thread starter Ghostdoc
- Ημερομηνία δημιουργίας
Κάθε λάθος μ' έκανε καλύτερη σκυλομαμά για το επόμενο... οπότε δεν στεναχωριέμαι ιδιαίτερα.
Κάπου στο παρελθόν και χωρίς να αναφέρω το γιατί... Η Ευθανασία ήταν μονόδρομος.
Ότι και να γράψω για αυτή τη λέξη είναι λίγο.
Με την χειρότερη μορφή βγαίνει από τα σκοτάδια, είναι
αδελφή του Θανάτου και πρώτη ξαδέλφη της Ενοχής.
Ξεγλιστρά απ' τα παράθυρα του Νόμου δικαιώνοντας κάθε χέρι επιστήμονα γιατρού.
Το πως το αντιλαμβάνεται, το γιατί το βιώνει και αυτό που αισθάνεται
ο καθένας μπροστά σε αυτή την Εφιαλτική όψη ίσως να είναι διαφορετικό.
Στον Φόβο ανήκει ο Θρόνος. Όταν ήρθε λοιπόν αυτή η καταραμένη στιγμή,
με γάντι μιας χρήσης δάχτυλα κρατούν το υγρό που σε στέλνει στην άλλη πλευρά,
δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου καθώς δεν είχε τακτοποιήσει την οικονομική
εκκρεμότητα πριν την διαδικασία αλλά περίμενε το Τέλος.
Μέσα σε ένα παραλήρημα ψιθύριζα ξανά και ξανά
'τον πλήρωσα για να μου σκοτώσει τον Σκύλο' ξανά και ξανά....
Ότι και να γράψω για αυτή τη λέξη είναι λίγο.
Με την χειρότερη μορφή βγαίνει από τα σκοτάδια, είναι
αδελφή του Θανάτου και πρώτη ξαδέλφη της Ενοχής.
Ξεγλιστρά απ' τα παράθυρα του Νόμου δικαιώνοντας κάθε χέρι επιστήμονα γιατρού.
Το πως το αντιλαμβάνεται, το γιατί το βιώνει και αυτό που αισθάνεται
ο καθένας μπροστά σε αυτή την Εφιαλτική όψη ίσως να είναι διαφορετικό.
Στον Φόβο ανήκει ο Θρόνος. Όταν ήρθε λοιπόν αυτή η καταραμένη στιγμή,
με γάντι μιας χρήσης δάχτυλα κρατούν το υγρό που σε στέλνει στην άλλη πλευρά,
δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου καθώς δεν είχε τακτοποιήσει την οικονομική
εκκρεμότητα πριν την διαδικασία αλλά περίμενε το Τέλος.
Μέσα σε ένα παραλήρημα ψιθύριζα ξανά και ξανά
'τον πλήρωσα για να μου σκοτώσει τον Σκύλο' ξανά και ξανά....
οταν σου ψιθυριζει στο αυτι καποιος που εσυ νομιζεις ειναι ο θεος,ειναι ο διαβολος,γιατι ειναι ο καλυτερος ψευτης..ενω εσυ θελεις παντα να οδηγεισαι απ το θεο..
επιστραφηκε που ελεγαν και οι στωικοι..
τι να πρωτοθυμηθω απο λαθη , ειδικα στο πρωτο σκυλι μου αναθεμα κι αν ειχα κανει και κατι σωστο, αλλα ακομα και τωρα πιστευω οτι δε μπορει , καποιο λαθος θα κανω , δεν νομιζω οτι υπαρχει ανθρωπος που δεν κανει ποτε λαθη
Καμία εξομολόγηση από μένα... η βλαμμένη που έχω πρέπει να εξομολογηθεί και να ζητήσει συγχώρεση
Τοσο σοβαρα ειμαι???
Αν γυρναγα τον χρονο πισω θα προσπαθουσα να ειμαι πιο αυστηρη και να θεσω ορια απο τις πρωτες μερες, να ξεκινησω αμεσως εκπαιδευση και να αναπτυξω απο την αρχη μια ουσιαστικη σχεση με τον σκυλο
Αρκετά λάθη και παραλείψεις στο τομέα της εκπαίδευσης με αποτέλεσμα να μας ταλαιπωρούν ακόμα και τώρα. Έχουμε διορθώσει αρκετά. Τουλάχιστον δεν έκανα λάθη με την διατροφή του. Ελπίζω αν υπάρξει δεύτερος σκύλος (που δεν θα είναι jack
Oooλοι/ες σφάλαμε αδέρφια και Οοολοι/ες "αμαρτήσαμε" .Ο/Η πρώτος-η αναμάρτητος-η δε γεννήθηκε ακόμα! Η ουσία της συζήτησης έγκειται στο να περιγράψουμε ποιο λάθος μας θεωρούμε ως μείζον. Αυτο για το οποιο μετανιώσαμε περισσότερο. Αναμένουμε λοιπόν τη συγκεκριμένη μικρή ή μεγάλη ιστορία σας1. Ρέϊκι του έκανες? τότε, που πας, ρε Καραμήτρο?????
2. Δυστυχώς, Φώτη... για όσους αγαπάνε πραγματικά το σκύλο...
Οι περισσότεροι λένε το ίδιο με σένα... αλλά, αυτή η αγωνία και η συνεπαγόμενη θλίψη πάνε "πακέτο" με την αγάπη για το σκύλο... ήδη το έχω περάσει δυό φορές και...
Υ.Γ. Οσο για το ερώτημα του θέματος... αν αρχίσω να απαριθμώ τα λάθη μου, θα γεμίσουν αρκετές σελίδες με το σεντόνι που θα προκύψει...
D
Deleted member 14614
Guest
Ο πατέρας μου είχε στο εξοχικό του ένα ντόμπερμαν (μην αναλύσουμε τι και πώς, δεν έχει σημασία). Με το σκυλί αυτό είχα τρομερό δέσιμο, όποτε το επισκεπτόμουν καθόμουν με τις ώρες μαζί του και μου έδειχνε κι εκείνο την αγάπη του με κάθε ευκαιρία. Μια φορά, λοιπόν, το αφήνουμε λυτό σε περιφραγμένο, αλλά κατηφορικό χώρο γεμάτο πέτρες. Επειδή δεν με "άκουγε", όμως, αποφάσισα ως μικρό παιδί τότε που έκανε ό,τι του λένε, να το χτυπήσω. Του έβαλα, λοιπόν, τις φωνές και το χτύπησα μια φορά στην κοιλιά με όση δύναμη μπορεί να έχει ένα παιδί έκτης δημοτικού. Αφού γίνεται αυτό, πάω να περπατήσω και τρώω τούμπα και χτυπάω με το γόνατο κάτω. Κλάματα, αίματα, κλπ. Ξαφνικά, νιώθω όπως είμαι ξαπλωμένος κάτω να... κινούμαι! Το σκυλί με είχε δαγκώσει από τη μπλούζα και με τράβαγε προς το σπίτι... Εκείνη την ώρα, βάζω πλέον τα κλάματα από τη συγκίνηση, το σκυλί μού γλύφει το χτυπημένο γόνατο και παίρνοντάς το αγκαλιά ορκίστηκα να μην ξαναχτυπήσω ζώο και να μην ξανανεχτώ, τουλάχιστον παρουσία μου, κακοποίηση από άλλους.
Εχει δικιο γκοστ ... οκ λοιπον , θα πω τη βλακεια που εκανα χτες μολις , που ΔΕΝ δικαιολογειται με τιποτα λεμε .... χτες με τα μπουμπουνητα , οταν ταραχτηκε λιγο ο πριγκιπας , αντι να τον αγνοησω πηγα και τον παρηγορησα η βλαμενη , τον χαιδευα και του λεγα ενταξει αγορι μου δεν ειναι τιποτα , θα περασει ... τη καταλαβα τη βλακεια σχετικα νωρις , θα δω στην επομενη καταιγιδα ποσο πισω πηγαμε.
Aς αρχίσω να απαριθμώ τα λάθη μου..προσωπικά και οικογενειακά.
10ετία 80 και η σκύλα μας, ημίαιμο πόιντερ , αστείρωτη.
Την ίδια περίοδο αρσενικός σκύλος, γυιός της αδεσποτούλας που φροντίζαμε μετά από ένα ατύχημα που είχε τον μαζεύουμε επάνω. Ζευγάρωσαν δύο φορές. Η πρώτη γέννα 2 σκυλάκια, πεθαίνει στην γέννα το πρώτο, το δεύτερο το δώσαμε όταν πήγε 2 μηνών (πάλι καλά).
Δεύτερη γέννα 5 κουτάβια, κρατάμε το ένα και πάμε και τα τέσσερα νεογέννητα και τα κοιμίζουμε στον κτηνίατρο. Συγκεκριμένα εγώ το έκανα, οι γονείς μου έλειπαν αλλά ήταν αποφασισμένο το έγκλημα..Ημουν 17 χρονών και το κλάμα τους καθώς τους έκανε την ένεση δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Γιατί δεν τα κρατήσαμε για να τα δώσουμε όταν μεγαλώσουν? Φοβόντουσαν ότι δεν θα βρεθούν καλά σπίτια...Και για τα δικά τους μυαλά η ευθανασία ήταν η καλύτερη λύση..Για στείρωση ούτε λόγος, δεν θυμάμαι να μας ειχε και ο γιατρός προτείνει τότε κάτι τέτοιο αλλά δεν είμαι σίγουρη.
Μεγάλο λάθος επίσης ο τρόπος που χάσαμε τον αρσενικό. Γεννημένος στον δρόμο όπως ο Τζιμάκος θεωρούσαμε ότι δεν είναι σωστό να τον μαντρώσουμε. Φυσικά πλήρωσε την ελευθερία του και τις βόλτες του μονος του με την ζωή του όταν τον βρήκαμε σκοτωμένο από αυτοκίνητο, ένα πρωί..
Άλλο λάθος , προσωπικό μου εντελώς, τα δύο προηγούμενα σκυλιά της οικογένειας δεν τα πήγαινα βόλτες όπως έπρεπε. Όποτε μου ερχότανε τα έβγαζα έξω. Έπρεπε να χάσω την μία μου σκύλα από γεράματα για να μετανοιώσω πικρά και να βγάζω την άλλη τακτικά και με επιμέλεια έξω.
Στα τωρινά μου σκυλιά σίγουρα κάνω λάθη αρκετά. Αλλά λάθη όχι τόσο σοβαρά όσο εκείνα. Είμαι πλέον ενημερωμένη, ξέρω τις υποχρεώσεις μου, δεν διακινδυνεύω την υγεία τους με ανοησίες όπως ζευγαρώματα , τους κάνω εξετάσεις αίματος συχνά, η εκτόνωση τους είναι πρώτη και καλύτερη στις υποχρέωσεις της ημέρας ακόμη και όταν έχω πυρετό.
Επειδή είχαμε σκυλιά από πριν γεννηθώ και η ενημέρωση μας ήταν ελλιπής και παλιές συνήθειες θεωρόντουσαν σωστές τα λάθη που έγιναν ήταν πολλά. Και αν τότε μας τα επισήμανε κάποιος είμαι σίγουρη ότι θα λέγαμε τα σκυλιά μας τα λατρεύουμε και κάνουμε τα πάντα για αυτά. Και το πιστεύαμε. Όπως ίσως οι νέοι τώρα που μπαίνουν στο φόρουμ και προσβάλονται μόλις τους την πούμε..
10ετία 80 και η σκύλα μας, ημίαιμο πόιντερ , αστείρωτη.
Την ίδια περίοδο αρσενικός σκύλος, γυιός της αδεσποτούλας που φροντίζαμε μετά από ένα ατύχημα που είχε τον μαζεύουμε επάνω. Ζευγάρωσαν δύο φορές. Η πρώτη γέννα 2 σκυλάκια, πεθαίνει στην γέννα το πρώτο, το δεύτερο το δώσαμε όταν πήγε 2 μηνών (πάλι καλά).
Δεύτερη γέννα 5 κουτάβια, κρατάμε το ένα και πάμε και τα τέσσερα νεογέννητα και τα κοιμίζουμε στον κτηνίατρο. Συγκεκριμένα εγώ το έκανα, οι γονείς μου έλειπαν αλλά ήταν αποφασισμένο το έγκλημα..Ημουν 17 χρονών και το κλάμα τους καθώς τους έκανε την ένεση δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Γιατί δεν τα κρατήσαμε για να τα δώσουμε όταν μεγαλώσουν? Φοβόντουσαν ότι δεν θα βρεθούν καλά σπίτια...Και για τα δικά τους μυαλά η ευθανασία ήταν η καλύτερη λύση..Για στείρωση ούτε λόγος, δεν θυμάμαι να μας ειχε και ο γιατρός προτείνει τότε κάτι τέτοιο αλλά δεν είμαι σίγουρη.
Μεγάλο λάθος επίσης ο τρόπος που χάσαμε τον αρσενικό. Γεννημένος στον δρόμο όπως ο Τζιμάκος θεωρούσαμε ότι δεν είναι σωστό να τον μαντρώσουμε. Φυσικά πλήρωσε την ελευθερία του και τις βόλτες του μονος του με την ζωή του όταν τον βρήκαμε σκοτωμένο από αυτοκίνητο, ένα πρωί..
Άλλο λάθος , προσωπικό μου εντελώς, τα δύο προηγούμενα σκυλιά της οικογένειας δεν τα πήγαινα βόλτες όπως έπρεπε. Όποτε μου ερχότανε τα έβγαζα έξω. Έπρεπε να χάσω την μία μου σκύλα από γεράματα για να μετανοιώσω πικρά και να βγάζω την άλλη τακτικά και με επιμέλεια έξω.
Στα τωρινά μου σκυλιά σίγουρα κάνω λάθη αρκετά. Αλλά λάθη όχι τόσο σοβαρά όσο εκείνα. Είμαι πλέον ενημερωμένη, ξέρω τις υποχρεώσεις μου, δεν διακινδυνεύω την υγεία τους με ανοησίες όπως ζευγαρώματα , τους κάνω εξετάσεις αίματος συχνά, η εκτόνωση τους είναι πρώτη και καλύτερη στις υποχρέωσεις της ημέρας ακόμη και όταν έχω πυρετό.
Επειδή είχαμε σκυλιά από πριν γεννηθώ και η ενημέρωση μας ήταν ελλιπής και παλιές συνήθειες θεωρόντουσαν σωστές τα λάθη που έγιναν ήταν πολλά. Και αν τότε μας τα επισήμανε κάποιος είμαι σίγουρη ότι θα λέγαμε τα σκυλιά μας τα λατρεύουμε και κάνουμε τα πάντα για αυτά. Και το πιστεύαμε. Όπως ίσως οι νέοι τώρα που μπαίνουν στο φόρουμ και προσβάλονται μόλις τους την πούμε..
Last edited:
Δεν θα την είχα ζευγαρώσει με Ελληνικό ποιμενικό αλλά με κάποιο Ροδεσιανό για να πουλούσα τα κουτάβια 76 ευρώ περισσότερα.
Μην αρχίσετε, πλάκα κάνω.
Δεν θα της είχα δώσει ποτέ λυχουδιά την ώρα του φαγητού.
Όποτε τρώμε δεν ξεκολλάει από δίπλα μας, μας κοιτάει με αυτό το γνωστό ύφος του αδέσποτου στην ταβέρνα και γεμίζει το πάτωμα σάλια.
Μην αρχίσετε, πλάκα κάνω.
Δεν θα της είχα δώσει ποτέ λυχουδιά την ώρα του φαγητού.
Όποτε τρώμε δεν ξεκολλάει από δίπλα μας, μας κοιτάει με αυτό το γνωστό ύφος του αδέσποτου στην ταβέρνα και γεμίζει το πάτωμα σάλια.
Το κλασσικό λάθος που νομίζω ότι κάνουμε όλοι (ή έτσι λέω για να παρηγορούμαι) είναι ότι δε τους αφιερώνουμε όσο χρόνο τους αξίζει.
Σχεδόν κάθε πρωί λέω “έπρεπε να είχα σηκωθεί λίγο πιο νωρίς για να πηγαίναμε μια καλή βόλτα και όχι ένα βιαστικό εικοσάλεπτο”.
Επειδή όμως αυτό μοιάζει με γενικότητα, ή ακόμα και υπεκφυγή, ένα λάθος που είχα κάνει την πρώτη μέρα που ο σκύλος θα έμενα μόνος στο σπίτι... ήταν ότι... τον έδεσα...
Ήξερα ότι αυτό δεν ήταν σωστό αλλά μέχρι να προσαρμοστεί στο χώρο σκέφτηκα ότι θα την ασφαλέστερο να είναι περιορισμένη γιατί μπορεί να κινδυνεύσει από κάτι που δεν πήγαινε το μυαλό μου.
Την έβαλα κάτω από το τραπέζι της τραπεζαρίας με το κρεβάτι-φωλιά της και νερό. Το καλοριφέρ επίσης ήταν κοντά για να την κρατάει ζεστή (ήταν ήδη ενήλικη αλλά αγαπάει τη ζέστη).
Την ίδια μέρα για πρώτη και μοναδικη φορά στη ζωή μου κλείστηκα σε ασανσέρ!
Ήταν άσχημη η αίσθηση να μπορείς να κινηθείς μόνο σε έναν περιορισμένο χώρο και παρότι ξέρεις ότι σε λίγο θα βγεις δε μπορείς να το κάνεις από μόνος σου και όποτε θέλεις.
Εννοείται ότι όση ώρα περίμενα να μου ανοίξουν σκεφτόμουν “καλά να πάθω” και ασφαλώς δεν έδεσα ξανά το σκύλο στο σπίτι.
Πιθανόν έγιναν και κάποια λάθη που ούτε καν τα κατάλαβα και σίγουρα θα είχα κάνει πολύ περισσότερα αν δεν είχα έναν εύκολο σκύλο (*agapoylas*) ή την είχα πάρει από κουτάβι.
Ghostodoc όντως ωραίο θέμα!
Συχνά μου αρέσει ο τρόπος που τοποθετήσε ή οι ιδεές σου αλλά δεν είναι σωστό να μπω σε ένα θέμα μόνο και μόνο για να πω “συμφωνώ με τον Ghostdoc”, εδώ όμως μιας και το θέμα εσύ το άνοιξες επιτρέπεται ένα μικρό off topic σχόλιο!
Σχεδόν κάθε πρωί λέω “έπρεπε να είχα σηκωθεί λίγο πιο νωρίς για να πηγαίναμε μια καλή βόλτα και όχι ένα βιαστικό εικοσάλεπτο”.
Επειδή όμως αυτό μοιάζει με γενικότητα, ή ακόμα και υπεκφυγή, ένα λάθος που είχα κάνει την πρώτη μέρα που ο σκύλος θα έμενα μόνος στο σπίτι... ήταν ότι... τον έδεσα...
Ήξερα ότι αυτό δεν ήταν σωστό αλλά μέχρι να προσαρμοστεί στο χώρο σκέφτηκα ότι θα την ασφαλέστερο να είναι περιορισμένη γιατί μπορεί να κινδυνεύσει από κάτι που δεν πήγαινε το μυαλό μου.
Την έβαλα κάτω από το τραπέζι της τραπεζαρίας με το κρεβάτι-φωλιά της και νερό. Το καλοριφέρ επίσης ήταν κοντά για να την κρατάει ζεστή (ήταν ήδη ενήλικη αλλά αγαπάει τη ζέστη).
Την ίδια μέρα για πρώτη και μοναδικη φορά στη ζωή μου κλείστηκα σε ασανσέρ!
Ήταν άσχημη η αίσθηση να μπορείς να κινηθείς μόνο σε έναν περιορισμένο χώρο και παρότι ξέρεις ότι σε λίγο θα βγεις δε μπορείς να το κάνεις από μόνος σου και όποτε θέλεις.
Εννοείται ότι όση ώρα περίμενα να μου ανοίξουν σκεφτόμουν “καλά να πάθω” και ασφαλώς δεν έδεσα ξανά το σκύλο στο σπίτι.
Πιθανόν έγιναν και κάποια λάθη που ούτε καν τα κατάλαβα και σίγουρα θα είχα κάνει πολύ περισσότερα αν δεν είχα έναν εύκολο σκύλο (*agapoylas*) ή την είχα πάρει από κουτάβι.
Ghostodoc όντως ωραίο θέμα!
Συχνά μου αρέσει ο τρόπος που τοποθετήσε ή οι ιδεές σου αλλά δεν είναι σωστό να μπω σε ένα θέμα μόνο και μόνο για να πω “συμφωνώ με τον Ghostdoc”, εδώ όμως μιας και το θέμα εσύ το άνοιξες επιτρέπεται ένα μικρό off topic σχόλιο!
Last edited:
- χα χα αν αυτο είναι το μεγαλύτερο λάθος και υπάρχει Θεία (κυνολογική) δίκη , εμείς πάμε κατευθείαν για τα καζάνια , εσυ θα τη γλιτώσεις με μικρή εγγύηση
- κι εσυ θα τη γλιτώσεις ,με αναστολή και μια απλη σύσταση να μην πλησιάζεις το σκύλο σε κακοκαιρία
Σε ευχαριστώ θερμά για τα γλυκά σου λόγια
Κατι που οσο και να γυρισω το χρονο πισω , οσο και να μετανοω δεν αλλαζει...
Δεν κανει αυτο που ειναι γραμενο στο dna του να κανει.
οποτε...
Μαλλον.. εγω δεν επρεπε να πάρω αυτο το σκυλο. Οχι για να ζω σε ενα διαμερισμα στο Π.Φαληρο.
Γενικοτερα στην καθημερινοτητα μας ειμασταν και ειμαστε μια χαρα. Κανει οτι θελει εκεινος. ( εκτος να τραμπουκιζει σκυλια και να κυνηγαει γατες. Εκει κανει οτι θελω εγω.)
λαθη πολλα,παρα πολλα που θα συνεχισουν να ερχονται.σε λαβι ομως.
απλα αν μπορουσα να(ζησω) το σκυλο οπως τωρα πριν 10-15 χρονια αυτο θα αλλαζα.
απλα αν μπορουσα να(ζησω) το σκυλο οπως τωρα πριν 10-15 χρονια αυτο θα αλλαζα.
