...H κυρία, συνοδεύεται (off-leash) από το ενήλικο - αρσενικό - dog aggressive - υπερκινητικό - "τσαμπουκαλεμένο" τσιουάουα της...
Και ο σκυλάκος... χωρίς να το γνωρίζει... ξεκινάει "σφαίρα", για να συναντήσει το ...πεπρωμένο του...
...Ο σκυλάκος, εν τω μεταξύ, με τη στιγμιαία ένταση του οδηγού, μπόρεσε και ελευθερώθηκε... και συνέχισε τις επιθέσεις (!!!) με τα δόντια έξω, αποφεύγοντας τον Casper και μένοντας στην απόσταση που καθορίζει το μήκος του οδηγού...
Και αναρωτιέμαι: Μόνο εμείς κοντεύουμε να πάθουμε εγκεφαλικό, όταν ένα άλλο σκυλάκι κινδυνεύει? Και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι? Τόσο αναίσθητοι?
Χτες βράδυ...
Πάλι ο ίδιος σκύλος, το κέρατό μου!!!
Αυτή τη φορά, ο γιός της ιδιοκτήτριας, τον εκτόνωνε (πάντα, off-leash - τι να λέμε τώρα) στον κήπο της πολυκατοικίας τους... με κλειστές πόρτες, αλλά ο μικρός μπόρεσε και χώθηκε ανάμεσα από τα κάγκελα...
Και έκανε κανονικό μαρς στον Casper... ο οποίος τον είχε εκεί, προστά στη μούρη του, "λαχταριστό" και νόστιμο!!!
Εγώ, περιττό να πω ότι αιφνιδιάστηκα, γιατί ο σκυλάκος προέκυψε από το πουθενά και δεν φώναξα το απαραίτητο "ΟΧΙ!!!"... έτσι, ο Casper ένιωσε ότι όλα παίζουν και πήγε να τον αρπάξει... όπου διορθώθηκε (άδικα - για μιά ακόμα φορά)... και (παραδόξως - πνίγηκε "λιγάκι", βέβαια) άρχισε να ηρεμεί... και όσο ηρεμούσε ο Casper, τόσο να επιτίθεται ο άλλος, από κάθε κατεύθυνση που μπορούσε!!
Επειδή η σκηνή "λάμβανε χώρα" σε (στενό) πεζοδρόμιο κεντρικού δρόμου, όλοι μας είχαμε την αγωνία να μη γίνει η στραβή και πεταχτεί ο μικρούλης στο δρόμο... πανικός!
Μέχρι και ο Casper αντιλαμβανόταν τον κίνδυνο του δρόμου και στεκόταν ακίνητος, προσπαθώντας μόνο να αποφεύγει τις δαγκωνιές... τα αυτοκίνητα δε, είχαν σταματήσει και έκαναν χάζι το θέαμα (μη σας πω ότι τίποτα μερακλήδες είχαν αρχίσει να βάζουν και στοιχήματα)...
Ο δε νεαρός ιδιοκτήτης, που προφανώς φοβόταν, δεν έβγαινε έξω, αλλά φώναζε το σκυλάκο του μέσα από τα κάγκελα!!!
Τελικά, μπόρεσε και τον μάζεψε η γυναίκα μου και τον κράτησε για να βγει ο νεαρός και να τον παραλάβει...
Υ.Γ. Αυτό δε, που μου έσπασε
κυριολεκτικά τα νεύρα, είναι πως η Μόκα (ως άλλος βούδας), τι έκανε?
Ακολουθούσε χαλαρά όλες τις κινήσεις του μικρού, σαν να μην τρέχει τίποτα και του μύριζε τον κwλο!!!