Πάλι καλά κοριτσάκι μου να λες...Το καλό είναι οτι ο μικρός δεν έχει κάποιο δάγκωματα (τον ειχε αρπάξει από το αυτί το άλλο)...
Πολυ κακως που το εκανες αυτο. Θα την κανεις ανασφαλη και νευρικη.Επειδή η Μάγια μου είναι αρκετά μικρή για να είμαι σίγουρος ότι δεν θα χτυπήσει στο παιχνίδι με ένα μεγάλο σκυλί, την πήρα αγκαλιά.
Όποτε πήγαινα να φύγω και γύριζα πλάτη στον Όσκαρ, να τος να χοροπηδάει πάνω στην πλάτη μου για να μυρίσει την Μάγια. Και ξανά πάλι. Βρέ φύγε καλέ μου, τίποτα αυτός. Αυτό γινόταν για κανένα μισάωρο. Μας άφησε μόνο όταν φτάσαμε σπίτι. Ξινή μας την έβγαλε τη βόλτα.
Το έχει κάνει η μάνα μου !! και όχι στις Σπέτσες ....(γενικά μιλώντας...)
(ξέρω μητέρα που παράτησε μέσα στη μέση του δρόμου το καρότσι με το μωρό κι άρχισε να τρέχει, επειδή ερχόταν προς το μέρος της ένα κουτάβι. Ευτυχώς που ο δρόμος ήταν στις Σπέτσες...)
Αγάθη η φοβία των παιδιών οφείλεται σε έλλειψη κοινωνικοποίησης με τα ζώα. Αναφέρομαι στα συγκεκριμένα παιδιά.(γενικά μιλώντας...)
Λογικό είναι όταν σου "πετάγεται" είτε από γωνία είτε μέσα απ'το ασανσέρ το..."θηρίο" (ανεξαρτήτου χρώματος) να ξαφνιαστείς. Κι εμένα μου έχει συμβεί να πισωπατήσω, όταν στρίβω τη γωνία ας πούμε και έρχεται σκύλος που δεν τον έχω δει ή ανοίγει μια πόρτα και βγαίνει πρώτα ο σκύλος και μετά ο άνθρωπος...
(Προφανώς δεν υστεριάζω ούτε τρέχω ουρλιάζοντας.)
Από την άλλη, όταν ένας άνθρωπος έχει φοβία, δεν μπορείς με τη λογική να την εξηγήσεις και να πείσεις τον άλλον να μη φοβάται. Το θέμα είναι να μη σου δημιουργούν πρόβλημα. Κοινώς, να σέβεται ο ένας τον άλλον.
(ξέρω μητέρα που παράτησε μέσα στη μέση του δρόμου το καρότσι με το μωρό κι άρχισε να τρέχει, επειδή ερχόταν προς το μέρος της ένα κουτάβι. Ευτυχώς που ο δρόμος ήταν στις Σπέτσες...)
Καλα εδω εχουν πει την δικη μου "λυκο" που οταν σε κοιταζει σου σκαει κ ενα χαμογελο κ δεν θα πουν τον δικο σου?!Αν και το έχω ξαναπεί,αλλά δε το έχω ξεχάσει ακόμα! Βλέποντας το Ρόκυ πως έπαιζε με ένα κουρέλι που το τίναζε δεξιά κι αριστερά,κάποιος που έχει επίσης σκύλο,και τον έβγαλε ότι είναι διασταύρωση με κανονικό λύκο!!! Μου τον έβγαλαν δλδ υβρίδιο....
Τι άλλο θα ακούσουμε βρε παιδιά!!!
Καλά με παιδιά το τι ακούμε κι εμείς δε λέγεται!!!
"Μαμάααα κοίτα ένα τεράααααστιο σκύλοοοο....."
Απάντηση μεγαλύτερου αδερφού:
"Τι σκύλος βρε? Δε το βλέπεις? Αυτός είναι λύκαρος...."!!!
Όχι μωρό δεν τον φοβόντουσανΜυρτώ, νομίζω, κι αν κάνω λάθος διόρθωσέ με, γιατί δεν ξέρω τα συγκεκριμένα παιδιά, ότι ίσως πρώτα η μάνα φοβάται κι έχει μεταδώσει τον ίδιο φόβο στα παιδιά.
Στην περίπτωση που ανέφερα, η μάνα έχει μεταδώσει τον ίδιο φόβο στη μεγάλη της κόρη (15 ετών). Τα δυο μικρότερα παιδιά της (10 και 7 περίπου) δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Να τα δεις πώς "κυλιούνται" με το τσοπανόσκυλο της Ελένης, την Άρτεμη. Ενώ η μεγάλη κόρη, φρικάρει και σε φωτό να δει σκύλο, που λέει ο λόγος...
Είναι "περίεργο" πράγμα οι φοβίες...
Δε λες πάλι καλά που δεν χτύπησαν σε καμιά σκάλα, να'χατε να τρέχετε...
(θα μπορούσα να ρωτήσω, αν πχ τα παιδάκια αυτά φοβόντουσαν τον Έλβις από μωρό κλπ κλπ..., αλλά φοβάμαι πως θα βγούμε οφ τόπικ...)
Στην τελική, και για να είσαι κι εσύ πιο ήσυχη, θα μπορούσες να βγαίνεις πρώτη εσύ από το ασανσέρ και ν'ακολουθεί το ...."θηρίο".... Τι να πω...
χαχαχαχαχχαχ ισχυει!!!!!!!!!!!Μα και τα βρισίδια και τα καντήλια που τους κατεβάζουμε κάθε φορά, ιερά είναι!! πακέτo με την ιερή βόλτα!!
Αν το κάνανε μερικοί συγγενείς μου και σε μένα χαρούμενος θα ήμουνα.παιδιά μια θεία μου είναι έτσι.την προηγούμενη φορά ήταν στο μαγαζί μου κι εκεί που έβαζε πατάτες βλέπει ένα μικρό αδέσποτο να περνάει έξω από το μαγαζί και...............πετάει τις πατάτες τρέχει κα κλείνει την πόρτα και μέχρι να εξαφανιστεί το σκυλί δεν άφηνε τους πελάτες΄ούτε να βγουν ούτε να μπουν!στο σπίτι μου από τότε που έχω την αλις δεν έχει πατήσει!