Αυτό με τα παιδάκια... είναι δύσκολο, πραγματικά -- ειδικά για εμάς που έχουν 'Δαλματίαςςςςςςςςςςςςςςςς' και 'Ζνούπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι' 
Ενοχλήσεις στη βόλτα;
- Thread starter kkranis
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Αααα αυτό είναι δικό σου θέμα όμως, όχι των πιτσιρικίων
με μία μικρή διαφορά. αν το τερριέ δει από τα 10 μέτρα κάποιον να του έρχεται λογικά θα κάτσει αδιάφορο.. το γκόλντεν θα σου βγάλει το χέρι να τρέξει προς το άτομο να χαριεντιστεί... #καμία_ελπίδα
Χθες βράδυ πετυχαίνουμε στην πλατεία φιλικό μας ζευγάρι με τα δύο τους παιδιά, 8 χρονών και 11 μηνών, και τον σκύλο τους. H Maya έχει απίστευτη αδυναμία σε όλα τα πιτσιρίκια και ειδικά στα μωρά. Χαμηλώνει η φίλη μας που έχει το μωρό στην αγκαλιά της και αρχίζει η Maya τις χαρές και το γλύψιμο.
Εκείνη την ώρα πλησιάζει διστακτικά μία κυρία, που μας κοίταζε από διπλανό παγκάκι. Κοιτάζει τη Maya και ρωτάει:
Κυρία: "Δαγκώνουν τα σκυλιά;"
Εγώ: "Πολύ. Δεν βλέπετε;..."
Κ: "Τι ράτσα είναι;"
Ε: "Husky"
K: "Πολύ όμορφα"
Ε: "Ευχαριστώ"
Ξεκινάει με σπασμωδικές κινήσεις να προσπαθεί να χαϊδέψει τη Maya, χωρίς να ρωτήσει βέβαια. Βάζει το χέρι της μισό μέτρο πάνω από το κεφάλι της και κάθε φορά που τη κοίταζε η Maya, αυτή τράβαγε απότομα το χέρι της.
Ε: "Δεν το κάνετε σωστά. Απλώστε χαμηλά το χέρι σας με την παλάμη προς τα μέσα, αφήστε το σκυλί να σας πλησιάσει αυτό και να σας μυρίσει. Και χαϊδέψτε το στο πλάι. Όχι πάνω από το κεφάλι."
Απλώνει το χέρι πάλι από επάνω... την πλησιάζει η Maya και η κυρία φεύγει έντρομη μισό μέτρο πίσω. Το σκυλί να την κοιτάει όλο απορία...
Ε: "Να σας πω; Να το αφήσουμε καλύτερα; Αφού δεν το έχετε... Θαυμάστε τα από μακριά."
Μακριά και αγαπημένοι που λένε.
Εκείνη την ώρα πλησιάζει διστακτικά μία κυρία, που μας κοίταζε από διπλανό παγκάκι. Κοιτάζει τη Maya και ρωτάει:
Κυρία: "Δαγκώνουν τα σκυλιά;"
Εγώ: "Πολύ. Δεν βλέπετε;..."
Κ: "Τι ράτσα είναι;"
Ε: "Husky"
K: "Πολύ όμορφα"
Ε: "Ευχαριστώ"
Ξεκινάει με σπασμωδικές κινήσεις να προσπαθεί να χαϊδέψει τη Maya, χωρίς να ρωτήσει βέβαια. Βάζει το χέρι της μισό μέτρο πάνω από το κεφάλι της και κάθε φορά που τη κοίταζε η Maya, αυτή τράβαγε απότομα το χέρι της.
Ε: "Δεν το κάνετε σωστά. Απλώστε χαμηλά το χέρι σας με την παλάμη προς τα μέσα, αφήστε το σκυλί να σας πλησιάσει αυτό και να σας μυρίσει. Και χαϊδέψτε το στο πλάι. Όχι πάνω από το κεφάλι."
Απλώνει το χέρι πάλι από επάνω... την πλησιάζει η Maya και η κυρία φεύγει έντρομη μισό μέτρο πίσω. Το σκυλί να την κοιτάει όλο απορία...
Ε: "Να σας πω; Να το αφήσουμε καλύτερα; Αφού δεν το έχετε... Θαυμάστε τα από μακριά."
Μακριά και αγαπημένοι που λένε.
Η καημένη φοβότανε. Το έχω συναντήσει κι εγώ αυτό που λες. Άνθρωποι που λαχταράνε να έχουν επαφή με σκύλους αλλά που χρόνια αγνοιας και φόβου δεν τους επιτρέπουν να το κάνουν.
Πραγματικά, από τον φόβο της δεν είχε καμία επαφή με αυτά που της έλεγα.
Πάντως η Maya θα ήταν το τέλειο therapy dog για τέτοιες περιπτώσεις.
Ευγενική, έξω καρδιά, ζητάει την ανθρώπινη επαφή και είναι πολύ ανεκτική. ΑΛΛΑ αν αρχίσει τα "ΑΑΟΥΥΥ", θα τους δημιουργήσει επιπλέον ψυχολογικά
Πάντως η Maya θα ήταν το τέλειο therapy dog για τέτοιες περιπτώσεις.
Ευγενική, έξω καρδιά, ζητάει την ανθρώπινη επαφή και είναι πολύ ανεκτική. ΑΛΛΑ αν αρχίσει τα "ΑΑΟΥΥΥ", θα τους δημιουργήσει επιπλέον ψυχολογικά
Τόχω διαπιστώσει κι εγώ!
Νοιώθουν την ανάγκη να χαιδέψουν, αλλά επειδή δεν έχουν επαφή με σκυλιά φοβούνται!
Διαλέγουν το πανω μερος του κεφαλιου επειδή θεωρουν ότι είναι μακρυά απ το στομα.
Μόνο που το σκυλί σηκώνει το κεφαλι να δει τι παει να του κανει, τραβανε το χερι γιατι φοβούνται που ζυγωσε το στομα στο χερι τους και καθε φορα τα ίδια, μεχρι να εγκαταλείψουν την προσπάθεια!
Να χαιδεψουν λαιμό ή στηθος δεν το αντέχουν αφου θεωρούν ότι είναι εξ αρχής στο έλεος του στόματος του σκύλου!
Μην ξεχνάτε ότι όσοι δεν έχουν σχέση με σκυλιά, ειναι λογικό να τα θεωρούν απρόβλεπτα και αυτή κατα την γνώμη μου, είναι η γενεσιουργός αιτία του φόβου τους γι αυτά!
Νοιώθουν την ανάγκη να χαιδέψουν, αλλά επειδή δεν έχουν επαφή με σκυλιά φοβούνται!
Διαλέγουν το πανω μερος του κεφαλιου επειδή θεωρουν ότι είναι μακρυά απ το στομα.
Μόνο που το σκυλί σηκώνει το κεφαλι να δει τι παει να του κανει, τραβανε το χερι γιατι φοβούνται που ζυγωσε το στομα στο χερι τους και καθε φορα τα ίδια, μεχρι να εγκαταλείψουν την προσπάθεια!
Να χαιδεψουν λαιμό ή στηθος δεν το αντέχουν αφου θεωρούν ότι είναι εξ αρχής στο έλεος του στόματος του σκύλου!
Μην ξεχνάτε ότι όσοι δεν έχουν σχέση με σκυλιά, ειναι λογικό να τα θεωρούν απρόβλεπτα και αυτή κατα την γνώμη μου, είναι η γενεσιουργός αιτία του φόβου τους γι αυτά!
Το ξένο παιδί το παίρνει ο ιδιοκτήτης και το χειρίζεται!
Αν ένα παιδί θέλει να χαιδέψει τον σκύλο δεν αφήνουμε να είναι απέναντι μας, δηλαδή ιδιοκτήτης-σκύλος-παιδί! Ούτε αφήνουμε να είναι τετ-α-τετ ο σκύλος με το παιδί! Φέρνουμε το παιδί μπροστά μας ακριβώς ανάμεσα από εμάς και τον σκύλο και χειριζόμαστε το παιδί! Αν ο σκύλος παρ'αυτά γυρίσει να μυρίσει ή να περιεργαστεί το κοντό αυτό πράγμα που λέγεται παιδί, επεμβαίνουμε γυρνώντας τον σκύλο και λέμε στο παιδί να χαιδέψει, στήθος ή πλευρά! Ενίοτε βοηθάει παράλληλα και ο ιδιοκτήτης με το να τοποθετεί τα χέρια σε σημεία που αρέσουν στον σκύλο. Του δικού μου σκύλου του αρέσει να τον χαιδεύεις από την κάτω μεριά του λαιμού και στο στήθος, επίσης αν βάλεις και τα χέρια σου στο μπούτι από την μέσα μεριά και τον χαιδέψεις κατεβάζει αυτιά και κοιτάει το υπερπέραν σα χάνος...εκεί είναι που λέω στο παιδί να χτυπήσει τα πλευρά του σκύλου ελαφρά και να πει "μπράβο"! Κάποιες φορές αν έχω και κάποια μπάλα/μπαλάκι μετά το "μπράβο" του λέω να την πετάξει λίγο πιο εκεί για να πάει ο σκύλος να την πιάσει! Έπειτα έχω το παιδί μπροστά στα πόδια μου όρθιος και πετάει την μπάλα για να ξαναπάει να την πιάσει! Το παιδί εξακολουθεί να είναι κολλημένο πάνω μου!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι ο σκύλος ΔΕΝ έχει πρόσβαση στο παιδί!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πολλές φορές υποχρεώνω τον γονέα του παιδιού να το αφήσει να παίξει κανα 2-3λεπτο για να δουλευτεί και το παιδί και ο σκύλος!
Αν κάτσουν παραπάνω ο σκύλος κάνει τεμενάδες στο παιδί...
Αν ένα παιδί θέλει να χαιδέψει τον σκύλο δεν αφήνουμε να είναι απέναντι μας, δηλαδή ιδιοκτήτης-σκύλος-παιδί! Ούτε αφήνουμε να είναι τετ-α-τετ ο σκύλος με το παιδί! Φέρνουμε το παιδί μπροστά μας ακριβώς ανάμεσα από εμάς και τον σκύλο και χειριζόμαστε το παιδί! Αν ο σκύλος παρ'αυτά γυρίσει να μυρίσει ή να περιεργαστεί το κοντό αυτό πράγμα που λέγεται παιδί, επεμβαίνουμε γυρνώντας τον σκύλο και λέμε στο παιδί να χαιδέψει, στήθος ή πλευρά! Ενίοτε βοηθάει παράλληλα και ο ιδιοκτήτης με το να τοποθετεί τα χέρια σε σημεία που αρέσουν στον σκύλο. Του δικού μου σκύλου του αρέσει να τον χαιδεύεις από την κάτω μεριά του λαιμού και στο στήθος, επίσης αν βάλεις και τα χέρια σου στο μπούτι από την μέσα μεριά και τον χαιδέψεις κατεβάζει αυτιά και κοιτάει το υπερπέραν σα χάνος...εκεί είναι που λέω στο παιδί να χτυπήσει τα πλευρά του σκύλου ελαφρά και να πει "μπράβο"! Κάποιες φορές αν έχω και κάποια μπάλα/μπαλάκι μετά το "μπράβο" του λέω να την πετάξει λίγο πιο εκεί για να πάει ο σκύλος να την πιάσει! Έπειτα έχω το παιδί μπροστά στα πόδια μου όρθιος και πετάει την μπάλα για να ξαναπάει να την πιάσει! Το παιδί εξακολουθεί να είναι κολλημένο πάνω μου!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι ο σκύλος ΔΕΝ έχει πρόσβαση στο παιδί!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πολλές φορές υποχρεώνω τον γονέα του παιδιού να το αφήσει να παίξει κανα 2-3λεπτο για να δουλευτεί και το παιδί και ο σκύλος!
Αν κάτσουν παραπάνω ο σκύλος κάνει τεμενάδες στο παιδί...
Σκυλοβόλτα πας ή για babysitting?
Δεν το ξεχνάμε ακριβώς αυτό λέμε. Ότι είναι φυσικό έχοντας μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον ενδεχομένως ζωοφοβικό, με μία μητέρα που πάθαινε υστερία στη θέα σκύλου, ένας ενήλικος πλέον άνθρωπος να νοιώθει μία μεγάλη φοβία για τα ζώα αλλά και συγχρόνως να επιθυμεί την επαφή μαζί τους. Σε τέτοιους ανθρωπους που έχουν καλή διάθεση και αγάπη μέσα τους αλλά και τρόμο οφείλουμε να προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε. Έτσι το βλέπω τουλάχιστον εγώ, ότι αυτό βοηθάει και τους ίδιους αλλά και την νοοτροπία να αλλάξει.
9/10 φορές που συναντάω τους ανθρώπους που περιγράφουμε παραπάνω, ρωτάνε και τους εξηγώ τον σωστό τρόπο και 7 στους 9 το κάνουνε σωστά.
Το πρόβλημα είναι οι άνθρωποι, που νομίζουν ότι ξέρουν από σκυλιά, δεν ρωτάνε, προσεγγίζουν λάθος τον σκύλο και το χειρότερο, δεν δέχονται τις υποδείξεις σου. Ξέρουν αυτοί...
Στο παιδί μου έχω μάθει πως να προσεγγίζει ξένους σκύλους και στα σκυλιά μου να ανέχονται λάθος προσεγγίσεις, μέχρι να υποδείξω τον τρόπο ή απομακρύνω τους ενοχλητικούς.
Στέλιο, εκεί που κυκλοφορώ τα παιδάκια έρχονται με πουλμανάκια.
Πόσες φορές έχω ζήσει την παρακάτω εικόνα... (όπου Chris Pratt βάλε εμένα και όπου raptors τα πιτσιρίκια που μας πλησιάζουν x3)
Το πρόβλημα είναι οι άνθρωποι, που νομίζουν ότι ξέρουν από σκυλιά, δεν ρωτάνε, προσεγγίζουν λάθος τον σκύλο και το χειρότερο, δεν δέχονται τις υποδείξεις σου. Ξέρουν αυτοί...
Στο παιδί μου έχω μάθει πως να προσεγγίζει ξένους σκύλους και στα σκυλιά μου να ανέχονται λάθος προσεγγίσεις, μέχρι να υποδείξω τον τρόπο ή απομακρύνω τους ενοχλητικούς.
Στέλιο, εκεί που κυκλοφορώ τα παιδάκια έρχονται με πουλμανάκια.
Πόσες φορές έχω ζήσει την παρακάτω εικόνα... (όπου Chris Pratt βάλε εμένα και όπου raptors τα πιτσιρίκια που μας πλησιάζουν x3)
Δεν είναι ενόχληση, είναι αστείο περιστατικό.
Είμαστε με τη σκύλα βόλτα σε παρκάκι με αρκετούς σκυλοιδιοκτήτες. Ένας τύπος 50 -55 χρονών, παίζει με τον «Ερμή» του. Τρέχει η Πίκα εκεί και αρχίζουν τα σκυλιά να παίζουν και εμείς ψιλή κουβέντα. Ο τύπος, φιλικότατος και προσηνής, είναι συνέχεια «Ο Ερμής αυτό, ο Ερμής εκείνο κλπ». Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο Ερμής σχεδόν κάθεται και κατουράει….σαν θηλυκό.
«Συγγνώμη, θηλυκό είναι;» ρωτάω. «Ναι» μου απαντάει. «Και γιατί τον λέτε Ερμή» ξαναρωτάω. «Να σου πω» μου λέει.
«Όταν έκανα το πρώτο μου παιδί, ήθελα αγόρι. Ήρθε κορίτσι. Το δεύτερο ήμουν σίγουρος ότι θα είναι αγόρι και πάλι ήταν κορίτσι. Το ίδιο έγινε και με το τρίτο. Είμαι σε ένα σπίτι με τέσσερις γυναίκες. ΤΕΣΣΕΡΙΣ! Όποιο ντουλάπι και να ανοίξεις, σερβιέτες θα βρεις μέσα. Πριν 5 χρόνια έλειπα σε ταξίδι και οι κόρες μου, μου είπαν ότι θα πάρουν σκύλο. Εγώ είπα εντάξει αρκεί να είναι αρσενικό. Γύρισα και βρήκα πάλι θηλυκό. Το πιστεύεις; Κι’ άλλο θηλυκό στο σπίτι. Η μοίρα μου ‘χει;... Τη πήρα αμέσως, τη στείρωσα και τους είπα ότι αν δεν την φωνάζουν εφεξής Ερμή, εγώ θα έφευγα από το σπίτι»
Και επειδή το μάτι του άρχιζε λίγο να γυαλίζει καθώς θυμόταν την ιστορίας της ζωής του, τον άφησα να κανακεύει τον «Ερμή» του και έφυγα
Είμαστε με τη σκύλα βόλτα σε παρκάκι με αρκετούς σκυλοιδιοκτήτες. Ένας τύπος 50 -55 χρονών, παίζει με τον «Ερμή» του. Τρέχει η Πίκα εκεί και αρχίζουν τα σκυλιά να παίζουν και εμείς ψιλή κουβέντα. Ο τύπος, φιλικότατος και προσηνής, είναι συνέχεια «Ο Ερμής αυτό, ο Ερμής εκείνο κλπ». Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο Ερμής σχεδόν κάθεται και κατουράει….σαν θηλυκό.
«Συγγνώμη, θηλυκό είναι;» ρωτάω. «Ναι» μου απαντάει. «Και γιατί τον λέτε Ερμή» ξαναρωτάω. «Να σου πω» μου λέει.
«Όταν έκανα το πρώτο μου παιδί, ήθελα αγόρι. Ήρθε κορίτσι. Το δεύτερο ήμουν σίγουρος ότι θα είναι αγόρι και πάλι ήταν κορίτσι. Το ίδιο έγινε και με το τρίτο. Είμαι σε ένα σπίτι με τέσσερις γυναίκες. ΤΕΣΣΕΡΙΣ! Όποιο ντουλάπι και να ανοίξεις, σερβιέτες θα βρεις μέσα. Πριν 5 χρόνια έλειπα σε ταξίδι και οι κόρες μου, μου είπαν ότι θα πάρουν σκύλο. Εγώ είπα εντάξει αρκεί να είναι αρσενικό. Γύρισα και βρήκα πάλι θηλυκό. Το πιστεύεις; Κι’ άλλο θηλυκό στο σπίτι. Η μοίρα μου ‘χει;... Τη πήρα αμέσως, τη στείρωσα και τους είπα ότι αν δεν την φωνάζουν εφεξής Ερμή, εγώ θα έφευγα από το σπίτι»
Και επειδή το μάτι του άρχιζε λίγο να γυαλίζει καθώς θυμόταν την ιστορίας της ζωής του, τον άφησα να κανακεύει τον «Ερμή» του και έφυγα
βασικά αν αλλάξεις τον τονισμό όλα είναι μιά χαρά !
Στην Αλεξανδρούπολη, βόλτα πρόπερσι με το ένα από τα Χάσκυ (τη μικρότερη και πιο γυφτάκι από τα 3 τους τότε). Βράδυ στην παραλία να περπατάμε για να κοινωνικοποιείται και να παίζει με άλλα σκυλάκια. Περνάει μαμά με μωρό (2-2.5 χρονών) στο καρότσι και αυτό κλαίει για κάποιο λόγο. Σσσσουυυτ του λέει, αλλιώς θα σε δώσω στο λύκο να σε φάει.
Ε παιδιά, δεν άντεξα. Της είπα να μη χρησιμοποιεί σκυλιά και συγκεκριμένο το τότε "δικό μου" για να εκφοβίζει το παιδί της, μιας και θα του δημιουργηθούν φοβίες σχετικά με τα έρμα τα ζώα.
Δε φάνηκε να της κάηκε καρφί, μου είπε οτι θα κάνει ότι θέλει και απλά σηκώθηκα και έφυγα, γιατί δε θα συνέχιζα σε πολιτισμένο ύφος τη "συζήτηση".
Ευτυχώς η Νεφέλη είναι μεγαλόσωμη (αν και άσπρη γ@μώτ) και δε μας πλησιάζουν.
Ε παιδιά, δεν άντεξα. Της είπα να μη χρησιμοποιεί σκυλιά και συγκεκριμένο το τότε "δικό μου" για να εκφοβίζει το παιδί της, μιας και θα του δημιουργηθούν φοβίες σχετικά με τα έρμα τα ζώα.
Δε φάνηκε να της κάηκε καρφί, μου είπε οτι θα κάνει ότι θέλει και απλά σηκώθηκα και έφυγα, γιατί δε θα συνέχιζα σε πολιτισμένο ύφος τη "συζήτηση".
Ευτυχώς η Νεφέλη είναι μεγαλόσωμη (αν και άσπρη γ@μώτ) και δε μας πλησιάζουν.
Δεν το λες ακριβώς ενόχληση αλλά δεν είχα που να το βάλω...
Χθες βράδυ κατά τις 12:00 σε ένα παρκάκι βολτάρουμε με τον Κάστορα. Στο βάθος νεαρόκοσμος κάθεται σε κάτι κερκίδες καμμιά εικοσαριά μέτρα μακρυά. Ξαφνικά βλέπω μαλλιαρό μικρόσωμο σκυλί να φεύγει από κει και να έρχεται τρέχοντας σε μας γρυλιζογαυγίζοντας.
Στην αρχή ο Κάστωρ το κοιτάει απλώς με μια έκφραση WTF. Αυτό ξεκινά κυκλοτερείς κινήσεις και κοντινές επιθέσεις. Για να προλάβω πριν χάσει την υπομονή του και αποφασίσει να του δώσει κάποιο μάθημα (γιατί τον διακρίνει το ένστικτο της...διδασκαλίας), λέω «εν τάξει Κάστωρ» ενώ το μικρό βλέποντας μη αντίδραση, ξεθαρρεύει και κάνει πλέον πολύ κοντινές «επιθέσεις». Ξεκινώ να μπαίνω ανάμεσα γιατί είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα χάσει την υπομονή του και θα αποφασίσει να με γράψει σ αυτά που πλέον δεν έχει!
Το μικρο το χαβά του και εμείς τον χορό μας. Κάποια στιγμή πλησιάζει με το πάσο του ο νεαρός ιδιοκτήτης και μου λέει με χαμόγελο καθησυχαστικό, ίσως και ελαφρώς ειρωνικό! «Μη φοβάσαι, δεν δαγκώνει!»
Μπα! Του είπα. Το σεμινάριο που θα παρακολουθούσαμε όλοι νυχτάτικα, προσπαθούσα να αποφύγω, εσύ μάλλον ήθελες να το δεις αλλά μετά θα έσκουζες ...
Δεν νομίζω ότι πήραν χαμπάρι τίποτα ούτε αυτός, ούτε το σκυλί του! Τι να πεις...
Χθες βράδυ κατά τις 12:00 σε ένα παρκάκι βολτάρουμε με τον Κάστορα. Στο βάθος νεαρόκοσμος κάθεται σε κάτι κερκίδες καμμιά εικοσαριά μέτρα μακρυά. Ξαφνικά βλέπω μαλλιαρό μικρόσωμο σκυλί να φεύγει από κει και να έρχεται τρέχοντας σε μας γρυλιζογαυγίζοντας.
Στην αρχή ο Κάστωρ το κοιτάει απλώς με μια έκφραση WTF. Αυτό ξεκινά κυκλοτερείς κινήσεις και κοντινές επιθέσεις. Για να προλάβω πριν χάσει την υπομονή του και αποφασίσει να του δώσει κάποιο μάθημα (γιατί τον διακρίνει το ένστικτο της...διδασκαλίας), λέω «εν τάξει Κάστωρ» ενώ το μικρό βλέποντας μη αντίδραση, ξεθαρρεύει και κάνει πλέον πολύ κοντινές «επιθέσεις». Ξεκινώ να μπαίνω ανάμεσα γιατί είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα χάσει την υπομονή του και θα αποφασίσει να με γράψει σ αυτά που πλέον δεν έχει!
Το μικρο το χαβά του και εμείς τον χορό μας. Κάποια στιγμή πλησιάζει με το πάσο του ο νεαρός ιδιοκτήτης και μου λέει με χαμόγελο καθησυχαστικό, ίσως και ελαφρώς ειρωνικό! «Μη φοβάσαι, δεν δαγκώνει!»
Μπα! Του είπα. Το σεμινάριο που θα παρακολουθούσαμε όλοι νυχτάτικα, προσπαθούσα να αποφύγω, εσύ μάλλον ήθελες να το δεις αλλά μετά θα έσκουζες ...
Δεν νομίζω ότι πήραν χαμπάρι τίποτα ούτε αυτός, ούτε το σκυλί του! Τι να πεις...
Ε μα κι εσύ σε τέτοιους τύπους μη τα λες με γρίφους θέλουν πιο ευθεία προσέγγιση
- Status
