Εμενα παντα μου αρεσε αυτο εδω το κειμενο- για αυτο το μετεφρασα και το εβαλα και στην σελιδα μου!
Αληθινή αγάπη
Στην ζωή του κάθε ζωόφιλου υπάρχουν τρεις ημέρες, τις οποίες θυμάται για όλη του την ζωή:
Η πρώτη μέρα είναι ευλογημένη, γεμάτη με απέραντη χαρά, όταν φέρουμε τον καινούργιο φίλο στο σπίτι μας. Ίσως μετά από συνετή επιλογή φυλής, φύλου, εκτροφέα και μετά από μεγάλο διάστημα αναμονής?
Ίσως επειδή βρέθηκε μπροστά μας, έτσι απλά, στην σκοτεινή αποθήκη του γείτονα, στην βιτρίνα του Pet Shop, στα σκουπίδια πεταμένο, καταδικασμένο σε θάνατο, μέσα σε μια κούτα στην άκρη του δρόμου?
Αλλά όπως και να έχει : κάτι, στην θέα του, έχει αγγίξει την καρδιά.
Όταν έχεις φέρει το επιλεγμένο ζωάκι στο σπίτι σου, όπου μετά από μια εξερεύνηση όλων των γωνιών, έρχεται κοντά σου και ζητάει τα χάδια σου, σε πλημμυρίζει ένα αίσθημα αγνής αγάπης. Ένα πρωτόγνωρο δυνατό αίσθημα για σένα, το οποίο θα σε συντροφεύει για πολλά χρόνια, όπου θα περάσεις μαζί του.
Η δεύτερη μέρα έρχεται μετά από αρκετά χρόνια, ίσως μετά από έξι, ίσως μετά από οχτώ, όταν κοιτάζεις το αγαπημένο σου ζώο και αντί για την γνώριμη ενέργεια, διακρίνεις κάποια κούραση. Εκεί που έβλεπες νιάτα, βλέπεις πια γηρατειά.
Τότε αρχίζεις να αλλάζεις λίγο την ζωή σου και του τετράποδου φίλου σου. Απλά κοιτάς να είναι βολικά και ζεστά, με περισσότερες ανέσεις και ακόμα πιο πολλή αφοσίωση...
Μέσα σου ωστόσο θα αισθανθείς να μεγαλώνει ένας φόβος, ο οποίος σου δίνει άλλοτε πιο αχνά, άλλοτε πιο δυνατά να καταλάβεις το κενό, που θα σε περιμένει, όταν φτάσει η τρίτη ημέρα.
Αυτήν την τρίτη ημέρα, όταν έχουν πέσει τα ζάρια και εσύ έχασες, ίσως θα βρεθείς αντιμέτωπος με μια απόφαση, την οποία θα πρέπει να την πάρεις μόνος σου.
Για χάρη του καλού σου φίλου και με την υποστήριξη της συνείδησής σου, ότι κάνεις το σωστό, πρέπει να μην σκεφτείς εγωιστικά, αλλά πάνω απ όλα να φροντίσεις να μην υποφέρει ο φίλος σου.
Με όποιον τρόπο και αν φύγει το ζώο σου, εσύ θα νιώθεις μόνος. Μόνος στον κόσμο, σαν ένα μοναδικό αστέρι στον σκοτεινό ουρανό.
Εάν είσαι έξυπνος, θα παραδοθείς στο πένθος σου, θα αφήσεις να ρέουν τα δάκρυά σου ελεύθερα και χωρίς ντροπή.
Εάν είσαι μέλος της σημερινής μας, τυπικής κοινωνίας, δε θα βρεις εύκολα άλλους ανθρώπους, που θα μπορούν να καταλάβουν ή να μοιράζονται τον πόνο σου, έστω και στο ελάχιστο.
Αλλά εάν παραδέχεσαι ειλικρινά την αγάπη, την οποία είχες αισθανθεί τόσα χρόνια, για το κατοικίδιό σου, το οποίο φρόντισες να μην του λείπει τίποτα, θα αισθανθείς ίσως, ότι κάποια ψυχή, πολύ πιο μικρή από την δικιά σου, είναι μαζί σου. Πάντα θα σε συντροφεύει στις μοναχικές ημέρες οι οποίες θα ακολουθήσουν, και θα σου δώσει παρηγοριά.
Και τότε, εκεί που περιμένεις να συμβούν όλα τα καθημερινά, συνηθισμένα πράγματα, ίσως να καταλάβεις μια μουσούδα να σε ακουμπάει στο πόδι, πολύ ελαφρά, έτσι ακριβώς, όπως συνήθιζε να κάνει ο φίλος σου. Τότε θα θυμηθείς τις τρεις σημαντικές ημέρες.
Η ανάμνηση θα είναι μάλλον πολύ επίπονη και θα χαραχτεί βαθιά μέσα στην καρδιά σου και όσο περνάει ο καιρός, αυτός ο πόνος θα πάει και έρχεται, σαν να έχει δικιά του θέληση. Αυτός ο πόνος μπορεί να σε μπερδέψει. Όταν τον αποδέχεσαι, θα τον νιώθεις ακόμα πιο βαθιά, όταν τον αρνηθείς, θα σε καταθλίψει.
Αλλά μην απελπίζεσαι. Κάποια μέρα θα έρθει και μια τέταρτη ημέρα, όπου συνειδητοποιείς κάτι που αφορά μόνο εσένα. Αυτό θα είναι μοναδικό και δυνατό και παίρνει μια ζωντανή μορφή αγάπης και, όπως το άρωμα του τριαντάφυλλου που έμεινε στον αέρα κι όμως έχει μαραθεί εδώ και καιρό, έτσι παραμένει κι αυτή η αγάπη. Θα μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ και θα υπάρξει πάντα στις αναμνήσεις σου.
Αυτή είναι η αγάπη, την οποία κερδίσαμε. Μια κληρονομιά που μας αφήνουν τα κατοικίδιά μας όταν πρέπει να φύγουν.
Και αυτό είναι ένα δώρο όπου θα το κουβαλάμε μαζί μας, όσο θα ζούμε.Αυτό είναι αγάπη που ανήκει μόνο σε μας.
Και μέχρι να έρθει η δικιά μας ημέρα, όπου ίσως θα ακολουθήσουμε όλους τους τετράποδους φίλους μας, θα είναι μια ΑΓΑΠΗ, την οποία δεν πρόκειται να την χάσουμε ποτέ.-
Ελεύθερη μετάφραση κειμένου του Martin Scott Kosins, συγγραφέα του „Mayas first Rose“
αbafoes 2002
