Για πόσο ακόμα; (απωλεια σκυλου)
- Thread starter Viper
- Ημερομηνία δημιουργίας
Φεύγει και με παίρνει μαζί του.θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τουτη την ώρα μάτια του,το θλιμμένο βλέμμα του, που ακόμη και τώρα με κοιτάζει με μια κρυφή ελπίδα να σιγοκαίει στο βάθος του,πως θα ξεπεραστούν όλα και θα ριχτεί ξανα στην αγκαλιά μου,θα μου ζητήσει να τον κρατήσω σφιχτά πάνω μου.Ποιος ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό του.Φεύγει,αλλα ξέρω,θα τον αγαπώ για πάντα.Όταν βραδιάζει,εκεί που πάει,το φεγγάρι θα έρχεται προς το μέρος του και εγώ κάθε βράδυ θα τ'ακολουθώ,θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά του....(Μαξιμίλιαν μου!....)
Εμείς να δεις Amaliaz...που μεχρι να τα γράψουμε γινόμαστε χάλια...αλλά μετά τα σκεφτόμαστε και νιώθουμε μια γαλήνη....η αύρα τους μας συντροφεύει...είναι παντου....
Ειμαι της αποψης πως πρεπει που και που να τους αποδιδουμε εναν φορο τιμης.
Δν θεωρω πως η Φαιη δν σε κανει ακομα και σημερα να κλαις
Last edited:
Διαβαζα απο την αρχη το θεμα..και πλανταξα στο κλαμα...και τοτε κατι ομορφο συνεβη..ο Λοκο ηρθε και αρχισε να μου γλυφει τα δακρυα και να χωνεται στην αγκαλια μου κουνωντας την ουριτσα του...με παρηγορουσε!αυτο εκανε στ'αληθεια...καπου εκει ψηλα ειναι και η Φριντα σου viper και προσπαθει να σε παρηγορησει...ειχα διαβασει προσφατα ενα ποστ εδω μεσα με προβληματισμους περι αγαπης σκυλου προς τον ιδιοκτητη...εγω μετα απο αυτο που μου εκανε ο Λοκο,πραγματικα πιστευω πως αυτα τα πλασματα ΑΓΑΠΑΝΕ!
Θα συμφωνήσω με την άποψη αυτή, οπότε...
Μη στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις
Δεν είμαι εκεί, δεν κοιμήθηκα όπως λες…
Δεν είμαι εκεί, δεν κοιμήθηκα όπως λες…
Είμαι το σφύριγμα του λυσσασμένου ανέμου
Είμαι οι νιφάδες του χιονιού
Είμαι η τελευταία λάμψη του ζεστού σου δειλινού,
Είμαι η πρώτη δροσερή σταγόνα του γλυκού σου πρωινού…
Είμαι οι νιφάδες του χιονιού
Είμαι η τελευταία λάμψη του ζεστού σου δειλινού,
Είμαι η πρώτη δροσερή σταγόνα του γλυκού σου πρωινού…
Όταν ξυπνάς με κόπο το πρωί, είμαι το βλέμμα που σου δίνει την ορμή
…Να βγεις, να τρέξεις, να κερδίσεις
Όταν το βράδυ κουρασμένος επιστρέφεις, είμαι η χαρά που σε κρατάει για ν’ αντέχεις
…Να βγεις, να τρέξεις, να κερδίσεις
Όταν το βράδυ κουρασμένος επιστρέφεις, είμαι η χαρά που σε κρατάει για ν’ αντέχεις
Μη στέκεσαι στον τάφο μου, μην κλαις,
Δεν είμαι εκεί, είμαι μαζί σου, όπως χτες…
Δεν είμαι εκεί, είμαι μαζί σου, όπως χτες…
Ρε τι σας έπιασε πρωινιάτικα/απογευματιάτικα? Πάρτε τα σκυλούνια σας να τρέξτε έξω, καλή άσκηση και για σας και για το σκύλο, να σας ανεβεί και η σεροτονίνη στο κεφάλι διότι από την πολλή κατάθλιψη πολύ μαυρίλα έπεσε, μαύρη σα καλλιακούδα!! Και όχι τίποτ' άλλο, σκεφτείτε λίγο και μένα και το Μουφ που πρέπει να χάσει 4,5 κιλά και κάθε φορά που σας διαβάζω κλονίζομαι και σκέφτομαι να ενδώσω στα παρακάλια του και να του παραδώσω το βαζάκι με τα high-value treats!!!!!
@ johnk: νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να διαβάσεις τη Λήθη του Μαβίλη διότι εξηγεί ακριβώς τι γίνεται μέσα σας αυτή τη στιγμή. Μη στεναχωριέστε, να χαίρεστε που τα σκυλάκια σας ζήσανε μια καλή ζωή μαζί σας και που ήσαστε τυχεροί/τυχερές που τα είχατε....
Άντε, πάρτε και ολίγον Παλαμά, μια και μας έπιασε όλους το ποιητικό, που αφορά όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που κάποτε καταλήγουν, όπως έλεγε και ο αγαπημένος μου συγγραφέας Νίκος Τσιφόρος λιγότερο ποιητικά, υλικά από κατεδάφιση:
Αέρας, γη, φωτιά, νερό
στοιχεία αθάνατα,
αρχή και τέλος των πραγμάτων.
Όταν περάσω στη γαλήνη των μνημάτων,
θα σας ξανάβρω, πρώτη και στερνή ευτυχία!
@ johnk: νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να διαβάσεις τη Λήθη του Μαβίλη διότι εξηγεί ακριβώς τι γίνεται μέσα σας αυτή τη στιγμή. Μη στεναχωριέστε, να χαίρεστε που τα σκυλάκια σας ζήσανε μια καλή ζωή μαζί σας και που ήσαστε τυχεροί/τυχερές που τα είχατε....
Άντε, πάρτε και ολίγον Παλαμά, μια και μας έπιασε όλους το ποιητικό, που αφορά όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που κάποτε καταλήγουν, όπως έλεγε και ο αγαπημένος μου συγγραφέας Νίκος Τσιφόρος λιγότερο ποιητικά, υλικά από κατεδάφιση:
Αέρας, γη, φωτιά, νερό
στοιχεία αθάνατα,
αρχή και τέλος των πραγμάτων.
Όταν περάσω στη γαλήνη των μνημάτων,
θα σας ξανάβρω, πρώτη και στερνή ευτυχία!
Last edited:
Ειμαστε η αγελη τους η οικογενεια τους οι φιλοι τους ! Εξαρτονται απο μας και μονο.
Ειμαστε ολος τους ο κοσμος.
Εγώ, πάντως, θα σε ακούσω. Σε καμιά ώρα θα πάρω τη σκύλα μου και θα πάμε στον εκπαιδευτή μας.Ρε τι σας έπιασε πρωινιάτικα/απογευματιάτικα? Πάρτε τα σκυλούνια σας να τρέξτε έξω, καλή άσκηση και για σας και για το σκύλο, να σας ανεβεί και η σεροτονίνη στο κεφάλι διότι από την πολλή κατάθλιψη πολύ μαυρίλα έπεσε, μαύρη σα καλλιακούδα!! Και όχι τίποτ' άλλο, σκεφτείτε λίγο και μένα και το Μουφ που πρέπει να χάσει 4,5 κιλά και κάθε φορά που σας διαβάζω κλονίζομαι και σκέφτομαι να ενδώσω στα παρακάλια του και να του παραδώσω το βαζάκι με τα high-value treats!!!!!
Οχι Sara να μην ενδώσεις στο να δώσεις λιχουδιές στο Μουφ...και εννοείται πως χαιρόμαστε τα σκυλούνια μας τωρα..απλά να μωρέ είναι η καθημερινότητα που είχαμε μαζι τους και τώρα...οχι!
Ναι συμφωνω. Ειμασταν πολυ τυχεροι. Αλλα ολα τα ωραια τελειωνουνΜη στεναχωριέστε, να χαίρεστε που τα σκυλάκια σας ζήσανε μια καλή ζωή μαζί σας και που ήσαστε τυχεροί/τυχερές που τα είχατε....
Ενας κτηνιατρος μου ειχε πει πως οπως οταν αγορασες την Φριντα στην ουσια αγορασες ενα πακετο. Αγορασες χαρα ,αγαπη, συντροφια, πονο, θλιψη, και τον θανατο. Ναι ηταν μεσα στο πακετο με ψιλα γραμματακια κατω κατω.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΟΜΩΣ ΔΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΑΥΤΟ.
ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΝΕΙΣ.
Όχι όμως με το αυτοκίνητο. Τρέχοντας. Να ανεβεί κι εκείνη η έρμη η σεροτονίνη....Εγώ, πάντως, θα σε ακούσω. Σε καμιά ώρα θα πάρω τη σκύλα μου και θα πάμε στον εκπαιδευτή μας.
Ρε έχεις το Δία που συναγωνίζεται το Μουφ σε ομορφιά! Το ξέρω ότι δεν αλλάζεις το ένα σκυλί με το άλλο, αλλά τελικά όλοι εκεί θα καταλήξουμε. Σκέψου εκείνο τον έρμο το σκύλο του Μότσαρτ που ήταν ο μόνος που ακολούθησε το φέρετρό του ιδιοκτήτη του διότι έρριχνε καταρρακτώδη βροχή!! Και πού τον ακολούθησε? Στον κοινό τάφο για τους φτωχούς! Είχανε όμως πολύ στενή σχέση: ο Μότσαρτ ισχυριζόταν ότι το θέμα από το τρίτο μέρος του κοντσέρτου του νούμερο 17 για πιάνο και ορχήστρα του το "τραγούδησε" ο σκύλος του όταν ήταν 6 μηνών κουτάβι!! Ορίστε και το κομμάτι, μη με ρωτάτε όμως πώς το τραγούδησε το κουτάβι:
http://www.youtube.com/watch?v=Yo7TKBxqno8
Οταν λες πως περιτριγυριζοσουν απο σκυλους τι εννοεις? Ειχες νεα σκυλια σαν συντροφια η σκυλια φιλων η της γειτονιας?
Σιγουρα την θεση του πρωτου σκυλου σου δν θα την παρει κανεις.
Και αυτο π αναφερεις πιο κατω ειναι ολα τα λεφτα.
Πως εχεις ακομα θεσεις διαθεσιμες μεσα σου!!!
Ετσι ειναι ακριβως
Δυστυχώς... δεν μπορώ να μην το σκέφτομαι... ίσως άφησα τον εαυτό μου να δεθεί υπερβολικά, αλλά δεν το μετανιώνω...
Απλά ο χρόνος περνάει υπερβολικά γρήγορα. 4 χρόνια πέρασαν από τότε που εδώ μέσα ήρθε το χαρητομένο κουτάβι. 4 χρόνια ακόμα αυτό το κουτάβι (πρώτα ο Θεός) θα είναι 8 χρονών, και άλλα 4 μετά... ίσως να μην είναι πια εδώ. 4 χρόνια, τι είναι 4 χρόνια; Τόσο σύντομο χρονικό διάστημα για τόσα πολλά που μας προσφέρουν...
Οταν περασει η επομενη 4αετια κ οταν ερθει η επομενη 10ετια θα εχεις χρονο να σκεφτεις πολλα. Τοτε και μονο τοτε πρεπει.
Μην χανεται το σημερα με τους φοβους αυτους. Δν εχει συμβει... Θα αργησει να συμβει... δν εχει καν δωσει δικαιωμα πως θα συμβει!!!
Προσφερετε κ εσεις κ εγω οτι καλυτερο μπορειτε στους φιλους σας και οταν αρχιζει να πεφτει σιγα σιγα να ειστε διπλα του μεχρι τελους.
Μπορει να σας ποναει αλλα δν θα το μετανιωσετε ποτε.
Εχουμε καιρο και δρομο ακομα μεχρι να μας αφησουν τα μικρα μας.
Δυστυχώς δεν ξέρεις ούτε τι σου επιφυλάσσει το αύριο, παράδειγμα ο Κούκης έπρεπε την προηγούμενη βδομάδα να του κάνουν νάρκωση για ακτηνογραφείες, εκείνη τη στιγμή τα πάντα μου πέρασαν από το μυαλό... "κι αν κάτι πάει στραβά"?
Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι, αλλά στιγμές-στιγμές...
