Καλησπέρα σε όλους σας.Μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω τα μηνύματά σας και σας ευχαριστώ όλους για τον κόπο και χρόνο που διαθέσατε για αυτό. Η παρέμβασή μου στο forum σας είχε κύριο σκοπό να σας δείξω και την άλλη πλευρά, αυτή του ενήλικα που ο ίδιος τυχόν δεν θέλει να έλθει σε επαφή με τον ίδιο το σκυλί σας ή πολύ περισσότερο με το παιδί του. Όσον αφορά την "επίθεση", αν και ενόχλησε αρκετούς από τους συμμετέχοντες η λέξη, θα ήθελα να σας πω, πως οτιδήποτε - ακόμη και το άγγιγμα- εφόσον προσβάλλει την προσωπικότητά μου λογίζεται ως επίθεση.
Στο δια ταύτα. Μίλησα με το παιδί μου το βράδυ. Μου ανέλυσε το περιστατικό. Εννοείται δεν πλησίασε το ίδιο το σκύλο. Το αντίθετο. Προκειμένου να το αποφύγει μάλιστα σκαρφάλωσε σε πλευρικό τοιχίο της πλατείας ύψους, εκτιμώ, περίπου 1 μέτρου. Έστω ότι παραπατούσε, έστω ότι έπεφτε. Ποιος ο λόγος; Επειδή κάποιος ήθελε να παίξει με το σκύλο του. Θεμιτό. Αλλά εάν θέλετε μέσα στις αστικές περιοχές να κυκλοφορείτε με ελεύθερα σκυλιά, κατά παράβαση πάντα του νόμου, κάντε το σε ώρες που δεν κυκλοφορούν άλλοι. Ξυπνήστε το πρωί στις 6, πηγαίνετε στην παιδική χαρά μετά τις 9-9.30 το βράδυ που δεν υπάρχουν παιδιά. Δεν είναι δυνατό σε κατάμεστη παιδική χαρά - απόγευμα του προηγούμενου Σαββάτου κατά τις 7.30-8.00- να έχεις απαίτηση να είναι ελεύθερος ο σκύλος σου.
Ευτυχώς για εμάς δεν συνέβη κάτι χειρότερο. Όμως εστιάζω στην συμπεριφορά της ιδιοκτήτριας και σε αυτό θα ήθελα να σας προβληματίσω για την επόμενη φορά που θα βρεθεί στο δρόμο σας ένα παιδί. Δεν ζήτησε συγγνώμη, δεν προσπάθησε να καθησυχάσει το παιδί πρωτίστως και δευτερευόντως την ηλικιωμένη συνοδό του. Παρέμεινε στο σημείο όταν κλήθηκε η αστυνομία για τον απλό λόγο ότι είμαστε κάτοικοι της ίδιας γειτονιάς. Πολύ εύκολο να βρω που μένει. Υπήρχαν περαστικοί, μάρτυρες του περιστατικού, άρα λογικά δύσκολο να πάρει το σκυλί της και να φύγει. Όλο αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν απλώς ζητούσε μια συγγνώμη στην έρημη γιαγιά που πήρε την λαχτάρα της ζωής της, αν προσπαθούσε να πλησιάσει ένα μικρό παιδάκι και του εξηγούσε όμορφα ότι το σκυλί απλώς ήθελε να παίξει, εάν ζητούσε τα τηλέφωνα των γονιών να εξηγήσει τι έγινε, όχι απολογούμενη, αλλά ανθρώπινα, με ενδιαφέρον για την αναστάτωση που προκάλεσε σε μια οικογένεια.
Αποτέλεσμα; Το παιδί σήμερα δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι από τον ίδιο δρόμο και φοβόταν να περάσει από το πάρκο.
Όσο για το αν αγαπώ τα σκυλιά, που ενδεχομένως να γεννήθηκαν αμφιβολίες, το boxer που είχα αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση κοιμάται στα πόδια μου, όταν επισκέπτομαι το σπίτι του και είναι για μένα ένας από τους χάτσικο αυτού του κόσμου, ο σκύλος προσφιλούς μου προσώπου που μας άφησε και που για μήνες περίμενε στην πόρτα να γυρίσει.
Να σας ευαισθητοποιήσω ήθελα. Ειλικρινά. Να δείτε με μεγαλύτερη συμπάθεια τους γύρω σας όταν συνοδεύσετε απόψε τους σκύλους σας στην βόλτα τους.Να είστε οι πρώτοι που στο πάρκο με τα άλλα σκυλιά θα πείτε στον διπλανό σας : ήρθαν παιδιά, μαζεύουμε τα δικά μας και ερχόμαστε ξανά αργότερα, που θα κάνετε παρατήρηση στον άλλο που θα αφήσει τα κόπρανα αμάζευτα.Ευχαριστώ για τον χώρο και τον χρόνο.