Υπερκουλ η εντολη με νευμα.
με τα νευματα και τις φατσες πεφτει απειρο γελιο...
οταν καθομαστε για φαγητο,παντα μα παντα ο βικτωρ ερχεται και καθεται διπλα στο τραπεζι...
γυριζω,τον στραβοκοιταζω ,σηκωνεται με ρυθμο χελωνας με αρθριτικα και αφου μου ριξει ματια που συγκεντρωνει ολο το μισος της γης,παει προς το κρεββατι του...
καπου στα μισα,σταματαει και ξανακαθεται...
του δειχνω με το δαχτυλο και τεντωμενο χερι το κρεββατι του...
ξανασηκωνεται με τον ιδιο ρυθμο μου χωνει ενα καλο γαβγισμα,ριχνει κι ενα επιτοπιο αλμα,μαζι με τρεμουλο,κανει μια βολτα γυρω απο τον εαυτο του και ξανακαθεται στο ιδιο ακριβως σημειο...
εαν επιμεινω με το χερι,παντα καθιστος εγω,ζουμε ενα συνονθυλευμα γαβγισματων,χοροπηδηχτων,τρεμουλων,σβουρων γυρω απο τν εαυτο του και καθισμα παντα,με διαφορα ελαχιστων ποντων,στο ιδιο σημειο....
εαν σηκωθω,παει γραμμη στο κρεβαττι ,αργα παντα,ριχνοντας ενα γρυλισμα-πουστριλικι,εξαπτερυγο-σουπωεγωμαλακαπουθαμεστειλεισεμεναστοκρεββατι,με τελικη καταληξη εναν βικτωρ στο κρεββατι με τα μουτρα στα πατωματα...
εχω εναν τεραστιο καραγκιοζη μεσα στο σπιτι μου...φανταζομαι το ιδιο θα λεει και ο βικτωρ,αλλαζοντας το καραγκιοζη με το μαλακα...
