Το σκυλακι εφυγε για Τσεχια,με την κορη.
Δεν σας κρυβω οτι ειχα προβληματιστει πολυ και προσπαθουσα να κρατησω την ψυχραιμια μου και τον εγκεφαλο μου ανοικτο.
Η μητερα ρωτουσε μια τον γιατρο μια εμενα αν θα του μεινει κουσουρι,εκατονταδες φορες.
Δεν μου αρεσε και δεν μπορουσα να καταλαβω αν ηταν απο την αγαπη της για το σκυλακι η δεν ηθελε να εχει προβλημα.
Ο γιατρος της ειπε πολλες φορες οτι ειναι θαυμα που εφτασε μεχρι εδω,ενα βραχυκεφαλο κουταβι που εχει δεχτει χτυπημα στο κεφαλι και μετα επαθε θερμοπληξια.
Ειπε επισης οτι τωρα που ειναι καλα θα μπορουσε να το δει ενας ειδικος για τα ματια.
Θεωρω οτι ενοχληθηκε και αυτος...
Αν ηταν δικο μου θα πεταγα απο την χαρα μου που τα καταφερε!!
Την Δευτερα ειχα μια συναντηση με την κορη της.
Της ειπα το σκεπτικο μου,εξηγησα γιατι αισθανομαι ετσι οπως αισθανομαι και φυσικα ειπα,με τακτ,οτι δεν ειναι κακο να μην μπορει καποιος να εχει ενα ημιτυφλο σκυλακι και πως θα μπορουσα να το παρω.
Η κοπελα ηταν ταραγμενη,προφανως ειχε μιλησει με τη μητερα της.
Μου ειπε οτι το σκυλακι το αναλαμβανει η ιδια,το παιρνει στην Τσεχια και θα ζησει μαζι με την οικογενεια της και ενα τριποδακι που εχουν.
Φυσικα δεχτηκα επιθεση απο την μητερα η οποια μου ειπε οτι δεν ξερω πως ειναι να ζεις με ενα σκυλακι που εχει προβλημα....εκει βγηκα απο τη νιρβανα μου και της απαντησα οτι προφανως ειναι πιο ευκολο να ζεις με εναν ανθρωπο βιαιο.
Θα κρατησω επαφη με την κοπελα.
Ευχομαι να ζησει καλα!!