Στείρωση - υπέρ και κατά
- Thread starter Berna
- Ημερομηνία δημιουργίας
Δεν μπορώ να σου απαντήσω.
Ζωντανοί οργανισμοί είναι. Ποτέ δεν ξέρεις.
Προσωπικά, είμαι υπερ 100% και δεν θα ρώταγα κανέναν γι'αυτό.
Ζωντανοί οργανισμοί είναι. Ποτέ δεν ξέρεις.
Προσωπικά, είμαι υπερ 100% και δεν θα ρώταγα κανέναν γι'αυτό.
Πάνε κάποια χρόνια που την έκανε στη μικρή μου, αλλά θυμάμαι πως είχα πληρώσει γύρω στα 100-130, με τομή "πλαστικής" που σχεδόν δεν φαινόταν ούτε κάν την επομενη μέρα. Παίζει ρόλο και το μέγεθος του σκυλιού... εμένα είναι μεσαίου (28 κιλα). Και φυσικά εξαρτάται και το που θα την κάνεις - άλλο το ιατρείο ενος και μόνο κτηνιάτρου και άλλο μια πολυκλινική μικρών ζώων... φαντάζομαι πως οι χρεώσεις έχουν διαφορά...
Δεν έχω προσωπική άποψη αλλά όσους ιδιοκτήτες συναντάω face to face σε πάρκα και βόλτες οι οποίοι έχουν στειρώσει τα σκυλιά τους, όλοι μου λένε μακριά. Σε φόρουμ όλοι λέτε ναι...
Εγώ δεν την έχω στειρώσει και δεν ξέρω ακόμα αν θα το κάνω.
Εγώ δεν την έχω στειρώσει και δεν ξέρω ακόμα αν θα το κάνω.
Δεν λέμε όλοι ναι, εγώ πχ είμαι αρνητική στη στείρωση......απλά λέμε ότι ο κάθε ιδιοκτήτης ενημερώνεται, τα ζυγίζει και αποφασίζει...
@Albatross τώρα μπορείς να πεις σε αυτούς που συναντάς face to face πως ξέρεις ένα φόρουμ που δε λένε όλοι "Ναι"... γιατί απλά δεν είναι όλα "ναι & όχι" και γιατί δεν είμαστε (σαν φόρουμ) η χορωδία Τυπάλδου... 
Θέλω όμως να τους ρωτήσεις κιόλας για ποιο λόγο λένε αυτοί "Μακριά"...
Η στείρωση είναι μία λύση αν οι άλλες εναλλακτικές μοιάζουν δύσκολες ή με μεγαλύτερο ρίσκο. Η στείρωση είναι λύση αν το περιβάλλον και ο τρόπος ζωής του θηλυκού σου σκύλου δεν σου επιτρέπει μεγάλο βαθμό σιγουριάς ότι δεν θα ζευγαρώσει. Η στείρωση είναι λύση για ένα θηλυκό που δεν υπάρχει στόχος και λόγος να ζευγαρώσει και κάνει πάντα ψευδοκυήσεις και/ή πυομήτρα.
Για το μεγαλύτερο ποσοστό των ιδιοκτητών σκύλων είναι η καλύτερη λύση η στείρωση (όχι για τους ίδιους... αν και είναι δελεαστική και αυτή η ιδέα...).
Θέλω όμως να τους ρωτήσεις κιόλας για ποιο λόγο λένε αυτοί "Μακριά"...
Η στείρωση είναι μία λύση αν οι άλλες εναλλακτικές μοιάζουν δύσκολες ή με μεγαλύτερο ρίσκο. Η στείρωση είναι λύση αν το περιβάλλον και ο τρόπος ζωής του θηλυκού σου σκύλου δεν σου επιτρέπει μεγάλο βαθμό σιγουριάς ότι δεν θα ζευγαρώσει. Η στείρωση είναι λύση για ένα θηλυκό που δεν υπάρχει στόχος και λόγος να ζευγαρώσει και κάνει πάντα ψευδοκυήσεις και/ή πυομήτρα.
Για το μεγαλύτερο ποσοστό των ιδιοκτητών σκύλων είναι η καλύτερη λύση η στείρωση (όχι για τους ίδιους... αν και είναι δελεαστική και αυτή η ιδέα...
).
Γενικά όλοι έχουν παράπονο με τον χαρακτήρα του σκυλιού. Άλλοι λένε από ήρεμο έγινε επιθετικό, άλλοι λένε το αντίθετο ότι έχει γίνει πολύ νωχελικό. Πραγματικά δεν ξέρω.
Το πιθανότερο είναι, ότι δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι, που το λένε.
@Albatross τώρα μπορείς να πεις σε αυτούς που συναντάς face to face πως ξέρεις ένα φόρουμ που δε λένε όλοι "Ναι"... γιατί απλά δεν είναι όλα "ναι & όχι" και γιατί δεν είμαστε (σαν φόρουμ) η χορωδία Τυπάλδου...
Θέλω όμως να τους ρωτήσεις κιόλας για ποιο λόγο λένε αυτοί "Μακριά"...
Η στείρωση είναι μία λύση αν οι άλλες εναλλακτικές μοιάζουν δύσκολες ή με μεγαλύτερο ρίσκο. Η στείρωση είναι λύση αν το περιβάλλον και ο τρόπος ζωής του θηλυκού σου σκύλου δεν σου επιτρέπει μεγάλο βαθμό σιγουριάς ότι δεν θα ζευγαρώσει. Η στείρωση είναι λύση για ένα θηλυκό που δεν υπάρχει στόχος και λόγος να ζευγαρώσει και κάνει πάντα ψευδοκυήσεις και/ή πυομήτρα.
Για το μεγαλύτερο ποσοστό των ιδιοκτητών σκύλων είναι η καλύτερη λύση η στείρωση (όχι για τους ίδιους... αν και είναι δελεαστική και αυτή η ιδέα...
Μιλάμε πάντα σαν σύνολο, δεν λέω ότι λέτε όλοι 100% ναι ή 100% όχι. Αναφέρω ότι γενικά πάντα σε φόρουμ ( όχι μόνο το δικό σας ) σαν σύνολο όλοι είναι υπέρ. Ενώ σαν σύνολο στο κόσμο που συναντάω στον δρόμο είναι κατά.
Θέλω μια βοήθεια σε κάποια πράγματα!
Ας πούμε ότι δεν έχει εμφανίσει προβλήματα υγείας. Σε ελεγχόμενο περιβάλλον τι πιθανότητες έχει να ζευγαρώσει το σκυλί; Νομίζω ότι αυτό είναι στο χέρι μας καθαρά. Καλά λέω;;
Δεν ξέρω. Είναι κάτι το οποίο έχω προβληματισμό και δεν μπορώ να είμαι σίγουρος τι είναι το καλύτερο.
Last edited by a moderator:
Κοιτα να δεις τι γινεται.... πολλές φορές επηρεασμένοι από όσα διαβάζουμε, ξαφνικά αρχίζουμε να τα "βλέπουμε" στο σκυλί μας.... Ειδικά στη συμπεριφορά που ειναι κάτι διαρκώς ρευστό και δυναμικό, αν πχ μια δυο φορές ανεχτείς τη μαλακια του σκύλου σου επειδη "ελα μωρε, εκανε χειρουργείο πριν μια βδομαδα και θέλει γλυκάκι/πεινάει/πονάει" ε σιγά σιγά θέτεις θεμέλια να την παγιώσεις κι μετά να λές ότι η στείρωση το προκάλεσε... Λάθος όμως!
Καλώς ή κακώς η στείρωση ειναι μια επέμβαση, οπότε οσα λέμε προϋποθέτουν καλή υγεία του σκύλου ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει... Αν πχ έχει καρδιολογικά κλπ, ε το ρίσκο αυξάνει...
Το "ναι" σαν απαντηση θα το βρεις στους εθελοντές των φιλοζωικών γιατι έχουν περάσει πολλά με τόσα αστειρωτα αδεσποτα αλλά και δεσποζόμενα που γεννανε αβέρτα....
Το "οχι" ακριβώς όπως είπε ο @canis είναι καθαρά θέμα ιδιοκτήτη και πώς χειρίζεται την κατάσταση. Πχ εγώ ειμαι αρνητική αν δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας... Απλά προσέχω εξτρά στη βόλτα της (που ως τώρα βέβαια ουδέποτε αντιμετώπισα πρόβλημα) και την υγεία της για ψευδοκύηση και πυομήτρες!
εγώ ήμουν υπέρ της άποψης ότι παρεμβαίνουμε όσο δυνατόν το λιγότερο... αλλά συμφωνώ με αυτό που υποθηκε παραπάνω πως ήδη έχουμε παρέμβει στην "κανονικότητά" τους από τότε που τους βάλαμε λουράκι και τα κρατάμε σε κλειστά διαμερίσματα! Και εφόσον δεν θέλω να κάνω "αδεσποτοπαραγωγή" είχα απόφασίσει πως δεν θα την ζευγαρώσω...
αλλά με τη στείρωση είχα πολλούς προβληματισμούς. Μέχρι που η σκυλίτσα της κολλητής μου έπαθε πυομήτρα και την προλάβαμε στο τσάκ και εντελώς από τύχη! κι εκεί είπα: δεν το ρισκάρω.
και πήρα την απόφαση (όταν η μικρή μου ήταν ήδη 2,5 χρονών). Τωρα τον αν έκανα καλά, δεν το ξέρω, πάντως μέχρι τώρα (στα 10 πια!) είναι υγειέστατη. Πήρε βεβαια αρχικά λίγο βάρος, αλλά με λίγη προσοχή το ρυθμίσαμε κι αυτο.
Άρα, ο καθε ένας βλέπει το σκυλί του, ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά (που είναι αμετάβλητες παράμετροι) και αποφασίζει. Γιατί μπορεί τα υπέρ και τα κατά να μένουν πάντα ίδια, αλλά το πόσο σημαντικά είναι για τον καθένα είναι πολύ προσωπικό θέμα.
ΔΕΝ μπορούν, οι περισσότεροι... αυτό είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ...
Απο αλλο μιτο αλλα ειναι η ποιο σημαντική παράμετρος για να
αποφασίσει καποιος για στείρωση.
Από τους τρεις μου σκύλους μόνο ο ένας είναι αστείρωτος. Και επειδή δε ζευγαρώνει είναι και ο μόνος από τους τρεις που υποφέρει. Σύντομα θα τον στειρώσω.
Πολύ άσχημο να αποφασίζουμε για τη ζωή , τη γονιμότητα και το θάνατο ενός έμψυχου όντος . Αλλά από τη στιγμή που επιλέξαμε να έχουμε ζώα αυτό είναι μια πραγματικότητα. Καλό θα ήταν λοιπόν όταν θα την εξετάζουμε "ηθικά" να βλέπουμε όλες τις παραμέτρους και όχι μόνο τη στείρωση.
Πολύ άσχημο να αποφασίζουμε για τη ζωή , τη γονιμότητα και το θάνατο ενός έμψυχου όντος . Αλλά από τη στιγμή που επιλέξαμε να έχουμε ζώα αυτό είναι μια πραγματικότητα. Καλό θα ήταν λοιπόν όταν θα την εξετάζουμε "ηθικά" να βλέπουμε όλες τις παραμέτρους και όχι μόνο τη στείρωση.
Προσωπικά θεωρώ ιδανική ηλικία για στείρωση τα 2-3 χρόνια και ανάμεσα στους λόγους είναι και το θέμα χαρακτήρας.
Οι δικές μου τώρα παρατηρήσεις "πεδίου" είναι πως 7 στους 10 ιδιοκτήτες σκύλων έχουν σκυλάκια με "προβληματικό" χαρακτήρα ή έχουν "προβληματικά" κριτήρια σύμφωνα με τα οποία κρίνουν το χαρακτήρα του σκύλου τους και των άλλων. Αυτό έχει να κάνει τόσο με αστείρωτα, όσο και στειρωμένα ζώα.
Παρατήρησε τώρα τα αδέσποτα στειρωμένα ζώα. Αυτά που έχουν στειρωθεί και έχουν "επανενταχθεί" στο περιβάλλον που ζούσαν και κινούνταν. Τα βλέπεις να είναι "προβληματικά";
Για να απαντήσω τώρα στο ερώτημα σου "Ας πούμε ότι δεν έχει εμφανίσει προβλήματα υγείας. Σε ελεγχόμενο περιβάλλον τι πιθανότητες έχει να ζευγαρώσει το σκυλί; Νομίζω ότι αυτό είναι στο χέρι μας καθαρά. Καλά λέω;;"...
Δεν λες καλά και αυτό διότι πολλά πράγματα που είναι στο χέρι μας δεν πάνε έτσι όπως θέλουμε και υπολογίζουμε. Ακόμα και στους πιο "έμπειρους", πιο προσεκτικούς, πιο υπεύθυνους, πιο... βάλε ότι επίθετο θες εκεί... και αυτό γιατί πάντα υπάρχει ο παράγοντας "η κακιά στιγμή". Αυτή η "κακιά στιγμή" μπορεί να είναι τόσο σύντομη, γρήγορη, αναπάντεχη και μη προβλέψιμη που απλά δεν μπορείς να την αποκλείσεις.
Ναι, μπορείς να μειώσεις το ρίσκο στο ελάχιστο, μα ποτέ να το εξαλείψεις.
...κι εγώ δεν θεωρώ και δεν θεωρούσα την στείρωση ως την καλύτερη λύση, μα θηλυκό μου βρέθηκε στο παρελθόν "κολλημένο" με αρσενικό "εν ριπή οφθαλμού", σε ελεγχόμενο χώρο, με την σκύλα να φορά και "βρακάκι περιόδου"...
Αναγκάστηκα να κάνω ένεση ορμονών ("επόμενης μέρας"), μία διαδικασία πολύ περισσότερο "ανθυγιεινή" και επιβαρυντική για την υγεία του ζώου από την στείρωση. Μετά από 1 χρόνο η σκύλα έκανε πυομήτρα, όπου και έγινε στείρωση τελικά. Ο χαρακτήρας δεν άλλαξε καθόλου, σωματικά δεν άλλαξε καθόλου και έζησε 12 περίπου χρόνια συνολικά (8 περίπου μετά την στείρωση).
Γνωρίζω πολλά σκυλιά στειρωμένα και ο χαρακτήρας τους δεν έχει επηρεαστεί από αυτό. Για τον ίδιο λόγο δεν προτείνουμε την στείρωση σε ανθρώπους που ο κύριος λόγος που θέλουν να την κάνουν είναι για να "ηρεμήσει" ο σκύλος τους.
Οι δικές μου τώρα παρατηρήσεις "πεδίου" είναι πως 7 στους 10 ιδιοκτήτες σκύλων έχουν σκυλάκια με "προβληματικό" χαρακτήρα ή έχουν "προβληματικά" κριτήρια σύμφωνα με τα οποία κρίνουν το χαρακτήρα του σκύλου τους και των άλλων. Αυτό έχει να κάνει τόσο με αστείρωτα, όσο και στειρωμένα ζώα.
Παρατήρησε τώρα τα αδέσποτα στειρωμένα ζώα. Αυτά που έχουν στειρωθεί και έχουν "επανενταχθεί" στο περιβάλλον που ζούσαν και κινούνταν. Τα βλέπεις να είναι "προβληματικά";
Για να απαντήσω τώρα στο ερώτημα σου "Ας πούμε ότι δεν έχει εμφανίσει προβλήματα υγείας. Σε ελεγχόμενο περιβάλλον τι πιθανότητες έχει να ζευγαρώσει το σκυλί; Νομίζω ότι αυτό είναι στο χέρι μας καθαρά. Καλά λέω;;"...
Δεν λες καλά και αυτό διότι πολλά πράγματα που είναι στο χέρι μας δεν πάνε έτσι όπως θέλουμε και υπολογίζουμε. Ακόμα και στους πιο "έμπειρους", πιο προσεκτικούς, πιο υπεύθυνους, πιο... βάλε ότι επίθετο θες εκεί... και αυτό γιατί πάντα υπάρχει ο παράγοντας "η κακιά στιγμή". Αυτή η "κακιά στιγμή" μπορεί να είναι τόσο σύντομη, γρήγορη, αναπάντεχη και μη προβλέψιμη που απλά δεν μπορείς να την αποκλείσεις.
Ναι, μπορείς να μειώσεις το ρίσκο στο ελάχιστο, μα ποτέ να το εξαλείψεις.
...κι εγώ δεν θεωρώ και δεν θεωρούσα την στείρωση ως την καλύτερη λύση, μα θηλυκό μου βρέθηκε στο παρελθόν "κολλημένο" με αρσενικό "εν ριπή οφθαλμού", σε ελεγχόμενο χώρο, με την σκύλα να φορά και "βρακάκι περιόδου"...
Αναγκάστηκα να κάνω ένεση ορμονών ("επόμενης μέρας"), μία διαδικασία πολύ περισσότερο "ανθυγιεινή" και επιβαρυντική για την υγεία του ζώου από την στείρωση. Μετά από 1 χρόνο η σκύλα έκανε πυομήτρα, όπου και έγινε στείρωση τελικά. Ο χαρακτήρας δεν άλλαξε καθόλου, σωματικά δεν άλλαξε καθόλου και έζησε 12 περίπου χρόνια συνολικά (8 περίπου μετά την στείρωση).
Γνωρίζω πολλά σκυλιά στειρωμένα και ο χαρακτήρας τους δεν έχει επηρεαστεί από αυτό. Για τον ίδιο λόγο δεν προτείνουμε την στείρωση σε ανθρώπους που ο κύριος λόγος που θέλουν να την κάνουν είναι για να "ηρεμήσει" ο σκύλος τους.
@canis γράφεις: "Παρατήρησε τώρα τα αδέσποτα στειρωμένα ζώα. Αυτά που έχουν στειρωθεί και έχουν "επανενταχθεί" στο περιβάλλον που ζούσαν και κινούνταν. Τα βλέπεις να είναι "προβληματικά";" -----------------Αυτό θέλει χρόνο παρακολουθησης της συμπεριφοράς του αδέσποτου που στην επανένταξη δεν υπάρχει...
@ghelly Έχεις δίκιο... Αν θέλουμε σωστά και "επιστημονικά" συμπεράσματα θέλει χρόνο και παρακολούθηση από ανθρώπους με γνώσεις. Με αυτή την έννοια κανείς ( ή ελάχιστοι να πούμε; ) ιδιοκτήτης δεν μπορεί να παρατηρήσει αλλαγές στην συμπεριφορά του σκύλου του και να τις αποδώσει στην στείρωση.
"Απλοϊκά" και σε γενικές γραμμές, οι αδέσποτοι σκύλοι που η συμπεριφορά τους δεν επηρεάζεται με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό από τον άνθρωπο όπως του δεσποζόμενου, δείχνουν να προσαρμόζονται και να επανεντάσσονται δίχως προβλήματα (δεν παρουσιάζονται σημαντικές αλλαγές). Σημαντικό κιόλας είναι ότι η συμπεριφορά τους δεν μπαίνει κάτω από τον μεγεθυντικό και παραμορφωτικό φακό κανενός ιδιοκτήτη προς ερμηνεία.
"Απλοϊκά" και σε γενικές γραμμές, οι αδέσποτοι σκύλοι που η συμπεριφορά τους δεν επηρεάζεται με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό από τον άνθρωπο όπως του δεσποζόμενου, δείχνουν να προσαρμόζονται και να επανεντάσσονται δίχως προβλήματα (δεν παρουσιάζονται σημαντικές αλλαγές). Σημαντικό κιόλας είναι ότι η συμπεριφορά τους δεν μπαίνει κάτω από τον μεγεθυντικό και παραμορφωτικό φακό κανενός ιδιοκτήτη προς ερμηνεία.
