Απο αυτα που εγω εχω καταλάβει διαβάζοντας εδω και άλλου
αλλα και συζητώντας με τον κτηνίατρο μου πιστευω πως:
α) ειναι αλλο οταν μια σκυλα στειρώνετε πρώτου τον πρώτο οίστρο
Β) ειναι αλλο οταν μια σκυλα στειρώνετε μετα τον δεύτερο-τρίτο
οίστρο και αλλο
γ) οταν μια σκυλα στειρώνετε μετα
απο 2-3 οίστρους και μια γέννα.
Και υπάρχουν και πολλές ενδιάμεσες περιπτώσεις.
Αυτο που λενε δηλ. οι κτηνίατροι ή που μας μεταφέρουν εδω καποιοι
νέοι λανθασμένα οτι "καλα ειναι να κανει μια γέννα και μετα να την
στειρώσεις" εχει μια βάση ουσιαστική αλλα στην πραγματικότητα
προβληματική λογο του οτι μια γέννα ειναι για πολυ λίγους αλλα
κυρίος για επαγγελματίες. Και το προβλημα δεν ειναι η γέννα μονο
αλλα οι προεκτάσεις της οπως τα χιλιάδες αδέσποτα που βασανίζονται
στους δρόμους αφου στην πλειονότητα τους ειναι ανεύθυνες.
Με την κατάσταση μπάχαλο η ζυγαριά βαραίνει κατα πολυ προς
τις μαζικές στειρώσεις για τα αδέσποτα και στην προταση
στείρωσης στον μέσο ιδιοκτήτη που δεν μπορει να καταλάβει ουτε
καν το ποτε η σκυλα του βρισκεται σε οίστρο. Χώρια στο ποσο
επιρρεπής ειναι προς τον γείτονα με τον νταβραντισμένο γαμπρό.
Ο οίστρος και η γέννα ξυπνάει ορμόνες και ένστικτα που θεωρητικά
κανουν μια σκυλα ποιο ολοκληρωμένη. Κατα ποσο ειναι χρήσιμο
αυτο και κατα ποσο μπορει να το αντιληφθεί ο μέσος ιδιοκτήτης
υπάρχει μεγάλη αμφιβολία. Στις περισσότερες των περιπτώσεων
με νορμαλ ιδιοκτήτες και νορμαλ ανατροφή θεωρώ πως πχ
αρσενικό στειρωμένο+θυληκο στειρωμένο τα ζώα λειτουργούν
καλητερα.
Ολα τα παραπάνω λαμβάνοντας υπόψη οτι στον τελικό χαρακτήρα
του ζώου 50% παίζει ρόλο ο σκυλος και 50% ο ιδιοκτήτης.