Καμία σχέση.
Από την πρώτη στιγμή αναφέρθηκα σε ΕΝΣΤΙΚΤΑ.
όχι στο μέγεθος.
Υπάρχουν και πολλές μικρόσωμες φυλές με ένστικτα τέτοια που ελεύθερα στην φύση μπορούν να κάνουν το οτιδήποτε
Δεν εχω λόγια...
- Thread starter HolywoodBrn
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Από την πρώτη στιγμή αναφέρθηκα σε ΕΝΣΤΙΚΤΑ.
όχι στο μέγεθος.
Υπάρχουν και πολλές μικρόσωμες φυλές με ένστικτα τέτοια που ελεύθερα στην φύση μπορούν να κάνουν το οτιδήποτε
Όχι, και έχω περάσει και κόκκινα φανάρια στο δρόμο, να το προτείνω κι αυτό?
Ναι, αλλά στο παράδειγμα αναφέρονται μόνο μεγαλοσωμα. Και γίνεται ένας επιπλέον διαχωρισμός (ρατσιστικά κατά τη γνώμη μου) για σκυλιά από πετ σοπ και ΒΥΒ. Για δίκαιο παράδειγμα ενστικτων θα έπρεπε να υπάρχουν και μικρόσωμα σκυλιά και να λείπει η παρατήρηση περί dogcenter,pet city και byb. Ένστικτα έχουν όλα και οι άνθρωποι που τα έχουν δεν ορίζονται στην υπευθυνοτητα από την πηγή του σκύλου τους.
Υπάρχουν οι υποκειμενικες σας απόψεις κ εμπειρίες οι οποιες διαφοροποιούνται επί αντικειμενικών δεδομένων όπως είναι η νομοθεσία η δεοντολογία κτλ.
Η ομάδα είναι υποχρεωμένη να καταθέτει τα αντικειμενικά δεδομένα. Οι ατομικές παρεκκλίσεις είναι θεμιτές ως μέσο θεραπείας των κακώς κείμενων κ όχι για διεστράβλωση της πραγματικότητας.
Εκτός εάν η ομάδα χρησιμοποιείται ως ψυχοθεραπευτικό μέσο.
Ναι αγαπητή orilis γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να αναλογιστούμε πως σκύλοι προερχόμενοι από τέτοιες γέννες ενδέχεται να είναι πολύ πιο επικίνδυνοι.
Είτε λόγω άγνωστων γονιδίων, είτε λόγω κοινωνικοποίησης και πολύτιμων μαθημάτων που θα έπρεπε να έχουν πάρει από την μάνα τους.
Δεν είναι μόνο το ηθικό κομμάτι που πρέπει να μας απασχολεί.
Ούτε φυσικά το μέγεθος, που ποτέ από εμένα τουλάχιστον, δεν θα ακούσεις κάτι τέτοιο.
Ένστικτα έχουν όλα, δεν έχουν όμως όλες οι φυλές σκύλων τα ίδια.
Η ομάδα είναι ένα καφενείο.. Όσο και να μας αρέσει ή όχι.
Εξακολουθώ να έχω τις ίδιες ενστάσεις. Δεν αναφέρθηκαν μικρόσωμα στο παράδειγμα, ώστε να φύγει το παράδειγμα από το μέγεθος και να πάει στα ένστικτα.
Για την πηγή... Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, εκτροφικών σκύλων με κακή κοινωνικοποίηση στο εκτροφείο (και άλλα και αργότερα στο σπίτι των ανθρώπων που το πήραν) και με άγνωστα γονίδια. Όπως και υπάρχουν εκτροφικά σκυλιά που έχουν δοθεί σε ανευθυνους ιδιοκτήτες.
Last edited:
Σωστά, τα αντικειμενικα δεδομενα, και αυτα ειναι οτι πολλοί εχουν λυτά τα σκυλιά τους σε δημόσιους χώρους. Μπορούμε να λεμε ξανα και ξανά σαν μάντρα ότι απαγορεύεται ή να το συζητησουμε.
Ο ιδιοκτήτης ειναι διακοσμητικός; Ασε που, Μιχάλη, δε φαντάζεσαι πόσο με θυμώνει το μήνυμα που περνάς ότι τα ημίαιμα ενδέχεται να ειναι και επίκινδυνα.
Πείτε με ρατσίστρια..αλλα για εμενα παιζει ρόλο το μεγεθος και η δύναμη του σκυλου στην επικινδυνότητα.Οπως ειπα και σε προηγούμενο ποστ δεν θα κανει ιδια ζημιά ενα μικρόσωμο με ενα μεγαλόσωμο..χωρις να συμφωνώ με το να ειναι λυμένο κανενα απο τα δυο φυσικα.Το μικρόσωμο μπορει να γινει ενοχλητικό επισης και να πάθει ζημιά το ιδιο συνηθως.Το μεγαλόσωμο-δυνατό θα γινει οχι απλα ενοχλητικό αλλα επικίνδυνο...
Ενδέχεται να είναι και πιο μαλθακοί.
Ενδέχεται και τα κουτάβια ενός ΒΥΒ, που με σκοπό να βγάλει ένα χαρτζιλίκι έβαλε τη σκύλα του που μένει μαζί του να γεννήσει, να έχουν παραπάνω προσλαμβάνουσες από τα πεντιγκράτα σκυλιά που γεννήθηκαν μέσα σε ένα κένελ.
Προφανώς δε το λέω για να υποστηρίξω τον ΒΥΒ αλλά γιατί πολλά μπορεί να είναι τα ενδεχόμενα και η πηγή απόκτησης δεν μπορεί να αποτελεί εδώ ασφαλές κριτήριο.
Τον κάθε σκύλο οφείλεις να τον κρίνεις ξεχωριστά λαμβάνοντας υπόψη όλα τα χαρακτηριστικά του.
Άσε Γιάννη,
Εμείς όταν τον αφήνουμε λυτό, είμαστε πάντα σε περιφραγμένο και αποκλειστικό χώρο... τώρα πια, μόνο με τη Μόκα μαζί του, να τρέξουν, να λυσσάξουν και πάλι "μαζί κι αγαπημένοι"...
Εξάλλου, αυτός ήταν και ένας βασικός λόγος για τη μετακόμιση που κάναμε...
Όσο για τη θάλασσα, κι εκεί με τον ιμάντα...
Μπορεί να στο επιβεβαιώσει και ο θείος του ο @sea-mol ...
Με μία διαφοροποίηση, Μιχάλη: ΔΕΝ θα βάζαμε σακούλα...
Όπως ξαναείπα και χτες, ΑΥΤΟΣ ήταν και ο βασικός λόγος που με έκανε να γράψω εδώ... κανένας άλλος!
Η νοοτροπία...
Να επαναλάβω, δηλαδή, ότι το συγκεκριμένο post (εκτός από απόλυτα παραστατικό) ήταν ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ...
Όχι, εμείς χρησιμοποιούμε 20μετρο ιμάντα στη θάλασσα...
1) Και, όμως, έχω συναντήσει λυτό σκυλί "στρατιώτη... και το έχω γράψει και "εδώ μέσα"... ένα φανταστικά εκπαιδευμένο Γ.Π., που δεν ενέδωσε κάν στα "αφρικάνικα" του Πίου...
2) Σε αυτό με καλύπτεις 100%
ρε παιδιά δεν καταλαβαίνω ειλικρινά γιατί το παίρνετε τόσο βαρέως. Κι εγω ημίαιμο έχω. Σωστά τα λένε. Με τα ημίαιμα σκυλιά δυστυχώς δεν μπορείς να υπολογίσεις τόσο καλά τις αντιδράσεις, τον χαρακτήρα (σε νεαρές ηλικίες) κλπ. Τα λέμε και τα ξαναλέμε και μάλιστα τονίζουμε ότι ένας σημαντικός λόγος που μπορεί να θέλει κάποιος να απευθυνθεί σε εκτροφέα είναι α)οι κληρονομικές ασθένειες και β)ο χαρακτήρας/οι ανάγκες/τα ένστικτα του σκύλου και πως αυτά ταιριάζουν στον υποψήφιο ιδιοκτήτη. Τουλάχιστον σε ένα βαθμό αν όχι στο 100%. Κανείς δεν είπε ότι είναι πιο επικίνδυνα τα ημίαιμα. Πιο απρόβλεπτα ίσως. Ειδικά όταν ενα σκυλί φαίνεται να έχει μέσα του τις 7 φυλές του φαραώ.
Τι να σου πω... τα διαβάζω όλα αυτά και δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να συμφωνήσω...
Αλλά, θα έπρεπε να το κουβεντιάζουμε μέρες το θέμα αυτό... πάντα εξαρτάται...
Εξαρτάται αν το σκυλί είναι "τύπου ΒΥΒ", ή "τύπου pet shop"... ή, απλά, αν το σκυλί είναι (κυριολεκτικά) ημίαιμο ή πολύαιμο...
Η (μάλλον φτωχή) εμπειρία μου, μου λέει ότι το ημίαιμο - πολύαιμο σκυλί (ειδικά αυτό που θα "μαζέψεις" από το δρόμο), θα είναι "what you see is what you get"... και ότι θα μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη (όση μπορείς να έχεις σε ένα σκύλο), είτε στην θετική, είτε στην αρνητική εκδοχή της...
Θα πω κάτι προσωπικό αν και δε μ'αρέσει αυτή η έκθεση αλλά με τσιγγλίζουν το τσουβάλιασμα και τα εκ προσωπικού ορμώμενα άλματα σκέψης που βλέπω.
Το σκύλο μου τον βρήκαν οι γονείς μου. Εγώ τη στιγμή που βρέθηκε δεν είχα στο μυαλό μου να αναλάβω σκύλο ακόμα, γιατί, μεγαλωμένη ούσα με σκυλιά (κ γατιά), ήξερα τις ευθύνες και την αλλαγή τρόπου ζωής που αυτό συνεπάγεται και δεν θεωρούσα ότι είχε έρθει αυτή η ώρα για μένα.
Όταν τον είδα, είδα ένα πλάσμα που έσφυζε από ζωντάνια και ενέργεια και μου ήρθε στο μυαλό μου ο πρώτος μας σκύλος, ο οποίος θεωρώ έζησε μια όμορφη ζωή, με τις εκδρομές του και τις βολτάρες του, κατά βάση λυτός ΚΑΙ λόγω άγνοιας των γονιών μου σε σημείο αμελείας, κάτι ευτυχώς που δε δημιούργησε ούτε σε μας ούτε στον εαυτό του, ούτε σε άλλους πρόβλημα, καθαρά από τύχη γιατί ο σκύλος ήταν αυτός που ήταν.
Αυτή η αρχική άγνοια με τα χρόνια και με τους επόμενους σκύλους διορθώθηκε. Διορθώθηκε όμως σε σημείο που θεώρησα ότι άρχισε να μετατρέπεται σε αυτό το χρυσό κλουβί που εννοείτε σε αυτό το θρεντ, λόγω κούρασης/ηλικίας των δικών μου και λόγω αυξανόμενων φόβων, πάλι μάλλον λόγω ηλικίας.
Πίστεψα λοιπόν, εκτός του σφοδρού έρωτα που με χτύπησε όταν τον είδα, ότι αν αναλάμβανα εγώ το σκυλί, ένας άνθρωπος πιο νέος, με μεγαλύτερη ενέργεια και κουράγιο κ χρόνο για ενασχόληση, θα μπορούσα να του προσφέρω μια ζωή παρόμοια με του πρώτου σκυλιού, δραστήρια, που θα συνεπαγόταν και καλύτερη εκπαίδευση και περισσότερες ελευθερίες από ότι απολάμβαναν τα τρέχοντα σκυλιά της οικογενείας. Εν ολίγοις πίστευα ότι η δυνατότητα να έχεις σκυλί λυτό εξαρτάται μόνο από την εκπαίδευση και τις επιταγές του εξωτερικού περιβάλλοντος κι ότι θα "μάθαινα" στο σκύλο και θα του βαζα λουρί όσο λιγότερο γινόταν.
Και ύστερα ήρθε η πραγματικότητα:
1ο) (και βασικότερο) Ο χαρακτήρας του σκύλου. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, θα πω μόνο ότι δεν είναι ότι στερείται εκπαίδευσης (αν και λόγω ιδιαιτέρων καταστάσεων που προέκυψαν μετά την απόκτησή του όντως δεν έλαβε ακριβώς την εκπαίδευση κ κυρίως τα ερεθίσματα που θα ήθελα) ούτε ότι είναι τόσο ανυπάκουος (ευτυχώς το απέδειξε άπαξ στα δύσκολα). Αλλά σίγουρα, σίγουρα, δεν έχει καμία σχέση με το χαρακτήρα αυτού του πρώτου, σχεδόν μονίμως λυτού, σκύλου και την αξιοπιστία που πρόσφερε εκείνος ο χαρακτήρας.
2ο) Η γενίκευση του παραπάνω συμπεράσματος, ότι δηλαδή όλα εξαρτώνται από το χαρακτήρα της περίπτωσης, του κάθε σκύλου, μετά από παρατήρηση πολλών διαφορετικών σκύλων, με ενδιαφέρον στους εκπαιδευμένους, γιατί στους ανεκπαίδευτους είναι άδικα τα συμπεράσματα. Πιθανόν να βοήθησε και το ιδιαίτερο του χαρακτήρα του δικού μου που προκαλεί την εκτός νόρμας συμπεριφορά των άλλων σκυλιών.
Τα παραπάνω με οδήγησαν, δυστυχώς, στο εντελώς αντίθετο από ότι αρχικά σκόπευα. Εφόσον αποδεδειγμένα στερείται της ανάλογης αξιοπιστίας και όχι μόνο, δε μπορεί να είναι λυτός πέρα από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες.
Αν με ρωτήσουν τώρα για τα σκυλιά που ξέρω καλά, της οικογενείας μου, θα έλεγα ότι τον 1ο και τον 3ο μας σκύλο (τον 3ο με καλύτερη εκπαίδευση γιατί στάθηκε ο πιο άτυχος λόγω συνθηκών) θα τους άφηνα ελεύθερους σε διάφορες περιστάσεις (π.χ. βουνά λαγκάδια παραλίες σκυλοπάρκα) γιατί είχαν αποδείξει ότι δεν θα βάζαν τους εαυτούς τους σε κίνδυνο ούτε θα ενοχλούσαν άλλους, ακόμα και σε απρόοπτη συνάντηση και κυρίως ότι κανένα ερέθισμα δεν ήταν πάνω από τον ιδιοκτήτη. Τον 2ο και τον 4ο (ο Άρης είναι ο 4ος) πουθενά μη περιφραγμένα, όχι γιατί είναι lose cannons αλλά γιατί ξέρω ότι υπάρχουν ερεθίσματα στα οποία δεν είναι καθόλου αξιόπιστοι.
Επίσης:
- (Θελω να) πιστεύω ότι ελάχιστοι από μας είναι τόσο φοβισμένοι ώστε να κλείνουν τα σκυλιά (παιδιά κτλ) τους σε χρυσό κλουβί, άλλα ότι "κάτι ξέρουν" για το σκυλί ΤΟΥΣ.
- Δεν ψέγω κανέναν που θέλει να έχει λυτό, κατά περίσταση, ή σε όλες τις περιστάσεις αν πραγματικά μπορεί, το σκύλο του - αλλά ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ, όχι να το κάνει γιατί "ε μωρέ ο καημένος να είναι συνέχεια δεμένος;". Όχι, σαφώς, να μην είναι. Αλλά να είναι ΜΟΝΟ εκεί που πραγματικά ο συγκεκριμένος σκύλος μπορεί. Αν αυτό είναι μόνο σε περιφραγμένο, ελεγχόμενο χώρο, τότε ναι, μόνο εκεί.
- Τουναντίον χαίρομαι πάρα, μα πάρα, πολύ όταν βλέπω σκυλιά που έχουν ΟΝΤΩΣ την ιδιοσυγκρασία να είναι λυτά στις περιστάσεις που είναι. Υπάρχουν πολλοί που κι εδώ στην πόλη αφήνουν λυτά τα σκυλιά τους, έστω μόνο σε πάρκα. Απο αυτούς τους πολλούς, ζήτημα να ναι 3-4 αυτοί που αποδεδειγμένα τα σκυλιά τους δεν είναι δυνητικά επικίνδυνα στους εαυτούς τους και στους άλλους. Κατέληξα ότι αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα χαρακτήρα, που η εκπαίδευση έρχεται να συνοδεύσει. Έχω δει πολύ συχνά ανθρώπους με 2 σκυλιά π.χ., το ένα στο λουρί το άλλο ελεύθερο. Τυχαίο; Είναι βλάκες αυτοί; Ίδια εκπαίδευση δεν είχαν τα σκυλιά τους; Ίδια "θέλω" δεν είχαν αυτοί για τα σκυλιά τους;
- Δεν ψέγω επίσης την πρώτη άτυχη στιγμή. Συνήθως κιόλας αυτή έρχεται σε νεαρή ηλικία και τα αποτελέσματά της είναι πιο ελεγχόμενα. Αυτόν όμως που ξέρει, ξέρει πολύ καλά γιατί έχει δει και μια και δυο και τρεις φορές το έργο, έστω κι αν το έργο αφορά πολύ συγκεκριμένες περιστάσεις, αλλά δεν μαθαίνει, δεν προσαρμόζει τη διαγωγή του και συνεχίζει το χαβά του, μαλάκα θα τον πω.
Στο δια ταύτα:
Το σκύλο μου τον βρήκαν οι γονείς μου. Εγώ τη στιγμή που βρέθηκε δεν είχα στο μυαλό μου να αναλάβω σκύλο ακόμα, γιατί, μεγαλωμένη ούσα με σκυλιά (κ γατιά), ήξερα τις ευθύνες και την αλλαγή τρόπου ζωής που αυτό συνεπάγεται και δεν θεωρούσα ότι είχε έρθει αυτή η ώρα για μένα.
Όταν τον είδα, είδα ένα πλάσμα που έσφυζε από ζωντάνια και ενέργεια και μου ήρθε στο μυαλό μου ο πρώτος μας σκύλος, ο οποίος θεωρώ έζησε μια όμορφη ζωή, με τις εκδρομές του και τις βολτάρες του, κατά βάση λυτός ΚΑΙ λόγω άγνοιας των γονιών μου σε σημείο αμελείας, κάτι ευτυχώς που δε δημιούργησε ούτε σε μας ούτε στον εαυτό του, ούτε σε άλλους πρόβλημα, καθαρά από τύχη γιατί ο σκύλος ήταν αυτός που ήταν.
Αυτή η αρχική άγνοια με τα χρόνια και με τους επόμενους σκύλους διορθώθηκε. Διορθώθηκε όμως σε σημείο που θεώρησα ότι άρχισε να μετατρέπεται σε αυτό το χρυσό κλουβί που εννοείτε σε αυτό το θρεντ, λόγω κούρασης/ηλικίας των δικών μου και λόγω αυξανόμενων φόβων, πάλι μάλλον λόγω ηλικίας.
Πίστεψα λοιπόν, εκτός του σφοδρού έρωτα που με χτύπησε όταν τον είδα, ότι αν αναλάμβανα εγώ το σκυλί, ένας άνθρωπος πιο νέος, με μεγαλύτερη ενέργεια και κουράγιο κ χρόνο για ενασχόληση, θα μπορούσα να του προσφέρω μια ζωή παρόμοια με του πρώτου σκυλιού, δραστήρια, που θα συνεπαγόταν και καλύτερη εκπαίδευση και περισσότερες ελευθερίες από ότι απολάμβαναν τα τρέχοντα σκυλιά της οικογενείας. Εν ολίγοις πίστευα ότι η δυνατότητα να έχεις σκυλί λυτό εξαρτάται μόνο από την εκπαίδευση και τις επιταγές του εξωτερικού περιβάλλοντος κι ότι θα "μάθαινα" στο σκύλο και θα του βαζα λουρί όσο λιγότερο γινόταν.
Και ύστερα ήρθε η πραγματικότητα:
1ο) (και βασικότερο) Ο χαρακτήρας του σκύλου. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, θα πω μόνο ότι δεν είναι ότι στερείται εκπαίδευσης (αν και λόγω ιδιαιτέρων καταστάσεων που προέκυψαν μετά την απόκτησή του όντως δεν έλαβε ακριβώς την εκπαίδευση κ κυρίως τα ερεθίσματα που θα ήθελα) ούτε ότι είναι τόσο ανυπάκουος (ευτυχώς το απέδειξε άπαξ στα δύσκολα). Αλλά σίγουρα, σίγουρα, δεν έχει καμία σχέση με το χαρακτήρα αυτού του πρώτου, σχεδόν μονίμως λυτού, σκύλου και την αξιοπιστία που πρόσφερε εκείνος ο χαρακτήρας.
2ο) Η γενίκευση του παραπάνω συμπεράσματος, ότι δηλαδή όλα εξαρτώνται από το χαρακτήρα της περίπτωσης, του κάθε σκύλου, μετά από παρατήρηση πολλών διαφορετικών σκύλων, με ενδιαφέρον στους εκπαιδευμένους, γιατί στους ανεκπαίδευτους είναι άδικα τα συμπεράσματα. Πιθανόν να βοήθησε και το ιδιαίτερο του χαρακτήρα του δικού μου που προκαλεί την εκτός νόρμας συμπεριφορά των άλλων σκυλιών.
Τα παραπάνω με οδήγησαν, δυστυχώς, στο εντελώς αντίθετο από ότι αρχικά σκόπευα. Εφόσον αποδεδειγμένα στερείται της ανάλογης αξιοπιστίας και όχι μόνο, δε μπορεί να είναι λυτός πέρα από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες.
Αν με ρωτήσουν τώρα για τα σκυλιά που ξέρω καλά, της οικογενείας μου, θα έλεγα ότι τον 1ο και τον 3ο μας σκύλο (τον 3ο με καλύτερη εκπαίδευση γιατί στάθηκε ο πιο άτυχος λόγω συνθηκών) θα τους άφηνα ελεύθερους σε διάφορες περιστάσεις (π.χ. βουνά λαγκάδια παραλίες σκυλοπάρκα) γιατί είχαν αποδείξει ότι δεν θα βάζαν τους εαυτούς τους σε κίνδυνο ούτε θα ενοχλούσαν άλλους, ακόμα και σε απρόοπτη συνάντηση και κυρίως ότι κανένα ερέθισμα δεν ήταν πάνω από τον ιδιοκτήτη. Τον 2ο και τον 4ο (ο Άρης είναι ο 4ος) πουθενά μη περιφραγμένα, όχι γιατί είναι lose cannons αλλά γιατί ξέρω ότι υπάρχουν ερεθίσματα στα οποία δεν είναι καθόλου αξιόπιστοι.
Επίσης:
- (Θελω να) πιστεύω ότι ελάχιστοι από μας είναι τόσο φοβισμένοι ώστε να κλείνουν τα σκυλιά (παιδιά κτλ) τους σε χρυσό κλουβί, άλλα ότι "κάτι ξέρουν" για το σκυλί ΤΟΥΣ.
- Δεν ψέγω κανέναν που θέλει να έχει λυτό, κατά περίσταση, ή σε όλες τις περιστάσεις αν πραγματικά μπορεί, το σκύλο του - αλλά ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ, όχι να το κάνει γιατί "ε μωρέ ο καημένος να είναι συνέχεια δεμένος;". Όχι, σαφώς, να μην είναι. Αλλά να είναι ΜΟΝΟ εκεί που πραγματικά ο συγκεκριμένος σκύλος μπορεί. Αν αυτό είναι μόνο σε περιφραγμένο, ελεγχόμενο χώρο, τότε ναι, μόνο εκεί.
- Τουναντίον χαίρομαι πάρα, μα πάρα, πολύ όταν βλέπω σκυλιά που έχουν ΟΝΤΩΣ την ιδιοσυγκρασία να είναι λυτά στις περιστάσεις που είναι. Υπάρχουν πολλοί που κι εδώ στην πόλη αφήνουν λυτά τα σκυλιά τους, έστω μόνο σε πάρκα. Απο αυτούς τους πολλούς, ζήτημα να ναι 3-4 αυτοί που αποδεδειγμένα τα σκυλιά τους δεν είναι δυνητικά επικίνδυνα στους εαυτούς τους και στους άλλους. Κατέληξα ότι αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα χαρακτήρα, που η εκπαίδευση έρχεται να συνοδεύσει. Έχω δει πολύ συχνά ανθρώπους με 2 σκυλιά π.χ., το ένα στο λουρί το άλλο ελεύθερο. Τυχαίο; Είναι βλάκες αυτοί; Ίδια εκπαίδευση δεν είχαν τα σκυλιά τους; Ίδια "θέλω" δεν είχαν αυτοί για τα σκυλιά τους;
- Δεν ψέγω επίσης την πρώτη άτυχη στιγμή. Συνήθως κιόλας αυτή έρχεται σε νεαρή ηλικία και τα αποτελέσματά της είναι πιο ελεγχόμενα. Αυτόν όμως που ξέρει, ξέρει πολύ καλά γιατί έχει δει και μια και δυο και τρεις φορές το έργο, έστω κι αν το έργο αφορά πολύ συγκεκριμένες περιστάσεις, αλλά δεν μαθαίνει, δεν προσαρμόζει τη διαγωγή του και συνεχίζει το χαβά του, μαλάκα θα τον πω.
Στο δια ταύτα:
ναι όμως @johnk όταν τον εκθέτεις σε νέα δεδομένα, ίσως να μπορέσεις να μαντέψεις καλύτερα τις αντιδράσεις ενός εκτροφικού σκύλου σε σχέση με τις αντιδράσεις ενός πολύαιμου/ημίαιμου. Και λέω όμως..ΙΣΩΣ. Γιατί η απλή βόλτα έχει διαφορά με τη βόλτα στη φύση, με τη βόλτα στη φύση όπου έχει κι άλλα σκυλιά. με τη βόλτα στη φύση όπου έχει κι άλλα σκυλιά και λίμνες, με τη βόλτα στη φύση όπου έχει κι άλλα σκυλιά και λίμνες και δάσος και άγρια ζώα και πάει λέγοντας. Εννοείται πως απο μια ηλικία και μετά "ξέρεις" τον σκύλο σου.
ειλικρινά όμως ......ζηλεύω τον άπειρο ελεύθερο χρόνο σας....
Μπορείς να μαντεψεις καλύτερα τις αντιδράσεις ενός σκύλου που ζεις σε πολλές καταστάσεις. Έχει να κάνει με την τριβή σου με το συγκεκριμένο σκύλο κι όχι με την καταγωγή του, θεωρώ. Ένας άγνωστος, ναι, ανάλογα με τη φυλή θα κάνει την μαντεψιά. Αλλιώς θα αντιδράσω αν δω ξαφνικά (και δεν προλάβω να καταλάβω γλώσσα σώματος) να έρχεται καταπάνω μου ένα Νιουφι κι αλλιώς ένα Πρεσα. Βέβαια το να στηριχθω στο ότι τα Νιουφι είναι φιλικά και γουτσου γουτσου μπορεί να με καταλήξει δαγκωμενη... Όμως αυτός που παίρνει την απόφαση αν θα κρατήσει το λουρί ή θα βγάλει, δεν είναι ένας τυχαίος άγνωστος. Είναι ο συνοδός του σκύλου και δική του είναι η γνώση, η απόφαση κι η ευθύνη του να το λύσει ή όχι. Μα το πήρε από το δρόμο, μα από το χειρότερο παπι μιλ, μα από τον Μπάμπη στο παραδιπλα στενό.
Μην ζηλεύεις ότι δεν ξέρεις τι το προκαλείειλικρινά όμως ......ζηλεύω τον άπειρο ελεύθερο χρόνο σας....
Εξαρτάται σε τι συνθήκες και ερεθίσματα τον έχεις εκθέσει.
Ποτέ δεν θα ήμουν τόσο σίγουρος. Και ξέρεις αρκετοί έτσι την πατάνε.
Συμφωνώ! Για αυτό αναφέρθηκα σε ενδεχόμενο. Και λυπάμαι που θύμωσα την Μπέτυ, αλλά όταν δεν γνωρίζεις τα υλικά που κρύβονται πίσω από έναν σκύλο, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα.
Το θέμα είναι ότι και στα εκτροφικά, πολλές φορές, δεν γνωρίζεις τα υλικά... Εκτός κι αν μεταφέρουμε τη συζήτηση από τον πραγματικό κόσμο στον ουτοπικό, όπου όλα γίνονται ορθώς. (Σε έναν τέτοιο κόσμο δεν θα υπήρχε ηβπαρουσα συζήτηση όμως)
Οταν δεν ξερεις τα υλικα οφειλεις να προσεχεις ας πουμε 2 φορες παραπανω.
Αλλα....για φαντασου να τα ξερεις,να τα εχεις ανακατεψει κιολας και να εχεις παρει συγκεκριμενα αποτελεσματα και να βγαζεις λογους για το ποσο επικινδυνο ειναι να εχεις τη φυλη που γνωριζεις καλα ελευθερη και τα δικα σου να μην ξερουν τι παει να πει λουρι,που λεει ο λογος ε????
Αλλα....για φαντασου να τα ξερεις,να τα εχεις ανακατεψει κιολας και να εχεις παρει συγκεκριμενα αποτελεσματα και να βγαζεις λογους για το ποσο επικινδυνο ειναι να εχεις τη φυλη που γνωριζεις καλα ελευθερη και τα δικα σου να μην ξερουν τι παει να πει λουρι,που λεει ο λογος ε????
- Status
