Μόλις δεχτήκαμε επίθεση από ένα μαλλιαρό μικρόσωμο σκυλάκι.
Εγώ έχω τη Νεφέλη στον οδηγό ούτε στο ένα μέτρο δίπλα μου και το μαλλιαρό της κυρίας της έφυγε από το χέρι και όρμησε στα μούτρα της μικρής.
Η Νεφέλη ατάραχη έμεινε, αλλά αυτό συνέχιζε τις επιθέσεις στα μούτρα της. Η μαντάμ από μακρυά να λέει "δε δαγκώωωωωνεεεειιιι, μόνο φωνάαααζεεεεειιιι" και να μην έρχεται να το μαζέψει. Κοιτούσε μόνο.
Ε μία δύο τρεις πατάω το πόδι μου με δύναμη κάτω μπας και φύγει, αλλά τίποτα. Τη Νεφέλη την είχα βάλει από πίσω μου για να μη τη φτάνει και χωνόταν κάτω από τα πόδια μου το μπασμένο της. Την τέταρτη που ήρθε να της αρπάξει τη μούρη, το κλώτσησα μία σιγανή και πήγε στην κυρά του.
Και δεν είναι οτι φοβήθηκα μη και δαγκώσει η κοντοστούπα τη Νεφέλη, αλλά μη και ανοίξει το στόμα η δική μου και το κάνει μία χαψιά.
Εμ δε θα έφταιγα, εμ θα είχα και τύψεις μετά.
(Βασικά η μικρή είναι ζεν με κάτι τέτοια. Μόνο μία φορά που έπαιζε με ένα άλλο θηλυκό, μπλέχτηκαν τα λουριά και τα μούτρα τους ήρθαν τσικ του τσικ. Πήγε να κάνει ντου η άλλη σκύλα, έβγαλε δόντια η δικιά μου και της είπα μπράβο!! Είχα φτάσει σε σημείο να νομίζω πως θα της επιτεθεί κανένα και θα κάτσει να τις φάει).
Η κυρία εν τέλει άκουσε και τη κατσάδα της και κουβέντα δεν είπε (το καλό που της ήθελα).
Ευτυχώς έληξε καλά και για τα δύο το περιστατικό.
