χαχαχ γι'αυτο, εχω δε'υτερο καπίστρι, από καμτσίκι ξέμεινα.... μπας και μπω σε πρόγραμμαΑσε, εσύ ghelly, έχεις "κόψει καπίστρι" εδώ και καιρό!στο dogforum εννοώ, έτσι?
Ενοχλήσεις στη βόλτα;
- Thread starter kkranis
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Καροτσέρη καροτσέρη αστο καμουτσίκι απ'το χέρι
Καθόλου ενόχληση μεν αλλά Γιάννη μην ψάχνω το άλλο νήμα: κοπέλα το πρωί βολτάριζε στο Ηράκλειο (Κρήτης) με μεγαλόσωμο κούκλο, κοντά σε σχετικά νεόδμητο συγκρότημα σχολείων (μα πόσο έχει αλλάξει η πόλη μου;;; ). Τη βλέπω να κατευθύνεται προς κάδο και να πετάει σκατοσακουλάκι!!! Την καταχάρηκα!
Καθόλου ενόχληση μεν αλλά Γιάννη μην ψάχνω το άλλο νήμα: κοπέλα το πρωί βολτάριζε στο Ηράκλειο (Κρήτης) με μεγαλόσωμο κούκλο, κοντά σε σχετικά νεόδμητο συγκρότημα σχολείων (μα πόσο έχει αλλάξει η πόλη μου;;; ). Τη βλέπω να κατευθύνεται προς κάδο και να πετάει σκατοσακουλάκι!!! Την καταχάρηκα!
Last edited:
εισαι off topic, αυτο επρεπε να το γράψεις στο θέμα με τις ευχάριστες εκπληξεις. Αλλά εχει να χρησιμοποιηθεί από την εποχη του Νώε....
D
Deleted member 14614
Guest
Το ότι δεν το καταλαβαίνεις εσύ δε σημαίνει και ότι δεν είναι κατανοητό. Δοκίμασε μια ακόμη ανάγνωση. Μπορεί να βοηθήσει.
Δεν είπα όμως αυτό εγώ.. Το θέμα δεν ήταν ότι μου έκαναν υποδείξεις όλοι οι συμμετέχοντες, αλλά ότι 1) μου έκαναν υποδείξεις σε θέματα άσχετα με αυτά που ρώτησα και 2) έβγαλαν αυθαίρετα συμπεράσματα για μένα. Όπως ακριβώς δηλαδή και άνθρωποι με τους οποίους ήρθε σε διαπροσωπική επαφή η θεματοθέτρια.
Και επειδη σε καααποιοοοο αλλο θεμα σου εκαναν υποδειξη για καποιο αλλο λογο θυμηθηκες το παραπονο σου σε αυτο το θεμα ? ωραια λογικη βρε !Υποψην δεν ειναι υποδειξη αυτο απλα ερωτηση ειναι !!
Αυτο να το παρουμε σαν υποδειξη ? το κακο ειναι οτι ολοι εδω δεν καταλαβαινουμε τι γραφεις , αλλα γιατι τα γραφεις , δεν διαβαζεις μια απο την αρχη τα μηνυματα σου μπας και δεις οτι δεν βγαζουν νοημα ? ( ναι αυτο ειναι υποδειξη )
ΠΟΤΕ???
Σαν ιδιοκτήτρια ενός BBED (Big Black Evil Dog) έχω πολλές ιστορίες να σου πω που διαψεύδουν τον ισχυρισμό σου δυστυχώς...Αν περάσεις τα μαυροσκυλα ένα άσπρο βερνίκι μπορεί κ να σου συμβεί. Νωρίτερα δε νομίζω
Χθες η βόλτα ήταν όλη μια ενόχληση...
Ήταν η γρήγορη πρωινή, η δεν-έχω-πιεί-ούτε-καφέ, τσίσα-κακά και σπίτι.
Έχουμε κάνει τη μισή βόλτα χωρίς πρόβλημα (και έχω πάρει τα πάνω μου) και εκεί που κάνει, λοιπόν, τα κακάκια του ωραία και καλά συναντιούνται τυχαία ένας κύριος και μια κυρία και αρχίζουν τα "αααα τάκη, τι κάνεις, τάκη?" "καλέ μαρία, δεν το πιστεύω, καλά εσύ?" και αγκαλιές και φιλιά στο ένα μέτρο από την ...δημιουργία. Εμπνεύστηκαν οι άνθρωποι, και εντάξει, την ώρα της δημιουργίας δεν δίνει σημασία, άντε μετά να τον έχεις από τη μία να μαζέψεις τα δημιουργήματα και να έχεις το νου σου μη σου έρθουν ο τάκης με τη μαρία πάνω στο σκύλο, μην πάει ο άλλος πάνω στον τάκη και τη μαρία, και γύρω γύρω μη βρεθεί και κανένας άλλος γνωστός.
Πάει αυτό και φεύγουμε και βλέπω πως έρχεται κατά πάνω μας παππούς με πι. Αποφασίζω να διασταυρωθούμε γιατί δεν γίνεται μόνιμα να τους αποφεύγω όλους, πάω όσο πιο άκρη γίνεται στο πεζοδρόμιο και συνεχίζω. Μια χαρά ο δικός μου και με το που φτάνουμε στο ίδιο ύψος με τον παππού γίνεται το σώσε (με ξένους στο δρόμο που απλώς διασταυρωνόμαστε γαβγίζει πια εξαιρετικά σπάνια). Δεν κατάλαβα γιατί, γιατί δεν είχα τον νου μου στον παππού -αλλά στοιχηματίζω πως θα το έβαλε το χεράκι του. Γαβγίζει, ωρύεται, τραβάει, οριακά δεν τον έφτανε τον παππού ο οποίος είχε στηθεί και παρακολουθούσε, μισό μέτρο από το τρελαμένο τέρας. Βρε καλέ μου παππούλη γιατί δεν πας στην ευχή του θεούλη, μην αρχίσω τα κάλαντα? Γιατί όλος ο κόσμος βρε παιδιά όταν βλέπει το πλάσμα να μαίνεται μένει στη θέση του ασάλευτος και παρακολουθεί? Τέλος πάντων, τον μάζεψα με τα πολλά και φύγαμε και ο παππούς καμάρωνε.
Φτάνουμε στο σπίτι μας και μέσα στη φούρια μου αφήνω την καγκελόπορτα μισάνοιχτη. Χτυπάω το κουδούνι (πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που βγήκα βόλτα χωρίς κλειδιά, αλλά έτσι είναι) και βλέπω να ζυγώνει μπαμπάς κρατώντας ΓΠ και παιδάκι 7-8 χρονών. Ξαναχτυπάω μπας και προλάβω να μπω και βλέπω με μεγάλη χαρά τον μπαμπά να δίνει το ΓΠ στο παιδάκι. Όντως τώρα? σκέφτομαι, χτυπάω το κουδούνι (η μανούλα άπλωνε ρούχα), λέω στον μπαμπά μόλις βλέπω ότι με είδε "δεν τον κρατάτε εσείς καλύτερα?" και μου απαντάει "μα τι σε νοιάζει, δεμένος είναι". Η πόρτα, υπενθυμίζω, μισάνοιχτη και να μπει ο άλλος γινόταν σέρνοντας το μικρό που ζύγιζε λιγότερα κιλά από τον σκύλο και να βγει ο δικός μου. Αχ και τον παίρνει πρέφα ο δικός μου και αρχίζει τον εξάψαλμο, πανικός (ήμασταν πια και στο σπίτι του και γίνεται πολύ χειρότερος), με το ζόρι τον κράταγα. Σε αυτή τη φάση μας άκουσε και η μανούλα -μαζί με όλη τη γειτονιά- και μας άνοιξε και κάπου εκεί τελείωσε η ωραία πρωινή βόλτα μας -με ξύπνησε και καλύτερα από τον καφέ που δεν είχα πιει.
---------Παραλήρημα τέλος, κάπου έπρεπε κι εγώ να τα πω---------
Ήταν η γρήγορη πρωινή, η δεν-έχω-πιεί-ούτε-καφέ, τσίσα-κακά και σπίτι.
Έχουμε κάνει τη μισή βόλτα χωρίς πρόβλημα (και έχω πάρει τα πάνω μου) και εκεί που κάνει, λοιπόν, τα κακάκια του ωραία και καλά συναντιούνται τυχαία ένας κύριος και μια κυρία και αρχίζουν τα "αααα τάκη, τι κάνεις, τάκη?" "καλέ μαρία, δεν το πιστεύω, καλά εσύ?" και αγκαλιές και φιλιά στο ένα μέτρο από την ...δημιουργία. Εμπνεύστηκαν οι άνθρωποι, και εντάξει, την ώρα της δημιουργίας δεν δίνει σημασία, άντε μετά να τον έχεις από τη μία να μαζέψεις τα δημιουργήματα και να έχεις το νου σου μη σου έρθουν ο τάκης με τη μαρία πάνω στο σκύλο, μην πάει ο άλλος πάνω στον τάκη και τη μαρία, και γύρω γύρω μη βρεθεί και κανένας άλλος γνωστός.
Πάει αυτό και φεύγουμε και βλέπω πως έρχεται κατά πάνω μας παππούς με πι. Αποφασίζω να διασταυρωθούμε γιατί δεν γίνεται μόνιμα να τους αποφεύγω όλους, πάω όσο πιο άκρη γίνεται στο πεζοδρόμιο και συνεχίζω. Μια χαρά ο δικός μου και με το που φτάνουμε στο ίδιο ύψος με τον παππού γίνεται το σώσε (με ξένους στο δρόμο που απλώς διασταυρωνόμαστε γαβγίζει πια εξαιρετικά σπάνια). Δεν κατάλαβα γιατί, γιατί δεν είχα τον νου μου στον παππού -αλλά στοιχηματίζω πως θα το έβαλε το χεράκι του. Γαβγίζει, ωρύεται, τραβάει, οριακά δεν τον έφτανε τον παππού ο οποίος είχε στηθεί και παρακολουθούσε, μισό μέτρο από το τρελαμένο τέρας. Βρε καλέ μου παππούλη γιατί δεν πας στην ευχή του θεούλη, μην αρχίσω τα κάλαντα? Γιατί όλος ο κόσμος βρε παιδιά όταν βλέπει το πλάσμα να μαίνεται μένει στη θέση του ασάλευτος και παρακολουθεί?
Τέλος πάντων, τον μάζεψα με τα πολλά και φύγαμε και ο παππούς καμάρωνε.Φτάνουμε στο σπίτι μας και μέσα στη φούρια μου αφήνω την καγκελόπορτα μισάνοιχτη. Χτυπάω το κουδούνι (πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που βγήκα βόλτα χωρίς κλειδιά, αλλά έτσι είναι) και βλέπω να ζυγώνει μπαμπάς κρατώντας ΓΠ και παιδάκι 7-8 χρονών. Ξαναχτυπάω μπας και προλάβω να μπω και βλέπω με μεγάλη χαρά τον μπαμπά να δίνει το ΓΠ στο παιδάκι.
Όντως τώρα? σκέφτομαι, χτυπάω το κουδούνι (η μανούλα άπλωνε ρούχα), λέω στον μπαμπά μόλις βλέπω ότι με είδε "δεν τον κρατάτε εσείς καλύτερα?" και μου απαντάει "μα τι σε νοιάζει, δεμένος είναι". Η πόρτα, υπενθυμίζω, μισάνοιχτη και να μπει ο άλλος γινόταν σέρνοντας το μικρό που ζύγιζε λιγότερα κιλά από τον σκύλο και να βγει ο δικός μου. Αχ και τον παίρνει πρέφα ο δικός μου και αρχίζει τον εξάψαλμο, πανικός (ήμασταν πια και στο σπίτι του και γίνεται πολύ χειρότερος), με το ζόρι τον κράταγα. Σε αυτή τη φάση μας άκουσε και η μανούλα -μαζί με όλη τη γειτονιά- και μας άνοιξε και κάπου εκεί τελείωσε η ωραία πρωινή βόλτα μας -με ξύπνησε και καλύτερα από τον καφέ που δεν είχα πιει.---------Παραλήρημα τέλος, κάπου έπρεπε κι εγώ να τα πω---------
Παντως εχε υποψην οτι δεν ειναι περιεργο να ξεκινησε τσαμπουκας επειδη ειχε το Π ο παππους.... το εχω δει και σε αλλα σκυλιά, είτε με Π είτε με καροτσια λαικής.... εμενα η δικιά μου τα ειχε βάλει με μια φαρδιά ανοιχτη φουστα που φοραγε μια θεούσα.
Το σκέφτηκα, να σου πω την αλήθεια, αλλά δεν τον ενόχλησε από πριν παρ'όλο που το είχε δει. Μόνο όταν μας έφτασε ο παππούς. Με τα καροτσάκια νομίζω δεν έχει θέμα, τις μαγκούρες και τις πατερίτσες δεν πολυσυμπαθεί αλλά δεν αντιδράει συνήθως.
Φυσικά δεν φταίει σε τίποτα ο παππούς με το Π ή και οποιοσδήποτε άλλος έτσι;
Παιδιά, λυπάμαι αλλά όταν έχουμε "τέτοιο" σκύλο, δεν μετατρέπουμε την ζωή του σε Κωσταλέξι, αλλά στον αντίποδα, δεν προκαλούμε και την τύχη μας. Αν δεν μπορούμε να αποφύγουμε την "διασταύρωση", ο σκύλος στο "κάτσε" και σε απόλυτη υπακοή, μέχρι πνιγμού και σκασμού και πατημένος κάτω αν χρειαστεί, μέχρι να περάσει ο "κίνδυνος". Δική μας ευθύνη και υποχρέωση είναι. Οχι των άλλων.
Παιδιά, λυπάμαι αλλά όταν έχουμε "τέτοιο" σκύλο, δεν μετατρέπουμε την ζωή του σε Κωσταλέξι, αλλά στον αντίποδα, δεν προκαλούμε και την τύχη μας. Αν δεν μπορούμε να αποφύγουμε την "διασταύρωση", ο σκύλος στο "κάτσε" και σε απόλυτη υπακοή, μέχρι πνιγμού και σκασμού και πατημένος κάτω αν χρειαστεί, μέχρι να περάσει ο "κίνδυνος". Δική μας ευθύνη και υποχρέωση είναι. Οχι των άλλων.
Προφανώς και το κάνω αυτό μαρέκο, όταν βλέπω πως υπάρχει λόγος.
Δεν με πείραξε η ύπαρξη του παππού, αν είναι δυνατόν!
Έκρινα -λάθος- πως γινόταν να διασταυρωθούμε, και εννοείται πως το λουρί δεν γινόταν να γίνει πιο κοντό. Η "γκρίνια" μου δεν αφορά την ύπαρξη του παππού, αφορά το ότι ενώ βλέπει ότι προκύπτει πρόβλημα δεν βοηθάει και λίγο. Όπως και όταν βλέπει σκύλο και λυσσάει, ο κηδεμόνας του άλλου σκύλου συνήθως κάθεται και χαζεύει, πολύ μυαλό θέλει να καταλάβει ότι αν συνεχίσει το δρόμο του θα πάψω κι εγώ να έχω πρόβλημα?
Σε σχέση με τους πρώτους επίσης -που αφού δεν ασχολήθηκαν με τον χοντρό δεν ασχολήθηκε και αυτός μαζί τους- το μόνο μου πρόβλημα ήταν το ότι αφού ο σκύλος έχει πάρει θέση για κακά δεν γίνεται να τον μετακινήσω. Προφανώς σιγά μην κάτσουν να το σκεφτούν. Και προφανώς σιγά μην δεν χαιρετηθούν επειδή ένας σκύλος χέζει εκεί δίπλα και η μαμά του είναι παλαβή με τις βόλτες. Όλο το πρόβλημα εκεί προέκυψε μέσα στο μυαλό μου, όπως φαίνεται, και το γνωρίζω.
Δεν με πείραξε η ύπαρξη του παππού, αν είναι δυνατόν!
Έκρινα -λάθος- πως γινόταν να διασταυρωθούμε, και εννοείται πως το λουρί δεν γινόταν να γίνει πιο κοντό. Η "γκρίνια" μου δεν αφορά την ύπαρξη του παππού, αφορά το ότι ενώ βλέπει ότι προκύπτει πρόβλημα δεν βοηθάει και λίγο. Όπως και όταν βλέπει σκύλο και λυσσάει, ο κηδεμόνας του άλλου σκύλου συνήθως κάθεται και χαζεύει, πολύ μυαλό θέλει να καταλάβει ότι αν συνεχίσει το δρόμο του θα πάψω κι εγώ να έχω πρόβλημα?
Σε σχέση με τους πρώτους επίσης -που αφού δεν ασχολήθηκαν με τον χοντρό δεν ασχολήθηκε και αυτός μαζί τους- το μόνο μου πρόβλημα ήταν το ότι αφού ο σκύλος έχει πάρει θέση για κακά δεν γίνεται να τον μετακινήσω. Προφανώς σιγά μην κάτσουν να το σκεφτούν. Και προφανώς σιγά μην δεν χαιρετηθούν επειδή ένας σκύλος χέζει εκεί δίπλα και η μαμά του είναι παλαβή με τις βόλτες. Όλο το πρόβλημα εκεί προέκυψε μέσα στο μυαλό μου, όπως φαίνεται, και το γνωρίζω.
Δάφνη, σήμερα τον έβγαλες; Που κυκλοφορούν τα παιδάκια με τα τριγωνάκια, τα καπελάκια και τρέχουν χαρούμενα στους δρόμους;
Όχι, τον έβγαλα πολύ αργά το βράδυ και θα περιμένω να μεσημεριάσει λίγο. Δεν παίζει να αντέξω και δεύτερο γύρο μέσα σε δύο μέρες...Δάφνη, σήμερα τον έβγαλες; Που κυκλοφορούν τα παιδάκια με τα τριγωνάκια, τα καπελάκια και τρέχουν χαρούμενα στους δρόμους;
Η γκρίνια μου είχε να κάνει με το ότι η βόλτα ήταν κάπως επεισοδιακή, ειδικά για τόσο σύντομη, και λυπάμαι που παρεξηγήθηκα. Το όλο πρόβλημα βρίσκεται στο μυαλό μου και το ξέρω και δεν γκρινιάζω για την ύπαρξη του κόσμου που δεν κλειδώνεται στο σπίτι του για να βγάλω τον μπαμπούλα έξω, αλλά για το ότι πρέπει να είμαι μόνιμα στην τσίτα και δεν ευχαριστιέμαι τη βόλτα καθόλου που με τούτα και με κείνα γυρνάω στο σπίτι με κομμένα γόνατα.
Είπες και ότι προκαλώ την τύχη μου, επειδή αποφάσισα να περάσω κοντά από τον παππού. Νομίζω πως αυτό είναι λάθος, και ας με διορθώσουν αν έχω λανθασμένη λογική. Θεωρητικά, σε κάθε βόλτα θα μπορούσα να αλλάζω πεζοδρόμιο όταν έρχεται άνθρωπος από την άλλη. Επειδή, όμως, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα χρειαστεί να διασταυρωθώ με κάποιον -και η λύση του πατημένου κάτω είναι πραγματικά εκτάκτου ανάγκης καθώς σε εμάς δεν λειτουργεί τόσο καλά όσο θα νόμιζε κανείς- προσπαθώ όταν βλέπω πως είναι οκ και ο απέναντι και ο σκύλος να διασταυρώνομαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι χαλαρή και ό,τι θέλει ας γίνει.
Με τον παππού της ιστορίας είχα φροντίσει να τσεκάρω από πριν την αντίδραση του Μάρλεϋ τη στιγμή που τον είδε, αλλά και του παππού και αφού διαπίστωσα ότι ήταν εντάξει είπα να συνεχίσω. Προφανώς, έκανα λάθος.
Είπες και ότι προκαλώ την τύχη μου, επειδή αποφάσισα να περάσω κοντά από τον παππού. Νομίζω πως αυτό είναι λάθος, και ας με διορθώσουν αν έχω λανθασμένη λογική. Θεωρητικά, σε κάθε βόλτα θα μπορούσα να αλλάζω πεζοδρόμιο όταν έρχεται άνθρωπος από την άλλη. Επειδή, όμως, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα χρειαστεί να διασταυρωθώ με κάποιον -και η λύση του πατημένου κάτω είναι πραγματικά εκτάκτου ανάγκης καθώς σε εμάς δεν λειτουργεί τόσο καλά όσο θα νόμιζε κανείς- προσπαθώ όταν βλέπω πως είναι οκ και ο απέναντι και ο σκύλος να διασταυρώνομαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι χαλαρή και ό,τι θέλει ας γίνει.
Με τον παππού της ιστορίας είχα φροντίσει να τσεκάρω από πριν την αντίδραση του Μάρλεϋ τη στιγμή που τον είδε, αλλά και του παππού και αφού διαπίστωσα ότι ήταν εντάξει είπα να συνεχίσω. Προφανώς, έκανα λάθος.
- Status
