A Dieu l' ami... Αντίο, ΦΙΛΕ...
- Thread starter johnk
- Ημερομηνία δημιουργίας
Γιάννη σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί αυτές τις στιγμές. Με συγκίνησες πραγματικά. Ειδικά εμάς που έχουμε και ηλικιωμένα σκυλιά θεωρώ πως ίσως μας άγγιξε λίγο περισσότερο.
Καλό κατευόδιο.
Καλό κατευόδιο.
Ο Doggy, λοιπόν, φίλοι μου...
Που πέρασε τα 2/3 της ζωής του στην απομόνωση (σε σχέση με τον Εκτορα και τα αμοιβαία συναισθήματα που είχαν)...
Που πέρασε το υπόλοιπο 1/3 της ζωής του στον "αναχωρητισμό" (γιατί ήταν πια κουφός)...
Που μόνο χάδια ζήτησε (και έδωσε) στη ζωή του... και παρεούλα... και μιά ζεστή γωνίτσα...
Που, ούτε δύο μήνες δεν πέρασαν από τη στιγμή που έχασε την πυξίδα του...
Που τον είδα την Πέμπτη βράδυ, όλο χαρά, ζωντάνια και γλύκες... και έπαιξα μαζί του... και εισέπραξα τα χαρούμενα φιλάκια του...
Την Παρασκευή το πρωί, ξύπνησε "παράλυτος"... μόνο η ουρά του να κουνιέται χαρούμενα... τίποτα άλλο...
Και μαγνητικές... και γνωμάτευση από εμπειρογνώμονες, ακόμα και στο Λουξεμβούργο...
"Μετατόπιση του 4ου μεσοσπονδύλιου, αυχενικού δίσκου, και επαφή με τον νωτιαίο μυελό"...
Και σε λίγες ώρες, θα γίνει το κρίσιμο ραντεβού με τον Στέργιο Βλαχόπουλο, ώστε να γίνει ανασκόπηση και να ληφθούν οι αποφάσεις: Κόστος... συνεπαγόμενος πόνος... πιθανότητες επιτυχίας... πιθανότητες υποτροπής...
Και, ξαναδιαβάζοντας το τελευταίο κομάτι του αρχικού κειμένου μου, για τον αρχηγό τους, τον Εκτορα, αντιλαμβάνομαι ότι (ακόμα κι εγώ) είχα υποτιμήσει την απουσία του Εκτορα...
Σε λιγότερο από δύο μήνες, ο Doggy μας δείχνει ότι μάλλον θα προτιμούσε να μη δεχθεί άλλον αρχηγό... αλλά, να κάνει παρεούλα με τον αγαπημένο (επιτέλους) φιλαράκο του...
Δυο αποχαιρετισμοι σε τοσο γρηγορο διαστημα....καλο κουραγιο στην αμεση και ευρυτερη οικογενεια του.
Και μπορει να ειναι νωρις....σιγουρα ειναι νωρις, αλλα καποιες αλλες κουνιστες ουρες που χρειαζονται τετοιους ανθρωπους να μοιραστουν την ζωη τους ειμαι σιγουρη οτι θα βρουν το σπιτι τους εκει...οταν ερθει η ωρα...
Και μπορει να ειναι νωρις....σιγουρα ειναι νωρις, αλλα καποιες αλλες κουνιστες ουρες που χρειαζονται τετοιους ανθρωπους να μοιραστουν την ζωη τους ειμαι σιγουρη οτι θα βρουν το σπιτι τους εκει...οταν ερθει η ωρα...
Ούτε εγώ... και κανείς μας...Δεν ξέρω τι να πω...
Ξέρεις, με τον Εκτορα ήταν διαφορετικά... ήταν ένας άρρωστος σκύλος και φαινόταν ότι μας φεύγει...
Με τον Doggy, αν δεν ξέρεις και μπεις σπίτι του, θα δεις ένα υγιές και "χαμογελαστό" σκυλάκι, να κάθεται στο μαξιλαράκι του και να κουνάει την ουρίτσα του... απλά, θα συμπεράνεις ότι βαριέται και θέλει να πας εσύ εκεί...
Και, να φανταστείς ότι οι γραφές λένε πως, κατά πάσα πιθανότητα, πονάει...
Υ.Γ. Το "χαμογελαστό" οφείλεται στο περιστατικό εκείνο (όταν τον βρήκαν) που τον κομάτιαζε η αγέλη σκύλων... χειρουργήθηκε μεν, αλλά του έμεινε για πάντα αυτό το "χαμόγελο" στο στόμα του...
Συμφωνώ απόλυτα.
Αρκεί, πάντα να γίνεται στον σωστό χρόνο... και για το σωστό λόγο...
Να ελπίσουμε, έστω για λίγο, για καλά νέα από Βλαχόπουλο; Δεν υπάρχει καθόλου περίπτωση επιτυχούς και όχι πολύ ανώδυνης επέμβασης;....
1. Οσο ζω, ελπίζω!
Η περίπτωση είναι δύσκολη, γιατί οι πιθανότητες (σε πρώτη ματιά) είναι 50%-50%...
Και γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, αν σκεφθείς πως υπάρχουν πιθανότητες υποτροπής...
2. Η επέμβαση θα είναι σίγουρα ανώδυνη!!! μιάς και θα είναι ναρκωμένος
Μιλώντας για πόνο, εννοούσα και τώρα που μιλάμε, αλλά και για πολλές μέρες μετεγχειρητικά...
Υ.Γ. Επίσης, μιλάμε για μία περίπλοκη εγχείριση, γιατί (στη θέση που είναι) η επέμβαση γίνεται μέσα από το λαιμό (βλέπε: αγγεία, νεύρα κλπ.)
Last edited:
Εξαιρετικο το κείμενο, η περιγραφη των συναισθηματων συγκινεί και τους ασυγκίνητους..
Σε ευχαριστουμε που τα μοιράστηκες μαζί μας.
Μακάρι όλα να πάνε καλά για το άλλο σκυλάκι.
Σε ευχαριστουμε που τα μοιράστηκες μαζί μας.
Μακάρι όλα να πάνε καλά για το άλλο σκυλάκι.
Σ' ευχαριστώ Φώτη!
Ομολογουμένως, είναι σε καλά χέρια...
Υ.Γ. Η μόνη μου (μικρή) επιφύλαξη είναι ότι είναι, ταυτόχρονα, σε νευρικά χέρια... γεμάτα αγωνία... γεμάτα από "γιατί"... γεμάτα από "σίγουρα κάτι πληρώνω"... καταλαβαίνεις, φαντάζομαι.
Ομολογουμένως, είναι σε καλά χέρια...
Υ.Γ. Η μόνη μου (μικρή) επιφύλαξη είναι ότι είναι, ταυτόχρονα, σε νευρικά χέρια... γεμάτα αγωνία... γεμάτα από "γιατί"... γεμάτα από "σίγουρα κάτι πληρώνω"... καταλαβαίνεις, φαντάζομαι.
Ελατε ρε παιδια, όλα καλά θα πάνε. Τι στο δι@ολο, γινονται και θαύματα για τετοιες ψυχούλες. Γλύτωσε στο παρελθόν, από την αγελη, θα γλυτώσει και τώρα. Μην πέφτετε ψυχολογικά.
Από τι προκληθηκε όμως η μετατόπιση? εντοπιστηκε η αιτία?
Από τι προκληθηκε όμως η μετατόπιση? εντοπιστηκε η αιτία?
Η αιτία δεν μπορεί να εντοπιστεί εύκολα...
Οπως και στους ανθρώπους, έτσι και εδώ, υπάρχουν δύο γενικές εκδοχές:
α) Μία χρόνια κατάσταση - προδιάθεση - φθορά, που (κυριολεκτικά, μέσα σε 1 δευτερόλεπτο) εμφάνισε το σύμπτωμα τώρα... Μην ξεχνάμε ότι είναι και γεράκος...
β) Ενα ξαφνικό τράνταγμα - πέσιμο - χτύπημα...
Το α δεν ηξερα καν ότι υπάρχει ως ενδεχόμενο, αλλά για το β μου περνούσε από το μυαλό μήν χτυπησε και δεν εδωσε σημασία, ή ανεβο/κατεβηκε απότομα από κάπου, ωστε μετά την επέμβαση να μην αφηνεται χωρις επιτηρηση να ανεβοκατεβαίνει σκαλια κλπ.
