Η κυριαρχία είναι ένα παραμύθι με το οποίο μεγαλώσαμε, όπως και το ότι υπάρχει Αι-Βασίλης. Δεν είναι εύκολο να χωνέψεις ότι ήταν παραμύθι, το καταλαβαίνω.
Αυτό όμως που ίσως δεν καταλαβαίνεις, είναι ότι γίνεται ακόμη δυσκολότερο στην χώνεψη, όταν για να καταρριφθεί αυτό το παραμύθι όπως λες, έχει δημιουργηθεί από εσάς τους θετικούς εκπαιδευτές, ένα άλλο παραμύθι. Αυτό του...άγχους
Δεν έχουν όλοι οι σκύλοι άγχος. Ούτε μπορεί η λέξη "άγχος" να χαρακτηρίζει και να εξηγεί, όλες τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές τους.
Η δική μου κάθετη, ξεκάθαρρη, "επιστημονική" θέση, μιλώντας αποκλειστικά για ημίαιμα αγνώστου προελεύσεως, είναι ότι απλώς...υπάρχουν και κωλόσκυλα. Που η αλλόκοτη συμπεριφορά τους, είναι κατά 90% γονιδιακή. Και μπορεί να "φτιάξει", ας πω κατά ένα 50% για να δείξω καλή θέληση. Απ'το υπόλοιπο 50% ένα μεγάλο ποσοστό, θα μπορούσε επίσης να φτιάξει, με σκληρές μεθόδους, προκειμένου να γίνει η συμβίωση με τον άνθρωπό του, αρμονικότερη. Αυτό όμως, επαφίεται στην θέληση του ιδιοκτήτη του.
Δεν μου χρειάζεται να στηριχθώ σε μελέτες επί αυτού. Δεν πρόκειται να το κάνω. Το ζω, εγώ και αρκετοί ακόμη φίλοι και γνωστοί. Και μάλιστα, άνθρωποι που το κατέχουν το αντικείμενο, και αν μη τι άλλο, είναι σε θέση, να ξεχωρίσουν και να χαρακτηρίσουν την συμπεριφορά του σκύλου τους, αλλά δεν μπορούν ή δεν θέλουν, να την επιδιορθώσουν
Συμπέρασμα δικό μου: ο σκύλος μου, δεν είναι ούτε κυριαρχικός, αλλά ούτε και αγχώδης. Είναι απλώς...μ@λ@κ@ς. Ξεκάθαρα.