Δεν διαφωνώ σε τίποτα από τα παραπάνω που γράφεις.
Για λόγους συνεννόησης, όταν απευθύνομαι σε σένα αντί για κυριαρχία θα λέω υπεροχή. δεκτόν?
Πως γίνεται να μην διαφωνείς με αυτό :
διακρίνω αμοιβαίες υποχωρήσεις, με σκοπό την διατήρηση της ηρεμίας σε μια αγέλη.
και να μου λες αντί για κυριαρχία να χρησιμοποιείς την λέξη "υπεροχή";
Τί κυριαρχία, τί υπεροχή. Το ίδιο δεν είναι;
Πως γίνεται δηλαδή να δείχνεις με κάθε τρόπο την υπεροχή σου και ταυτόχρονα να υποχωρείς;
Στη μία περίπτωση κάνεις το παν για να περάσει το δικό σου ενώ στην άλλη είσαι πιο κουλ και υποχωρείς, μοιράζεσαι, σέβεσαι.
Για παράδειγμα τρέχουν 2 σκυλιά να πιάσουν μια μπάλα. Ενώ στον έναν ο πόρος αυτός είναι πολύ σημαντικός και
το γνωρίζεις, κάτι γίνεται στη διαδρομή και
αφήνει τον άλλον σκύλο να τον πάρει.
Αυτό μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει υποταγή ή υποχώρηση.
Ελα όμως που στην επόμενη ριξιά ο δικός μας (με την τρέλα για το μπαλάκι) θα το αρπάξει πρώτος.
Στην επόμενη πάλι τον αφήνει ο δικός μας και γίνεται μια εναλλαγή ρόλων με γρυλίσματα, έντονα τζαρτζαρίσματα, με κυνηγητό. Και μόνιμα εναλλάσσονται οι ρόλοι βλέποντας μια υπέροχη αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Χωρίς να υπάρχει ισχυρός, χωρίς να υπάρχει αδύναμος, χωρίς να υπάρχει ανταγωνισμός. Κακός ανταγωνισμός.
Παράδειγμα 2ο.
Επίσκεψη η δική μου αγέλη (3) σε αγέλη φίλης με 8.
Συνωστισμός στην είσοδο ποιός θα μυρίσει ποιόν. Εσύ αγοράκι, εσύ κοριτσάκι κλπ κλπ.
Κάποιοι πιο σίγουροι και με αυτοπεποίθηση, κάποιοι πιο διστακτικοί. Οι σίγουροι μετά τα μυρίσματα, αποχωρούν από τον συνωστισμό μαζί με τον αρχηγό της δικής της αγέλης και μένουν οι ντεμί, οι ανασφαλείς με 2 δικούς μου.
Στάσεις σώματος αμφιλεγόμενες, ουρές κάτω και υποψιαζόμαστε ψιλοένταση.
Αρχίζει το πρώτο γρύλισμα έφηβου αρσενικού προς τον αρχηγό και γηραιότερο της δικής μου αγέλης. Η πρώτη κίνηση που διέκρινα ήταν ένα στιγμιαίο τράβηγμα προς τα πίσω των αυτιών του δικού μου.
Ο έφηβος κάνει βήμα μπροστά χωρίς να γρυλίζει και μυρίζει. Ο δικός μου ακίνητος υπομένει το μύρισμα και... τέλος. Αυτό ήταν. Πήρε ο καθένας τον δρόμο του.
Υποταγή;
Κυριάρχησε ο άλλος;
ή μήπως ο έφηβος ζήτησε από τον δικό μου, ένα σήμα (στη γλώσσα τους) για να τον εμπιστευτεί και να τον πλησιάσει;
Για 10-12 ώρες, 11 σκυλιά συνυπήρχαν ειρηνικά.
Χωρίς ίχνος ανταγωνισμού, κατωτερότητας ή ανωτερότητας.
Παράδειγμα 3ο.
Family reunion σε χώρο πάρκου σχετικά περιφραγμένο, του δικού μου με την μάνα του, τον πατέρα του και μια άλλη σκύλα, τον θείο του και τα 3 αδέλφια του.
Το τί αλλαξοκωλιά έγινε με τα αγόρια δεν περιγράφεται!
Ολοι με όλους με ένα φρενήρη ρυθμό.
Κυνηγητά, τρεξίματα, μπαλάκια, χαμός!
Μετά από ένα 2ωρο περίπου, εμφανίζεται σκύλος μεσαιομεγάλου μεγέθους, κοπριτάκος κάτοικος πάρκου, άνευ συνοδού φυσικά.
4 πορδές, πάνε κοντά του. Ο κοπράκος ακίνητος.
Στα 2-3 μέτρα από κείνον σταματάνε. Ουρές σημαία και πάνε κοντά του οι 2 από τους 4. Ο δικός μου με τον θείο του. Μύρισμα ένας ένας και σε
βαθμό ιεροτελεστίας για τα γνωρίσματα.
Κανένα γρύλισμα.
Αυτό ήταν... Όλοι μαζί παρέα πάνε στο μέρος που βρίσκονταν οι υπόλοιποι και μετά τις αναγνωρίσεις και με τους άλλους, ξεκίνησε ένα σύντομο παιχνίδι, μέχρι που έφυγε- βαρέθηκε - τί να κάνει με τους στούμπους;
Υποταγή; Κυριαρχία;
ή ειρηνική συνύπαρξη;
Αυτό που θέλω να πω με όλα αυτά, είναι πως αν είμαστε πεπεισμένοι για κάτι θα το δούμε. Την υποταγή θα την βλέπουμε κάθε φορά που ο σκύλος μας είναι συγκαταβατικός με εμάς ή με άλλους σκύλους και την κυριαρχία όποτε ο σκύλος μας καταφέρει να υπερισχύσει είτε σε εμάς με τον τρόπο του, είτε σε άλλους σκύλους.