Δεν ήξερε που να το ποστάρω, αλλά από την στιγμή που εγώ ενοχλήθηκα και έγινε στην βόλτα μας θα το βάλω εδώ.
Πριν από 2 εβδομάδες, όταν καθόταν η γυναίκα μου στο μπαλκόνι, είδε ένα πιτσιρικά να έχει βγάλει βόλτα ένα husky. Γυρνάω από την δουλειά και μου το λέει. Μέχρι χθες δεν τους είχα πετύχει πουθενά.
Χθες όμως καθώς γύρναγα με τη Maya, τους είδα μπροστά μου. Ένα γυμνασιόπαιδο και ένα husky 3 μηνών.
"Καλησπέρα, πολύ όμορφο. Είναι 3 μηνών;"
"Ευχαριστώ, ναι 3 μηνών είναι."
"Σας είχε δει η γυναίκα μου να βολτάρετε και σας έψαχνα να δω την μικρή."
"Εμείς σας έχουμε ξαναδεί, για αυτό πήραμε Husky..."
"Από που αν επιτρέπετε;"
"Από μαγαζί στο Αιγάλεω..."
"Πρώτο σκυλί; Πως τα πάτε;"
"Ναι, πρώτο. Δεν ξέρω αν θα το κρατήσουμε, ο πατέρας μου δεν το θέλει...Δεν ακούει τίποτα, κατουροχέζει παντού και κάνει ζημιές..."
"Μωρό είναι, στο χέρι σας είναι να το μάθετε."
"Ξεκινάω και εγώ σχολείο, μόνο η μητέρα μου ασχολείται μαζί της"
"Μάλιστα. Μην κάνετε καμιά κίνηση να το δώσετε (πετάξετε στον δρόμο), αν δεν μιλήσετε πρώτα μαζί μου. Εδώ μένω. Θα ήθελα πολύ να κάνω και μία κουβέντα με τον πατέρα σου."
Εν ολίγοις:
Ο πιτσιρικάς με είχε πετύχει αρκετές φορές να βολτάρω με την Maya. Του γυάλισε η ομορφομουτσούδα της, ήταν και κυρία στη βόλτα και είπε να πάρουν και αυτοί ένα Husky, αφού είναι όμορφα και υπάκουα. Δεν το κατηγορώ, παιδί είναι. Ζάλισε τους δικούς του, οι οποίοι χωρίς ώριμη σκέψη και χωρίς καμία προηγούμενη επαφή (φαντάζομαι) με σκυλιά, πήγαν στο κοντινότερο petshop και πήραν το παιχνιδάκι του μικρού. Και τι παιχνιδάκι; Durashell. Τώρα που βρήκαν τα σκούρα, η πρώτη σκέψη που τους ήρθε στο μυαλό είναι πως θα το ξεφορτωθούν... Ο μπαμπάς τουλάχιστον, η μαμά θα το σκεφτεί στο πρώτο μάδημα...
Και το κλασσικό, ολα μα όλα τα πιτσιρίκια θέλουν εναγωνίως να της πετάξουν την μπάλα, τα μισά από αυτα όταν γυρίζει τρέχοντας με την μπάλα στο στόμα κατα πάνω τους ουρλιάζουν...
