Απογευμα Σαββάτου, πήγα εγώ 2 φίλες μου και η Σύλβια στη θάλασσα. Η μικρή χοντρή μας φοβάται την θάλασσα και κάθεται σε απόσταση ασφαλείας στην πετσέτα της , και χάζευει τα κύματα. Που και που πάει και έναν περίπατο στις διπλανές τουριστοπαρέες, την θαυμάζουν αυτοι και επιστρέφει και πάλι πίσω στη γνωστή θέση της...
Μετά απο κανα δίωρο και αφού είχε πέσει τελείως ο ήλιος αποφασίζουμε να περάσουμε απο ένα πολυ τουριστικό χωριό(και καλα τοπ προορισμος...)όπου γίνεται ο κακός χαμος απο κόσμο!
Κανα 3-4 περίεργοι σκύβουν να χαιδεψουν τη Συλβια, αυτη ξεκινάει σε αυτη τη κίνηση πάντα να γαβγίζει και φεύγουν απογοητευμένοι...Την στιγμή που επιστρέφουμε στο αμάξι και λίγο πριν μπούμε μέσα, εμφανίζεται μια κοπελια η οποία μας πλησιάζει με έντονο βηματισμο...τρόμαξα εγώ...η πρώτη κουβέντα που μου λεει ειναι : την ζευγαρώνεις??
Και σκύβει στη Σύλβια και ξεκινάει ένα απίστευτο μαλλιατσιασμα στο ζωντανο...Τι κούκλα μου της έλεγε, τι μωρακι μου, τι θεά είσαι εσυ...Εγω είχα αρχίσει να φουντώνω.
Η Σύλβια εν τω μεταξυ, εχει ξαπλώσει ανάσκελα, εχει πετάξει την κοιλιά και απολαμβάνει τα χάδια λες και τα δεχότανε πρωτη φορά.
Απαντάω στην κοπέλα ότι δεν ζευγαρώνω το σκυλί γιατι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να το κάνω.
Μα γιατί με ρωτάει??Τόσο ωραίο σκυλί πρέπει να κάνει κουτάβια...Έχω έναν αρσενικό 5 ετών μου λέει, δεν το "εχει κανει ακόμα ο καημενος"...
Και βγάζει το κινητό της και μου δείχνει φωτογραφία του δικού της αρσενικού γαλλικού..
Αφού την απογοητευω γιατι δεν τους έκατσε η νύφη, με ρωτάει αν έχει καμια άλλη θηλυκιά εδώ γύρω για να ζευγαρώσει ο μικρός...Και της απαντάω, ότι έχω πολυ καλο κτηνίατρο που κάνει και καλές στειρώσεις.
Μα είναι δυνατόν??η έλλειψη ενημέρωσης είναι τρομερή! Συνέχεια με σταματάει κόσμος και με ρωτάει αν θα έχω κουτάβια και πόσο θα τα πουλάω!
Και με κοιτάνε με μισό μάτι όταν τους λέω ότι δεν υπάρχει περίπτωση...
Είναι απελπιστική η κατάσταση πλέον.