Aυτα Αλμπα στην Ελλάδα???Εντυπωσιάστηκα που υπάρχουν και τέτοια!
Σαν να περιγράφεις παράλληλο συμπαν είναι!
Σαν να περιγράφεις παράλληλο συμπαν είναι!
Ενοχλήσεις στη βόλτα;
- Thread starter kkranis
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
ναιι.. Αθήνα κιόλας..!!!
Αυτό είναι αλήθεια, ήταν δύσκολο να κατέβεις.. Από την κυρία είχαμε μια κάποια απόσταση.. το ζευγάρι που ήρθε μετά ήταν νεαροί κ είχαν σκύλο από ότι μας είπαν.. Όσο για το επόμενο ζευγάρι, δεν πρόλαβα να μιλήσω περαιτέρω.. Αλλά φάνηκαν κουλ..
Καλή ερώτηση..χα,χα,χα
Δεν έχω ιδέα τι περιοχή είναι, για να είμαι ειλικρινής..
Αλλά Λούτσα(τέρμα αριστερά) , προς Ραφήνα δηλαδή.. Παρκάραμε κοντά στα nissakia surf club(αν το ψάξεις θα το βρεις , λογικά.., γιατί εκεί κάνουν kite surfing - οπότε θα είναι εύκολο να το βρεις σε χάρτη) κ περπατήσαμε κανά 20λεπτο πιο αριστερά.. Έχει διάφορα μικρά κολπάκια, κάποια πιο εύκολα προσβάσιμα κάποια άλλα όχι..
Αυτό που πήγαμε εμείς, είναι μετά την εκκλησία που θα συναντήσεις.. κ από πάνω δεν καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μονοπάτι για να κατέβεις στην παραλία..
Ρε, ούτε εγώ δεν το πίστευα.. !!
Γιατί κ την Κυριακή είχαμε πάει, αλλά οκ..δεν μας την είπαν..αλλά μας κοίταγαν λοξά..
Κ πάω χτες..κ γίνονται αυτά.. κ λέω "οκ..μήπως είμαι υπερβολική, τελικά..;;;"
Χα,χα,χα,χα,χα..!!!
Κ όμως..το έζησα.. !!!
Κ έχω κ μάρτυρα..
Καλέ, ένα καφεδάκι στον δρόμο, για να ανοίξει το μάτι, ξέρεις.. κ άλλο ένα εκεί..
Άστα.. Κ Κυριακή κ Δευτέρα ξύπνησα στις 7.15π.μ. (ούτε καθημερινές τόσο νωρίς.. χα,χα,χα)
Αλλά οκ..ήθελα να πάω νωρίς, για να μην μας την πουν.. κ να φύγουμε κ νωρίς , για να μην είναι μέσα στην ζέστη η Άλμπα..
Αν παίζει ζαχαρένιο δάσος, ειλικρινά..θέλω να μου πεις που είναι..για να παώ..!!!
Πάντως, το σκηνικό είναι πέρα για πέρα αληθινό..!!
Απλά έπεσα σε ανθρώπους που είχαν (το ζευγάρι) ή συμπαθούσαν (η κυρία) τους σκύλους.. Καθαρή τύχη..!!Αλλά μου έκανε τόσο εντύπωση..
Πάντως, η παραλία καβατζώθηκε για πρωινά μπανάκια.. κ για χειμώνα.. Είναι ότι πρέπει..
Το ίδιο σκηνικό έζησα πέρυσι το καλοκαίρι στην παραλία που είναι ακριβώς κολλητα στο lagonisi grand resort και καθημερινές και ΣΚ αλλά ΝΩΡΙΣ και όχι μόνο με την δικιά μου που ήταν ένα κουταβι γουεστι αλλά ήταν σχεδόν πάντα και ένα ζευγάρι με ένα καφέ κόκερ που μπαινόβγαινε ασταμάτητα με τημ μπάλα του στη θάλασσα και υποδεχόταν όλους όσοι έρχονταν με χαρές, και όλοι οι παρευρισκόμενοι τα χαιδευαν και τα δύο σκυλιά και κανείς δεν γρινιαξε. Φέτος πηγα μόνο μια φορά πριν ένα μήνα περίπου και πάλι ήταν όλοι φιλικοτατοι. ΝΩΡΙΣ ξαναλέω.
Sent from my HTC One using Tapatalk 2
Sent from my HTC One using Tapatalk 2
Λοιπόν ήρθε η ώρα να πω τα χθεσινά.
Έτσι όπως φεύγαμε με τον Άρη λοιπόν από την κτηνίατρο και ήμουνα φουρκισμένη με την κολίτιδα μου ρθε να τον πάω κι άλλη βόλτα και να μην γυρίσουμε κατευθείαν σπίτι, γιατί του χα κόψει και τη βόλτα του προηγουμένως στη μέση μόλις είδα το αίμα στα κόπρανα και τον πήγα να πάρουμε την αντιβίωση άρον άρον.
Βέβαια πήγαμε όχι στα μέρη που πάμε συνήθως την απογευματινή μας βόλτα αλλά πολύ πιο κεντρικά καθώς κεντρίλα βρίσκεται και η κτηνίατρος. Οπότε λίγο πριν το κλείσιμο της αγοράς βρισκόμαστε στην Αριστοτέλους, μιλιούνια κόσμου, τεράστια βλακεία μου καθώς με τόσο κόσμο φυρι φυρι το πήγαινα να βρεθώ με κάποιον βλαμμένο, αλλά του καημένου του αγοριού του αρέσει η πολυκοσμία και με τράβηξε στα παρτέρια που έχει στη μέση και του κανα τη χάρη να πάμε από κει και όχι από κάποιον πιο ήσυχο δρόμο. Και στην τελική βέβαια αι στο διάολο που πρέπει να τριγυρνάμε σαν τους κυνηγημένους από τα στενά όσοι έχουμε σκυλιά για να μην πετύχουμε άτομα σαν τη βρωμόγρια που πέτυχα εγώ.
Kαι εκεί που βρίσκεται σε ένα από τα μεγάλα παρτέρια στη μέση τπυ πεζοδρόμου και μυρίζει τα λουλούδια γύρω από ένα δέντρο, τον κοιτάνε και δύο κυρίες στο παγκάκι δίπλα και του χαμογελάνε, σηκώνει και το πόδι και μαρκάρει λίγο και πάμε να φύγουμε. Προχωράω και ακούω από πίσω μου κάτι του στυλ "τώρα θα σου δείξω εγώ" και μετά μια φωνή "έλα εδώ". Γυρνάω και βλέπω μία τύπισσα να κραδαίνει ένα μπαστούνι και να (με/μου) φωνάζει. Γυρνάω κι εγώ και συνεχίζω να περπατάω και τη γράφω. Αρχίζει και τσιρίζει "έλα εδώ, έλα εδώ αμέσως" και να κραδαίνει και τη μαγκούρα. Αρχίζει να γυρνάει εντωμεταξύ να μας κοιτάει γύρω ο κόσμος. Φορτώνω και γυρνάω και πάω μπροστά της - με απόσταση ασφαλείας μόνο και μόνο για να μη χτυπήσει τον Άρη με τη μαγκούρα, αλλιώς μες στα μούτρα της θα είχα κάτσει - και της λέω "ορίστε ήρθα, τι θες?" (δε μπορούσα να μιλήσω στον πληθυντικό και ευγενικά με την καμία εκείνη τη στιγμή, δε γινόταν, είχα και ήδη τη στεναχώρια με την κολίτιδα και ένα τηλεφώνημα εντωμεταξύ που με τσάτισε).
Συνεχίζει και τσιρίζει και να μου λέει "και δε ντρέπεστε (όλοι εσείς με τα σκυλιά σας εννοούσε), και τι θέλεις να φωνάξω το 100 να σου δείξω εγώ" και διάφορα παρόμοια. Εντάξει νομίζω ότι μου γύρισε το μάτι εκείνη τη στιγμή πραγματικά. Της βάζω κάτι φωνές (που δεν το συνηθίζω και μόνο για αυτό μετανιώνω, που ύψωσα φωνή, όχι για αυτά που είπα, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να μην κάνω σαν υστερικιά σαν κι αυτή - αν και το φχαριστήθηκα) και της λέω "το 100? Τώρα φώναξέ το. Εκεί είναι (κεντρική αστυνομική διεύθυνση Θεσσαλονίκης μισό τετράγωνο πιο πάνω). Φώναξέ τους τώρα να σου διαβάσουν το νόμο για τα κατοικίδια ζώα να μου πεις ποιά είναι η παράβαση." Κολώνει, μάλλον δεν το ξερε ότι είχε όντως τμήμα δίπλα. "Τώρα" της λέω, "θα σε περιμένω. Δε με πιστεύεις? Πάμε μαζί, γιατί μια μηνυσούλα ψήνομαι να την κάνω" (μη με ρωτάτε μήνυση με τι αιτιολογία, δεν έχω ιδέα, είχα βγει απλά εκτός εαυτού). Και μετά συνεχίσαμε με τα "δε ντρέπεστε όλοι σας, θα φέρω το 100" "φέρτο τώρα" κτλ και μου λέει το κορυφαίο: τη ρωτάω "και πού ήθελες να κατουρήσει, να κουβαλάω παγουράκι?" και μου δείχνει "εκεί να τον πας", οπού το εκεί ήταν εν μέσω του πεζοδρόμου στην Αριστοτέλους. Το πόσο αστείο μου φάνηκε το σκηνικό να έχει κάποιος τη λογική ότι το σωστό είναι να κατουρήσει εκεί και να περνάνε 100 άνθρωποι το λεπτό πάνω από ένα μίνι ρυάκι (αν ήταν στην αρχή της βόλτας και κατουρούσε κανονικά και αν υπήρχε περίπτωση αρσενικό σκυλί να σηκώσει πόδι και να τα κάνει μες στη μέση ενός πεζοδρομίου χωρίς ένα κολωνάκι να στοχεύσει, κάτι) ήταν τόσο που με έκανε να ηρεμήσω να τη διαολοστείλω και να σηκωθώ να φύγω.
Παρεμπιπτόντως, όσο της έλεγα "φέρτο τώρα (το.. 100)" έκανε όλο και ένα βήμα πιο πίσω. Θρασύδειλα ανθρωπίδια.
Αυτά. Τα πα και.. ξανασυγχίστηκα
Έτσι όπως φεύγαμε με τον Άρη λοιπόν από την κτηνίατρο και ήμουνα φουρκισμένη με την κολίτιδα μου ρθε να τον πάω κι άλλη βόλτα και να μην γυρίσουμε κατευθείαν σπίτι, γιατί του χα κόψει και τη βόλτα του προηγουμένως στη μέση μόλις είδα το αίμα στα κόπρανα και τον πήγα να πάρουμε την αντιβίωση άρον άρον.
Βέβαια πήγαμε όχι στα μέρη που πάμε συνήθως την απογευματινή μας βόλτα αλλά πολύ πιο κεντρικά καθώς κεντρίλα βρίσκεται και η κτηνίατρος. Οπότε λίγο πριν το κλείσιμο της αγοράς βρισκόμαστε στην Αριστοτέλους, μιλιούνια κόσμου, τεράστια βλακεία μου καθώς με τόσο κόσμο φυρι φυρι το πήγαινα να βρεθώ με κάποιον βλαμμένο, αλλά του καημένου του αγοριού του αρέσει η πολυκοσμία και με τράβηξε στα παρτέρια που έχει στη μέση και του κανα τη χάρη να πάμε από κει και όχι από κάποιον πιο ήσυχο δρόμο. Και στην τελική βέβαια αι στο διάολο που πρέπει να τριγυρνάμε σαν τους κυνηγημένους από τα στενά όσοι έχουμε σκυλιά για να μην πετύχουμε άτομα σαν τη βρωμόγρια που πέτυχα εγώ.
Kαι εκεί που βρίσκεται σε ένα από τα μεγάλα παρτέρια στη μέση τπυ πεζοδρόμου και μυρίζει τα λουλούδια γύρω από ένα δέντρο, τον κοιτάνε και δύο κυρίες στο παγκάκι δίπλα και του χαμογελάνε, σηκώνει και το πόδι και μαρκάρει λίγο και πάμε να φύγουμε. Προχωράω και ακούω από πίσω μου κάτι του στυλ "τώρα θα σου δείξω εγώ" και μετά μια φωνή "έλα εδώ". Γυρνάω και βλέπω μία τύπισσα να κραδαίνει ένα μπαστούνι και να (με/μου) φωνάζει. Γυρνάω κι εγώ και συνεχίζω να περπατάω και τη γράφω. Αρχίζει και τσιρίζει "έλα εδώ, έλα εδώ αμέσως" και να κραδαίνει και τη μαγκούρα. Αρχίζει να γυρνάει εντωμεταξύ να μας κοιτάει γύρω ο κόσμος. Φορτώνω και γυρνάω και πάω μπροστά της - με απόσταση ασφαλείας μόνο και μόνο για να μη χτυπήσει τον Άρη με τη μαγκούρα, αλλιώς μες στα μούτρα της θα είχα κάτσει - και της λέω "ορίστε ήρθα, τι θες?" (δε μπορούσα να μιλήσω στον πληθυντικό και ευγενικά με την καμία εκείνη τη στιγμή, δε γινόταν, είχα και ήδη τη στεναχώρια με την κολίτιδα και ένα τηλεφώνημα εντωμεταξύ που με τσάτισε).
Συνεχίζει και τσιρίζει και να μου λέει "και δε ντρέπεστε (όλοι εσείς με τα σκυλιά σας εννοούσε), και τι θέλεις να φωνάξω το 100 να σου δείξω εγώ" και διάφορα παρόμοια. Εντάξει νομίζω ότι μου γύρισε το μάτι εκείνη τη στιγμή πραγματικά. Της βάζω κάτι φωνές (που δεν το συνηθίζω και μόνο για αυτό μετανιώνω, που ύψωσα φωνή, όχι για αυτά που είπα, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να μην κάνω σαν υστερικιά σαν κι αυτή - αν και το φχαριστήθηκα) και της λέω "το 100? Τώρα φώναξέ το. Εκεί είναι (κεντρική αστυνομική διεύθυνση Θεσσαλονίκης μισό τετράγωνο πιο πάνω). Φώναξέ τους τώρα να σου διαβάσουν το νόμο για τα κατοικίδια ζώα να μου πεις ποιά είναι η παράβαση." Κολώνει, μάλλον δεν το ξερε ότι είχε όντως τμήμα δίπλα. "Τώρα" της λέω, "θα σε περιμένω. Δε με πιστεύεις? Πάμε μαζί, γιατί μια μηνυσούλα ψήνομαι να την κάνω" (μη με ρωτάτε μήνυση με τι αιτιολογία, δεν έχω ιδέα, είχα βγει απλά εκτός εαυτού). Και μετά συνεχίσαμε με τα "δε ντρέπεστε όλοι σας, θα φέρω το 100" "φέρτο τώρα" κτλ και μου λέει το κορυφαίο: τη ρωτάω "και πού ήθελες να κατουρήσει, να κουβαλάω παγουράκι?" και μου δείχνει "εκεί να τον πας", οπού το εκεί ήταν εν μέσω του πεζοδρόμου στην Αριστοτέλους. Το πόσο αστείο μου φάνηκε το σκηνικό να έχει κάποιος τη λογική ότι το σωστό είναι να κατουρήσει εκεί και να περνάνε 100 άνθρωποι το λεπτό πάνω από ένα μίνι ρυάκι (αν ήταν στην αρχή της βόλτας και κατουρούσε κανονικά και αν υπήρχε περίπτωση αρσενικό σκυλί να σηκώσει πόδι και να τα κάνει μες στη μέση ενός πεζοδρομίου χωρίς ένα κολωνάκι να στοχεύσει, κάτι) ήταν τόσο που με έκανε να ηρεμήσω να τη διαολοστείλω και να σηκωθώ να φύγω.
Παρεμπιπτόντως, όσο της έλεγα "φέρτο τώρα (το.. 100)" έκανε όλο και ένα βήμα πιο πίσω. Θρασύδειλα ανθρωπίδια.
Αυτά. Τα πα και.. ξανασυγχίστηκα
Estranged, μπορώ να πω ότι είμαι (μάλλον) πιο κωλόφαρδη από εσένα στο θέμα "κέντρο πόλης". Εχουμε κατέβει κέντρο, ζευγαράκι με σκύλο, και πάμε να συναντήσουμε συμφορουμίτισσα σε κεντρικότατο, πεζόδρομο πλέον, της Πάτρας (τη Ρήγα Φεραίου για όσους έχουν υπ'όψην τους). Κι εκεί που προχωράμε, το καμάρι μας, που θέλει και κάτι να του γαργαλάει τον πισινό για να ενεργηθεί, κάνει τσουουουπ κι ανεβαίνει πάνω σε μια μεγάλη, στρογγυλή, σιδερένια ζαρντινιέρα. Κάνει δυο γρήγορες ζεϊμπεκιές, και μέχρι να κλείσουμε το στόμα μας από την έκπληξη, έχει αμολήσει το δωράκι. Σακουλίτσα απευθείας και την όποια διάθεση των γύρω για φωνή τη νίκησαν τα γέλια και τα παλαμάκια της συμφορουμίτισσας που έλεγε "Θεός, Ρας!".
Πάντως σήμερα, που έκανε την ανάγκη του μπροστά σε δυο αστυνομικούς με μηχανές, οι κύριοι με στραβοκοιτούσαν κι ας τα μάζεψα. Αντιθέτως δεν έδωσαν καθόλου σημασία στην κυράτσα με το χαριτωμένο μικρό μαλιάρο ασπράκι που τα έκανε παραδίπλα, χωρίς να κρατάει σακουλίτσα η "κυρία" του..
Πάντως σήμερα, που έκανε την ανάγκη του μπροστά σε δυο αστυνομικούς με μηχανές, οι κύριοι με στραβοκοιτούσαν κι ας τα μάζεψα. Αντιθέτως δεν έδωσαν καθόλου σημασία στην κυράτσα με το χαριτωμένο μικρό μαλιάρο ασπράκι που τα έκανε παραδίπλα, χωρίς να κρατάει σακουλίτσα η "κυρία" του..
Το Χαρο επρεπε να της φωνάξεις να φέρει...πωπωωωω... σεντόνι πάλι... πρέπει να σταματήσω να είμαι τόσο περιγραφική
Α οοοοοχι μια μήνυση για παρενόχληση κατουρήματος την ήθελε!
Εγώ στην Ιταλία τέτοια προβλήματα δεν έχω....το καμάρι μου έχει σταματήσει στην μέση του δρόμου για κακάκια και μας περίμενε μια φεράρι να τελειώσει και να τα μαζέψω....(ο οδηγός είχε ψοφήσει στο γέλιο και εγω είχα αλλάξει 100 χρώματα).
Εγώ στην Ιταλία τέτοια προβλήματα δεν έχω....το καμάρι μου έχει σταματήσει στην μέση του δρόμου για κακάκια και μας περίμενε μια φεράρι να τελειώσει και να τα μαζέψω....(ο οδηγός είχε ψοφήσει στο γέλιο και εγω είχα αλλάξει 100 χρώματα).
Α κ εμενα με στραβοκοιτανε καμια φορα επειδη τα μαζευω! Σου λεει τι κανει η τρελλη δε σιχαινεται? αλλα το κορυφαιο θα ναι εκεινη την ωρα, να ρθει να σου κανει κανεις παρατηρηση... Οπως θα τα κραταω στο χερι, να τα πεταξω πανω του. Μουχαχα!! Ετσι θελουνε μερικοι.
Οταν ειχα πρωτοπαρει τον μεγαλο μου, ημασταν στη γειτονια, σε γωνια που τανε κι ενα μαγαζι, αλλα η πορτα του ηταν αρκετα μακρια απ το σημειο. Εκει λοιπον που χω σκυψει με το χαρτι να τα μαζεψω, στη φαση που τα χω πιασει σχεδον βγαινει ο μαγαζατορας κ αρχιζει να λεει. Ενω τα μαζευα!
Ε με τα πολλα κι εγω αφου ελεγε ελεγε το στομα του, τα παρατησα κι εφυγα.
Μια αλλη φορα μου χε πει τυπος γυρω στα 65-70 οτι ητανε στην τροχαια και ξερει και του λεω μπα ειχανε και στην εποχη σας;; Χαχχα! Εκει να δειτε μετα, καπνοι απ τ αυτια
Sent from my iPad using Tapatalk HD
Οταν ειχα πρωτοπαρει τον μεγαλο μου, ημασταν στη γειτονια, σε γωνια που τανε κι ενα μαγαζι, αλλα η πορτα του ηταν αρκετα μακρια απ το σημειο. Εκει λοιπον που χω σκυψει με το χαρτι να τα μαζεψω, στη φαση που τα χω πιασει σχεδον βγαινει ο μαγαζατορας κ αρχιζει να λεει. Ενω τα μαζευα!
Ε με τα πολλα κι εγω αφου ελεγε ελεγε το στομα του, τα παρατησα κι εφυγα.
Μια αλλη φορα μου χε πει τυπος γυρω στα 65-70 οτι ητανε στην τροχαια και ξερει και του λεω μπα ειχανε και στην εποχη σας;; Χαχχα! Εκει να δειτε μετα, καπνοι απ τ αυτια
Sent from my iPad using Tapatalk HD
- Status
