Ποιός είπαμε ότι άνοιξε αυτό το θέμα?
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, έ? χμμμ... Διαβάστε και τον αντίποδα του αρχικού post...
Δηλαδή, αν έπρεπε να τηρηθεί αυτό (και βρισκόταν από μιά μεριά ο
admin), ο φίλος
johnk θα είχε "ξηλωθεί" πάραυτα από moderator και θα είχε γίνει banned, για ένα 6μηνο τουλάχιστον...
Χθεσινή βραδυνή βόλτα...
Κάποια στιγμή, προς την αρχή της βόλτας, ο κούταβος θέλει να κάνει "κακάκια του"... σε ένα πλατειάκι με μεγάλα παρτέρια, που έχει ένα αβαντάζ: Οι 3 πλευρές του είναι "ασφαλείς", δηλαδή δεν αναμένονται ξαφνικές εμφανίσεις... στην τέταρτη πλευρά περνάει ο δρόμος...
Πάμε κοντά σε ένα από τα παρτέρια (μεταξύ μας, γεμάτο ακαθαρσίες σκύλων, που ο άλλος σου λέει "φύση είναι, γιατί να τις μαζέψω") και ο Casper παίρνει, συνοφρυωμένος, τη γνωστή στάση...
Οταν ολοκληρώνει τη διαδικασία, τον σταματάω (ως συνήθως) από το να τα τινάξει με τα πόδια του πάνω στο παντελόνι μου... τον βάζω στο "περίμενε" δίπλα μου... ρίχνω και 1-2 βιαστικές ματιές γύρω μου και όλα καλά... από τη μιά μεριά που έρχεται ο δρόμος δε βλέπω (και δεν ακούω) τίποτα... από την άλλη μεριά του δρόμου (προς την πλάτη μου), βρίσκεται η Μόκα, βράχος, για να φυλάει "Θερμοπύλες"...
Και παίρνω την πιό ευάλωτη, ίσως, στάση στη σχέση μου με το σκύλο μου:
Βαθύ κάθισμα, ακριβώς δίπλα στο παρτέρι... με τον Casper ακίνητο αριστερά μου... και με τη γνωστή σακούλα, σα γάντι, στο δεξί μου χέρι (προς το μέρος που είναι στα 3-4 μέτρα η Μόκα, για να καταλάβετε)... και αφιερώνω όλη την προσοχή μου, ώστε να μην αφήσω κανένα "τεμάχιο" χύμα... κάνω την πρώτη χεριά και, επειδή ο κανακάρης μετακινείται λιγάκι στη διαδικασία, απλώνω το χέρι μου και σκύβω λίγο ακόμα (με πλήρη απώλεια κέντρου βάρους, δηλαδή), για να πιάσω το τελευταίο "σκ#τό" ...
Και, στα επόμενα 10 δευτερόλεπτα, με
καταιγιστικό ρυθμό, συμβαίνουν τα εξής:
- Δευτερόλεπτο 1: Casper ακίνητος στο αριστερό χέρι... σακούλα (ανοιχτή, βέβαια
) στο δεξί, γεμάτη... και προσπάθεια να πιάσω και το τελευταίο, σκύβοντας όσο μπορώ...
- Δευτερόλεπτο 2: Η άκρη του ματιού μου (και το αυτί μου) πιάνει κάτι άσπρο - μικρό - αφράτο - τριχωτό να έρχεται σα σφαίρα και να είναι πλέον στα
50 εκατοστά... γρυλίζοντας!!! Από τη μεριά της Μόκας, ρε γαμώτο, που είχα ξεχάσει τελείως ότι δεν ιδρώνει το αυτί της με κάτι τέτοια και απλά παρακολούθησε (απαθέστατη!
)...
- Δευτερόλεπτο 3: Ο Casper φεύγει, περνώντας σχεδόν από πάνω μου... χτυπώντας τη σακούλα!!!
- Δευτερόλεπτο 4: ο φίλος johnk είναι ξαπλωμένος κάτω... με υπεράνθρωπη προσπάθεια: α) να μη χάσει επαφή με το λουρί του Casper και β) να μη φάει την (ανοιχτή!) σακούλα στα μούτρα!!!
- Δευτερόλεπτο 5: Η σακούλα βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο μάγουλο του johnk!!! Ο Casper (το αγόρι μου*agapoylas*) παγώνει αμέσως, δίπλα στον πεσμένο "αρχηγό" (τρομάρα μου!) και γυρνάει να δει τι μου συμβαίνει, έκπληκτος! Ο από μηχανής Θεός, ο ιδιοκτήτης του aggresive αρσενικού Westie (για να πούμε το λιγότερο, sorry, Alexia), που εμφανίστηκε επιτέλους από τη γωνία, πατάει το κουμπί του φλέξι και μαζεύει το σκυλάκι του σαν να μάζευε πετονιά!!!
- Δευτερόλεπτα 5-10: ο johnk ξαπλωμένος, απολαμβάνει αυτή τη μεγαλειώδη σκηνή... προσπαθώντας να καταλάβει τι έγινε...
Αυτά...