Απροκλητη επιθεση.

[Hera-Vag]

Hera-Vag δεν συγκρίνονται ούτε κατά διάνοια οι ιστορίες σας.
Η δικιά σας είναι μωρό. Είναι δυνατόν, να πήγε το μυαλό σας σε επίθεση;
Καμμία σχέση και φαντάζομαι το ίδιο θα σου είπε και ο εκπαιδευτής της.
Κακώς πήγες μαινόμενος κατά πάνω στο κουτάβι, κυρίως αφού δεν ήσουν και μπροστά, να ξέρεις τι έχει πραγματικά γίνει. Ασφαλώς και θα έτρεμε από τον φόβο της.

Τέλος πάντων...αν θέλεις να γίνει περαιτέρω συζήτηση επ'αυτού, καλύτερα στο δικό σας θέμα

Ναι Mareco,το ξέρω οτι δεν είναι το ίδιο πράγμα,αλλίμονο.Έγραψα κιόλας,οτι κάτι παρόμοιο συνέβηκε απο την άποψη οτι προς στιγμήν νοιώσαμε να κινδυνεύει το παιδί(ουρλιακτό πόνου),ασχέτως αν μετά καταλαβαινει κάποιος οτι ήτανε μια απλή διόρθωση.Εκείνη την ώρα ο συναγερμός χτυπάει κόκκινα,ειδικά σε άσχετους με σκυλιά όπως εγώ.Εξού και το ότι έτρεξα μαινόμενος,που εννοείτε ήτανε λαθάρα,όχι απλά λάθος.
Ο εκπαιδευτής μας και μας μάλωσε ώς έπρεπε,και μας καθοδήγησε.
Απλά,έγραψα στο θέμα του παιδιού επειδή ένοιωσα,έστω και στο ελάχιστο συγκριτικά,το πως είναι να βρεθείς μεταξύ του σκύλου σου και του παδιού σου.
Ευχαριστώ και πάλι Mareco μου

 

[Annouko]

Ειναι πραγματικα αξιοθαυμαστη η σταση σου!
Διαβασα ολα τα γραφομενα του θεματος σου κ ειλικρινα δεν εχω λογια..

Ευχομαι περαστικα στην κορουλα σου!
Ειναι τυχερη που εχει εσενα πατερα καθως κ τα σκυλια σου που εχουν εσενα αρχηγο.

 

[johnk]

...καταληγουμε στο συμπερασμα οτι ο σκυλος ηξερε τι εκανε. Επισης ο σκυλος ειναι στρεσσαρισμενος σαν γενικοτερη διαπιστωση λαμβανοντας υποψιν το ιστορικο του. Δεν υπαρχει κανενας που να αποκλεισει το ενδεχομενο να επαναληφθει κατι παρομοιο...

Το τιμημα ειναι δυσαναλογο και βαρυ, οσο και να ψαχνω να ''γλυκανω το χαπι''...

...Με δεδομενη την κυριαρχικοτητα του (το πιο λογικο σεναριο ειναι οτι ο σκυλος αμφισβητισε την ιεραρχια μικροτερων μελων της αγελης μας δλδ τα παιδια), και την ανεπανορθωτη ζημια που μπορει να προκληθει, αποφασισαμε να βρουμε στον Φιντελακο ενα σπιτι χωρις παιδια, με εναν ανθρωπο που να γνωριζει και τι σκυλο θα λαβει αλλα να εχει γνωσεις για να μπορεσει να τον κουμανταρει. και να συμβιωσουν χωρις προβληματα και βεβαια χωρις να γινει μαντροσκυλο...

Νάσο,

Σου γράφω κι εγώ λίγα πράγματα, αν και, έτσι κι αλλιώς, είναι "παρηγοριά στον άρρωστο"... απλά, επειδή τα λέμε εδώ μέσα... και, όχι μόνο για μας, αλλά και για νεότερα μέλη - επισκέπτες, που ενδεχομένως θα διαβάσουν...

Με έχεις καταλάβει τώρα, το post σου, μου άφησε βαθύ προβληματισμό και πολλές σκέψεις... βλέπεις κιόλας τις λέξεις - φράσεις που έχω τονίσει και, όντας "μέσα" στο μυαλό μου, νομίζω ότι με καταλαβαίνεις τόσο πολύ, που θα μπορούσα και να μην γράψω οτιδήποτε άλλο... αλλά, είπαμε, τα γράφω και για τους υπόλοιπους...

Ξέρω ότι πήρες τη βέλτιστη απόφαση για το συγκεκριμένο συνδυασμό "εσύ - οικογένεια - σκύλος"... απόφαση που θέλει μυαλό (ψυχρή λογική) και ψυχή (ζεστή καρδιά)... απόφαση, που, για άλλους ανθρώπους θα μπορούσε να μην είναι τόσο "βέλτιστη" (π.χ., γιατί δεν υπάρχει δίπλα σε όλους ο Αντρέας)...

Και, είμαι σίγουρος ότι η οικογένειά σου θα πορευτεί με ωριμότητα, σ' αυτό που ονομάζω "μαγικό ταξίδι με το σκύλο"...

Από εκεί και πέρα, θα περιμένω με μεγάλη αγωνία - προσμονή, να μας γράψεις (όταν μπορέσεις) την "αυτοκριτική" σου, όπως λες... ίσως θα είναι το σημαντικότερο κομμάτι αυτού του θέματος!

Εν τω μεταξύ, όπως κατάλαβες, μένω σχετικά "άφωνος", βυθισμένος στις σκέψεις μου... για επιλογή φυλών... για δύσκολα σκυλιά... για σκυλά "κατάλληλα" ή "ακατάλληλα" για οικογένειες με παιδιά ή χωρίς παιδιά κλπ...

Στις σκέψεις αυτές, συνέβαλε και το ότι ήμουν (χτες) μιά ολόκληρη μέρα άρρωστος στο σπίτι (είδες? αργία = μήτηρ πάσης κακίας!) και είχα την ευκαιρία να μελετήσω ξανά τα σκυλιά μου, την καθημερινή συμπεριφορά τους (σε συνηθισμένη ρουτίνα και όχι όταν αναμένουν πως θα είμαι στο σπίτι)...

Και, ναι, αυτός ο υπέροχος Casper... ο τόσο ειρηνικός και αφοσιωμένος... θα μπορούσε άνετα να είναι μαντρόσκυλο, αν δεν είχε έρθει στη συγκεκριμένη οικογένεια, με τον συγκεκριμένο τρόπο - δομή ζωής... αυτό θα ήταν το πιο εύκολο... και πάμε στα υπόλοιπα που έχω τονίσει στο κείμενό σου...

Σαφώς και ο Φιντέλ ήξερε τι έκανε, αυτό δεν το αμφισβήτησα ούτε μιά στιγμή... κάποιος ήρθε να διεκδικήσει κάτι πολύτιμο (και, ίσως, σπάνιο)... δεν έφταιγαν τα "αδύνατα" νεύρα του, αλλά ακριβώς η γνώση του τι γινόταν... ανεξάρτητα αν μιλούσαμε για μέλος της αγέλης ή όχι (εδώ, προσπαθώ να κρατηθώ και να μην επεκταθώ σε σχετικά θέματα που "έτρεξαν" αυτές τις μέρες)... μην ξεχνάμε ότι, σε κάθε αγέλη (με την γενικότερη έννοια της αγέλης), οι σοβαρότεροι καυγάδες διεξάγονται μεταξύ των μελών της "β' κλάσης"... όσο δε για την ιεραρχία, δεν μπορώ να ξέρω αν την αμφισβήτησε, ή αν δεν την έχει κατανοήσει - εμπεδώσει με ακρίβεια στο μυαλό του...

Αν ήταν στρεσσαρισμένος ή όχι, δεν το ξέρω, φαντάζομαι ότι σου το είπαν οι ειδικοί... αν, όμως, ήταν, σίγουρα επιβαρύνει την κατάσταση... το βλέπω καθημερινά στα δικά μου: Οταν έχουν στρεσσαριστεί (και, πολλές φορές, το συνειδητοποιώ εκ των υστέρων) η τάση για να κάνουν τη μ@λ$κία ενισχύεται... τα "χάνεις" για κάποιο διάστημα, μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι εδώ χρειάζεται αλλαγή τιμονιού, χαλάρωση κλπ... και (ελεγχόμενο) χρόνο... ειδικά στον Casper, που είναι, ο κερατούκλης, πάρα πολύ ευαίσθητος...

Ξέρεις, σκέφτομαι καμμιά φορά ότι, πολλά "δύσκολα" σκυλιά ίσως να είναι ο ορισμός αυτού που λέμε "one man's dog"... σε αντιδιαστολή, ας πούμε, με το "one home dog", ή "one family dog"... το βλέπω και με την κόρη μας (27 χρονών, που - έχω ξαναγράψει - ο Casper τη λατρεύει - πεθαίνει για πάρτη της!):
Οταν πηδάει επάνω της δυναμικά (για να την υποδεχτεί, ή για να παίξει, ή γιατί έτσι γουστάρει) και εκείνη οπισθοχωρεί - σκύβει προς τα πίσω και του λέει με την πιο γλυκειά φωνή της "μα τι έπαθες κεφτεδάκι μου?"... δεν τον πείθει ότι εκείνη είναι υψηλότερα στην ιεραρχία, όσο και να του το έχω διδάξει εγώ...
Ετσι (ενώ εμείς δεν έχουμε μικρά παιδιά) το αποτέλεσμα είναι (όταν εμείς λείπουμε) να δυσκολεύεται η κόρη μας να φέρει φίλους της στο σπίτι... την άλλη φορά, μία φίλη της είχε καθηλωθεί, για αρκετή ώρα, στην καρέκλα που καθόταν, γιατί δεν την άφηνε ο Casper να σηκωθεί (μήπως κλέψει τα ασημικά του σπιτιού? ποιός ξέρει)... ευτυχώς, επέστρεψε η γυναίκα μου σύντομα, αλλιώς η κοπέλα θα καθόταν εκεί μέχρι τώρα!

Βέβαια, όλα αυτά αναφέρονται σαν "traits" αρκετών φυλών (όχι του Bullmastiff, πιστεύω - με εξαίρεση την ...πεθερά μας, κατά την υπέροχη περιγραφή της κας Γκινάλα) κυρίως στα τσοπανόσκυλα... και ο υποψήφιος ιδιοκτήτης σκύλου (που λατρεύει, ας πούμε, την "Ομάδα 2") πρέπει να μελετήσει και να σκεφτεί πολύ...

Τέλος και για να μη σε κουράζω (και όχι μόνο εσένα!!!), την Κυριακή, σύμφωνα με τη φράση που έγραψε η mareco σε σχετικό θέμα ιεραρχίας - βίας κλπ. και που μου άρεσε πολύ... είχαμε μιά "συζήτηση" με τον Casper, για το ίδιο ακριβώς θέμα ("απρόκλητη επίθεση" - ?????), όχι σε μικρό παιδάκι, αλλά σε άλλο σκυλάκι... από λάθος δικό μου και της γυναίκας μου... για διεκδίκηση πολύτιμης - σπάνιας λιχουδιάς (που προσφέρουμε μόνο όταν κόβουμε "νυχάκια"): Ενώ, όταν κάναμε "beaute" στη Μόκα, ο Casper ήταν μέσα στο crate... όταν κάναμε beaute στον Casper, το παίξαμε άνετοι (βασιζόμενοι στο διαμαντένιο χαρακτήρα της Μόκας)... και η Μόκα μας "πρόδωσε"... ήρθε κουνιστή - λυγιστή κοντά μας, γιατί ακριβώς η λιχουδιά ήταν πολύτιμη και σπάνια... και ο Casper αντέδρασε "περίπου" όπως ο Φιντέλ...
Περίπου? Ναι, είμαι σίγουρος: Ο Casper, γύρισε και τινάχτηκε μπροστά... καπάκωσε (κεφάλι πάνω από κεφάλι)... και "ψιλοδάγκωσε", το αυτάκι της (λέω "ψιλο", γιατί η πληγή - παρότι οδυνηρή - δεν ήταν "διπλή")... ήθελε να "τιμωρήσει", αλλά όχι να συντρίψει... επιπλέον, όταν μπήκα στη μέση και τον άρπαξα, για ένα (μόνο) κλάσμα δευτερολέπτου, αδιόρατα ένιωσα ότι συνέχιζε... τη βία μέσα στην αγέλη...

Γι' αυτό το κλάσμα δευτερολέπτου (και για το ότι το έκανε μπροστά μου), είχαμε αυτή την "εποικοδομητική συζήτηση", που λέει η Μαρία... με βία μέσα στην αγέλη...
Και, μετά τη "συζήτηση", ο μικρός φαίνεται ότι έχει καταλάβει αρκετά πράγματα... τόσα που (μεταξύ άλλων), πλησιάζει κάθε τόσο τη Μόκα (επί μέρες - γιατί του κρατάει μούτρα και αυτή) και της γλύφει με τρυφερότητα το πληγωμένο αυτάκι, για να την "γιατρέψει"...
Παρόλα αυτά, δεν αυταπατώμαι... και συνεχίζω να προσέχω τη λεπτομέρεια... ναι, αυτό είναι: Μιλάμε για σκυλιά της λεπτομέρειας...

Θα μπορούσαμε να συζητάμε ώρες, Νάσο...

 

[aouimbae]

Πολυ σωστοι οι προβληματισμοι του "απο πανω"..
Δε ξερω κατα ποσο δινουμε την καταλληλη προσοχη οταν επιλεγουμε δυναμικες φυλες, και κατα ποσο τις μεγαλωνουμε ακριβως οπως πρεπει. Βλεπω ανθρωπους με εμπειρια κατα καιρους, να κανουν λαθη.. Και σκεφτομαι ποσο πιο δυσκολα θα ναι τα πραγματα για καποιον που παιρνει τετοιο σκυλι πρωτη φορα.

Νομιζω οτι καπου εχουμε απλουστευσει την κατασταση, κι αυτο μας οδηγει σε δυσκολους δρομους. Δεν ακουμε τις φωνες των ειδικων γιατι νομιζουμε οτι καθε ζωο προσαρμοζεται σ αυτο που θελουμε.

Ειχαμε τα ντομπερμαν και τα ροτβαιλερ, και πλεον βλεπω ν αυξανεται ο αριθμος των μπουλμαστιφ...και σκεφτομαι κατα ποσο αυτο ειναι τελικα καλο? ζηταει κοσμος σκυλο φυλακα αλλα δε πιστευω οτι ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ τι παιρνουν στην πραγματικοτητα.

Και το θεμα δεν ειναι μονο πως ειμαστε εμεις σαν ιδιοκτητες, αλλα κι αυτοι που μενουν μαζι μας, η οικογενεια μας!οκ ο "χ" ξερει απο σκυλια και θα φερθει σωστα, μπορει να κανει τη γυναικα του να φερθει το ιδιο??

Εγω προσωπικα ξερω οτι μαλλον δε θα πρεπε να αποκτησω δυναμικη φυλη οσο μενω με τους γονεις μου, κι αυτο εξαιτιας της μαμας μου. Η οποια δεν ασπαζεται τα περι ιεραρχιας, εκπαιδευσης, οριων γενικοτερα. Οποτε αν την αφηνα να μεγαλωσει ενα Ροτβαιλερ, "παιζει" να χαμε θεματα.

Ειναι καποιες σκεψεις που προεκυψαν με αφορμη το θεμα του φιντελ, κι οχι για τον ιδιο το σκυλο και την οικογενεια του, τους οποιους δε γνωριζω.

Πρεπει ομως ν αναθεωρησουμε λιγο τον τροπο που βλεπουμε τα πραγματα γιατι ωρες ωρες ξεχναμε οτι προκειται για ζωα κι οχι για ρομποτακια που θα δρουν παντα οπως θελουμε εμεις.
Δε γινεται ο σκυλος να ναι τελειος σε ολα. Και στιβαρος φυλακας και να δεχεται ευκολα οτι ειναι στον πατο της ιεραρχιας, και να γουσταρει τ αλλα σκυλια και να ειναι υπομονετικος κλπ κλπ .


Sent from my new iPad using Tapatalk HD

 

[FrenchieFan]

Παρα πολυ καλο σεντονι Κυριε Γιαννη!!

Εγω εχω καταλαβει ενα πραγμα, μεσα απο την ζωη μου με τα σκυλια μου :
Η ιεραχια μεσα στην αγελη δεν ειναι κατι που αποφασιστικε και θα μεινει για παντα!
Εχω 4 θηλυκα εδω περα. Ολοι διαφορετικα σε χαρακτηρα, οχι απαραιτητα συμβατα μεταξι τους.
Αλλα επειδη ΕΓΩ ειμαι ο αρχηγος εδω περα, πρεπει να συμβιωνουν, επειδη το θελω ΕΓΩ.
Αυτο δεν σημαινει οστοσο οτι καθε 3 και λιγο δεν δοκιμαζουν να βελτιωνουν της θεσεις τους, πραγμα που καταληγει συχνα σε καυγαδες, ακομα και σε μαχες. Εκμεταλευονται την παραμικρη αδυναμια μου για να το κανουν αυτο και πολλες φορες καταλαβαινω εγω κατοπιν γιορτης τι ειχε γινει/γιατι ειχε γινει αλλη μια επανασταση.

Τωρα τα δικα μου σκυλια ειναι μικροσωμα και ευκολα ελεγχωμενα- αλλα εχω σκεφτει παρα πολλες φορες, οταν εχω αναγαστει να τους χωρισω αλλη μια φορα μετα απο εντονο καυγα, για το πως θα κατεληγε αυτο το πραγμα, εαν δεν ηταν γαλλικα μπουλντογ- αλλα μπουλμαστιφ- η κατι παρομοιο σε μεγεθος και δυναμη!

Αρα, εχοντας μεγαλοσωμα σκυλια, ειναι ανεπιτρεπτο να εχεις αυτες της "στιγμες αδυναμιας"- και θα πρεπει να εισαι συνεχος στην τσιτα, να παρατηρεις παρα πολυ καλα και να επεμβαινεις, πριν γινει το κακο.
Και τωρα αναρωτιεμαι- ποσοι ανθρωποι ειναι στην θεση να το κανουν πραγματικα- να αντιλαμβανονται τετοιες καταστασεις και να επεμβαινουν αμεσα? Την στιγμη μου παρα πολλοι ιδιοκτητες σκυλων, ακομα και μεγαλοσωμων δεν κατανοουν ουτε τα βασικα απο την γλωσσα του σωματος των σκυλων τους.

Και οταν τα σκεφτομαι αυτα, αρχιζω να φοβαμαι πια!
Νομιζω οτι καλα κανουν στην γερμανια και ζητουν "διπλομα οδηγησης σκυλων" (Ηundefuehrerschein) για ιδιοκτητες ορισμενων φιλων που θεωρουνται οτι εχουν αυξημενο κινδυνο να γινουν επικυνδινα.

 

[mareco]

Αρα, εχοντας μεγαλοσωμα σκυλια, ειναι ανεπιτρεπτο να εχεις αυτες της "στιγμες αδυναμιας"- και θα πρεπει να εισαι συνεχος στην τσιτα, να παρατηρεις παρα πολυ καλα και να επεμβαινεις, πριν γινει το κακο.
Και τωρα αναρωτιεμαι- ποσοι ανθρωποι ειναι στην θεση να το κανουν πραγματικα- να αντιλαμβανονται τετοιες καταστασεις και να επεμβαινουν αμεσα? Την στιγμη μου παρα πολλοι ιδιοκτητες σκυλων, ακομα και μεγαλοσωμων δεν κατανοουν ουτε τα βασικα απο την γλωσσα του σωματος των σκυλων τους.

1000 thanks !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[Alexia]

Σχετικά με την ιεραρχία, κανένας σκύλος δεν βλέπει τα μικρά παιδιά σαν ανώτερα του.

 

[stamatia]

Νάσο εύχομαι ότι καλύτερο από εδώ και πέρα για την οικογένεια και φυσικά για τον Πρόεδρο.
Νομίζω ότι θα σας ήταν πολύ αγχωτικό να παρακολουθείται συνέχεια τον Πρόεδρο να μην γίνει πάλι κάτι ανάλογο. Σιγά-σιγά όλα θα μπουν πάλι στη σειρά

 

[l.Kyveli]

Σχετικά με την ιεραρχία, κανένας σκύλος δεν βλέπει τα μικρά παιδιά σαν ανώτερα του.

Υπάρχουν πολλοί μύθοι που μόνο με μελέτη και ψάξιμο καταρρίπτονται. Και όσο καταρρίπτονται τόσο καλύτεροι και πιο ώριμοι θα γινόμαστε στην σχέση μας με τον σκύλο.
Αυτό που λές Αλεξία μου φαίνεται λογικότατο, και αναρωτιόμουν πάντα πως λειτουργεί.

 

[kyriakos91]

Ναι αλλα αν οντως ισχυει αυτο τοτε πως μπορει να συμβιωσει ενα παιδι με ενα σκυλι?

 

[foibos]

Διάβασα μόλις και τις 55 σελίδες....
Λυπάμαι πραγματικά για το περιστατικό και πάνω από όλα ελπίζω στην πλήρη ανάρρωση τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά της κόρης σου!

Εκ των υστέρων βέβαια πια, θεωρώ ότι η απόφαση που πήρατε είναι μάλλον κοντά και στην δικιά μου σκέψη...
Δεν θεωρώ ότι είναι σίγουρο ότι επειδή το ατύχημα συνέβη μια φορά θα ξανασυμβεί ξανά, αλλά είμαι αρκετά σίγουρος ότι το άγχος αυτής της επανάληψης θα φώλιαζε στο μυαλό με αποτέλεσμα και το άγχος να είναι μόνιμο, αλλά κι ενδεχομένως η σχέση με τον Πρόεδρο να μην ήταν ποτέ ξανά σωστή κι αρμονική....

Καλή ζωή και στον Πρόεδρο στην νέα του οικογένεια!

 

[johnk]

Ναι αλλα αν οντως ισχυει αυτο τοτε πως μπορει να συμβιωσει ενα παιδι με ενα σκυλι?

Πολύ άνετα...

Αρκεί να έχεις κάνει επιλογή φυλής, μετά από πολλή μελέτη και (κυρίως) συζητήσεις με ιδιοκτήτες και εκτροφείς... και να ακούς (!!!), να δίνεις σημασία στη λεπτομέρεια των περιγραφών... να δίνεις σημασία ακόμα και στους μορφασμούς ή στους δισταγμούς, κατά την αφήγηση των ιδιοκτητών...

Και αρκεί (εννοείται) να έχεις επιλέξει γραμμές "κατάλληλες" και να έχεις κάνει (με τη βοήθεια του εκτροφέα ή/και του εκπαιδευτή που εμπιστεύεσαι) τη σωστή επιλογή του κουταβιού, μέσα από την τοκετομάδα...
Οπως είχα γράψει παλιότερα (και παρότι δεν έχουμε μικρά παδιά) ο εκτροφέας θα αρνιόταν να μας δώσει 2-3 αρσενικά και, τουλάχιστον,
1 θηλυκό κουτάβι... γιατί είχαμε συζητήσει "τι" είμαστε εμείς και του είχαμε περιγράψει τη "δομή ζωής" μας...

Από εκεί και πέρα, πάντα με επίβλεψη, αρχίζεις να διασφαλίζεις ότι ο σκύλος θα είναι φιλικός με το μικρό παιδί και θα συμπεριφέρεται όπως ο δικός μας κούταβος στο γάτο μας... ο γάτος τον "ζορίζει" αρκετά, αλλά ο Casper έχει μάθει να υπομένει και έχει μάθει ότι επιτρέπεται να του δίνει μόνο "φιλάκι"...
Ακόμα και το "φιλάκι", όμως, ο Casper το έχει μάθει, αρχικά, στο δικό μου πρόσωπο, μετά από πολλή εκπαίδευση, ώστε να είμαι σίγουρος ότι ο Casper ξέρει πως: "Φιλάκι" σημαίνει να με γλύφει στο πρόσωπο (και όχι να διανοείται ότι σημαίνει κάποια ενδεχόμενη ψευτοδαγκωνιά), όταν και οι 4 πατούσες του ακουμπάνε στο πάτωμα ("κάτσε", ή "κάτω" - και ποτέ όρθιος)... με αυτό, αποφεύγεις να σου γδάρει (από αγάπη - αγαρμποσύνη) τα μούτρα, ή να πατήσει κάτω το γάτο (και να του βγάλει τα έντερα από το στόμα)... και, επίσης, μαθαίνει ότι το "φιλάκι" δίνεται όταν είσαι χαμηλωμένος (εάν μιλάμε για ενήλικο), ή δίνεται μόνο σε μικρά ζωάκια ή ανθρωπάκια... σε κάτι, δηλαδή, που είναι στο ύψος του ή χαμηλότερα...

Και, μην ξεχνάμε ότι ο σκύλος συνηθίζει, τελικά, αυτή τη ρουτίνα και καταλαβαίνει τι να αναμένει από τις αδέξιες κινήσεις - κραυγές του παιδιού (ή τις αιλουροειδείς κινήσεις - κραυγές του γάτου)... και υπομένει... μη σου πω ότι λατρεύει αυτές τις κινήσεις και την αληλεπίδραση...

Πάντως, σε κάθε περίπτωση, ο σκύλος και το μικρό παιδί (όπως και ο γάτος, στη δική μου περίπτωση) ΔΕΝ πρέπει να μένουν ποτέ μόνα τους!

Και έχεις τη συνταγή...

 

[Anna x]

Πολύ άνετα...



Πάντως, σε κάθε περίπτωση, ο σκύλος και το μικρό παιδί (όπως και ο γάτος, στη δική μου περίπτωση) ΔΕΝ πρέπει να μένουν ποτέ μόνα τους!

Ποτέ μόνα τους? Φαντάζομαι αναφέρεσαι σε παιδιά κάτω των 6-7 ετών. Διαφορετικά νομίζω οτι είναι αδύνατον να το ελέγχεις πάντα αυτό με ενα σκυλί που είναι μέλος μιας οικογένειας και ζει μέσα στο ίδιο σπίτι και την ίδια ζωή με αυτήν....

 

[kyriakos91]

Αν το παιδι ειναι στην θεση και εχει την γνωση να δειξει τα ορια του στο σκυλι και φυσικα να εχει συμμετασχει στην εκπαιδευση του ναι δεν πιστευω οτι υπαρχει προβλημα...

 

[johnk]

Ποτέ μόνα τους? Φαντάζομαι αναφέρεσαι σε παιδιά κάτω των 6-7 ετών...

Σίγουρα αναφέρομαι σε παιδιά (και, κυρίως, αγοράκια!) κάτω των 6-7 ετών...
Γιατί δεν μπορούν να "χωνέψουν" αρκετά πράγματα που τους μαθαίνεις...

Από εκεί και πέρα, για καμμιά 60αριά "δυνατές" φυλές... θα έλεγα "κάτω των 12 ετών", σε κάθε περίπτωση!

 

[Alexia]

Από εκεί και πέρα, για καμμιά 60αριά "δυνατές" φυλές... θα έλεγα "κάτω των 12 ετών", σε κάθε περίπτωση!

Συμφωνώ και όχι μόνο για τις δυνατές φυλές... Ποτέ τα παιδιά μόνα τους με τα σκυλιά. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες εξαιρέσεις

 

[νασια]

Και κοριτσάκια που κάνουν κάτι σφιχτες αγκαλιές στο λαιμό μαζί με τσιριδα. Πάντως τα δικα μου παιδιά μεγάλωσαν με έναν ΓΠ και μετά με ντοπερμαν ,δεν είχαμε πότε πρόβλημα. Φυσικά δεν τα αφησα πότε χωρίς επίβλεψη (μέχρι τα έξι περίπου) και ας έβαζα το χέρι μου στη μηχανή του κιμα και για τα δύο σκυλιά.

Στάλθηκε από το HTC Vision μου χρησιμοποιώντας Tapatalk 2

 

[Ricos]

Σχετικά με την ιεραρχία, κανένας σκύλος δεν βλέπει τα μικρά παιδιά σαν ανώτερα του.

Δεν ξέρω αν ισχύει όντως αυτό. Ισως νομιζει ή ισως και ξερει οτι ειναι πιο ισχυρος σε δυναμη ( σε καποιες περιπτωσεις και απο εμας τους ιδιους) αλλα οσο εχει να κανει με την ιεραρχια μεσα στην οικογενεια δεν ισχυει το παραπανω.
Οταν το παιδι τρωει με τον "αρχηγο" στο ιδιο τραπεζι ενω ο σκυλος στο πατωμα, οταν το παιδι μοιραζετε το ιδιο φαγητο αλλα ο σκυλος διαφορετικο, οταν ο σκυλος τρωει τελευταιος, οταν το παιδι κοιματε σε δικο του χωρο ( κρεββατι - σε υψηλοτερο επιπεδο απο τον σκυλο που κοιμαται στο πάτωμα) , οταν η προσοχη και η προτεραιότητα των " αρχηγων" ειναι πρωτα στο παιδι και μετα στον σκυλο, τοτε ο σκυλος αντιλαμβανετε την θεση στην οικογενεια - αγελη.
Βεβαια βασικη προυποθεση να τηρουνται τα παραπανω γιατι διαφορετικα αν εχουμε εξισωσει το παιδι και τον σκυλο,τοτε ναι εχουμε προβλημα. Επίσης απαραίτητη είναι η προϋπόθεση ο σκύλος να έχει την ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητα να τα δεχτεί όλα τα παραπάνω.

 

[nasouk]

Ο Φιντελ ειναι σε καλα χερια και αυτο καπως λιγοστευει τις τυψεις μου, η απουσια του ειναι αισθητη, οπως ηταν και η παρουσια του.Παντα θα υπαρχει το ερωτημα στο μυαλο μου''και αν δεν το ξανακανε''?Απο την αλλη, σκεπτομενος τα παιδια μου αναρωτιεμαι οτι ακομα και αν ''αδικησα'' το αγαπημενο μου σκυλο, το εκανα για το ιεροτερο αγαθο στην ζωη μας.Οσοι εχουν παιδια ισως με καταλαβουν.

Ερχομενος στο θεμα των λαθων και περνοντας πασα απο τον Κοκονι με το θεμα του πνιχτη, αρχιζω να ξεδιαλινω στο μυαλο μου τι μπορουσα να αποτρεψω εγω , τι θα μπορουσα να κανω καλυτερα για να εχουμε μια σωστη συμβιωση με εναν αρσενικο δυναμικο κυριαρχικο σκυλο.

Ο πνιχτης ηταν παντα πανω στα σκυλια μου θεωρωντας οτι ''αντεχουν''.Ακομα και στον προεδρο με εναν λαιμο να, σιγα μην καταλαβαινε τιποτα.Λαθος μου και μαλιστα μεγαλο , διαβαζοντας το θεμα του Κοκονι.Το ιδιο ακουσα και απο αλλους επαγγελματιες θετικης προσεγγισης.Και μαλιστα μου εκανε εντυπωση οτι ''ρε συ δεν καταλαβαινει τιποτα, τραβαει αυτος,τραβαω εγω κλπ κλπ.Ειναι κατι που δεν θα ξαναμπει σε λαιμο σκυλου μου.Αν δεν θελω να τραβαει, τοτε θα του μαθω να μην τραβαει με εκπαιδευση ''κοντα'' ''μαζι''.Θα παρει χρονο?Ισως, αλλα δεν θα τον τραυματιζω, στην αρχη θα μου φυγουν τα χερια, αλλα τελικα θα αξιζει.

Μετα απο 2 δυναμικες φυλες(ροτ θηλυκο και μαστινο θηλυκο, θεωρησα οτι ''ελα ρε εγω ξερω απο δυναμικες φυλες''.Ναι αλλα τωρα επιλεξαμε ενα αρσενικο ανεβασμενο σκυλο.Ε και?Αντε να ειναι πιο μεγαλοσωμος αντε και λιγο πιο δυνατος.Στην τελικη ειμαι αρκετα ''εμπειρος'' και θα καταφερω να δεθω μαζι του.Και ετσι εκανα.Δεθηκα μαζι του και μαλλον και εκεινος μεχρι ενα σημειο βεβαια.Προβλημα κανενα, αν εισαι μονος χωρις παιδια.Ομως τα παιδια αλλαζουν τα δεδομενα.

Εγω πες και καταφερα να επιβληθω, αρα ειμαι ο αρχηγος.Αυτο δεν κανει τον σκυλο το τελευταιο σκαλι στην αγελη.Μαλιστα δεν ηταν ουτε καν στην μεση της ιεραρχιας.Ισως να ηταν κατω απο εμενα και μετα η υπολοιπη αγελη.Νομιζα οτι αφου εγω τον ''εστρωσα'' τοτε θα ειναι ενα αρνακι για ολη την οικογενεια.Λαθος.Και οχι μονο λαθος , αλλα ηρθε σε μια ηλικια για τον σκυλο , 27 μηνων , που ειναι τσιτα γκαζια ολα τεστοστερονες, ορμονες και δεν ξερω τι αλλο.Επρεπε, να λαβω πιο σοβαρα τα δειγματα επιβολης της κυριαρχιας του, π.χ αυτο το επιμονο ''χαδι'' με το ποδι του που ουσιαστικα κυριαρχουσε πανω μας και εμεις τον λεγαμε ''γλυκουλη θες χαδακια''?Η οτι ειμασταν εξω και μανουριαζε με αλλους σκυλους, τοτε κλειδωνε και δεν ακουγε τιποτα, ουτε τον αρχηγο του.Ποιος αρχηγος θα ανεχοταν να απαιτει χαδι επιμονα ενα μελος της αγελης και ακομα μετα απο διορθωσεις να συνεχιζει.Ποιος αρχηγος οταν δινει μια εντολη, συνεχιζει να ειναι αρχηγος ενω οι εντολες σπανε η μια μετα την αλλη.?

Ακομα και το φαγητο το πως το δινεις, τι περιμενεις να κανει ο σκυλος για να το κερδισει.Δεν μπορω να κανω τον γνωστη σε θεματα ψυχολογιας και συμπεριφορας, αλλα οσα μου ειπαν οι ειδικοι, ηταν απολυτα λογικα, ομως δεν περνανε ολα απο το μυαλο μας.

Ο εκπαιδευτης μου ελεγε απο οταν ηταν 6 μηνων.Φιλε ειναι πολυ κυριαρχικος, προσεχε μην το χασεις.τι λε ρε εγω?Ο εγωισμος μας ειναι ο χειροτερος συμβουλος.Ετσι και εγω.Οκ ειπα ας ειναι κυριαρχικος.Δεν ειναι ολα τα σκυλια ιδια, ειμαι αφοβος, ε αμα παιξουμε και καμμια ψιλη σιγα.Τα παιδια?Η γυναικα μου που φτανει δεν φτανει τα 50 κιλα?Εγωισμος λοιπον.Προσοχη ειναι υπουλο πραγμα.Μας κραταει ''φτιαγμενους'' και μολις δουμε το λαθος ειναι αργα.

Θα μπορουσα να ειχα αποφυγει πολλα απο αυτα που εγιναν?Βεβαιως αν καταλαβαινα πως επρεπε να κανω εγω κατι, να διορθωθω εγω για να μπορεσω να εχω σωστο σκυλο.Μετα την βασικη, που γενικα τα πηγαινε καλα, εμεινα ησυχος οτι ειμαστε ενταξει.Ενας σκυλος που η ενηλικιωση ερχεται στα 2,5 3 χρονια θελει δουλεια.Δουλεια με βοηθεια, δουλεια μονος, δουλεια με την οικογενεια.Και ματι.Να βλεπεις, να διαβαζεις, να διορθωνεις, να εισαι δικαιος, σταθερος.Ουτε δουλεια εγινε οπως θα επρεπε,ουτε αναζητησα βοηθεια, πως να αναζητησω αφου δεν ''εβλεπα''?

Ο Φιντελ ειναι ενας υπεροχος σκυλος υπερηφανος.Πολλες φορες τον διορθωσα με λαθος τροπο.Δεν νομιζω να βοηθαει η σκληρη διορθωση.Αλλα αν τοσα ξερεις τοσα κανεις.
Ειπαμε ειχα σκυλια και ηξερα.

Τα πραγματα θα ηταν τελειως διαφορετικα αν ειχα ''διαβασει'' σωστα τον σκυλο μου, αν ειχα συνεχεις επαφη με επαγγελματιες.Θα ειμασταν μαζι τωρα.

Dire straits Brothers in arms (with lyrics) - YouTube