@ pouf
Αν δεν σταθούμε λοιπόν στο ποιος έγραψε τι και στο ποιος γράφει τι, η θέση μου συνεχίζει να είναι αυτή του ανθρώπου που προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες σε ένα δημόσιο, διαδικτυακό, ελεύθερο (δωρεάν) χώρο συζήτησης εκατοντάδων διαφορετικών σε τρόπους, επίπεδο γνώσεων, ενδιαφερόντων, κ.λ.π. συμμετεχόντων και χιλιάδων, επίσης διαφορετικών, επισκεπτών.
Την ισορροπία προσπαθώ να την κρατάω στα πλαίσια της ιστοσελίδας γενικότερα (περιεχομένου, κ.α.) και όχι σε μεμονωμένα μέλη ή ακόμα και θέματα.
Σκοπός της σελίδας δεν είναι και δεν ήταν ποτέ να "φτιάξει" χαρακτήρες μελών ή να δημιουργήσει (επιβάλλει) έναν καθολικό τρόπο έκφρασης στα μέλη της.
Σκοπός είναι να έχει ο οποιοσδήποτε, ελεύθερα και όσο το δυνατόν γρηγορότερα, πρόσβαση στην πληροφορία, να μπορεί να συζητήσει θέματα που είναι εντός περιεχομένου του χώρου με ανθρώπους διαφορετικούς, λαμβάνοντας όλες τις πιθανές απόψεις και εν τέλει να μπορεί ο ίδιος να "ζυγίσει" και να αξιολογήσει τα εντός ιστοσελίδας γραφόμενα αλλά και τα εκτός διαδικτύου δρώμενα στον χώρο του σκύλου.
Όλα αυτά βεβαίως και επιθυμία μας είναι να γίνονται μέσα σε πλαίσια υγιούς διαλόγου και σωστά δομημένων και διατυπωμένων απόψεων (με επιχειρήματα, με αρχή-μέση και τέλος, κ.α.), χωρίς "αερολογίες" ή διαθέσεις "άσχετης ψιλοκουβέντας" (chat) και πολλά άλλα.
Θα παρατηρείς, πως ακόμα και στο παρόν θέμα (ακόμα και από εσένα, θα μου επιτρέψεις να πω) δεν έχουν "τηρηθεί" οι παραπάνω παράμετροι.
Το ευτύχημα είναι πως ακόμα και από φαινομενικά (με την πρώτη ματιά) λανθασμένες προσεγγίσεις ή τρόπους, φτάνεις (κάποιες φορές) στο επιθυμητό αποτέλεσμα (κάποιες φορές και γρηγορότερα ή "ποιοτικότερα").
Τείνω να συμφωνήσω, λοιπόν, πως ένας "αποστειρωμένος" και αυστηρά "καλουπαρισμένος" λόγος που θα έδινε μια ομοιόμορφη (κοπιαρισμένη) εικόνα της σελίδας και της κοινότητας, δεν θα μπορούσε να πετύχει τους στόχους της.
Το ζήτημα είναι, οπότε, ο λόγος του "διαφορετικού", του "ελεύθερου", του "συναισθηματικού", του "φιλικού", του "αυθόρμητου", κ.λ.π...να μην φτάνει στο, αλλά και να μην παρεξηγείτε με το "αγενές", το "κακοπροαίρετο", το "ειρωνικό", το "άχρηστο", κ.λ.π.
Γνώμη μου/μας είναι πως αυτό το "βηματάκι", αυτή η "βελτίωση" δεν μπορεί να γίνει μέσα από κανονισμούς και την αυστηρή εφαρμογή τους, αλλά μέσα από την θέληση του κάθε ενός από εμάς (τους συμμετέχοντες).
Εμείς θα προσπαθούμε πάντα να μην "χαθεί ο στόχος", να μη χαθεί ο προορισμός...την πορεία, την διαδρομή που θα ακολουθηθεί την αποφασίζουμε όλοι με τις πράξεις μας, όπως και το τι "βλέπουμε", τι αποκομίζουμε από αυτή την διαδρομή.
Εκεί που κάποιος βλέπει απλά ένα βράχο, άλλος βλέπει ένα πίνακα που γίνεται αριστούργημα και κάποιος άλλος σμιλεύει ένα άγαλμα που το θαυμάζουν όλοι ή κάποιος βλέπει την βάση για ένα χρήσιμο οικοδόμημα...υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν ένα εμπόδιο ή ένα άσχημο τοπίο...
Επιθυμητό, μάλλον, είναι να "κάνεις κάτι" για αυτό που βλέπεις...ότι και αν είναι αυτό.Ακόμα και αν το μόνο που "σου έρχεται" είναι να κάτσεις μπροστά από τον βράχο και να κλαίς...γιατί κάποιους μπορεί να τους "ενοχλήσεις", αλλά κάποιους άλλους να τους "εμπνεύσεις".
Για να γυρίσουμε στα λιγότερο "φιλοσοφικά"...Ναι, πρέπει κάποιος να χρησιμοποιεί την αναζήτηση πριν θελήσει να ρωτήσει κάτι διότι μπορεί η απάντηση ήδη να υπάρχει.Από την άλλη όμως, δε νομίζω ότι θα μπορούσα να επιβάλλω "ποινή" σε όσους δε το κάνουν.
Καμιά φορά, η επαναλαμβανόμενη ερώτηση μπορεί να λάβει μια ακόμα πιο αξιόλογη απάντηση από την ήδη υπάρχουσα.
Καταλήγουμε λοιπόν πως εμείς θα πρέπει να είμαστε "η βιτρίνα" των απαιτήσεων μας, να είμαστε το παράδειγμα για όσους κρίνουμε αρνητικά.
Μια "καλή άσκηση" για όλους θα ήταν να ανατρέξουμε και να διαβάσουμε τις δημοσιεύσεις που εμείς έχουμε κάνει και να αξιολογήσουμε την δική μας παρουσία.Χρησιμοποιώντας κάθε κριτήριο (συμπεριφοράς, "ποιότητας", ενδιαφέροντος, συχνότητας, χρησιμότητας, κ.λ.π.)...Ίσως και να μας βοηθήσει κάπου.
Με την ελπίδα να μην παρεξηγηθεί η απάντηση και με την βεβαιότητα ότι θα κουράσει!
