@chrysoula, αυτή τη μέθοδο ακολουθεί ο συγκεκριμένος εκπαιδευτής, με ενημέρωσε πώς δουλεύει, αποφάσισα να τον εμπιστευτώ, τώρα δεν μπορώ να βάλω τους όρους μου, αυτό όμως που μπορώ να κάνω είναι να πυκνώσω τις επισκέψεις μου....τίποτα παραπάνω...και να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό στην κοινή εκπαίδευσή μας με τον Ορφέα, επειδή δεν με ενδιαφέρει το κόστος, ίσως και να την παρατείνω [ άλλωστε και ο ίδιος ο εκπαιδευτής θεωρεί ότι πρόκειται για τη πιο σημαντική φάση, εδώ μου θυμίσατε τη συζήτηση που κάναμε με τον εκπαιδευτή για την αναγνώριση του σκύλου - κοίταγμα του ιδιοκτήτη στα μάτια και για τον τρόπο χαϊδέματος, που πρέπει να εμπνέει ασφάλεια και σιγουριά στο σκύλο].
Ελπίζω να μη μιλάμε για τον ίδιο εκπαιδευτή [μπόξερ], αν και οι παράγοντες να βγει νευρικός σκύλος από την εκπαίδευση είναι 3, εκπαιδευτής, ιδιοκτήτης [κυρίως μετά την εκπαίδευση και την επιστροφή στο σπίτι] και η φύση του σκύλου - χρησιμοποιώ απλά τη λογική μου, να είμαστε εξηγημένοι, δεν το "παίζω" ειδήμων]
edit: Περί συγκίνησης.......Δήλωσα παραπάνω ότι η "ανθρωποποίηση" δε με συγκινεί, τα συναισθήματα [αποτέλεσμα της συμβίωσης με τον ημίαιμο [ειμαι υπερήφανος γι' αυτό - σημαίνει ότι δεν τον έχω για φιγούρα]] τα ζω και είναι αποτέλεσμα του αμοιβαίου σεβασμού, μέχρι τώρα του δώσαμε αγάπη, σιγουριά, φροντίδα, τα καταφέραμε στη κοινωνικοποίηση αρκετά καλά.......θα δούμε στη συνέχεια....
Δε θα διαφωνίσω αλλά δε θα συμφωνήσω κιόλας ... τις αποφάσεις του τις έχεις πάρει. Εύχομαι ειλικρινά να μην είναι ο ίδιος γιατί δεν θα βγει τίποτα καλό από αυτή τη συνεργασία στο εγγυόμαι.
Κατά τα άλλα πρώτο πράγμα δεν είναι ο εκπαιδευτής αλλά ο χαρακτήρας του σκύλου... αυτός είναι που υπαγορεύει τη μέθοδο εκπαίδευσης, την προσέγγιση από τον εκπαιδευτή, το χειρισμό του από τον εκπαιδευτή, την επιβράβευση, την ποσότητα επιβράβευσης, το είδος της επιβράβευσης, τη διόρθωση , θα υπάρχει διόρθωση, πόσο, με ποιον τρόπο... είναι τόσα μα τόσα πολλά αυτά που παίζουν ρόλο και αν κάτσεις να το καλοσκεφτείς οι εκπαιδευτές που πάιρνουν ένα σκύλο και εφαρμόζουν τη μέθοδό τους και άμα κάτσει έκατσε είναι αυτό που περιγράφεις σαν μάυρο και άσπρος...
Ελπίζω τουλάχιστον να σου εξήγησε πως είδε το χαρακτήρα του σκύλου σου, ποια θα είναι η εκπαιδευτική του προσέγγιση, ποιοι θα είναι οι τρόποι διόρθωσης και η επιβράβευση ποια θα είναι... λιχουδιά ή χάδι, και τα δύο, γιατί...
Απλά να τονίσω ότι όλα τα παραπάνω δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με ανθρωποποίηση του σκύλου...
ακριβώς το αντίθετο...
και θα σου το δώσω να το καταλάβεις με βάσει την σκυλίσια οπτική γωνία.
Ο σκύλος είναι ζώο αγελαίο και ζώο ρουτίνας... με την ως άνω διαδικασία του σπας και τα δύο.
Τον αποκόβεις από την αγέλη του, τον υποχρεώνεις να αλλάξει ρουτίνα και όλα αυτά χωρίς να έχει τη δυνατότητα εκλογίκευσης της όλης κατάστασης όπως θα έκανε ένα παιδί εσώκλειστος μαθητής σε κάποιο σχολείο.
Την σιγουριά πάλι που του προσφέρατε (και δεν το αμφισβητώ ούτε μία στο εκατομύριο ότι το κάνατε) μόλις του την πήρες πίσω.
Το σκυλί λοιπόν όσο και αν σας αγαπάει και σας λατρεύει, αυτή τη στιγμή μέσα στην ανασφάλεια που τουέχει δημιουργήσει η νέα κατάσταση βρίσκει ως σταθερά του τον εκπαιδευτή. Ποιος χάνει ... ο σκύλος? Μάλλον εσύ...
Τα περισσότερα θέματα δημιουργούνται στα μαθήματα ιδιοκτήτη σκύλου, όπου όπως θα διαπιστώσεις το σκυλί θα είναι "κολλημένο" στο τι του λεει ο εκπαιδευτής και θα σε ακούει μόνο για αυτόν τον λόγο γιατί θα αισθάνεται ότι η νέα του σταθερά του το ζητάει...μακάρι να βγω ψεύτρα.
Από την άλλη και έτσι να μην είναι θα μπει σε ένα δυναμικό νέο ρυθμό στη σχολή και όταν με το καλό θα επιστρέψει θα δεις ότιθα έχει μία ανησυχία σχεδόν ίδια με εκείνη όταν τον αφήσατε στη σχολή γιατί θα πρέπει να άλλη μία φορά στη ζωή του να αλλάξει ρυθμούς...
Έχεις απόλυτο δίκιο, ο σκύλος δεν είναι άνθρωπος, δεν είναι και λαμπατέρ να μην αντιδράκαθόλου σε όλες αυτές τις αλλαγές...
Τέλος πάντων όπως είπα έχεις πάρει τις αποφάσεις του και δεν χρειάζεσαι τη δική μου και κανενός την έγκριση... εύχομαι να πάνε όλα καλά! Ειλικρινά.