λια θα ήθελα να μας πεις την δικιά σου έκπαιδευτική προσέγγιση σε εναν επιθετικό σκύλο που είναι επικίνδυνος για να δαγκώσει τον οποιοδήποτε (και εσένα σαν εκπαιδευτή που θα τον δεις για πρώτη φορά και θα σου κάνει επίθεση).
Καλησπέρα Γιώργο,
1.
Την πρώτη φορά που με δάγκωσε σκύλος ήμουν 7 χρονών περίπου.
Η μητέρα μου μου είπε να μην πλησιάσω την Μάγκι γιατί όταν ταίζει
τα μωρά της, δεν θέλει παρέα. Δεν άκουσα πολύ καλά με αποτέλεσμα
να πάω στον γιατρό για 2 ράματα στο κούτελο. Τα έχω ακόμα
Η μητέρα μου θύμωσε πολύ με εμένα και πατέρας μου, (έκλεγα στον γιατρό)
"να μάθεις να σέβεσαι τα ζώα, θα περάσει" (και μου πήρε παγωτό
)
2.
Την δεύτερη φορά που με δάγκωσε σκύλος ήμουν 11, ένας καινούργιος πελάτης,
έφερε ένα χνουδωτό Γ.Π μικρής ηλικίας για εκπαίδευση (τότε 82 - 83, αφήναν τα
σκυλιά στο σπίτι μας). Συστηθήκαμε με τον κύριο και πλησίασα τον σκύλο χωρίς
να σκεφτώ πολύ, γονάτισα, με κοίταξε, γρύλισε, και έκατσα στο πάτωμα.
Ο σκύλος υσήχασε, οι άντρες μίλαγαν και πως μου ήρθε αφού τον είδα ύσηχο,
άπλωσα το χέρι μου να τον ακουμπήσω και σαν αστρπή πραγματικά μου άρπαξε
το χέρι. Ο κυριος να ζητάει χίλια συγνώμη, ο πατέρας μου, "να μάθεις άλλη φορα
να σέβεσαι! Και στον γιατρό.
3.
Την τρίτη και μέχρι στιγμής τελευταία φορά που με "'άρπαξε" σκύλος ήμουν πιο
μεγάλη σε ηλικία αλλα προφανός όχι αρκετά
Ένας βοσκός έφερε τον Λέων.
Ο Λέων, δεν θα τον ξεχάσω γιατί έμεινε (για όσους το έχουν ζήσει) για πάντα
στην καρδιά. Τον είχανε βάλει σε ένα box στο σαλόνι.
Πήρα το λουρί, και άνοιξα την πόρτα σιγά, με κοίταζε. Του μίλησα, περίμενα και του
έβαλα νερό. Μετά πήγα να πλησιάσω να βάλω το λουρί στο κολάρο, με κοίταξε,
σαν να πάγωσε το σώμα μου και με άρπαξε. Τράβηξα το χέρι μου πίσω, δεν μίλησα,
τρέξαν δάκρυα, ντρεπόμουν και ήμουν θυμωμένη.
Ήρθε ο πατέρας μου, "γιατί το ταλαιπωρείς το ζώο? Τον φοβάσαι?" μετά όπως πάντα
πρίν αφήσει τα σκυλιά, ειδοποιούσε την μητέρα μου, "mom, i'm letting the dog
out" (γιατι η μητέρα μου τα φοβόταν λίγο, αλλα δεν μας το έλεγε ποτέ
)
Άνοιξε την πόρτα του box, και την πόρτα του σπιτιού και ο Λέων βγήκε έξω, ούτε καν μας
έδωσε σημασία. Βγήκαμε και καθήσαμε στην βεράντα και τον χαζεύμε και η μαμά μου
με το χιούμορ "να δώ πως θα τον μαζέψουμε George"
Ο πατέρας μου όμως δεν είχε ταίσει τον Λέων. Και αργότερα το βράδυ ο Λέων πείνασε
και ήρθε μέσα και μπήκε στο box να φάει και κλείσαμε την πόρτα.
Την παραπάνω ρουτίνα την ακολούθαγαμε κάθε πρώι μεσημέρι, βράδυ για μια εβδομάδα.
Όταν ήταν ελεύθερος έμαθα οτι του άρεσε να κυνηγάει τα κουκουνάρια που πέταγα...
εννοείτε οτι δεν τα έφερνε, οπότε μάζευα αρκετά. Ο Λέων, ηρεμήσει αρκετά, καθόταν δίπλα
μου στην βεράντα και γενικά άρχισε να με ακολουθάει παντού. Το βράδυ όμως πάντα στο box.
Στις εβδομάδες που περάσαν έμαθα αρκετά για τον Λέων και το σημαντικότερο οτι
ήταν παρεξηγημένος ακόμα και απο εμένα. Με έφηνε να τον βουρτσίσω (δεν νομίζω
να είχε δεί βούρτσα) και να του βάλω το λουρί. Κάθε Σαββατοκύριακο ερχόταν ο
βοσκός να τον δεί, "κάτσε, κάτω, μείνε, έλα" (περιτό να πω οτι τον μισούσα
ήμουν σίγουρη
οτι εκείνος τον είχε χτυπήσει και δεν ξέρω τι άλλα) και για αυτο χαιρόμουν που ο Λέων δεν τον
άκουγε καλά...εώς καθόλου ίσως.
Το τελευταιο ΣΒ ήρθε να τον πάρει...είχα τσακωθεί με τον πατέρα μου γιατί δεν ήθελα να πάει
πίσω στον βοσκό. Αλλα πήγε.
Στις παραπάνω εμπειρίες είναι και απάντηση που ψάχνεις. Βέβαια στην σημερινή εποχή, ίσως οι
ιδιοκτήτες να έχουν περισσότερο χρόνο
συγνωμη αλλα θα αναγκαστω να κανω αυτο που δεν μου αρεσει καθολου...να παραλληλισω τη ζωη μου με το παιδι μου και τον συντροφο μου με τη ζωη με το σκυλο μου...
ο δυσλεκτικος και στην εφηβεια γιος μου με εχει δυσκολεψει παρα πολυ γι'αυτο και εχω ζητησει την βοηθεια ειδικου για να τον αντιμετωπισω και ειναι το ιδιο μου το παιδι....κι αν τυχον ποτε χρειαστει να ζητησω βοηθεια για τη σχεση μου με το συντροφο μου, θα μιλησω με ειδικο αν δυσκολευομαι να την αντιμετωπισω μονη μου....
Δεν ειναι αμαρτια και κανενας δεν γεννηθηκε γνωριζοντας...η αμαρτια ειναι να κανεις λαθη στο σκυλι σου ή στο παιδι σου και να μην το παραδεχεσαι...
Συγνώμη αλλα εύχομαι να το έθεσα σωστά, ότι εάν κάποιος "δεν μπορεί" επειδή δεν θέλει
ή "δεν μπορεί" επειδή δεν θέλει. Εννοείτε οτι αυτοι που "ενδιαφέρονται, αγαπάνε" θέλουν να μάθουν και μπορούν.
καλώς ή κακώς όμως απέκτησαν σκύλο... Ωραία, αφού είναι ανίκανοι, τους παίρνουμε το σκύλο και τον δίνουμε σε μία καλή και υπεύθυνη οικογένεια. Αυτή, η νέα οικογένεια πως αντιμετωπίζει την συμπεριφορά του σκύλου στο πρώτο βιντεάκι?
Απάντησα παρακάτω
καλώς ή κακώς όμως απέκτησαν σκύλο... Ωραία, αφού είναι ανίκανοι, τους παίρνουμε το σκύλο και τον δίνουμε σε μία καλή και υπεύθυνη οικογένεια. Αυτή, η νέα οικογένεια πως αντιμετωπίζει την συμπεριφορά του σκύλου στο πρώτο βιντεάκι?
Απάντησα παρακάτω