Λοιπόν από τότε που πήρα σκύλο λοιπόν, το φιλοσόφησα τελείως το πράμα. Καταρχήν γνώρισα τον "επίσημο" κόσμο του σκύλου και δεν μπορώ να πω ότι μ' άρεσε. Προφανώς ΟΧΙ για τα "σταφύλια της αλεπούς". Εννοείται ότι υποστηρίζω το να εκτρέφουν σκύλους μόνον όσοι είναι ικανοί ΚΑΙ έχουν άδεια και φυσικά συμφωνώ να μην εκτρέφουν σκύλους με προβλήματα υγείας. Και ναι, υποστηρίζω τις εκθέσεις μορφολογίας και τους διαγωνισμούς. Αλλά να τσακώνονται για τα χρώματα, τα αυτιά (εφόσον ακούνε), το χρώμα των ματιών (εφόσον βλέπουνε), το "πρότυπο της φυλής" και να κόβουν ουρές με βρίσκει αντίθετη οριζοντίως και καθέτως και διαγωνίως άμα θέλετε.
Στη δική μου την περίπτωση, αυτό που γίνεται με το δικό μου το "αποτυχημένο" Μουφ είναι ότι μόλις ξεφάντωσε τρώγοντας το τυρί μου (κάπου το ανακάλυψε) και ετοιμάζεται να πάει εκδρομούλα τον άλλο μήνα στα Απαλάχεια, να παίξει και να τρέξει στη φύση, στα ρυάκια, τους καταρράκτες και να μουφιάσει τα δεντράκια, τα χορταράκια και τα ζουζουνάκια, αρκεί να μην καταπιεί πάλι κανένα από δαύτα και μετά τρέχω! Οπότε θα το ψεκάσω πάλι με βανίλια, αλλά εκεί τελειώνει το όλον με αυτά που θα πάθει το "αποτυχημένο" Μουφ...
Στη δική μου την περίπτωση, αυτό που γίνεται με το δικό μου το "αποτυχημένο" Μουφ είναι ότι μόλις ξεφάντωσε τρώγοντας το τυρί μου (κάπου το ανακάλυψε) και ετοιμάζεται να πάει εκδρομούλα τον άλλο μήνα στα Απαλάχεια, να παίξει και να τρέξει στη φύση, στα ρυάκια, τους καταρράκτες και να μουφιάσει τα δεντράκια, τα χορταράκια και τα ζουζουνάκια, αρκεί να μην καταπιεί πάλι κανένα από δαύτα και μετά τρέχω! Οπότε θα το ψεκάσω πάλι με βανίλια, αλλά εκεί τελειώνει το όλον με αυτά που θα πάθει το "αποτυχημένο" Μουφ...