Επιστρεφω σε αυτό:
σημερα ειδα σε "ελα" στο οποιο δεν ανταποκρινοταν ο σκυλος,τον εκπαιδευτη με θερμη φωνη και λυγισμενα τα γονατα να στεκεται σε αποσταση 5-6 μετρων ακινητος εως οτου ο σκυλος ηρθε και τοτε τον επιβραβευσε δεοντως!
Επειδη κανεις δεν κανει τον κόπο να απαντησει σε αυτό που προκλητικά χαρακτηρισα παρακαλετή μεθοδο, και επισης επειδη θελω να δω αν θα πέσω μέσα, επιτρεψτε μου να κανω μια προσπαθεια, στηριζόμενος πρώτα σε ένα παλιό ποστ του denis από το θεμα που ηδη παρεθεσα:
«…δεν θα φώναζα σαν ούνος σε ένα σκυλί που έρχεται με κατεβασμένα αυτιά, τρώει με κατεβασμένα αυτιά, και σκούζει κατά την διόρθωση. Αν το ζητούμενο είναι ο σκύλος να έρχεται χωρίς να σκεφτεί, δοκιμάζουμε και την εναλλακτική να κάνουμε κάποια βηματάκια πρώτα - αλλάξουμε τόνο - παίξουμε - ταίσουμε κλπ πρίν διορθώσουμε όλους τους σκύλους σαν να είναι ο demo αρσενικός μας που δεν καταλαβαίνει Χριστό ...»
το οποιο μιλαει από μονο του και δεν χρειαζεται καμια περαιτερω αναλυση.
Πιστευω ότι ο εκπαιδευτης του Θοδωρη προσπαθει να κερδισει την εμπιστοσυνη του σκυλου της περιγραφόμενης φάσης, να τον κανει να νοιωσει άνετα και να εχει θετικη εμπειρια από την εντολη «ελα» η οποια πιθανοτατα μολις ξεκινησε να διδάσκεται.
Μπορει να μην του διδάσκει κάν την εντολη «ελα» και ο σκυλος να είναι σχετικα καινουριος στον χωρο και εξω από τα νερά του.
Τελος, μπορει ο εκπαιδευτης να διεγνωσε φοβία και ανασφαλεια οπότε επιστρεφουμε στην αναλυση του denis.
Αυτό που θα ηθελα να μαθω βεβαια καποια στιγμη είναι πώς θα λειτουργησει ο εκπαιδευτης εάν ο σκυλος στο μελλον, αφου μαθει την εντολη και βρεθει σε περιβαλλον με ερεθισματα ή κατω από πιεση, εξακολουθει να το σκεφτεται να ερθει.
Να σημειωσω ότι ο Θοδωρης περιεγραψε ακριβως τον τροπο με τον οποιο καλω την πινσερινα μου εδώ και τρια χρονια, κάθε μερα, πολλες φορες τη μερα, ειδικα μεσα στο σπιτι.
Σε μας δεν τιθεται βεβαια θεμα εξοικείωσης αλλά υπερβάλλουσας τρυφεροτητας. Δεν χρειαζεται κάν να της πω «ελα». Αρκει να παρω την σταση.
ο σκυλος στο "ελα" πρεπει να ερθει σε ευθεια γραμμη και πορεια πανω στον χειριστη του χωρις δισταγμο και χωρις να παρεκλινει διολου.Ασχετα των διαφορων επιρροων-ερεθισματων.
Αυτό είναι λιγο ιδεατό – θεωρητικο και αγωνιστικο.
Σε ρεαλιστικες συνθηκες συχνα δεν μπορει να συμβει.