@ Promitheas
Σε ευχαριστω θερμα Σωτηρη. Η αληθεια είναι ότι το παλευω να την γνωρισω και να την κατανοησω.
Μου εδωσες φυσικα ιδεα για νέο θεμα αλλά δεν ξερω πώς να το διατυπωσω.
@Teo
Θοδωρη, το σεναριο που περιγραφεις εδώ:
«σημερα ειδα σε "ελα" στο οποιο δεν ανταποκρινοταν ο σκυλος,τον εκπαιδευτη με θερμη φωνη και λυγισμενα τα γονατα να στεκεται σε αποσταση 5-6 μετρων ακινητος εως οτου ο σκυλος ηρθε και τοτε τον επιβραβευσε δεοντως!»
ομολογω ότι με παραξενεψε. Για να μην πω καμια κοτσάνα, θα ηθελα σε παρακαλω να το αναλυσεις περισσοτερο.
@denis
Δεν χρειαζεται να πω ότι με επεισες (μαλλον με διδαξες), αλλά παλι δεν καταλαβαινω κατι. Λες:
«Διόρθωση είναι ΠΩΣ θα ΕΠΙΠΛΗΞΩ έναν σκύλο που ΔΕΝ κάνει κάτι που θέλω. Αυτό είναι η διόρθωση ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Διόρθωση ΔΕΝ είναι να δείξω την επιθυμητή συμπεριφορά. Είναι ΤΙΜΩΡΙΑ, για ένα ΛΑΘΟΣ»
Με την διορθωση δεν δειχνουμε συχνα την επιθυμητη συμπεριφορά ή θεση?
Τυχαια παραδειγματα:
Στο «κατσε» σηκωνοντας το λουρι, φερνουμε τον σκυλο στην καθιστική θεση. Δεν είναι ταυτοχρονα και διορθωση και επιπληξη που δεν εκατσε?
Ο σκυλος ανεβαινει στον καναπε. Του λεμε ΜΗ και τραβαμε το κοντο λουρι που του εχουμε ηδη περασμενο. Κατεβαινει κατω (επιθυμητη συμπεριφορα/θεση και ταυτοχρονα τιμωρειται).
Στο κυριως θεμα τωρα, να θυμισω ότι δεν συζηταμε την βελτιωση του «ελα» από αποσταση αλλά την διορθωση και επιβολη του μη-ελα του λυτου σκυλου.
Επισης πριν μερικες σελιδες ειπες ότι η αμφιλεγομενη μεθοδος διορθωσης "πιάνει" σαν έξτρα προπόνηση πάνω στην εντολή. Να μην αναφερω παλι ολη την έξοχη αναλυση που εχει και άλλες πληροφοριες και να μεινω εδώ.
Μετα την εν λογω διορθωση και αφήνοντας παλι τον σκυλο ελευθερο, δεν μπορουσα να μην παρατηρησω ότι πλέον ερχοταν τροχαδην χωρις σκεψη. Η εξτρα ταχύρυθμη προπονηση δουλεψε αλλά τωρα ετοιμαζομαι να αναιρεσω τον εαυτο μου.
Κάθε φορα μετα από 2 -3 αποτυχιες (μη εκτελεσεις) γυρναω ένα τουλαχιστον βημα πισω.
Παραδειγμα. Όταν πηγα στο κατσε και ξαπλα με πενταμετρο λουρι και εχανα εντολες, ξαναγυρισα στο διμετρο. Ηταν φανερο ότι προχωρησα στα 5 πολύ γρηγορα.
Πισω στο «ελα» παλι, εφοσον εχασα δυο φορές λυτό «ελα», ξαναγυρισα για λιγο στο «ελα» με δεκαμετρο ιμαντα. Εκει τελικα πρεπει να οφειλεται η «μονιμοτητα» των αποτελεσματων που ειπα και όχι στην αμφιλεγομενη μεθοδο η οποια δουλεψε σαν προπονηση την συγκεκριμενη μονο στιγμη.
Σε ευχαριστω θερμα Σωτηρη. Η αληθεια είναι ότι το παλευω να την γνωρισω και να την κατανοησω.
Μου εδωσες φυσικα ιδεα για νέο θεμα αλλά δεν ξερω πώς να το διατυπωσω.
@Teo
Θοδωρη, το σεναριο που περιγραφεις εδώ:
«σημερα ειδα σε "ελα" στο οποιο δεν ανταποκρινοταν ο σκυλος,τον εκπαιδευτη με θερμη φωνη και λυγισμενα τα γονατα να στεκεται σε αποσταση 5-6 μετρων ακινητος εως οτου ο σκυλος ηρθε και τοτε τον επιβραβευσε δεοντως!»
ομολογω ότι με παραξενεψε. Για να μην πω καμια κοτσάνα, θα ηθελα σε παρακαλω να το αναλυσεις περισσοτερο.
@denis
Δεν χρειαζεται να πω ότι με επεισες (μαλλον με διδαξες), αλλά παλι δεν καταλαβαινω κατι. Λες:
«Διόρθωση είναι ΠΩΣ θα ΕΠΙΠΛΗΞΩ έναν σκύλο που ΔΕΝ κάνει κάτι που θέλω. Αυτό είναι η διόρθωση ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Διόρθωση ΔΕΝ είναι να δείξω την επιθυμητή συμπεριφορά. Είναι ΤΙΜΩΡΙΑ, για ένα ΛΑΘΟΣ»
Με την διορθωση δεν δειχνουμε συχνα την επιθυμητη συμπεριφορά ή θεση?
Τυχαια παραδειγματα:
Στο «κατσε» σηκωνοντας το λουρι, φερνουμε τον σκυλο στην καθιστική θεση. Δεν είναι ταυτοχρονα και διορθωση και επιπληξη που δεν εκατσε?
Ο σκυλος ανεβαινει στον καναπε. Του λεμε ΜΗ και τραβαμε το κοντο λουρι που του εχουμε ηδη περασμενο. Κατεβαινει κατω (επιθυμητη συμπεριφορα/θεση και ταυτοχρονα τιμωρειται).
Στο κυριως θεμα τωρα, να θυμισω ότι δεν συζηταμε την βελτιωση του «ελα» από αποσταση αλλά την διορθωση και επιβολη του μη-ελα του λυτου σκυλου.
Επισης πριν μερικες σελιδες ειπες ότι η αμφιλεγομενη μεθοδος διορθωσης "πιάνει" σαν έξτρα προπόνηση πάνω στην εντολή. Να μην αναφερω παλι ολη την έξοχη αναλυση που εχει και άλλες πληροφοριες και να μεινω εδώ.
Μετα την εν λογω διορθωση και αφήνοντας παλι τον σκυλο ελευθερο, δεν μπορουσα να μην παρατηρησω ότι πλέον ερχοταν τροχαδην χωρις σκεψη. Η εξτρα ταχύρυθμη προπονηση δουλεψε αλλά τωρα ετοιμαζομαι να αναιρεσω τον εαυτο μου.
Κάθε φορα μετα από 2 -3 αποτυχιες (μη εκτελεσεις) γυρναω ένα τουλαχιστον βημα πισω.
Παραδειγμα. Όταν πηγα στο κατσε και ξαπλα με πενταμετρο λουρι και εχανα εντολες, ξαναγυρισα στο διμετρο. Ηταν φανερο ότι προχωρησα στα 5 πολύ γρηγορα.
Πισω στο «ελα» παλι, εφοσον εχασα δυο φορές λυτό «ελα», ξαναγυρισα για λιγο στο «ελα» με δεκαμετρο ιμαντα. Εκει τελικα πρεπει να οφειλεται η «μονιμοτητα» των αποτελεσματων που ειπα και όχι στην αμφιλεγομενη μεθοδο η οποια δουλεψε σαν προπονηση την συγκεκριμενη μονο στιγμη.
