Εμείς μιλάμε ελληνικά.
Έχουμε μάθει τι σημαίνει έλα, πάμε, πάμε βόλτα, κάτω, μη, σε βλέπω ή τι κάνεις εκεί; (αν κάνει αταξία στα μουλωχτά), το λουρί σου, σουτιέν

(για να φορέσει στηθόλουρο), ποιος είναι; (για να γαβγίσει), πού είναι ο μπαμπάς (για να πάει στον πατέρα της) κλπ. Επίσης, χειρονομίες για αγκαλιά, φιλάκια, να ανέβει στο κρεβάτι ή τον καναπέ, να ακολουθήσει, να πάρει θέση για να ντυθει για έξω.
Ακούει στο όνομά της και σε υποκοριστικά, αλλά της αρέσει το μπουμπού και το μωρή.


Έχω παρατηρήσει ότι ακόμα κι αν κάνω μόνο νεύμα για πάμε ή χτυπήσω το μπούτι μου φεύγοντας, θα ακολουθήσει. Αν πω το όνομά της και της δείξω το λουρί της, πάλι θα στηθεί να ντυθεί.
Να σημειώσω ότι τις περισσότερες εντολές η Βερόνικα της έμαθε σε διαστήματα που συνυπήρχαν και τα τρία σκυλάκια από μίμηση του Φρέντυ, όχι ότι ήθελε να με ακούσει, το ξεροκέφαλο... Έτσι, πιστεύω ότι μαθαίνουν όπως και τα παιδιά, το μικρό μιμείται το μεγάλο, ακόμα και στις ζαβολιές.
Αν θελουμε να ακριβολογούμε, το stay και το down δεν είναι ακριβώς μονοσύλαβες (στέ-ι, ντά-ουν)
Επίσης το πιο "κοφτό" της γερμανικής είναι πιο εύκολο για το σκύλο
Οι λέξεις αυτές είναι μονοσύλλαβες. Τα /ei/ (προφ. έι) και /au/ (προφ. άου) είναι δίφθογγοι και δε χωρίζουν τη λέξη σε συλλαβές, σε όποια διάλεκτο.
